مجله میکروب شناسی پزشکی ایران
سال:1397 | دوره:12 | شماره:6 |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: مهم ترین فاکتور در بیماری زایی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس توانایی تشکیل بیوفیلم است. شناسایی سویه های ایجادکننده ی بیوفیلم با استفاده از یک روش مناسب و شناخت مکانیسم های اتصالی آنها در تولید بیوفیلم می تواند به فهم درست استفاده از تجهیزات پزشکی مصنوعی و جلوگیری از افزایش مقاومت به داروها کمک کند. هدف از این مطالعه، ارزیابی روش های فنوتیپی (لوله ای، کنگورد آگار و میکروتیتر پلیت) و روش مولکولی PCR با ژن های icaA و icaD برای شناسایی بیوفیلم استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و تعیین الگوی مقاومت دارویی و رابطه ی آن با تشکیل بیوفیلم در نمونه های بالینی و ناقلین سالم بود. مواد و روش کار: عداد 50 جدایه ی بالینی و 40 جدایه از ناقلین استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس با استفاده از روش های فنوتیپی لوله ای، کنگورد آگار و میکروتیتر پلیت و روش مولکولی PCR با ژن های icaA و icaD بررسی شدند. مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن براساس استانداردهای CLSI انجام شد. یافته ها: با استفاده از روش لوله ای 63/34درصد از جدایه ها و با استفاده از روش کنگورد آگار 37/78درصد و با روش میکروتیتر پلیت 67/79درصد جدایه ها، توانایی تشکیل بیوفیلم را داشتند. تفاوت معنی داری بین دو گروه بیمار و ناقل مشاهده نشد. icaA در 100درصد و icaD در 85/24درصد سویه های تشکیل دهنده ی بیوفیلم شناسایی شد. نتیجه گیری: مقایسه ی بین روش های فنوتیپی و روش های مولکولی با استفاده از ژن های icaA و icaD برای تشخیص بیوفیلم نشان داد که MTP بهترین روش برای تشخیص بیوفیلم با بیشترین حساسیت و اختصاصیت است و استفاده ی هم زمان آن با روش های مولکولی توصیه می شود.

زمینه و هدف: مایکوپلاسما پنومونیه یکی از مهم ترین پاتوژن هایی است که باعث ایجاد عفونت های دستگاه تنفسی می شود؛ به ویژه در پنومونیه های اکتسابی از جامعه که عامل 10 تا 40درصد پنومونی اکتسابی از جامعه است. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی مایکوپلاسما پنومونیه در بیماران مبتلا به عفونت های تنفسی مراجعه کننده به بیمارستان های مصطفی خمینی (ره) و خاتم الانبیا تهران به روش کشت و مولکولی است. مواد و روش کار: در این پژوهش 100 نمونه سواب گلو از بیماران مبتلا به عفونت های تنفسی جمع آوری شد. تمام نمونه ها در محیط مایعPPLO Broth و محیط جامدPPLO agar کشت داده شدند. پس از کشت و استخراج ژنوم از طریق کیت ساخت شرکت Roche آلمان، تکنیکPCR با پرایمرهای اختصاصی اجرا شد. یافته ها: در این مطالعه، 14 نمونه (14درصد) پرگنه مربوط به مایکوپلاسما در محیطPPLO Agar ایزوله شد. با استفاده از پرایمرهای اختصاصی 17 نمونه (17درصد) از نظر جنس مایکوپلاسما و 6 نمونه (6درصد) از نظر وجود گونه مایکوپلاسما پنومونیه مثبت گزارش شد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد، برای شناسایی مایکوپلاسما پنومونیه در بین مبتلایان به عفونت های دستگاه تنفسی، روش مولکولی PCR بطور معنی داری نسبت به کشت از حساسیت بالاتری برخودار است و با به کار گیری پرایمرهای اختصاصی می توان این عوامل بیماری زا را در حد جنس و گونه با دقت بیشتری مورد شناسایی قرار داد.

