پژوهش پرستاری ایران
سال:1385 | دوره:1 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

با نام و یاد ایزد یکتا و شکر به درگاه بیکرانش، ضروری است مقدمه و تاریخچه ای بسیار مختصر از روند فعالیت انجمن علمی پرستاری ایران و فعالیتهای انجام شده برای انتشار این فصلنا مه ذکر نموده و از زحمات و تلاشهای همکاران در طی سنوات گذشته قدردانی بعمل آورم. در طی چندین سال گذشته با توجه بوجود قشر عظیمی از پرستاران تحصیل کرده بالاخص در مقطع کارشناسی ارشد و دوره دکتری تخصصی پرستاری که بتدریج بر فارغ التحصیلان آن اضافه می گردد لزوم تاسیس انجمن علمی در حرفه پرستاری احساس می شد لذا با همفکری تعدادی از اساتید این حرفه بعنوان هیات موسس، از سال 1380 تلاش جهت تاسیس انجمن علمی پرستاری ایران آغاز گشت و پیش نویس اساسنامه تهیه گردید و در تابستان سال 1382 با حضور نمایندگان وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و وزارت کشور مجمع عمومی تشکیل و برای انتخاب هیات مدیره رای گیری بعمل آمد و هیات مدیره انجمن و بازرسین آن تعیین گردیدند. اعضای اولین هیات مدیره انجمن علمی پس از شمارش آرا بشرح ذیل تعیین گردیدند: دکتر زهره پارسایکتا عضو و رییس هیات مدیره دانشیاردانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر مرضیه معطری عضو نایب رییس هیات مدیره، استادیار دانشگاه علوم پزشکی شیراز، دکتر عیسی محمدی عضو هیات مدیره و خزانه دار انجمن، استادیار دانشگاه تربیت مدرس، دکتر مسعود فلاحی خشکناب عضو هیات مدیره و دبیر انجمن، استادیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، دکتر فریده یغمایی عضو هیات مدیره، استادیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، خانم زهرا منجمد عضو هیات مدیره، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران خانم مرضیه شبان عضو هیات مدیره، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، با فعالیتهای پیگیر، انجمن علمی پرستاری موفق به اخذ پروانه و مجوز فعالیت از دفتر انجمنهای علمی وزارت بهداشت گردید و پس از آن با تصویب اساسنامه توسط هیات مدیره در خرداد ماه 1383 در اداره ثبت شرکتها به شماره 16650 ثبت گردید و اطلاعیه ثبت شرکتها در روزنامه رسمی کشور به چاپ رسید و انجمن علمی توانست بطور قانونی به عضوگیری و فعالیتهای علمی بپردازد. در پی ثبت انجمن و آغاز رسمی فعالیتهای آن اعضای هیات مدیره تصمیم گرفتند مجله علمی پژوهشی انجمن را با نام پژوهش پرستاری راه اندازی نمایند، و لذا جهت تعیین اعضای هیات تحریریه مجله، انجمن با استعلام از دانشکده های پرستاری که مقطع تحصیلات تکمیلی داشتند جهت معرفی اعضای هیات تحریریه مکاتبه نمودند و در نهایت همکاران هیات تحریریه مشخص شدند و پس از رای گیری سرکار خانم دکتر پارسایکتا دانشیار پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران به سمت سردبیر انتخاب شدند، در همچنین هیات مدیره انجمن جناب آقای دکتر علیرضا نیکبخت نصرآبادی استادیار پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران را بعنوان مدیر مسوول فصلنامه انتخاب نموده و درخواست اخذ مجوز انتشار به وزارت ارشاد اسلامی ارسال گردید، ولی عمر هیات مدیره اول کفاف برای انتشار مجله نداد و در بهمن ماه سال 84 انتخابات دومین هیات مدیره انجمن برگزار گردید و اعضای ذیل برای مدت سه سال بعنوان هیات مدیره انجمن انتخاب شدند. دکتر عیسی محمدی، استادیار دانشگاه تربیت مدرس، دکتر مسعود فلاحی خشکناب استادیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، دکتر فریده یغمایی استادیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، خانم زهرا منجمد عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، آقای دکتر رضا مظلوم دانشجوی دکتری پرستاری و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، آقای دکتر یزدان نیک دانشجوی دکتری پرستاری و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. که در نهایت دکتر مسعود فلاحی، بعنوان رییس