سال:1385 | دوره:3 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

مقدمه: سینوس ماگزیلا اولین سینوسی است که در دوران جنینی تشکیل می شود و هوایی شدن آن از چهار سالگی آغاز می گردد. سینوزیت یک بیماری شایع کودکان است که تشخیص و درمان به موقع در پیشگیری از عوارض آن اهمیت بسزایی دارد. رادیوگرافی واترز به صورت روتین برای تشخیص سینوزیت تجویز می شود. با توجه به روند تکامل سینوس ها در کودکان، هدف این مطالعه بررسی کارایی رادیوگرافی واترز در تشخیص سینوزیت در کودکان است.مواد و روشها: مطالعه به صورت مشاهده ای، مقطعی، و گذشته نگر می باشد. نمونه مورد پژوهش شامل 180 کودک صفر تا دوازده ساله مبتلا به سینوزیت، مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر اصفهان بودند که با تشخیص پزشک، برای آنها رادیوگرافی واترز تجویز شده بود. اطلاعات لازم از طریق معاینه و پرسش در مورد سوابق بیماران جمع آوری شد. رادیوگرافی ها توسط متخصصین رادیولوژیست به صورت کور بررسی شدند. داده ها به واسطه آزمون آماری کروسکال-والیس و کای اسکوئر تحلیل آماری شدند.نتایج: ضریب توافق بین علایم کلینیکی و رادیوگرافی واترز در نمونه ها 52 درصد بیان شد. بیشترین میزان هوایی نشدن سینوس در گروه سنی 3 سال و کمتر از آن گزارش شد. در 30 درصد موارد سینوس های ماگزیلاری در رادیوگرافی نرمال بودند. بین علایم رادیوگرافیک سینوزیت، به تفکیک مدت زمان درگیری بیماری و جنسی تفاوتی مشاهده نشد. سرفه و ترشحات چرکی بینی شایعترین علایم کلینیکی سینوزیت بودند و علایم کلینیکی در دو گروه با نتایج رادیوگرافیک مثبت و سینوس های نرمال اختلاف آماری معنی داری نشان ندادند.بحث: توصیه می شود رادیوگرافی واترز در کودکان به دلایلی نظیر هوایی نشدن سینوس ها، به ویژه در گروه سنی 3 سال و کمتر، عدم مشاهده آنها در رادیوگرافی واترز، و درصد بالای نرمال بودن سینوس ها در رادیوگرافی واترز با وجود علایم کلینیکی سینوزیت، به جز در موارد تشخیصی خاص، به صورت روتین تجویز نشود.

مقدمه: برای آماده سازی مکانیکی کانال دندان می توان از روشهای مختلف دستی یا چرخشی استفاده کرد. هدف از این مطالعه، مقایسه ی تاثیر دفعات کاربرد اینسترومنت بر مقدار خروج دبری از فورامن آپیکال در آماده سازی کانال با روش دستی Step back و سیستم های چرخشی پروفایل و فلکس ماستر بود.مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 75 عدد دندان پرمولر تک کانال فک پایین کشیده شده ی انسانی با انحنا 10-0 درجه انتخاب و به سه گروه 25 تایی تقسیم شدند. طول ریشه تمام دندان ها با قطع تاج به میزان مساوی درآمد (15 میلیمتر). گروه H به روش دستی با تکنیک Step back، گروه P توسط سیستم چرخشی profile، و گروه F توسط سیستم چرخشی Flex Master آماده سازی شدند. تعداد دفعات کاربرد هر فایل طبق دستور شرکت سازنده تعیین شده بود. برای توزین دبری ها از ویال های حاوی آب مقطر که قبل از کار توسط ترازویی با دقت 0.0001 گرم توزین شده بود استفاده شد. پس از پایان آماده سازی کانال، ویال ها کاملا خشک شده و دوباره توزین انجام شد. اختلاف وزن ویال ها در دو نوبت، وزن دبری خارج شده از فورامن آپیکال بود. سپس مقایسه میانگین وزن دبری بین دفعات مختلف کاربرد فایل در یک سیستم توسط one-way ANOVA انجام شد.نتایج: در مقایسه دفعات کاربرد اینسترومنت ها در هر سیستم، فقط در گروه پروفایل، هر چه دفعات کاربرد اینسترومنت افزایش یافت، دبری کمتری خارج شد.بحث: فایل های نوی پروفایل نسبت به فایل های استفاده شده باعث خروج دبری بیشتری می شوند

