تحقیقات فرهنگی ایران
سال:1397 | دوره:11 | شماره:2 (پیاپی 42) |تعداد مقالات:6

طی چند دهه گذشته، مطالعات قومی در ایران بنا به دلایلی فزونی یافته است. با وجود این، به نظر می رسد که مسائل قومی در ایران به موضوعی حل نشدنی تبدیل شده است. منابع اطلاعاتی دور از واقعیت های میدانی، به عنوان یکی از دلایل ناکارآمدی سیاست های نظام مدیریت قومی، مطرح می شود. مقاله حاضر در پرتو الهامات نظری مید، بلومر، جنکینز، توماس، هال، و میلتون بنت در مورد هویت جمعی، با هدف شناخت خلا ها و آسیب های معرفتی مطالعات قومی در ایران، حول این سه محور تنظیم شده است: 1) معرفی، مرور، و دسته بندی مطالعات پیشین قومی در ایران، 2) نقد و بررسی مطالعات قومی در ایران، 3) پیشنهاد الگویی برای مطالعات قومی در ایران. برای انجام پژوهش از روش توصیفی تحلیلی و تکنیک نقشه پیشینه و فرم استخراج مطالب استفاده شده است. می توان به طراحی حوزه مطالعاتی جامعه شناسی هویت برمبنای سه قضیه بنیادین برگرفته از مفاهیم جهان رسانه ای، جهان واقعی، و هویت در کنار ارائه الگویی متکثر از هویت طلبی قومی، به عنوان یکی از مهم ترین دستاوردهای مقاله اشاره کرد.

مدت زیادی است که باستان شناسان برمبنای نظریه هایی مانند رهیافت مستقیم تاریخی، اقدام به مطالعه جوامع معاصر کرده و بر اساس مدارک باستان شناختی و مطالعات مردم نگاری، جوامع گذشته را بازسازی می کنند. آنچه در فرهنگ عامه مردم وجود دارد، بخشی از پژوهش های آن ها را دربر می گیرد. بر اساس آداب و رسوم فعلی که در میان مردم منطقه بختیاری نشین وجود دارد، برخی از آثار باستانی که «استودان» نام دارند را به کوچ گران مربوط دانسته و معتقدند، افراد فرتوت را هنگام کوچ در آن ها قرار می دادند. در این مقاله ابتدا محیط جغرافیایی منطقه به عنوان زمینه تحقیق قلمداد شده و سپس با نگاهی مردم شناسانه، قوم بختیاری و آداب و رسوم آن ها بررسی شده و سپس با رویکردی باستان شناختی و بررسی داده های جدید این حوزه، سعی در ارزیابی این امر داشته و آن را برآمده از اذهان عامه مردم به دلیل ناآشنایی آن ها با کاربری دقیق این آثار دانسته است.

فرهنگ شهروندی مجموعه ای از ارزش ها و هنجارها است که بیانگر سبک زندگی و شکل دهنده تعاملات انسانی در بافت نوین زندگی جمعی، و روی هم رفته، قابلیت های اکتسابی، هستند و توجه به آن در جامعه جدید، اهمیت فراوانی دارد. با توجه به اهمیت موضوع فرهنگ شهروندی، پژوهش حاضر با استفاده از روش میدانی، تکنیک پیمایش، ابزار تحقیق پرسش نامه و استفاده از نرم افزارهای SPSS و Smart PLS، در پی بررسی نقش سرمایه اجتماعی در پایبندی به فرهنگ شهروندی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شهر کرمانشاه است که تعداد 384 نفر از شهروندان بالای 18 سال این شهر با استفاده از فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه، بررسی شده اند. نتایج تحقیق حاکی از این است که بین میزان کل سرمایه اجتماعی (34 درصد=P)، و ابعاد آن، یعنی اعتماد اجتماعی (39 درصد=P)، حمایت اجتماعی (30 درصد=P)، تعامل اجتماعی (35درصد=P)، انسجام اجتماعی (32 درصد=P) و آگاهی اجتماعی (23 درصد= P) ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد، بنابراین، تمام فرضیه های پژوهش تایید می شوند. همچنین، نتایج حاصل از الگوی معادله ساختاری (Smart PLS) نیز نشان می دهند که متغیر سرمایه اجتماعی، روی هم رفته 53 درصد از واریانس متغیر پایبندی به فرهنگ شهروندی را تبیین می کند، با درنظر داشتن مقادیر مربوط به حجم اثر، شاخص ضریب تعیین این مقدار، در حد متوسط 28 درصد برآورد می شود.