دومین هیات مدیره، دکتر رضا مظلوم بعنوان نایب رییس، دکتر عیسی محمدی بعنوان خزانه دار و سرکار خانم منجمد بعنوان دبیر دومین هیات مدیره انجمن تعیین گردیدند. با پیگیریهای هیات مدیره دوم بالاخره پس از دو سال، مجوز انتشارفصلنامه پژوهش پرستاری از وزارت ارشاد اسلامی اخذ گردید و با یاری ایزد منان هم اکنون شاهد انتشار اولین شماره از فصلنامه پژوهش پرستاری هستیم. که همزمان با انتشار آن، این فصلنامه بصورت Online نیز انتشار می یابد و اساتید، دانشجویان و همکاران گرامی می توانند با مراجعه به سایت www.ijnr.ir مقاله های اولین شماره را مشاهده نموده و درصورت تمایل به شیوه Online مقالات خود را جهت چاپ ارسال نمایند. در پایان از کلیه همکاران هیات مدیره اول، دوم و همچنین سردبیر و مدیر مسوول، اعضای محترم هیات تحریریه، این فصلنامه و همچنین جناب آقای دکتر محمدپور دانشجوی دکتر پرستاری و عضو محترم هیات علمی دانشکده علوم پزشکی گناباد که در آماده نمودن این شماره سهم بسزایی داشته اند تشکر و قدردانی نموده و از درگاه خداوند تبارک و تعالی آرزوی توفیق روزافزون کلیه همکاران را در ارتقای علمی و عملی حرفه پرستاری مسئلت می نماید.

مقدمه: عوارض ریوی ناشی از جراحی عملکرد ریه را تغییر می دهد. آتلکتازی ریوی یکی از عمده ترین مشکلات پس از عمل جراحی و بخصوص اعمال جراحی ریه می باشد و در اکثر جراحی های قفسه سینه اتفاق می افتد. آموزش به بیمار در مرحله قبل از عمل باعث افزایش سازگاری و جلب همکاری بیمار در مراقبت از خود می شود. پرستاران باید ضمن آموزش تمرینات تنفسی به بیماران آن ها را تشویق به انجام این تمرینات نمایند. لذا این تحقیق نیز به منظور بررسی تاثیر آموزش تمرینات تنفسی بر میزان بروز آتلکتازی بعد از عمل جراحی قفسه سینه در بیماران در بخش جراحی قفسه صدری انجام شده است.مواد و روش کار: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی می باشد. واحدهای مورد پژوهش شامل 40 بیمار (32 زن و 8 مرد) بستری در بیمارستان شهدای خرم آباد با حدود سنی 65 - 15 سال واجد شرایط تعیین شده در پژوهش می باشند. واحدها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه 20 نفره آزمون و شاهد قرار گرفتند. در گروه آزمون آموزش های تمرینات تنفسی و نحوه استفاده از اسپیرومتری انگیزشی به واحدها آموزش داده شده و گروه شاهد به روش روتین در بخش مراقبت می شدند. ابزار گردآوری داده ها، برگه ثبت اطلاعات و فرم ثبت اطلاعات فیزیولوژیک بود و جهت تشخیص آتلکتازی از رادیوگرافی استفاده شده است.جهت تجزیه و تحلیل داده ها نرم افزار SPSS به کار رفته از آمار توصیفی و تحلیلی و آزمون های مناسب نظیر کای اسکوئر استفاده شد. در این پژوهش p value در سطح کمتر از 0.005 معنادار لحاظ گردید. یافته ها: یافته های تحقیق نشان می دهد که در گروه شاهد در 75% موارد آتلکتازی ایجاد شده است در حالی که در گروه تجربه فقط 25% موارد دچار آتلکتازی شده اند. بین دو گروه از نظر ابتلا به آتلکتازی اختلاف معن ادار شد 0.005=p. به طوری که بیماران در گروه شاهد به مراتب بیشتر از گروه تجربه دچار آتلکتازی شده اند یعنی آموزش تمرینات تنفسی مدون در پیشگیری از بروز آتلکتازی موثر بوده است.بحث و نتیجه گیری: در تحقیق حاضر نشان داده شد که جهت تشخیص آتلکتازی بعد از عمل که ناشی از تجمع ترشحات بر اثر ضعف عضلات تنفسی، کاهش فعالیت مرکز تنفس بر اثر مصرف داروها و ... میباشد، نباید منتظر علایم پر سر و صدای آتلکتازی باشیم. زیرا آتلکتازی در این بیماران وسیع نبوده و در سطح خفیف تا متوسط میباشد. در این تحقیق بیماران گروه شاهد به نحو قابل توجهی دچار آتلکتازی پارشیل شده بودند و بین دو گروه به جز در صداهای تنفسی، در سایر علایم تفاوتی وجود نداشت. معیار اصلی تشخیص برای آتلکتازی در این تحقیق رادیوگرافی قفسه سینه بود. در نهایت در این تحقیق نشان داده شد که آموزش تمرینات تنفسی قبل از عمل و تشویق بیمار به انجام این تمرینات در بعد از عمل باعث کاهش بروز آتلکتازی و افزایش توانایی های بیمار میگردد.