مقدمه: هدف اصلی از درمانهای اندودنتیک، پاکسازی و شکل دهی کامل کانال تا ناحیه تنگ شدن اپیکالی و پرکردن سه بعدی آن می باشد. جهت اندازه گیری طول دندان از روشهای متعددی استفاده می شود که رایج ترین آنها رادیوگرافی (معمولی-دیجیتال) است. رادیوگرافی دیجیتال در بسیاری از موارد مانند کاهش دوز دریافتی توسط بیمار و بهداشت اشعه، امکان تغییر کنتراست و کیفیت تصاویر، توانایی ذخیره تصویر در کامپیوتر و انتقال آن به سایر مراکز، عدم نیاز به فیلم، مراحل ظهور و ثبوت، و آماده شدن سریع تصویر نسبت به رادیوگرافی معمولی ارجحیت دارد. در این مطالعه دقت رادیوگرافی دیجیتال و معمولی در ارزیابی طول کانال های دارای انحنان دندان های مولر اول پایین بررسی و مقایسه شده است.مواد و روشها: 40 دندان مولر اول فک پایین کشیده شده انسان که انحنا ریشه داشتند انتخاب شدند. نمونه ها به دو گروه با انحنای کمتر از 25 درجه و بیشتر از 25 درجه تقسیم شدند. سپس همه نمونه ها در بلوک های گچی ثابت شده، طول کانالها با استفاده از سیستم رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی معمولی اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از تحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج: با وجود اینکه در کانالهای با انحنای کمتر از 25 درجه دقت رادیوگرافی معمولی بهتر از رادیوگرافی دیجیتال و در کانالهای با انحنای بیشتر از 25 درجه دقت رادیوگرافی دیجیتال بهتر از رادیوگرافی معمولی بود، ولی تفاوتها از نظر آماری معنی دار نبود.بحث: امروزه کیفیت تصاویر تهیه شده با استفاده از رادیوگرافی های دیجیتال برای تخمین طول کانال های انحنادار از نظر میزان دقت با رادیوگرافی های معمولی قابل مقایسه است.

مقدمه: هدف از این مطالعه، مقایسه خصوصیات بار خمش سه نوع فنر بسته نیکل تیتانیوم می باشد.مواد و روش ها: این تحقیق، یک مطالعه تجربی (توصیفی و تحلیلی) است. نمونه مورد پژوهش شامل سه نوع فنر بسته از جنس نیکل تیتانیوم (قوی-متوسط-سبک) از سه کارخانه RMO, 3M, GAC می باشد. 10 فنر با طول 9 میلی متر برای هر گروه مورد آزمون قرار گرفت (کلا 90 فنر). فنرها تا طول 12 میلی متری توسط ماشین دار تک کشیده شدند و سپس رها شدند. متغیرهای مورد آزمون عبارت بودند از ماکزیممم نیرو پس از کشیدن فنر تا طول 12 میلی متر، نیرو در شروع فاز پلاتو، میزان خمش در شروع فلز پلاتو، میانگین نیروی پلاتو، شیب پلاتو، نیرو در انتهای پلاتو و میزان خمش در پایان پلاتو. برای انجام آزمایشات کششی، ما از دستگاه یونیورسال دارتک استفاده نمودیم و سپس پارامترها توسط آزمون های ANOVA و Duncan آنالیز شدند.نتایج: در مقایسه فنرهای مشابه از کارخانجات مختلف، خمش در انتهای پلاتو اختلاف معنی داری بین گروه ها نداشت (P=0.107) ولی پارامترهای دیگر اختلاف معنی دار داشتند (P=0.001). بین فنرهای قوی، حداکثر نیروی فنر اختلاف معنی دار کلینیکی بین فنرهای 3M و GAC نشان داد. بین فنرهای متوسط، حداکثر نیروی سه فنر اختلاف معنی دار با یکدیگر نشان دادند (P<0.001). در مقایسه با فنرهای سبک، حداکثر نیروی فنرها با یکدیگر اختلاف معنی دار نشان دادند (P<0.001).بحث: از فنرهای RMO، تنها نوع سبک می تواند جهت حرکات دندانی استفاده شود و نوع متوسط GAC و 3M می تواند جهت حرکت کانین استفاده شوند.

