مجله دانشگاه علوم پزشکی قم
سال:1389 | دوره:4 | شماره:2 (پی در پی 14) |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین علل مراجعه به اورژانس در ایران، مسمومیت با ترکیبات اپیوئیدی می باشد. با توجه به وجود علایم تنفسی در این بیماران، این تحقیق با هدف تعیین تغییرات رادیوگرافی قفسه سینه صورت گرفت.روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی - مقطعی بر روی تغییرات رادیوگرافی قفسه سینه کلیه بیماران مسموم با مواد اپیوئیدی با علایم تنفسی که طی یک سال از تیرماه 1386 لغایت تیرماه 1387، به بیمارستان فرشچیان همدان مراجعه کرده بودند، انجام شد. اطلاعات به دست آمده با آزمون مربع کای تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: از 1698 بیمار مراجعه کننده با علایم مسمومیت های دارویی و شیمیایی، (%18.72) 318 بیمار با تشخیص مسمومیت، به علت ترکیبات اپیوئیدی پذیرش شدند. از این تعداد 214 بیمار (%67.29) مشکلات تنفسی داشتند. %84.1 بیماران مرد و %15.9 آنها زن بودند. متوسط سنی بیماران 35.6 سال بود. بیشترین ماده مصرفی را تریاک (%57.5) تشکیل می داد، و بیشتر بیماران به علت سو مصرف پذیرش شدند(%84.1) . شایع ترین علایم مسمومیت به ترتیب میوز (%83.6)، دیسترس تنفسی (%74.8) و سمع رال و ویز در ریه ها (%67.3) گزارش گردید. ادم ریه (%14.5) شایع ترین یافته غیرطبیعی رادیولوژیک بود. در بین ترکیبات اپیوئیدی کراک نقش بیشتری در ایجاد ادم ریه در بیماران مورد بررسی داشت (%59.4) که از نظر آماری تفاوت معنی دار بود (P<0.001).نتیجه گیری: نظر به اینکه، یکی از شایع ترین علایم در مسمومین با اپیوئیدها مشکلات ریوی است و مهم ترین علت مرگ نیز در این بیماران می باشد، لذا پیشنهاد می شود، آموزش های درمانی لازم در این زمینه به پزشکان و پرسنل مراکز اورژانس ارایه گردد.

زمینه و هدف: تیم درمانی - مراقبتی فعالیت های متعددی را در حیطه های مختلف از جمله آماده نمودن بیمار، جهت اجرای روش های تشخیصی انجام می دهد. کولونوسکوپی یکی از انواع روش های آندوسکوپی در دستگاه گوارش تحتانی است که نیاز به آماده سازی روده قبل از انجام آزمون دارد. روش های مختلف و متعددی نیز جهت آماده سازی روده در دسترس می باشد، این تحقیق با هدف مقایسه تاثیر به کارگیری آماده سازی روده به روش متداول (استفاده از روغن کرچک و قرص بیزاکودیل) و استفاده از سدیم فسفات خوراکی (فلیت فسفو - سودا) بر میزان پذیرش و پاک سازی روده بیماران تحت کولونوسکوپی صورت گرفت.روش بررسی: این پژوهش به صورت یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده یک سوکور (از طرف آندوسکوپیست) بر روی 90 بیمار سرپایی خواستار کولونوسکوپی، مراجعه کننده به بیمارستان رازی رشت، انجام شد. این بیماران بر اساس روز گرفتن نوبت، به صورت متناوب در دو گروه آزمون و کنترل (هر گروه 45 نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای شامل: اطلاعات دموگرافیک، فرم بررسی میزان پذیرش بیمار و چک لیست مربوط به بررسی آماده سازی روده بود. میزان پذیرش بیمار در 2 بخش صورت گرفت که در روز انجام آزمون قبل از کولونوسکوپی، توسط پ‍ژوهشگر تکمیل گردید. در حین و پس از اتمام کولونوسکوپی نیز چک لیست مربوط به ارزیابی آماده سازی روده شامل 2 بخش نمره کل مدفوع باقی مانده و فرم کلی آماده سازی روده، از طریق اجماع نظر پرستار و آندوسکوپیست علامت گذاری گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد و P<0.05 سطح معنی داری اختلاف ها قرار داده شد.یافته ها: در این بررسی، میزان پذیرش و پاک سازی روده در بیماران دریافت کننده  رژیم آماده سازی با سدیم فسفات خوراکی (فلیت فسفو - سودا) اختلاف معنی داری (P<0.001) را نشان داد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، محلول سدیم فسفات خوراکی ( فلیت فسفو - سودا) در مقایسه با رژیم متداول (استفاده از روغن کرچک و قرص بیزاکودیل) باعث افزایش میزان پذیرش و رضایت بیماران و پاک سازی بهتر روده جهت انجام کولونوسکوپی می گردد.