مقدمه: نظر به اهمیت سلامتی کودکان و توصیه هایی که اخیرا در خـصوص تمـاشـای فیلم های مختلف از جمله فیلم های فکاهی و تاثیرات آن بر سلامتی اطفال شده است و با توجه به اقبال عمومی نونهالان کشور ما به برنامه های دینی مذهبی و فراگیر شدن برنامه های قرآنی در مدارس کشور بر آن شدیم تا تاثیر تماشای گزیده فیلم هایی با محتوای مذهبی را بر تغییرات سطح IgA ترشحی گروهی از کودکان بعنوان یک شاخص سلامتی بسنجیم.مواد و روش کار: این پژوهش، از نوع نیمه تجربی می باشد. در این تحقیق نمونه های بزاق واحدهای پژوهش قبل از شروع مداخله در هر دو گروه (آزمون و شاهد) جمع آوری و جهت انجام آزمایش های تعیین میزان IgA ترشحی آن منجمد شده و بعد از اجرای مداخله نمونه های بزاق مجددا در هر دو گروه جمع آوری و به شکل مشابه به آزمایشگاه ارسال شد. بعد از اندازه گیری و ثبت نتایج آزمایشات یافته های حاصل از مداخله در هر دو گروه شاهد و آزمون مقایسه شدند. اطلاعات مربوط به هر دو گروه از طریق پرسشنامه و برگه ثبت نتایج بزاق ثبت و جمع آوری گردید. تعداد نمونه ها در این مطالعه شامل 200 دانش آموز پسر و دختر 11-9 ساله بودند که بصورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار می گرفتند که اطلاعات به دست آمده از واحدهای مورد مطالعه با استفاده از نرم افزارهای مناسب و آزمون های آماری (t دانشجویی و t زوج) مورد تجزیه تحلیل قرار گرفته و میزان p value در سطح 0.05 معنادار لحاظ گردید.یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین تغییرات IgA ترشحی در گروهی که تحت تاثیر گزیده فیلم های مذهبی قرار گرفته بودند، نسبت به گروه شاهد (که به یک فیلم آموزشی نگاه کرده بودند) افزایش آماری معنا داری داشته است (0.04=p). هر چند میانگین ایمنوگلوبولین در مرحله قبل از نمایش فیلم در دو گروه تفاوت معناداری نداشت، اما با توجه به تفاوت جزیی موجود توسط آزمون آنالیز کوواریانس اثر میانگین ایمنوگلوبولین قبل از تماشا حذف گردید که با حذف این اثر میانگین ایمنوگلوبولین بعد از نمایش فیلم در دو گروه تفاوت معناداری نشان داد (0.05>p).بحث و نتیجه گیری: پژوهشگران با توجه به اهمیت مطالعه در جنبه های مختلف سمعی و بصری فیلم های مذهبی و خصوصیات شنیداری و احساسی - عاطفی تماشای فیلم های مذهبی و اثرات متفاوت فیزیولوژیکی و روانشناختی آنها، تکرار تحقیقات مشابه با بهره گیری از روش شناسی های گوناگون را پیشنهاد می نمایند تا بتوان با اعتماد و اعتبار بالاتری نسبت به کاربردی نمودن آن توصیه نمود.