مقدمه: مواد مورد استفاده در سیل پرفوراسیون نقش بسزایی در کنترل التهاب و ترمیم انساج پریودنتال آن ناحیه دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر مقایسه هیستولوژیک اثر چهار ماده پروروت، سرامیک سرد، گلاس آینومر و Root MTA در ترمیم انساج پریودنتال پس از سیل پرفوراسیون فورکیشن دندانهای سگ می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه حیوانی از یکصد دندان پرمولر سگهای یک ساله استفاده شد. پس از بیهوشی سگها و بیحسی دندانها حفره دسترسی روی سطح اکلوزال دندانها تهیه شده و کانالها با استفاده از تکنیک استپ بک اینسترومنت پرفوره شدند. این نواحی در 84 عدد از دندانهای پرمولر به صورت تصادفی توسط مواد مورد آزمایش سیل شده و حفرات دسترسی توسط آمالگام پر شد. 16 دندان باقی مانده به عنوان گروههای کنترل مثبت و منفی انتخاب شد. از نواحی پرفوره شده در فواصل یک ماه، دو ماه و سه ماه نمونه های بیوپسی تهیه شده و به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال گردید، نتایج به دست آمده با استفاده از آزمونهای آماری کروسکال والیس و من ویتنی آنالیز گردیدند.نتایج: آنالیزهای آماری نشان داده که انساج پریودنتال مجاور پروروت کمترین میزان التهاب را در مقایسه با سه ماده دیگر دارا می باشد اما هیچ تفاوت آماری معنی داری بین شدت التهاب انساج مجاور چهار ماده در فواصل زمانی یک ماه، دو ماه و سه ماه وجود نداشت (P>0.05). به هر حال در پریودهای طولانی تر انساج مجاور سرامیک سرد و Root MTA واکنشهای التهابی کمتری نشان دادند.بحث: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که احتمالا انساج پریودنتال مجاور پروروت واکنشهای التهابی کمتری را در مقایسه به سه ماده مورد آزمایش دیگر نشان دادند. همه مواد (پروروت، گلاس آینومر، سرامیک سرد و Root MTA) می تواند مواد مناسبی جهت سیل پرفوراسیون فورکیشن باشند. در صورتی که سایر آزمایشات نظیر میکرولیکیج، سیتوتوکسیتی و سایر آزمایشات نیز آنها را تایید کند.