زمینه و هدف: باکتری های متعددی همانند اشریشیا کلی تحت شرایط نامساعد می توانند وارد حالت زنده اما غیرقابل کشت (VBNC) شوند که با روش های تشخیص بر پایه کشت باکتری قادر به شناسایی نیستند. در تحقیق حاضر، وارونویسی واکنش زنجیره ای پلیمراز (RT-PCR) برای تشخیص باکتری Escherichia coli O157: H7 در حالت VBNC بررسی شد. مواد و روش کار: باکتری E. coli O157: H7 به تیمارهای آب مقطر و آب نمک 30درصد تلقیح و در دمای اتاق نگهداری شد. کشت پذیری باکتری ها روی محیط کشت مک کانکی آگار تعیین شد. RT-PCR ژن 16S rRNAشامل استخراج و تخلیص RNA، تیمار DNase I برای حذف آلودگی DNA و سپس سنتز cDNA و الکتروفورز محصول PCR نمونه های cDNA برای تشخیص زنده مانی باکتری E. coli O157: H7 تحت تیمارهای مورد مطالعه به کار رفت و با نتایج RT-PCR ژن 16S rRNA در باکتری های کشته شده به وسیله ی حرارت مقایسه شد. یافته ها: کشت پذیری باکتری ها در تیمار آب مقطر طی مدت مطالعه حفظ شد؛ اما تیمار آب نمک 30 درصد باعث کشت ناپذیری باکتری در روز چهارم مطالعه شد. نتایج RT-PCR ژن 16S rRNA بیانگر حفظ بیان این ژن در باکتری های کشت پذیر و غیرقابل کشت طی مدت مطالعه بود، در حالی که در باکتری های کشته شده به وسیله ی حرارت بیان این ژن منفی بود که نشان دهنده ی کارایی RT-PCR ژن 16S rRNA در تشخیص باکتری های زنده از غیرزنده بود. نتیجه گیری: باکتری E. coli O157: H7 تحت استرس شوری 30 درصد وارد حالت VBNC شد که می تواند باعث مخاطراتی جدی برای سلامت انسان شود. وارونویسی واکنش زنجیره ای پلیمراز (RT-PCR) می تواند برای تشخیص باکتری های VBNC به کار رود.

زمینه و هدف: باکتریوفاژها انگل های اجباری باکتریایی و بی خطر برای انسان و حیوان هستند که با روش های غوطه وری یا اسپری به عنوان عوامل ضدمیکروبی طبیعی در مواد غذایی به کار می روند. استفاده از این روش ها موجب هدررفتن و یا به دام افتادن فاژ در مواد غذایی می شود؛ اما تثبیت آن بر سطح پلیمر، تماس فاژ با سلول میزبان در سطح مواد غذایی را تسهیل می کند. لذا هدف این مطالعه، تثبیت فاژ لیتیک اشریشیابر فیلم استات سلولز و بررسی اثر ضدمیکروبی آن بود. مواد و روش کار: باکتری اشریشیا به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه ی سلسیوس گرم خانه گذاری و اثر ضدمیکروبی فاژها از طریق تشکیل پلاک ارزیابی شد. فیلم استات سلولز به روش قالب ریزی تهیه و سپس تحت تیمار پلاسما اصلاح و در سوسپانسیونی از محلول فاژ ( PFU/mL1010) غوطه ور و به مدت 24 ساعت با لرزش آرام در دمای 37 درجه ی سلسیوس گرم خانه گذاری شد. سپس تعداد فاژهای تثبیت شده تخمین زده شد. برای تأیید تثبیت فاژها، تصویربرداری FESEM انجام گرفت و اثر ضدمیکروبی فیلم فعال با روش انتشار دیسک ارزیابی و میزان انتشار و فعالیت ضدمیکروبی فاژهای تثبیت شده طی 14 روز بررسی شد. یافته ها: فاژها پلاک های واضحی علیه باکتری اشریشیا تشکیل دادند. اصلاح فیلم از طریق پلاسما منجر به تثبیت یکنواخت PFU/mL 108 فاژ شد که تصاویر FESEM آن را تأیید کرد. فیلم فعال (با قطر هاله ی 12 میلی متر) نسبت به آنتی بیوتیک آمپی سیلین (نمونه کنترل مثبت با قطر هاله ی 8 میلی متر) اثر ضدمیکروبی قوی تری داشت. پس از گذشت 11 روز، تعداد فاژهای تثبیت شده از 108 به 106 (PFU/ml) کاهش و از سطح فیلم انتشار یافتند و پس از آن انتشاری صورت نگرفت. فعالیت ضدمیکروبی فیلم فعال طی 15 روز، به علت حضورنداشتن مداوم باکتری میزبان کاهش یافت؛ به نحوی که جمعیت باکتری میزبان از 3 به LOG CFU/mL 3/5 افزایش یافت. نتیجه گیری: علی رغم کاهش فعالیت ضدمیکروبی فیلم فعال استات سلولز طی زمان، به علت حضور باکتری میزبان در سطح مواد غذایی و پتانسیل بالای فیلم فعال در نابودی باکتری میزبان، می توان از آن به منظور افزایش ایمنی غذا در بسته بندی مواد غذایی استفاده کرد.