زمینه و هدف: در گذشته در طول درد زایمان، مادران به طور سنتی توسط زنان دیگر حمایت می شدند. با وجود اینکه در دهه های اخیر مساله حمایت مداوم از زنان در طول درد زایمان در بیمارستان های سراسر جهان مطرح می باشد، ولی این اقدام به جای یک امر معمول به یک استثنا تبدیل شده است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر رفتارهای حمایتی در مقایسه با مراقبت های معمول بر روند درد زایمان صورت گرفت.روش بررسی: این مطالعه به صورت نیمه تجربی بر روی 80 زن نخست زای که به علت درد زایمان و یا پارگی کیسه آب به بیمارستان ولیعصر زنجان مراجعه کرده بودند، انجام شد. ابتدا نمونه ها به روش مبتنی بر هدف انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. در گروه آزمون رفتارهای حمایتی توسط یک ماما انجام گرفت. گروه شاهد فقط مراقبت های معمول را دریافت کردند. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه و مقیاس سنجش درد (مقیاس دیداری درد) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی تست، مجذور کای، من ویتنی صورت گرفت. 0.05 سطح معنی داری داده ها در نظر گرفته شد.یافته ها: در این مطالعه، میانگین شدت درد بین دو گروه آزمون و شاهد در سه موقعیت (دیلاتاسیون 5، 7 سانتی متری و کامل)، اختلاف آماری معنی داری داشت (P<0.001). در گروه آزمون طول مدت فاز فعال درد زایمان (P=0.001) و مرحله دوم زایمان در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کمتر بود (P<0.001).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، رفتارهای حمایتی مداوم در روند درد زایمان، باعث پیشرفت سریع تر و کاهش شدت درد می شود. لذا گنجاندن آموزش این قبیل مهارت ها در برنامه های آموزشی دانشجویان مامایی و استفاده آن توسط کادر درمانی ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: سیس پلاتین یک ترکیب مشابه پلاتینوم می باشد که به  صورت یک داروی آنتی نئوپلاستیک (ضد سرطان) در درمان بسیاری از تومورهای متاستاتیک استفاده می شود. تورین نیز به عنوان یک اسید آلی، دارای عملکرد زیستی و فیزیولوژی متنوعی است، که از آن جمله می توان به اثر آنتی اکسیدانتی آن اشاره نمود. هدف از این تحقیق تاثیر محافظتی تورین به عنوان یک آنتی اکسیدانت آندوژنی (آنتی اکسیدان درون ساخت) علیه نفروتوکسیسیتی و هپاتوکسیسیتی القا شده با سیس پلاتین می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی موش های آلبینوی نر با محدوده وزنی 220-180 گرم در چهار گروه (6 تایی) شامل: 1- گروه تیمار شده با سالین 2- گروه تیمار شده با سیس پلاتین (10mg/kg ip) 3- گروه دریافت کننده تورین (400mg/kg ip) یک ساعت قبل از تزریق سیس پلاتین (10mg/kg ip) 4- گروه تیمار شده با تورین (400mg/kg ip) تقسیم بندی شدند. سپس حیوانات را پس از 7 روز تیمار کشته و خونگیری از قلب آنها به عمل آمد.یافته ها: در این مطالعه، در گروه دریافت کننده سیس پلاتین مقدار کراتینین، اوره و ALT (آمینو ترانسفراز آلانین)،AST  (آمینو ترانسفراز آسپارتات) به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. در گروه دریافت کننده تورین مقدار کراتینین، اوره وALT ،AST  نسبت به گروه سیس پلاتین به طور معنی داری کاهش نشان داد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج، تورین می تواند به دلیل نقش آنتی اکسیدانی، از افزایش مقدار کراتینین، اوره و ALT،AST  ناشی از سیس پلاتین جلوگیری کند.