مقدمه: امروزه بکارگیری ایمونوهیستوشیمی به یک ابزار مکمل برای تشخیص نئوپلاسما در کنار رنگ آمیزی H&E تبدیل شده است. در نئوپلاسم های غدد بزاقی هنوز آنتی ژن های اختصاصی شناسایی نشده اند و تعدادی از ایمونومارکرهای کمتر اختصاصی در تشخیص و طبقه بندی این نئوپلاسم ها به کار می رود که به خصوص در مورد نقش سلول های میواپی تلیال کمک کننده است. هدف این مطالعه بررسی ایمنوهیستوشیمی مارکرهای سلول های میواپی تلیال (GFAP)، اکتین، ویمنتین و S100 در پلئومورفیک آدنوما و موکواپی درمویید کارسینومای غدد بزاقی جهت افتراق این تومورها از یکدیگر و تعیین هیستوژنز آنهاست.مواد و روشها: با روش نمونه گیری آسان، تعداد 25 نمونه پلئومورفیک آدنوما و 25 نمونه موکواپی درمویید کارسینومای غدد بزاقی که با فرمالین فیکس و در پارافین غوطه ور شده بودند، برای بررسی حضور پروتیین های muscle Specific Actin-GFAP، ویمنتین S100 به روش استاندارد بیوتین-استرتپاویدین و Antigen Retrival رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی شدند سپس واکنش ایمنی در سلول های میواپی تلیال و ناحیه کندرومیگزوییدی پلئومورفیک آدنوما و سلول های موکوسی، اپی درموییدی و حد واسط موکواپی درمویید کارسینوما ارزیابی شد و سپس با کمک روش Regezi واکنش ایمنی نمونه ها Score بندی شد. (0: منفی، 1+: رنگ پذیری پراکنده و کانونی، 2+: کمتر از 25% سلول ها مثبت، 3+: بین 25+50% سلول ها مثبت، 4+: بیشتر از 50% مثبت) اطلاعات به دست آمده با به کارگیری آزمون آماری Chi-Square و با سطح معنی داری 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: در هر 25 نمونه پلئومورفیک آدنوما، تمام سلول های غیرلومینال و ناحیه کندر و میگزوییدی برای GFAP و ویمنتین واکنش 4+ نشان دادند در حالی که در مورد اکتین واکنش 3+→0 دیده شد (12 مورد منفی، 12 مورد 1+، 1 مورد 3+) و برای S100 واکنش 4+→1+ دیده شد (3 مورد 1+، 3 مورد 2+، 18 مورد 3+ و 1 مورد 4+). اما در هر 25 مورد موکواپی درمویید کارسینوما، سلول های تومورال بدون توجه به درجه هیستوپاتولوژی برای تمام مارکرهای ذکر شده منفی گزارش شد و تنها استرومای همبندی با آنتی بادی های GFAP و ویمنتین رنگ گرفتند و مقایسه فراوانی این پروتیین ها در دو تومور از نظر آماری تفاوت معنی داری نشان داد (P<0.001) و در مورد هر دو تومور واکنش ایمنی در غدد بزاقی فرعی و غدد بزاقی اصلی تفاوتی نشان نداد.بحث: حضور مارکرهای سلولهای میواپی تلیال در پلئومورفیک آدنوما، تاکیدی بر حضور و نقش سلولهای میواپی تلیال در هیستوژنز این تومور می باشد و عدم تظاهر یا تظاهر حداقل این آنتی ژنها در موکواپی درمویید کارسینوما نشان دهنده عدم تمایز سلول های میواپی تلیال در هیستوژنز این تومور است و در حقیقت بررسی مارکرهای سلولهای میواپی تلیال می تواند در افتراق بین تومورهای غدد بزاقی و سلولهای میواپی تلیال و تعیین هیستوژنز آنها موثر باشد.

