علوم و فناوری رنگ
سال:1387 | دوره:2 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

در این تحقیق، رنگبری یک رنگزای راکتیو (راکتیو مشکی 5) به روش ازن دهی و با استفاده از اسپکتروفوتومتر نور مرئی-ماورا بنفش مورد مطالعه قرار گرفت. تاثیر عوامل موثر بر فرآیند رنگبری شامل غلظت ازن، دور همزدن، pH، دما، غلظت رنگزا، حجم پساب و حضور انواع الکترولیت بررسی شد. نتایج نشان دادند که ازن دهی روشی بسیار موثر برای رنگبری کامل پساب حاوی ماده رنگزای راکتیو است و صرف نظر از غلظت ماده رنگزا، حجم پساب و حضور الکترولیت، رنگبری کامل (100%) انجام می شود. عوامل بازدارنده تنها سرعت فرآیند را کاهش می دهند و تاثیری بر بازده رنگبری ندارند. در بین عوامل موثر، غلظت ازن در جریان ورودی و شدت هم خوردن محلول از اهمیت بیشتری برخوردار هستند.

در این تحقیق، رنگدانه قرمز با پایداری دمایی و شیمیایی مناسب برای صنایع پرسلان و تک پخت به روش خود احتراقی محلول سنتز شد. با جانشینی یون های کروم که به عنوان عامل رنگ کننده افزوده می شود، در ساختار پروسکایت YAlO3 و تشکیل محلول جامد (y=0.01-0.1) YAl1-yCryO3 رنگدانه قرمزی با پایداری دمایی بالا ساخته شد. ابتدا، تاثیر کانی سازهای مختلف بر تشکیل فاز YAlO3 مورد بررسی قرار گرفت و با انتخاب سیستم مناسب کانی ساز دمای سنتز تا 1400oC کاهش یافت. سپس اثر میزان کروم نفوذ کرده (y) در ساختار پروسکایت YAl1-yCryO3 تعیین شد. بیشترین قرمزی (a*) در y=0.03 دیده شد. در نهایت به منظور بررسی پایداری رنگدانه در لعاب های دما بالا و دما پایین، لعاب های رنگی حاوی 5 درصد وزنی رنگدانه، تهیه و بر روی بدنه های مناسب اعمال گردید. نتایج رنگ سنجی بر روی لعاب های پخته شده، حاکی از تشکیل رنگ مناسب، حتی در دماهای بالا می باشد. در لعاب کاشی دیوار با دمای پخت 1050oC، مقدار a* در بدنه تهیه شده، 34.549 و در لعاب دما بالا، 23.027 به دست آمد.

هدف از این تحقیق، بررسی شرایط کاربرد و عملکرد پلی آلومینیوم کلرید به عنوان یک ماده منعقد کننده در حذف رنگزای اسید آبی 292 است که یکی از رنگزاهای اصلی مورد استفاده در صنعت نساجی ایران می باشد. برای این منظور تاثیر pH، غلظت ماده منعقد کننده، غلظت اولیه رنگزا، و نیز تاثیر کائولینیت به عنوان یک کمک منعقد کننده طبیعی برای حذف رنگزای مذکور، مورد آزمایش و بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، مناسب ترین محدوده pH برای حذف رنگزا توسط پلی آلومینیوم کلرید،8-6  می باشد و تحت این شرایط، با استفاده از 40mg/L  پلی آلومینیوم کلرید، میزان حذف رنگزای مورد نظر بیش از 83% است که این غلظت به عنوان غلظت بهینه پلی آلومینیوم کلرید برای حذف رنگزای مذکور انتخاب شد. افزودن کائولینیت به عنوان کمک منعقدکننده، بازدهی فرآیند را به طور نسبی افزایش داد که بیشترین افزایش بازدهی (%30) با افزودن 40mg/L  کائولینیت به فرآیند به دست آمد. همچنین بر اساس نتایج به دست آمده، افزایش غلظت رنگزا، موجب کاهش بازدهی فرآیند شد به طوری که میزان حذف برای رنگزا با غلظت 25 و 250mg/L  به ترتیب 95% و 21% بود.

در این تحقیق برای اولین بار در ایران از کنسانتره ایلمینیت تهیه شده از معدن کهنوج، دی اکسید تیتانیم با ساختار بلوری آناتاز به عنوان عامل اپک کننده لعاب با روش سولفات تولید شد. ماده اولیه مورد استفاده حاوی 47.9% وزنی دی اکسید تیتانیم بوده است. از طریق آزمایش های انجام گرفته شامل مراحل آسیاب و خشک کردن، هضم، انحلال و احیا، تبلور، هیدرولیز، خالص سازی محصول هیدرولیز و کلسیناسیون، دی اکسید تیتانیم تولید شد. در این آزمایش ها برای به دست آوردن ساختار بلوری آناتاز دمای کلسیناسیون 650±5oC مناسب تشخیص داده شد. مشخصات نمونه های به دست آمده حاصل از 3 بار انجام آزمایش ها، با روش های پراش اشعه X و فلورسانس اشعه X مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج این روش ها، سه محصول حاصله، دی اکسید تیتانیم با ساختار بلوری آناتاز و دارای درصدهای خلوص 97.95، 96.03 و 96.39% وزنی بودند. محصولات نهایی حاصل از ایلمینیت معدن کهنوج با روش سولفات، به سبب درصد خلوص بالا و درصد پایین ناخالصی های نامطلوب، برای مصرف به عنوان عامل ایجاد رنگ و اپک کننده لعاب مناسب می باشند.