زمینه و هدف: اکتینومایست های دریایی باکتری هایی گرم مثبت هستند که به صورت آزاد، ساپروفیت یا هم زیست با گیاهان و جانوران از جمله اسفنج های دریایی دیده می شوند. اخیرا به دلیل نیاز به داروهای جدید، به میکروارگانیسم های دریایی به عنوان منبع جدیدی با پتانیسل تولید متابولیت های منحصربه فرد، توجه می شود. هدف از این مطالعه، جداسازی و شناسایی اکتینومایست هم زیست با اسفنج دریایی چندشکلی S12جمع آوری شده از اعماق آب های استان بوشهر و بررسی فعالیت ضدباکتریایی آن است. مواد و روش کار: ایزوله اکتینومایست از اسفنج دریایی S12 جمع آوری شده از اعماق آب های بوشهر، جداسازی شدند. ژن16SrDNA ایزوله ی مذکور با تکنیکPCR تکثیر و توالی یابی و نتایج حاصل با استفاده از برنامه های بیوانفورماتیک Bioedit و MEGA6 برای شناسایی و تأیید ایزوله ارزیابی شد. سپس فعالیت ضدباکتریایی عصاره ی ایزوله ی جداشده با روش انتشار در دیسک روی میکروارگانیسم های بیماری زای Escherichia coli، Bacillus cereus، Klebsiella spp.، Salmonella spp. و Proteus spp. انجام شد. یافته ها: در این تحقیق، براساس مطالعات فیلوژنی مشخص شد که ایزوله ی مدنظر متعلق به جنس استرپتومایسس است و با توجه به میزان هومولوژی با سایر گونه های استرپتومایسس می توان آن را گونه ای جدید معرفی کرد. مطالعات بیوشیمیایی نشان داد که تمام تست های انجام شده به استثنای تست های گرم و کاتالاز منفی است. ایزوله ی مطالعه شده فعالیت جالب توجهی علیه سه باکتری بیماری زای انسانی Escherichia coli، Bacillus cereus و Salmonella spp. نشان داد که بیشترین فعالیت ضدباکتریایی آن علیه باکتری Salmonella spp. با قطر هاله ی در حدود 16 میلی متر بود. نتیجه گیری: اسفنج های اعماق آب های استان بوشهر اکتینومایست های هم زیست با خود دارند که منبعی غنی از متابولیت های ثانویه با فعالیت زیستی هستند. نتایج نشان داد که سویه ی اکتینومیست جداشده یک گونه ی استرپتومایسس جدید با فعالیت ضدباکتری جالب توجه است. این تحقیق اولین گزارش از جداسازی اکتینومیست دریایی هم زیست با اسفنج در ایران است.

زمینه و هدف: سیانوباکتری ها منبع مطلوبی از ترکیبات دارویی جدید هستند. امروزه، بخش عمده ی متابولیک های بیواکتیو جداشده از سیانوباکتری ها به صورت پلی کتیدی، پپتیدهای غیرریبوزومی و یا هیبریدی از این دو هستند. به رغم مطالعات وسیعی که تاکنون در زمینه ی پراکنش ژن های پلی کتید سنتاز (PKSs) انجام گرفته، هیچ کدام از آنها شامل سیانوباکتری های خاک زی لواسان نبوده است. به همین دلیل هدف از این مطالعه، ردیابی ژن های پلی کتید سنتاز و بررسی همبستگی حضور این ژن ها با سنتز ترکیبات ضدمیکروبی است. مواد و روش کار: شناسایی مورفولوژیکی و مولکولی سویه های خاک زی بعد از کشت و خالص سازی انجام گرفت. به منظور آنالیزهای فیلوژنتیک، از تکثیر ژن پلی کتیدسنتاز و رسم درختان فیلوژنتیک استفاده شد. توالی های نوکلئوتیدی و پروتئینی در بانک ژن ثبت شدند و درنهایت، به منظور نشان دادن همبستگی حضور این ژن ها با سنتز ترکیبات ضدمیکروبی، آزمایش های آنتی بیوگرام انجام گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از آنالیزهای فیلوژنتیک نشان داد که ژن های 16SrRNA و دمین های PKS شناسایی شده، بیش از 90درصد شباهت را با نزدیک ترین سویه ها در بانک ژن داشتند. همچنین نتایج حاصل از آزمایش های زیستی آنتی بیوگرام، الگوهای متفاوت ممانعت را که نشان دهنده ی مواد ضدمیکروبی متنوع است، نشان داد. نتیجه گیری: براساس این نتایج، به نظر می رسد که تجزیه وتحلیل زیستی ژن های پلی کتیدسنتاز، ممکن است تکنیک مفیدی برای ارزیابی گونه های تولیدکننده ی محصولات طبیعی و نقش احتمالی این کمپلکس های آنزیمی، در بیوسنتز ترکیبت فعال زیستی باشد.