زمینه و هدف: نوع، شدت و مدت ورزش، تعیین کننده اثر ورزش بر سیستم ایمنی و احتمالا استعداد ابتلای ورزشکاران به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی است. در این مطالعه، اثر یک جلسه تمرین ورزشی با شدت متوسط، بر تعداد و فعالیت انفجار تنفسی نوتروفیل های خون محیطی مردان جودوکار، و ابتلای آنان به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی پس از تمرین و در طی فصول تمرینی بررسی شد.روش بررسی: 10 مرد جودوکار پس از اخذ رضایت کتبی آگاهانه، وارد این مطالعه تجربی شدند. ورزشکاران، به انجام یک جلسه تمرین ورزشی (دویدن روی نوار گردان به مدت 60 دقیقه) با شدت متوسط (با %60 ضربان قلب بیشینه) پرداختند. قبل و بلافاصله بعد از تمرین، از افراد خونگیری شد. تعداد نوتروفیل های خون محیطی، شمارش و درصد نوتروفیل های تحریک  شده با فوربول میریستات استات (PMA)، به عنوان معیار فعالیت انفجار تنفسی نوتروفیل ها تعیین شد. ورزشکاران از نظر ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی در طی 24 ساعت پس از انجام مطالعه بررسی شدند و از آنان در مورد سابقه ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی در طی فصول تمرینی پرسش شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی زوج استفاده شد. سطح معنی داری، کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: تعداد فعالیت انفجار تنفسی نوتروفیل ها در وضعیت استراحت، در محدوده نرمال بود. فعالیت ورزشی، موجب افزایش معنی دار در تعداد نوتروفیل ها شد (P<0.05). فعالیت ورزشی موجب افزایش درصد نوتروفیل های تحریک شده با PMA شد، ولی این افزایش، معنی دار نبود. در طی 24 ساعت پس از فعالیت، علایم ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی در ورزشکاران مشاهده نشد. ورزشکاران، سابقه افزایش میزان ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی را در طول فصول تمرینی گزارش نکردند.نتیجه گیری: نرمال بودن وضعیت نوتروفیل ها در حالت استراحت بیانگر آن است که تمرینات مستمر جودو، تاثیر منفی بر تعداد و کارکرد نوتروفیل های ورزشکاران نداشته است. عدم افزایش میزان ابتلای این ورزشکاران به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی در طی فصول تمرینی، می تواند تاییدی بر این موضوع باشد. افزایش نوتروفیل ها بلافاصله پس از ورزش، نتیجه پاسخ قابل انتظار و طبیعی سیستم ایمنی به استرس ورزش است. عدم ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی در روز بعد از تمرین می تواند با افزایش نوتروفیل ها پس از ورزش و عدم افت فعالیت انفجار تنفسی آنها مرتبط باشد.

زمینه و هدف: طی سال های اخیر استفاده از مخدرها جهت ایجاد بی حسی نخاعی، توجه زیادی را به خود معطوف کرده است. اثرات ضد درد مخدرها ممکن است به دلیل تاثیر مستقیم بر گیرندهای نخاعی باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آلفنتانیل بر کیفیت بی دردی حین عمل جراحی سزارین و پس از آن در بی حسی نخاعی و عوارض آن صورت گرفت.