مجله دانشگاه علوم پزشکی قم
سال:1386 | دوره:1 | شماره:2 |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: افزایش فعالیت پاسخ های ایمنی وابسته به Th2 در آسم و سایر بیماری های آتوپیک باعث بروز علایم پاتولوژیک مختلف از جمله افزایش IgE در این بیماران می شود. استفاده از مواد تعدیل کننده سیستم ایمنی مانند الیگونوکلئوتیدهای حاوی بازهای سیتوزین – گوانین در دو دهه اخیر توجه محققین زیادی را به خود جلب کرده است. در این مطالعه نقش درمانی الیگونوکلئوتیدهای حاوی CpG در مدل موشی آسم آلرژیک مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: در این مطالعه عصاره آلرژی زای گرده گیاه سلمه تره تهیه و از طریق صفاقی به موش های BALB/c تزریق شد تا در آنها حساسیت ایجاد شود. به منظور بررسی نقش درمانی ترکیبات CpG در بهبود علایم آلرژی در مدل موشی، الیگونوکلئوتیدهای حاوی CpG از طریق بینی تجویز شد. پس از این مرحله موش ها کشته شده و سلول های طحالی به مدت سه روز در مجاورت آلرژن کشت داده شدند.در خاتمه میزان ترشح IFN- g به عنوان شاخص فعالیت Th1 به روش الایزا اندازه گیری شده و با گروه های کنترل مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: این مطالعه نشان داد که تجویز اولیگونوکلئوتیدهای CpG در موش های حساس شده در مقایسه با موش هایی که فقط از آنتی ژن یا الیگونوکلئوتیدهای فاقد CpG به عنوان درمان استفاده کرده بودند، میزان IFN-g رابه طور معنی دار افزایش داد. هم چنین سطح تولید IgE نیز در این گروه از موش ها به میزان چشمگیری کمتر از گروه های کنترل بود.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق که حاکی از افزایش ترشح IFN-g در موش های درمان شده با CpG است و نشان می دهد که این ماده قادر است پاسخ های ایمنی را به سمت Th1 سوق داده و از شدت پاسخ های وابسته به Th2 بکاهد. در نتیجه این اثر تنظیم کنندگی CpG میزان ترشح آنتی بادی IgE که یک عامل موثر در بروز علایم آسم می باشد نیز می کاهد. لذا به نظر می رسد که از ترکیبات نوکلئوتیدی حاوی CpG می توان در تعدیل پاسخ های ایمنی و تظاهرات آسم آلرژیک نسبت به گیاه حساسیت زای سلمه تره استفاده کرد.

زمینه و هدف: بیمارانی که تحت عمل جراحی آنال قرار می گیرند، پس از عمل و در دوران نقاهت، از عوارضی چون درد و اجابت مزاج دردناک شکایت دارند. دیلتیازم موضعی که با انسداد کانال های کلسیمی فیبرهای عضلات صاف، فشار اسفنکترآنال را می کاهد، احتمالا در کنترل دردهای یاد شده موثر است. این مطالعه بر آن است که اثر تجویز موضعی دیلتیازم را بر کنترل شکایات بیماران بعد از عمل جراحی آنال بررسی نماید.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی به صورت دو سوکور، در جمعیت بیمارانی که تحت عمل جراحی آنال قرار گرفته بودند، انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه دارو و دارونما تقسیم شدند. در هر دو گروه از ژل حاوی دیلتیازم یا ژل به عنوان دارونما، دو بار در روز و هر بار به اندازه یک اینچ در موضع جراحی استفاده می شد و همه بیماران دو بار بعد از عمل جراحی - یک بار در روز دوم و یک بار نیز در روز هفتم - برای ثبت شکایات ویزیت شدند.یافته ها: درد بیماران و درد هنگام اجابت مزاج بیماران در روز دوم پس از عمل در گروه دارو نسبت به گروه دارونما کاهش معنی داری را نشان داد. درد در کلیه افراد گروه دارو، هفت روز پس از عمل جراحی کاملا برطرف شده بود، در حالی که در گروه دارونما در روز هفتم، 13% بیماران هنوز از درد شکایت داشتند. در بیماران تحت درمان با دیلتیازم موضعی عارضه ناخواسته ای گزارش نشد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده از این تحقیق، ژل دیلتیازم 2% بر کاهش درد و درد موقع اجابت مزاج پس از جراحی های آنال با تکنیک جراحی استاندارد، کاملا موثر است. 