مقدمه: ترک تحصیل و ترک حرفه یکی از مشکلات مهم رشته پرستاری است که سالیانه هزینه زیادی را متوجه سیستم آموزشی، بهداشتی و درمانی کشورها کرده و می تواند تاثیر نامطلوبی بر کیفیت و کمیت خدمات بهداشتی ارایه شده به مددجویان و نهایتا سلامت افراد جامعه داشته باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی نظرات دانشجویان پرستاری نسبت به حرفه پرستاری و ترک آن و همچنین تعیین دلایلی که به نظر آنها بیشترین اولویت را در ترک رشته دارند صورت گرفته است.مواد و روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی بوده است. نمونه ها شامل سیصد دانشجوی پرستاری دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران بوده اند که به شیوه نمونه گیری طبقه ای در پژوهش شرکت داده شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر سه بخش اطلاعات دموگرافیک، نظرات نسبت به حرفه و ترک آن بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (جداول توزیع فراوانی) و استنباطی (آزمون کای دو) استفاده گردید.یافته ها: نتایج بررسی نشان می دهد که تنها 18% دانشجویان پرستاری نظر مثبتی نسبت به حرفه خود دارند. و 69% آنها موافق با ترک آن بوده اند. هم چنین 63.6% نمونه ها تصمیم به تغییر رشته و 51.64% تصمیم به انصراف از رشته داشتند. شش اولویت اول دلایل ترک حرفه پرستاری به نظر واحدهای مورد پژوهش به ترتیب عبارت بودند از: نداشتن پایگاه مثبت اجتماعی، ناهماهنگی واقعیت با تصورات اولیه، نگرش منفی افراد تیم پزشکی به حرفه، نامناسب بودن محیط کار بالینی، وجود شکاف طبقاتی بین پزشکان و پرستاران و پایین بودن میزان حقوق و دستمزد پرستاران.بحث و نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد که دلایل اساسی ترک رشته که بار سنگینی را بر سیستم اقتصادی و بهداشتی - درمانی جامعه وارد می کند در بسیاری از کشورها مشابه است، لذا فراخوانی برای ارایه راه کارهای مناسب جهت رفع این معضل از سوی مسوولین و برنامه ریزان مربوطه پیشنهاد می گردد.

مقدمه: یکی از مسایل مطرح در مدیریت خدمات پرستاری پایین بودن و یا عدم رضایت شغلی پرستاران می باشد. از عوارض پایین بودن رضایت شغلی می توان از کاهش کیفیت مراقبت، ترک خدمت پرستاران، غیبت از کار و ... نام برد. محققان روش هایی را برای مقابله با کاهش رضایت شغلی عنوان کرده اند که از آن جمله می توان به آموزش و اجرای برنامه ارتقا مستمر کیفیت اشاره نمود که رضایت پرستاران و بیماران را در پی دارد. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر آموزش ارتقا مستمر بر میزان رضایت شغلی و تغییرات دانش، نگرش و عملکرد پرستاران بوده است.مواد و روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی دو گروهی، نمونه ها (15 نفر گروه آزمون و 30 نفر گروه شاهد) به صورت مبتنی بر هدف از دو بیمارستان شهدای تجریش و طالقانی شهر تهران انتخاب شدند. ابزار پرسشنامه سنجش رضایت شغلی و پرسشنامه سنجش دانش، نگرش و عملکرد بود که ابتدا هر دو گروه از نظر رضایت شغلی و میزان دانش، نگرش و عملکرد در خصوص ارتـقا مستمر کیفیت مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس گروه آزمون طی یک کارگاه دو روزه ارتقا مستمرکیفیت به روش (فوکوس - پی، دی، سی، ای) آموزش داده شد و بلافاصله پس از آن فقط گروه آزمون مورد سنجش رضایت و میزان تغییرات دانش، نگرش و عملکرد قرار گرفت و نزدیک به دو ماه انجام فرآیندها پیگیری شـده و بعد از طی آن مجددا از هر دو گروه آزمون رضایت شغلی به عمل آمده و میزان تغییرات دانش، نگرش و عملکرد آنان اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده از آزمون ها در دو گروه شاهد و مورد قبل و بعد از آموزش با هــم مقایسه شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای تی مستقل، تی زوجی و تحلیل اندازه های مکرر استفاده شد.