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور 60 زن سالم خواستار عمل سزارین غیراورژانسی به روش بی حسی نخاعی، با حاملگی یک قلو (حاملگی دوم یا سوم)، در کلاس 1 و ASA 2 و سن حاملگی بیشتر از 37 هفته، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. به گروه شاهد 2.5 میلی لیتر (12.5 میلی گرم) بوپی واکائین هیپرباریک %0.5 به همراه 0.5 میلی لیتر نرمال سالین و به گروه آزمون به جای نرمال سالین 0.5 میلی لیتر (250 میکروگرم) آلفنتانیل به صورت داخل نخاعی تزریق شد. قبل از انجام بی حسی یک مرتبه، و تا 30 دقیقه پس از انجام بی حسی هر 10 دقیقه، و در طول یک ساعت بعد هر 15 دقیقه، و سپس هر 30 دقیقه تا شروع درد، فشار خون شریانی، تعداد ضربان قلب، تنفس و میزان اشباع اکسیژن خون شریانی اندازه گیری شد. کیفیت بی دردی حین جراحی، زمان بی دردی کامل و بی دردی موثر در تمام بیماران ارزیابی گردید. بروز عوارض احتمالی مانند تهوع، استفراغ، لرز و خارش در هر دو گروه بررسی شد. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از تست های آماری تی، من ویتنی، مربع کای (یا دقیق فیشر) و آنالیز واریانس مشاهدات تکرار شده، تجزیه و تحلیل شد و P<0.05 سطح معنی داری اختلاف ها قرار داده شد.یافته ها: %90 بیماران در گروه آلفنتانیل در مقابل %16.7 گروه سالین بی دردی عالی حین جراحی داشتند (P<0.001). زمان بی دردی کامل در گروه آلفنتانیل 178±41.8 دقیقه در مقایسه با گروه سالین 97±28.9 دقیقه بیشتر طول کشید (P<0.01) و طول مدت بی دردی موثر در گروه آلفنتانیل (223±40.9 دقیقه) به طور قابل ملاحظه ای از گروه سالین (130.2±32 دقیقه) بیشتر بود (P<0.01). بین متغیرهای همودینامیک بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (P>0.05). تهوع در گروه آلفنتانیل کمتر از گروه سالین (%50 در مقابل %80) بود (P<0.05). شایع ترین عارضه در گروه آلفنتانیل خارش بود (%76.7)، و بروز استفراغ و لرز و همچنین آپگار نوزادان در دو گروه اختلاف آماری معنی داری نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج، افزودن 250 میکروگرم آلفنتانیل به 12.5 میلی گرم بوپی واکائین هیپرباریک %0.5 می تواند کیفیت بی دردی حین جراحی و طول مدت بی دردی پس از جراحی را در بیماران تحت جراحی سزارین بدون افزایش عوارض، بیشتر کند، لذا پیشنهاد می گردد در عمل های سزارین حهت دستیابی به کیفیت بی دردی بهتر، از آلفنتانیل با دوز کم استفاده شود.

زمینه و هدف: امروزه استفاده از تجارب زنده افراد در عرصه پژوهش می تواند ما را به سوی درک واقعیت رفتارهای بشر هدایت نماید که عامل مهمی در بالین محسوب می گردد. سال های اول زندگی مشترک، به دلیل کسب تجارب جدید (مانند والد شدن، استفاده از روش های پیشگیری از بارداری و برنامه تنظیم خانواده) مهم است. استفاده از تجارب این افراد می تواند باعث آشکارسازی پیچیدگی هایی گردد که پیرامون رفتارهای باروری وجود دارد. این پژوهش با هدف پی بردن به ماهیت تجارب این گروه در مورد انگیزه پیشگیری از بارداری در سال های اول زندگی مشترک صورت گرفت.روش بررسی: این مطالعه به صورت کیفی و به روش پدیدارشناسی انجام گردید. نمونه ها به روش مبتنی بر هدف جمع آوری شد. تعداد شرکت کنندگان در مطالعه 11 نفر بود. اطلاعات نیز از طریق مصاحبه سازمان نیافته، گردآوری و به روش کلایزی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روایی و پایایی داده ها با تایید نتایج توسط شرکت کنندگان و تجزیه و تحلیل تیمی اثبات گردید.یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش، در 61 کد، 7 دسته و 2 خوشه مفهوم محوری انگیزه پیشگیری از بارداری، قرار گرفت.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر حاکی از این است که در سال های اخیر، انگیزه پیشگیری از بارداری را عواملی مانند شناخت بیشتر از همسر، عوامل اقتصادی، فرهنگی و طبی تشکیل می دهد.