زمینه و هدف: شیگلوز از عفونت های شایع دوران کودکی است. میزان مقاومت سویه های مختلف در نقاط مختلف جهان و متغیر و در حال افزایش است. از آنجا که مصرف بی دلیل آنتی بیوتیک ها برای هر مورد گاستروانتریت حاد صورت می گیرد، می تواند در آینده به افزایش بیشتر مقاومت به آنتی بیوتیک ها منجر شود، در این مطالعه محققین به بررسی میزان سدیمانتاسیون خون در بیماران مبتلا به گاستروآنتریت حاد پرداخته اند.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی پرونده 117 بیمار که به عنوان جمعیت نمونه مورد بررسی قرار گرفت. میانگین و انحراف معیار برخی شاخص های فاز التهابی در دو زیر گروه مبتلایان به گاستروآنتریت شیگلایی و ویروسی با استفاده از تست تی نمونه های مستقل نیز با هم مقایسه شدند.یافته ها: متوسط سن کودکان 49 ماه که نیمی از آنها مذکر بودند. شایع ترین شیگلای جدا شده سرو گروه سونئی بود حداکثر موارد در مرداد تا مهر رخ داده بود. میزان مقاومت به آمپی سیلین و کوتریموکسازول از سال 1380 به بعد به ترتیب به 75 و 90 درصد افزایش یافته اما مقاومت به نسل سوم سفالوسپورین ها هنوز کمتر از 3 درصد بود. میزان متوسط سدیمانتاسیون خون در گروه شیگلوز به طور معناداری بالاتر از گاستروانتریت ویروسی بود.نتیجه گیری: با توجه با الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی به نظر می رسد که استفاده از کوتریموکسازول برای موارد مشکوک به شیگلوز پیش از آماده شدن پاسخ تست های و مقاومت آنتی بیوتیکی چندان اثر بخش نباشد. هم چنین نرمال بودن میزان رسوب گلبول های قرمز به نفع اتیولوژی ویروسی بوده و می تواند در کنار سایر شواهد در تصمیم گیری برای عدم مصرف آنتی بیوتیک در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: 2% از کل زایمان ها قبل از هفته 32 حاملگی و 5/12% قبل از هفته 37 حاملگی به وجود می آید. مهار دارویی انقباضات شایع ترین استراتژی به کار رفته در درمان دردهای زودرس زایمانی است. نیکاردیپین از مهار کننده های انقباضات در مدل های حیوانی است. سولفات منیزیم نیز در درمان زایمان زودرس به کار می رود، لذا هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر نیکاردیپین خوراکی با سولفات منیزیوم داخل وریدی در درمان دردهای زودرس زایمانی است.روش بررسی: این بررسی یک مطالعه کارآزمایی بالینی است جمعیت مورد مطالعه شامل 125 بیمار با سن حاملگی بین 24 تا 34 هفته دارای دردهای زودرس زایمانی بودند که به صورت تصادفی در 2 گروه دریافت کننده نیکاردپیین و سولفات منیزیوم قرار گرفتند. به گروه اول نیکاردیپین و گروه دوم سولفات منیزیوم در یک دوز اولیه و دوز نگهدارنده داده شد.یافته ها: بین دو گروه مورد بررسی از نظر خصوصیات مادر (سن حاملگی و دیلاتاسیون) اختلاف آماری مشاهده نشد، اگر چه از نظر گراویدیتی اختلاف معنی دار بود. بین تعداد بیمارانی که از هر گروه به درمان جواب داده بودند و نیز مدت زمان لازم برای توقف انقباضات اختلاف معنی دار مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق حاکی از آن است که در گروه دریافت کننده سولفات منیزیوم، پاسخ به درمان بیشتر از گروه نیکاردیپین بوده و مدت زمان پاسخ به درمان نیز کمتر بوده است، ولیکن عوارض مادری بیشتری نسبت به گروه اول که دریافت کننده نیکاردیپین خوراکی بودند نشان دادند.

