رستنیها
سال:1382 | دوره:4 | شماره:2-1 |تعداد مقالات:7

تفاوتهای ساختاری و فراساختاری بذور خفته و غیر خفته یولاف وحشی (Avena توسطludoviciana)توسط میکروسکوپ نوری و الکترونی (TEM) بررسی گردید. پس از جذب آب، رشد شعاعی سلولهای روپوششی (epithelial) لپه در بذور غیر خفته مشاهده گردید. در بذور خفته، سلولهای مذکور رشد نیافته و به صورت متراکم و فشرده وجود داشتند. هضم دانه های چربی و آلورون درون سلول و در نتیجه رقیق شدن سیتوپلاسم، توسعه شبکه آندوپلاسمی، افزایش تعداد پلی زومها و تجمع آنها، افزایش تعداد میتوکندری، مشاهده حضور یک واکوئول بزرگ در سلول، تغییرات فراساختاری موجود در سلول های بذور غیر خفته بود که در بذور خفته مشاهده نگردید. در بذور خفته و اکوئول های کوچک و متعدد، تعداد زیادی دانه های چربی و آلورون وجود داشت.

پراکنش زیستی جنس یونجه در ایران مطالعه گردید. پراکنش گونه های چند ساله M.sativa و M.lupulina عمدتا منطبق با نواحی کوهستانی ایران است. از بین دیگر گونه های این جنس، پراکنش M.rigdula بیشترین شباهت را با گونه های قبلی در مناطق کوهستانی دارد. اغلب گونه های یونجه در مناطقی با شرایط آب و هوایی مدیترانه ای رویش دارند. مطابق این تحقیق، یک مرکز اصلی و دو مرکز فرعی تنوع زیستی برای این جنس در ایران تشخیص داده می شود. محتمل ترین مسیر برای مهاجرت گونه های یکساله یونجه به داخل ایران، از سمت غرب و از طریق مناطق شمالی عراق می باشد (متن کامل مقاله در قسمت انگلیسی ارایه شده است).

در این تحقیق تعداد 7 گونه از زنگ های ایران متعلق به و جنس Puccinia و Uromyces گزارش می شوند. گونه های Puccinia leveillei روی Geranium sylvaticum ، P.libanotidis روی Libanotis ، P.podospermi روی Scorzonera umberosa برای فلور زنگ های ایران جدید می باشند. سیار گونه های بررسی شده عبارتند از: P.campanulae و P.gaubae روی Campanula spp. و U.bupleuri روی .Bupleurum exaltatum اطلاعات متنوعی در مورد خصوصیات مرفولوژیکی، دامنه میزبانی و پرکنش این گونه ها نیز ارایه می گردد.

اثر تیمارهای متفاوت شوری سدیم کلرید (0، 50، 100، 200، 300 میلی مولار) در مراحل مختلف رشد و نمو (پنجه زنی، تورم غلاف، گلدهی و گرده افشانی) دو رقم گندم (قدس: حساس به شوری؛ بولانی: مقاوم به شوری) بر فعالیت سینتیکی و الگوی الکتروفورزی آنزیم مالات دهیدروژناز برگ در شرایط گلخانه ای مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع، در پاسخ به تیمارهای شوری مشاهده شد که: افزایش فعالیت مالات دهیدروژناز تنها طی پنجه زنی و تورم غلاف معنی دار بود و این فعالیت بین قدس و بولانی تفاوت معنی داری نشان نداد. الگوی الکتروفورزی مالات دهیدروژناز نیز طی مراحل پنجه زنی و تورم غلاف تغییراتی نشان داد و از این نظر تفاوت چشمگیری بین قدس و بولانی وجود نداشت. بنابراین، به نظر می رسد تنش شوری تنها طی مراحل اولیه زندگی (پنجه زنی و تورم غلاف)، قادربه القای تغییرات قابل ملاحظه در فعالیت سینتیکی و الگوی الکتروفورزی آنزیم مالات دهیدروژناز رقمهای مورد مطالعه می باشد.

روشهای مولکولی جهت ارزیابی معیارهای تاکسونومیکی ورتیسیلیومهای مرتبط با گیاهان مورد استفاده قرار گرفتند. سی و یک استرین ورتیسیلیوم به وسیله مقایسه ITS-RELPs به چهار کلاستر تقسیم شدند. کلاستر اول در برگیرنده استریلهای گونه تیپ V. luteo-album (Link: Fries) Subramanian  کلاستر دوم شامل  V. dahliae klebahn, V. albo-atrum Reinke & Berthold، V. nubihni pethybridge، V. tricorpus Isaac؛ کلاستر سوم شامل V. theobromae (Turconi) E. Mason & S. Hughes  و کلاستر چهارم شامل V. nigrescens pethybridge بود. الگوهای RFLP به دست آمده از ژن بتا توبولین( β-tubulin gene)  قدرت تفکیک بالاتری داشته و هر هفت گونه مورد آزمایش را از یکدیگر تشخیص دادند. بالاترین قدرت تفکیک از الگوهای RFLP حاصل از DNA میتـوکندریایی  (mitochondrial DNA-RFLPs) به دست آمد، به طوری که این روش استرین های گونه های V. theobromae و V. nigrescens را در سطح فراگونه ای از یکدیگر تفکیک نمود. برش ژن بتاتوبولین توسط آنزیم برش دهنده Hae III و مقایسه الگوهای به دست آمده روشی قابل اعتماد برای تفکیک دو گونه مهم اقتصادی و بحث برانگیز V. albo-atrum و V. dahliae می باشد.

طی سالهای 1371 تا 1379 نمونه های متعددی از قارچهای کلاهدار، راسته  Agaricales، از نقاط مختلف استان تهران و مازندران جمع آوری و مورد شناسایی قرار گرفت. در بین گونه های شناسایی شده، 16 گونه متعلق به جنس Coprinus وجود داشت که نه گونه Coprinus lagopus، C. niveus، C. flocculosus، C. comatus، C. scobicola، C. disseminatus، C. plicatilis، C. picaceus و C. macrocephalus قبلا از ایران گزارش شده و هفت گونه دیگر شامل  C. angulatus، C. cinereus، C. brunneofibrillosu، C. lagopides، C. ephemeroides، C. subimpatiens و C.   patouillaridii  برای فلورقارچی ایران جدید می باشند. این هفت گونه همراه با چهارگونه C. lagopus، C. niveus، C. picaceus و C. macrocephalus توصیف گردیده اند.