زمینه و هدف: کارگاه های رنگ کاری بخشی از صنایع درودگری می باشند که در آنها با وجود پیشرفت های صنعت و تکنولوژی، نیروی انسانی همچنان بیشترین سهم را در انجام وظایف ایفا می کند. از آنجا که انجام این گونه کارهای دستی اغلب به علت آگاه نبودن کارگران و طراحی نامناسب محیط کار و ابزار، با وضعیت بدنی نامطلوبی صورت می گیرد، لذا ارزیابی ارگونومیک محیط کار و بهبود شرایط بر اساس آن ضروری به نظر می رسد. طراحی چک لیست و محاسبه شاخص های ارگونومیک و به کارگیری آنها می تواند در این ارزیابی مفید باشد. این مطالعه با هدف بررسی ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی - عضلانی و تعیین سطح اقدامات اصلاحی در این گروه از کارگاه ها انجام گرفت.روش بررسی: پس از آنالیز وظایف در کارگاه های رنگ کاری برای 47 کارگر با استفاده از چک لیست ارگونومیک طراحی شده، شاخص های ارگونومیک محاسبه و در نهایت عوامل خطر شناسایی گردید. شاخص به دست آمده به عنوان معیاری برای مشخص ساختن وضعیت ارگونومیک و دسته بندی اولویت اقدامات اصلاحی به کار گرفته شد. جهت تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی - عضلانی از پرسشنامه نوردیک استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون من ویتنی و آزمون نسبت ها انجام گرفت.یافته ها: میانگین سنی کارکنان کارگاه های رنگ کاری 28.78 سال و در محدوده 17-58 سال قرار داشت. کمردرد با %38.3، دارای بیشترین میزان شیوع در بین کارگران بود. در بررسی رابطه بین میانگین شاخص های ارگونومیک محاسبه شده در حضور و عدم حضور هر یک از اختلالات اسکلتی - عضلانی، بین این شاخص ها و اکثر اختلالات رابطه معنی داری (a<0.05)، مشاهده گردید. میانگین این شاخص ها در نبود این اختلالات بیشتر بود، که در نتیجه وضعیت مطلوب تر ارگونومیک را نشان می داد. %85.11 از کارکنان در اولویت اول دسته بندی اقدامات اصلاحی (یعنی لزوم انجام هرچه سریع تر اقدامات اصلاحی) قرار گرفتند. ابزار دستی نامناسب، پوسچر نامطلوب و سازماندهی نادرست کار از عوامل خطر در این کارگاه ها شناخته شد.نتیجه گیری: چک لیست تهیه شده جهت ارزیابی وضعیت ارگونومیک می تواند روشی مناسب، سریع و کم هزینه و ابزاری موثر در انجام اقدامات اصلاحی در جهت بهینه سازی این نوع کارگاه ها و کارگاه های مشابه باشد. همچنین این مطالعه نشان داد عمده مشکلات ارگونومیک در این کارگاه ها ناشی از طراحی ابزار دستی، پوسچرکار و سازماندهی کار است.

زمینه و هدف: بیهوشی در بیماران میاستنی گراویس جهت انجام تایمکتومی، بحثی چالش برانگیز برای تمام متخصصان بیهوشی است. در این بیماری حتی مقادیر اندک از داروهای شل کننده عضلانی می تواند منجر به تاخیر در ریکاوری عضلات تنفسی گردد.معرفی مورد: در این مقاله به معرفی رژیم بیهوشی، برای خانم 26 ساله ای که با تشخیص میاستنی گراویس، خواستار عمل جراحی تایمکتومی بود، پرداخته شده است. جهت اداره بیهوشی چنین بیمارانی غالبا روش بدون شل کننده عضلانی توصیه می شود.

زمینه و هدف: سندرم روده تحریک پذیر یکی از شایع ترین اختلالات عملکردی دستگاه گوارش می باشد که %10-20 جمعیت جهان را مبتلا کرده است. گرچه مراجعه اغلب بیماران به منظور دریافت کمک های پزشکی نمی باشد، اما این بیماری هزینه قابل ملاحظه ای را بر دوش بیمار و سیستم بهداشت - درمان تحمیل کرده و به شکل قابل توجهی در کیفیت زندگی فرد تاثیرگذار است. پس از تشخیص این بیماری، اقدام بعدی درمان آن است. پیشنهادات زیادی در خصوص مسیرهای درمانی ارایه شده، و تاثیرپذیری هر روش به نوعی به اثبات رسیده است. آموزش و اطمینان بخشی به بیماران اولین قدم در این مسیر بوده، که شاید مهم ترین اقدام نیز می باشد. رژیم غذایی حاوی فیبر، پروبیوتیک ها، آنتی اسپامودیک و آنتی کولینرژیک ها، لاگزاتیوها، ضد اسهال ها، داروهای موثر بر رسپتورهای سروتونین، ضد افسردگی ها و ضد اضطراب ها، فعال کننده های کانال کلر و روش های غیردارویی همچون شناخت رفتاردرمانی، خواب درمانی، طب سوزنی و گیاهی هریک جداگانه بر روی سندرم روده تحریک پذیر مورد آزمایش قرار گرفته اند، و اثرات مفید هرکدام به نوعی به اثبات رسیده است. این مقاله سعی بر آن دارد تا علاوه بر دسته بندی و بحث پیرامون انواع درمان های سندرم روده تحریک پذیر، درمان های جدید ارایه شده را نیز در خلال هر یک به شکل اجمالی بیان کند.