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده اند که آنتی بادی ضداسپرم (Antisperm Antibody) (ASA) می تواند با باروری تداخل نماید. ASA می تواند در سرم یا مایع منی مردان از طریق آزمایشات متعددی مشخص گردد. در این مطالعه درصد ASA از کلاس IgG در مردان زوج های نابارور شهر خرم آباد به وسیله تست واکنش آگلوتیناسیون مختلط (Mixed Antiglobulin Reaction) (MAR) مستقیم تعیین گردید. به علاوه ریسک فاکتورهای تشکیل دهنده ASA به منظور بررسی ارتباط آنها با ASA مورد ارزیابی قرار گرفتند.روش بررسی: 200 مرد به عنوان بخشی از ارزیابی ناباروری جهت تعیین ASA مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران بر اساس درصد ASA؛ 10%> یا 10%< گروه بندی شدند. ریسک فاکتورهای تشکیل دهنده ASA شامل واریکوسل، فتق و عفونت های تناسلی ادراری برای هر گروه لحاظ گردید. آنالیز آماری با استفاده از آزمون Fisher’s exact انجام گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که 5/18% از جمعیت مورد مطالعه دارای آنتی بادی ضد اسپرم بودند. سابقه واریکوسل با وجود ASA به روش MAR مستقیم ارتباط معنی داری داشت. ولی سابقه فتق با وجود ASA به روش MAR مستقیم ارتباط نداشت. سابقه ابتلا به عفونت های تناسلی ادراری با وجود ASA به روش MAR مستقیم ارتباط معنی داری نشان داد.نتیجه گیری: این یافته ها نشانگر که دست کاری ساختمان های طنابی شامل وازدفران با تشکیل ASA ارتباط ندارد، اگرچه واریکوسل و سابقه عفونت های تناسلی ادراری ریسک فاکتورهای مهمی برای تولید ASA می باشند.

زمینه و هدف: همودیالیز به عنوان یکی از روش های درمانی نگهدارنده در مرحله پایانی بیماری کلیوی (ESRD) به شمار می رود. با توجه به این که دیالیز ناکافی به عنوان یک عامل خطر افزایش مرگ و میر بیماران به حساب می آید از این رو تعیین کفایت دیالیز در این بیماران اهمیت بسیار زیادی دارد. هدف از این مطالعه تعیین کفایت دیالیز در بیماران همودیالیزی دایمی در بیمارستان کامکار و حضرت ولی عصر (عج) استان قم بوده است.روش بررسی: این مطالعه، به روش توصیفی - تحلیلی در سال 1385 انجام شد. متغیرها شامل سن، جنس، قد، وزن و زمان دیالیز است. اطلاعات توسط پرسش نامه جمع آوری شد و مقادیر pKT/V, dKT/V, eKT/V و URR محاسبه گردید. همه اطلاعات توسط آزمون های آماری T، دقیق فیشر و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: از 238 بیمار 7/51 % مرد و 3/48 % زن بودند. میانگین سن 79/16 ± 27/55 بود. میانگین ,dKT/V eKT/V , pKT/V و URR به ترتیب برابر با 232/0 ± 03/1 ، 196/0 ± 89/0 ، 254/0± 18/1 و 42/8 ± 46/57 بود. درصد دیالیز کافی در pKT/V ,eKT/V وURR به ترتیب برابر با 5/26% ، 5/44% و 21% بود. میانگین سن در گروه با دیالیز تعدیل شده ناکافی از گروه دیالیز تعدیل شده کافی بیشتر بود و آزمون T ارتباط آماری معنی داری را بین این دو نشان داد.آزمون دقیق فیشر ارتباط آماری معنی داری را بین دیالیز تعدیل شده کافی با جنس مونث و هم چنین بین کفایت دیالیز تعدیل شده با URR نشان داد. اما آزمون کای دو ارتباط آماری معنی داری بین کفایت دیالیز تعدیل شده و بیماری زمینه ای نشان نداد.نتیجه گیری: یافته های این تحقیق حاکی از عدم کفایت دیالیز در اکثر بیماران بود. بنابراین باید مطالعات دیگری با تعداد نمونه بیشتر به منظور شناخت علت عدم کفایت دیالیز انجام شود.