در این تحقیق، آمیخته های پسمانده پالایش نفت در خلا با ضایعات پلی اتیلن و لاستیک استایرن-بوتادین تهیه شد و رفتار رئولوژیکی و مورفولوژی آنها مطالعه گردید. از آنجایی که قیر ماده پوششی سطوح آسفالتی است و نیروهای اعمال شده بر آن نیز از نوع دینامیک می باشد، رفتار دینامیک مکانیکی آن اهمیت زیادی دارد. جهت تعیین مقاومت قیر در برابر شیاردار شدن از داده های رئولوژیکی G*/sind در فرکانس 10rad/s  استفاده شد. نتایج نشان داد که توابع رئولوژیکی مانند مدول های اتلافی، ذخیره و مختلط و گرانروی مختلط آمیخته های حاصله در محدوده مناسبی قرار دارند که نشان دهنده کاهش احتمال ترک در دمای پایین و شیاردار شدن در دمای بالا می باشد. نتایج تصاویر مورفولوژی توزیع مناسب ذرات ضایعاتی را در بستر پسمانده تقطیر در خلا نشان می دهد و با توجه به نتایج رئولوژیکی به دست آمده، کاربرد جدیدی برای ضایعات پلیمری مطرح می شود.

در این تحقیق، بررسی مقاومت به جدایش از روی سطح فولاد نرم برای دو سیستم پوششی قیری بر پایه قیر زغال سنگی و قیر نفتی از طریق تعیین مقاومت در برابر جدایش کاتدی و چسبندگی تر و خشک انجام گرفته است. برای این منظور، پوشش های قیری با ضخامت100mm  بر روی سطح فولاد نرم شات بلاست شده اعمال شدند. آزمون جدایش کاتدی با اعمال پتانسیل -1/5V و اندازه گیری چسبندگی در حالت تر، در شرایط غوطه وری در محلول 3.5% کلرید سدیم انجام گرفت. نتایج اندازه گیری چسبندگی در حالت خشک حاکی از عدم ارتباط این پارامتر با مقاومت در برابر جدایش کاتدی بوده است. در حالی که پارامتر چسبندگی تر، ارتباط مستقیمی با مقاومت در برابر جدایش کاتدی دارد. این امر نشان دهنده یکسان بودن مکانیسم نفوذ کاتیون ها به فصل مشترک، در حضور پتانسیل خارجی (در طی آزمون جدایش کاتدی) و در طی غوطه وری در غیاب پتانسیل خارجی (در طی آزمون چسبندگی تر) می باشد. در عین حال با تعیین مکانیسم نفوذ کاتیون ها طی آزمون جدایش کاتدی، مکانیسم نفوذ برای پوشش بر پایه قیر نفتی از طریق پوشش و برای قیر زغال سنگی از طریق حفره تعیین گردید. با توجه به نتایج این تحقیق، می توان آزمون جدایش کاتدی را به عنوان معیاری مناسب برای تخمین و مقایسه چسبندگی تر پوشش های قیری مورد استفاده قرار داد.

رزین های آلکیدی که در صنعت پوشش های آلی کاربرد دارند، خواص گسترده ای در ابعاد مختلف مانند انعطاف پذیری، مقاومت در برابر ضربه، چسبندگی خوب و مقاومت در برابر ترک خوردگی دارند. اما علی رغم خواص خوب دارای معایبی نیز هستند که برحسب مورد با رزین ها و پلیمرهای دیگر اصلاح می شوند یکی از این موارد، اصلاح مقاومت حرارتی و زردگرایی آنها با رزین ها (پلیمرهای) سیلیکونی است، که رزین اصلاح شده مصرف ویژه ای در پوشش های کوره ای و آستری های اتیل سیلیکاتی خواهد داشت. در این تحقیق به نحوه تهیه کوپلیمر آلکید ـ سیلیکون و کاربرد آن در پوشش کوره ای و همچنین استفاده از آن به جای اتیل سیلیکات در آستری اتیل ـ سیلیکاتی و بررسی خواص آن پرداخته شده است. مقاومت حرارتی پوشش تهیه شده با آلکید ـ سیلیکونی در مقایسه با پوشش کوره ای بر پایه الکید بهبود پیدا کرده است و آستر بر پایه آلکید ـ سیلیکون قابل رقابت با آستر تهیه شده از اتیل سیلیکات گران قیمت می باشد.