یافته ها: اختلاف معناداری در هیچ یک از متغیرهای رضایت شغلی و متغیر دانش، نگرش و عملکرد در گروه شاهد به وجود نیامد. نتایج آزمون نشان داد که در مورد متغیرهای فوق اختلاف معناداری پس از مداخله مابین دو گروه شاهد و آزمون وجود دارد و اختلاف معناداری در میانگین نمرات اکتسابی هر دو متغیر در زمان های پیش، بلافاصله و دوماه پس از آزمون در گروه آزمون وجود دارد (P<0.05).بحث: به دلیل اینکه آموزش ارتقا مستمر کیفیت در کوتاه مدت نمی توانست بر متغیر حقوق و پرداخت تاثیرگذار باشد این متغیر از متغیرهای پرسشنامه رضایت شغلی حذف شده است و در این تحقیق مورد بررسی قرار نگرفته است و در کل یافته های این تحقیق نشان داد که آموزش ارتقا مستمر کیفیت موجب افزایش رضایت شغلی و تغییر در جهت بالا بردن دانش نـگرش و عملکرد پرستاران شاغل در بیمارستان های شهدای تجریش و طالقــانی شهر تهران گردیده است.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که آموزش ارتقا مستمر کیفیت موجب تغییر در دانش، نگرش و عملکرد پرستاران شده و آنرا ارتقا داده است. همچنین یافته های حاصل از این پژوهش حاکی از این بود که میزان رضایت شغلی پرستاران با آموزش ارتقا مستمر کیفیت بالا رفته است.

مقدمه: ارتقا مراقبت بهداشتی نیازمند هماهنگی بین بیمار، پزشک و سایر حرف بهداشتی است. بیماران به عنوان مصرف کنندگان خدمات بهداشتی دارای حقوقی هستند که پرستاران و پزشکان مسوول حفظ و صیانت از آن می باشند چرا که رعایت آن سبب افزایش رضایت بیماران می گردد. این تحقیق با هدف تعیین میزان رعایت حقوق بیمار به مقایسه دیدگاه های پرستاران و مربیان پرستاری می پردازد تا شاید از یافته های به دست آمده در راستای اصلاح و ارتقا تصمیم گیری های مراقبتی و درمانی استفاده نماید.مواد و روش کار: این تحقیق یک پژوهش توصیفی مقایسه ای است که بر روی کلیه پرستاران شاغل در بخش های داخلی - جراحی بیمارستان های سطح شهر رشت و مربیان پرستاری شاغل در دانشکده پرستاری و مامایی شهید بهشتی رشت انجام گرفت. اطلاعات به صورت خود گزارش دهی با استفاده از پرسشنامه دارای دو بخش: بخش اول مشخصات فردی - اجتماعی، بخش دوم 18 عبارت در مورد رعایت حقوق بیمار بر اساس مقیاس لیکرت جمع آوری گردید. برای تعیین اعتبار پرسشنامه از اعتبار محتوی و برای تعیین پایایی از آلفا کرونباخ استفاده شد و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که اکثریت پرستاران (81.2 %) در دامنه سنی 29 - 20 سالگی و دارای مدرک کارشناسی (61.8%) بودند، درحالی که غالب مربیان پرستاری در دامنه سنی 48 - 40 سالگی (60.6%)، و دارای مدرک کارشناسی ارشد هستند. اکثریت پرستاران (54.7%) معتقد بودند که در حال حاضر حقوق بیمار رعایت می شود در حالی که 57.6 درصد مربیان پرستاری چنین اعتقادی نداشتند. با استفاده از آزمون تی مستقل یافته ها بیانگر تفاوت معنی دار آماری است (P<0.009) یعنی پرستاران بیشتر از مربیان پرستاری اعتقاد به رعایت حقوق بیمار دارند.بحث: معنی دار بودن تفاوت آماری بین دیدگاه های پرستاران و مربیان در مورد رعایت حقوق بیمار و اعتقاد بیشتر پرستاران نسبت به مربیان در مورد آن، بیانگر تفاوت بین دیدگاه های پرستاران و بیماران در زمینه های مختلف حقوق بیمار است از جمله برقراری ارتباط پرستاران با آنان و مطلع نمودن بیمار از موسسات و سرویس های ارایه آموزش به بیمار. حدود نیمی از بیماران از نحوه برقراری ارتباط پرستاران با آنان ناراضی هستند.نتیجه گیری: تفاوت بین دیدگاه ارایه کنندگان و دریافت کنندگان مراقبت می تواند ناشی از عدم شناخت و آگاهی پرستاران از نقش های مختلف خود باشد. احترام به حقوق بیمار باید به گونه ای در برنامه های آموزش پرستاری گنجانده شود و توسط خدمات پرستاری در بیمارستان ها تقویت گردد.