زمینه و هدف: ترمیم زخم ها یی که ناشی از تروما بوده یا آن که به دلیل عمل جراحی ایجاد شده اند با مراقبت های پیش و پس از عمل جراحی یا تروما ارتباط نزدیکی دارد. امروزه بر سر انتخاب روش درمان در زخم ها اختلاف نظر وجود دارد. این اختلاف نظر به ویژه در مورد کاربرد موضعی ترکیبات مورد استفاده وجود دارد. این پژوهش، سعی دارد اثر بخشی تتراسایکلین و آب اکسیژنه موضعی در ترمیم زخم های تروماتیک صورت را مورد بررسی قرار دهد.روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی بود که بر روی 76 نفر از بیماران دارای زخم در ناحیه صورت انجام گرفت. بیماران با روش تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند، در گروه اول از تجویز موضعی محلول پراکسید هیدروژن 2% و گروه دوم به مدت 5 روز تحت درمان با پماد استریل تتراسایکلین 1% قرار گرفتند. در چهارمین روز پس از ترمیم، روند بهبود زخم با توجه به الگوی طراحی شده ای مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: دو گروه تتراسایکلین و آب اکسیژنه از نظر فاصله لبه های زخم از یکدیگر، اریتم و پاره شدگی اختلاف معنی داری را نشان ندادند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد که اثر بخشی تتراسایکلین موضعی و پراکسید هیدروژن بر تسریع روند بهبود زخم های تروماتیک صورت اختلاف آماری معنی داری با هم ندارند.

زمینه و هدف: به طور کلی آنوریسم شریانی به اتساع بازگشت ناپذیر یک شریان به میزان حداقل 5/1 برابر قطر طبیعی آن اطلاق می گردد. آنوریسم آئورت شکمی Abdominal aortic aneurysm (AAA) عمدتا در شریان اینفرارنال رخ می دهد. این بیماری غالبا در مردان دیده می شود و زمینه فامیلی وابسته به جنس در مورد آن بیان شده است. آنوریسم ایلیاک ندرتا به تنهایی رخ داده و معمولا همراه با آنوریسم آئورت است. در این مقاله گزارش یک مورد نادر از همراهی آنوریسم آئورت و آنوریسم ایلیاک دو طرفه و نیز کلیه نابجای لگنی در سمت راست ارایه می شود که شرح وضعیت بالینی، روش های تشخیص و مدیریت آن در پی خواهد آمد.معرفی مورد: بیمار مرد 71 ساله، سیگاری با سابقه دردهای مبهم شکمی از 3 ماه قبل بدون تغییر در اجابت مزاج یا علایم دیگر به پزشک مراجعه کرده است. این درد در قسمت میانی شکم و نیز ناحیه فوقانی شکم متمرکز بوده و به سمت کمر تیر می کشیده و بنابر اظهار بیمار با فعالیت فیزیکی تشدید شده است. ولی ارتباطی با غذا خوردن و موقعیت یا وضعیت قرارگیری بیمار نداشته است. در سابقه پزشکی افزایش فشار خون شریانی وجود دارد و به همین علت داروهای کاهنده فشارخون مصرف می کرده است. در معاینه بیمار یک توده ضربان دار در قسمت میانی شکم موجود و قابل لمس بود. در سی تی اسکن شکم و لگن اتساع آئورت شکمی و شریان های ایلیاک دو طرفه که پایین تر از شرایین کلیوی آغاز شده بود مشاهده گردید. و کلیه راست به صورت نابجا در سمت راست لگن مشاهده شد، سایر احشای شکمی فاقد ضایعه بودند.