زمینه و هدف: کاندیدیازیس عفونت قارچی است که عامل اصلی آن کاندیدا آلبیکنس است. استفاده ی بی رویه از آنتی بیوتیک ها برای درمان آن، باعث افزایش مقاومت دارویی شده است. تحقیق حاضر با امیدِ یافتن جایگزین مناسب دارویی برای این عفونت انجام گرفت. مواد و روش کار: در وهله ی اول، گونه های استاندارد و بالینی کاندیدا آلبیکنس جمع آوری شده و به منظور تشخیص جدایه های بالینی از بره ها، از روش های معمول قارچ شناسی شامل پدیده ی ایجاد لوله زایا و کروم کاندیدا آگار استفاده شد. اثرات ضدقارچی تیمارهای آزمایشی روی مهار رشد کاندیدا آلبیکنس به روش انتشار دیسک و انتشار چاهک به صورت اندازه گیری هاله ی رشدنیافتگی ارزیابی شد. همچنین مقادیر حداقل غلظت بازدارندگی از رشد (MIC) و حداقل غلظت کشندگی قارچی (MFC) نمونه های آزمایشی به روش رقت سازی تعیین شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که بیشترین هاله ی رشدنیافتگی برای روش چاهک و دیسک به ترتیب با 29/41 و 27/64 میلی متر متعلق به تیمار «نانوسلنیوم بارگذاری شده در لاکتوباسیل ها» روی گونه ی استانداردکاندیدا آلبیکنس بود. بررسی MIC و MFC در تحقیق حاضر، حاکی از آن بود که تیمارهای «نانوسلنیوم بارگذاری شده در لاکتوباسیل ها» و «نانوسلنیوم + لاکتوباسیل» به ترتیب با مقادیر 473/80 و 511/91 میکروگرم بر میلی لیتر برای MIC و با 807/66 و 845/28 میکروگرم بر میلی لیتر برای MFC پایین ترین میانگین ها را برای هر دو آزمون فوق داشتند ( 0/05< P). نتیجه گیری: یافته های حاصل از آزمون های میکروبی توان ضدقارچی بالای تیمار«نانوسلنیوم بارگذاری شده در لاکتوباسیل ها» را تأیید کرد، لذا به شرط تکرار آزمایش و تأیید نتایج به دست آمده، می توان ساخت دارو یا مکمل با این فرمولاسیون را برای استفاده ی درمانی توصیه کرد.

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین بیماری های انگلی مشترک انسان و دام، هیداتیدوز است. هیداتیدوز در ایران نیز بومی بوده و تقریبا علت بستری شدن 1درصد بیماران در بخش های جراحی است. هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک کیست هیداتیک بین بیماران جراحی شده در بیمارستان گلستان شهر اهواز از سال 1390-1381 با استفاده از پرونده های بایگانی شده ی بیماران است. مواد و روش کار: این تحقیق، مطالعه ای توصیفی-تحلیلی گذشته نگر است. در فاصله ی زمانی مذکور، 55 بیمار در بیمارستان گلستان اهواز تحت عمل جراحی کیست هیداتیک قرارگرفته بودند و اطلاعات موجود در پرونده ی بیماران، با مراجعه به بایگانی های مربوطه در بیمارستان مذکور بررسی شدند. یافته ها و نتیجه گیری: از میان 55 بیمار بررسی شده، تعداد 37 نفر (67/3درصد) زن و 18 نفر (32/7درصد) مرد بودند. بیشترین درگیری در کبد با 47 نمونه (85/5درصد) و پس از آن ریه با 5 نمونه (9درصد) وجود داشت. در نتایج به دست آمده، بیشترین شیوع در افراد ساکن شهر به تعداد 33 نفر (60درصد) مشاهده شد و 22 نفر (40درصد) نیز ساکن روستا بودند. نتایج این مطالعه بیانگر آن است که وقوع بیماری در استان خوزستان، در بازه ی زمانی ذکرشده شایان توجه بوده و لزوم انجام مطالعات جامع تر و به روزتر احساس می شود.