مقدمه: افزایش حساسیت عاجی یکی از مشکلات کلینیکی رایج در اعمال دندانپزشکی محسوب می شود. بدین جهت روشهای بسیاری از جمله لیزر Nd:YAG به منظور درمان این عارضه مورد استفاده قرار گرفته اند. مطالعات قبلی گزارش نموده اند که تابش این لیزر بر روی سطح ریشه موجب بروز اثرات جانبی و تغییرات حرارتی همانند ذوب شدن عاج می شود که مرتبط با توان لیزر هستند.هدف این مطالعه بررسی مقایسه ای کاربرد لیزر Nd:YAG با دو توان مختلف و ارزیابی تاثیر آنها در مسدود نمودن توبولهای عاجی و یا بروز اثرات جانبی به روش SEM می باشد.مواد و روشها: تعداد 15 دندان مولر تازه کشیده شده انتخاب شده، از سطح باکال این دندانها 45 نمونه آماده گرید که به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول بعنوان گروه کنترل و بدون تابش لیزر، گروه دوم تحت تابش لیزر Nd:YAG با توان 0.5 وات، و گروه سوم تحت تابش لیزر Nd:YAG با توان 1 وات قرار گرفتند. سپس فتومیکروگرافهای تهیه شده با استفاده از SEM در بزرگنمایی های 100 و 150 مورد بررسی قرار گرفته، سرانجام تعداد و قطر توبولهای عاجی و همچنین عوارض جانبی در گروههای مختلف تعیین گردیدند و اطلاعا به دست آمده با استفاده از تست ANOVA مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.نتایج: نتایج این مطالعه نشان میدهد که قطر توبولهای عاجی در گروههای تحت تابش لیزر Nd:YAG در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته است. همچنین اختلاف آماری معنی داری بین میانگین تعداد توبولهای عاجی در گروه تحت تابش لیزر با توان 0.5 وات در مقایسه با گروه کنترل وجود ندارد. در مقابل اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه تحت تابش لیزر 1 وات با دو گروه دیگر دیده می شود. در ضمن در هیچ یک از گروههای تحت تابش کراتر و میکروکوک مشاهده نگردید.بحث: نتایج این مطالعه نشان می دهد که تابش لیزر Nd:YAG می تواند موجب اثرات حرارتی همچون کاهش قطر و تعداد توبولهای عاجی گردد. علاوه بر این لیزر Nd:YAG با توان 1 وات در مقایسه با لیزر Nd:YAG با توان 0.5 وات در مسدود نمودن توبولهای عاجی، که یک عامل ضروری برای رفع حساسیت عاجی است، موثرتر می باشد.

مقدمه: بیماری پریودنتیت با بیماری قلبی - عروقی مرتبط است. این فرضیه که عفونتهای دهانی، مخصوصا عفونت پریودنتال، به طور قابل ملاحظه باعث بروز بیماریهای سیستمیک می گردند، روزبه روز قوی تر می شود.مواد و روشها: گروه مورد، شامل افراد 45-60 ساله ای بود که به خاطر سکته قلبی در یکی از بخشهای مراقبتهای قلبی - عروقی یا بخش اورژانس، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، بستری بودند. افراد گروه کنترل دچار سکته قلبی نشده بودند. همه افراد ذکر شده مورد آزمایش پریودنتل قرار گرفتند و اطلاعات مربوط به سن، وضعیت اجتماعی، سیگار کشیدن، بیماری قند و ... نیز از طریق پرونده بیمار و همچنین محاسبه مستقیم با فرد مذکور به دست آمد. به طور کلی 56 نفر با تکمیل رضایت نامه در این بررسی شرکت کردند. رابطه میان میزان Attachment و تعداد دندانهای از دست رفته با نوع گروه مورد مطالعه نیز با استفاده از نرم افزار SPSS بررسی گردید.نتیجه گیری: میانگین شاخص Attachment loss و همچنین میانگینهای تعداد دندانهای غایب با نوع گروههای مورد مطالعه رابطه معنی دار داشتند (P<0.05).بحث: نتایج این مطالعه با مطالعات قبلی، که نشان دهنده ارتباط بین این دو بیماری است، همخوانی دارد. یافته های این مطالعه حاکی از آنند که بیمارانی که در ویزیتهای معمول دندانپزشکی شواهدی از Attachment loss در اطراف تعدادی از دندانها نشان می دهند. در معرض خطر AMI می باشند. این افراد بایستی برای معاینات و درمانهای پزشکی و پریودنتالی ارجاع داده شوند.