پژوهش های گوناگونی درباره شناخت نحوه رویارویی منتقدان و جریان های روشنفکری با غرب انجام شده است، اما در این مطالعه تلاش بر این است تا با استفاده از رویکرد تفسیری، گرایش های ذهنی دانشجویان درباره تمدن غرب را بررسی کنیم. پرسش اساسی که این مقاله در پی پاسخ گویی به آن است، این است که دانشجویان مورد مطالعه چگونه تمدن غرب را درک و فهم می کنند و معانی ذهنی برساخته آن ها در مورد تمدن غرب، بر اساس چه مدل مفهومی ای قابل تفسیر است؟ این مقاله که یک پژوهش کیفی است، از رویکرد تفسیرگرایی بهره می گیرد و از مفاهیم نظری برساخت اجتماعی، روابط بیناذهنی، ارتباطات بین فرهنگی، و مفهوم خود و دیگری استفاده کرده است. در این پژوهش با استفاده از تکنیک مصاحبه عمیق، نگرش افراد مورد مطالعه در مورد تمدن غرب استخراج، و سپس، با استفاده از روش تحلیل تماتیک، تحلیل شده است. با توجه به اینکه رویکرد مطالعه، رویکردی استقرایی است، تلاش شده است که به جای پرسش درباره مفهوم کلی تمدن غرب، از مشارکت کنندگان درباره مظاهر مختلف غرب، سوال شود و رویکرد هریک از آن ها درباره هرکدام از مظاهر تمدن غرب به صورت جداگانه مشخص شود. درنهایت، پس از کدگذاری باز و استخراج مفاهیم، سه مقوله اصلی غرب گریزی بخشی نگر، غرب گزینی بخشی نگر، و غرب پسندی بخشی نگر، استخراج شد که همه این مقوله ها زیر عنوان مقوله محوری نسبی گرایی انتخابی تعریف شده اند.

خوابگاه، عرصه ای نیمه عمومی است که در آن عده ای از همسالان درگیر تعاملات بین فرهنگی می شوند. این تعاملات می تواند تاثیر مثبت یا منفی ای بر زندگی فرد بگذارد و از او در برابر تصمیم گیری های زندگی اجتماعی اش، فردی مستقل یا منفعل بسازد. هدف اصلی این مقاله به تصویر کشیدن زندگی خوابگاهی است. پرسش ما این است که آیا دانشجویان دختر، به خوابگاه حس تعلق دارند؟ حس تعلق از این نظر اهمیت دارد که ازیک سو شرایط مناسب باعث ایجاد این حس می شود و از سوی دیگر، در صورت وجود حس تعلق به یک مکان، فرد برای بهبود وضعیت آن تلاش خواهد کرد. عوامل مهمی ازجمله امنیت، حریم خصوصی فرد، تعامل مثبت با دیگران مهم (هم اتاقی ها و مسوولان خوابگاه)، و قوانین، در شکل گیری حس تعلق موثر هستند. در این مقاله از طریق روش داستان زندگی با 60 دانشجوی دختر ساکن خوابگاه های دانشگاه های تهران، تربیت مدرس، الزهرا، و شهید بهشتی در تمام مقاطع تحصیلی مصاحبه کرده ایم. عوامل انسانی، مکانی، و زمانی در شکل گیری حس تعلق در خوابگاه موثر هستند. عوامل مهمی ازجمله رشته تحصیلی، مقطع تحصیلی، فرهنگ، و نوع جامعه پذیری افراد، سن، ویژگی های فردی مانند درون گرا و برون گرا بودن فرد و به میزان بسیار اندکی قومیت، بر شکل گیری این حس تاثیر می گذارند. همچنین، بررسی های ما نشان می دهد که به دلیل نداشتن حریم خصوصی، مشکل در ایجاد و برقراری ارتباط با مسوولان و هم اتاقی ها، و محدودیت های ناشی از قوانین خوابگاه، حس تعلق به خوابگاه در بسیاری از دانشجویان پایین است. در پایان، راهکارهایی برای بهبود شرایط زندگی در خوابگاه ارائه شده است.

نظام تمایزگذاری و درجه بندی افراد در هر جامعه ای، فراگیر و گریزناپذیر است، و معیارهای آن از جامعه ای به جامعه دیگر، متفاوت است، ، ازاین رو، این مقاله در پی آن است، تا نشان دهد که شهروندان تهرانی در ارتباطات خود با دیگران چه موقع و چرا دست، به مرزبندی می زنند؟ چه موقع و چگونه از این مرزها عبور می کنند؟ برای تعامل با یکدیگر و عبور از مرزهای فرهنگی از چه راهبردهایی استفاد می کنند؟ و چنون راهبردهای ارتباطی چه پیامدهایی دارند؟ یافته های این پژوهش مبتنی بر روش کیفی با راهبرد نظریه زمینه یابی است،. حجم نمونه به روش نمونه گیری نظری و هدفمند شامل 84 نفر بود است،. برای گردآوری داده ها از ابزارهای متفاوتی مانند مصاحبه، مشاهد، مشارکت، و... استفاد شد، ولی تمرکز اصلی بر مصاحبه عموق بود است،. یافته ها به شیوه نسخه سیستماتیک نظریه زمینه ای، کدگراری شدند و شرایط (علی، زمونه ای و مداخله گر)، راهبردها، و پیامدهای مربوط به مرزها و ترددهای فرهنگی در شهر تهران، استخراج و تحلیل شده اند. مقوله هسته ای عبارت است از: «غلبه عناصر هویتی به وجودآورنده مرزها و ترددهای فرهنگی» منازعه هویت ها موجب می شود که کنشگران، مجموعه راهبردهایی را برای تعامل با یکدیگر اتخاذ کنند که می توان آن ها را «روش دیپلماسی ارتباطی درون ملی» نامید.. با به کارگیری این راهبردها توسط کنشگران در جریان غلبه عناصر هویتی، سه پیامد مهم بروز می کند که عبارتند از: 1. آنومی، آسیب های اجتماعی، فرهنگی و فردی، 2. چندفرهنگی، و 3. شکاف فرهنگی.