مقدمه: استوماتیت یکی از عوارض شایع در بیماران تحت شیمی درمانی است که موجب مشکلاتی از قبیل درد، ناراحتی و عفونت می شود و پیشگیری و درمان آن اهمیت زیادی دارد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر دهان شویه پرسیکا و کلر هگزیدین در پیشگیری از استوماتیت در بیماران تحت شیمی درمانی بستری در بخش های انکولوژی بیمارستان های وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی در تهران بود.مواد و روش کار: این پژوهش به صورت کارآزمایی بالینی شاهد دارو تصادفی انجام شد. در این پژوهش از بین بیماران مبتلا به لوسمی میلو بلاستیک حاد و لوسمی لنفوبلاستیک حاد بستری در بیمارستان های مدرس، دکتر شریعتی و امام خمینی تهران، 30 نفر به صورت تدریجی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه دهانشویه با پرسیکا و کلرهگزیدین قرار داده شدند. دو گروه از نظر سن، جنس، وضعیت تغذیه، نوع سرطان و رژیم درمانی همگون بودند. قبل از شروع درمان بیماران از نظر وضعیت دهان مورد بررسی قرار گرفتند. به بیماران آموزش داده شد که در حین شیمی درمانی روزانه سه بار دهان خود را شستشو داده و با استفاده از مسواک نرم دندان ها را تمیز کرده و سپس از دهانشویه پرسیکا (در گروه پرسیکا) و یا کلر هگزیدین استفاده کنند. وضعیت دهان بیماران قبل از شروع درمان و پس از آن یک روز در میان تا سه هفته مورد مشاهده قرار گرفت. رضایت بیماران از دهان شویه نیز مورد پرسش قرار گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزارها و آزمون های آماری مناسب (t دانشجویی - مجذور کای و ضریب همبستگی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و p value در سطح 0.05 معنادار لحاظ گردید.یافته ها: در گروه بیماران استفاده کننده از کلرهگزیدین 53.3 در صد دچار استوماتیت شدند و در این گروه میانگین شدت استوماتیت 0.87 بود. در گروه پرسیکا 33.3 درصد به استوماتیت مبتلا شدند که شدت استوماتیت در این گروه 0.67 بود. تفاوت وقوع استوماتیت در دو گروه از نظر آماری معنادار نبود. 73.2 در صد از بیماران گروه کلرهگزیدین و 86.7 در صد از بیماران گروه پرسیکا از طعم و بوی دهان شویه رضایت داشتند. این نسبت نیز از نظر آماری در دو گروه تفاوت معنادار نداشت.بحث و نتیجه گیری: با توجه به این که اثر هر دو دهان شویه در پیشگیری از استوماتیت ناشی از شیمی درمانی مشابه بود و با توجه به عوارض جانبی بیشتر کلرهگزیدین، می توان برای پیشگیری از استوماتیت در بیماران تحت شیمی درمانی دهان شویه پرسیکا را پیشنهاد کرد.

مقدمه: سرطان به عنوان یکی از بیماری های شایع غیر عفونی در کشور های در حال توسعه رو به افزایش می باشد. اطلاعات متعددی در مورد شناخت سرطان، معالجات مختلف آن و مراقبت های پرستاری وجود دارد. لیکن این بررسی خواسته ها و آنچه که برای این بیماران علاوه بر درمان سرطان اهمیت دارد را ارایه می دهد.مواد و روش کار: در این مطالعه کیفی تعداد 30 مددجوی 40 سال به بالا با بیماری سرطان همراه با مشاهده و مصاحبه با پرسشنامه نیمه سازمان یافته و مددجو محور مورد بررسی قرار گرفتند. از هر مددجو 5 مرتبه ویزیت به عمل آمد و مصاحبه ها ضبط گردید. نتیجه مشاهدات رفتارهای غیر کلامی و کلامی و پرسش سوالات نیز یادداشت می شد. در پرسشنامه علاوه بر اطلاعات دموگرافیک خواسته ها و آنچه که برای مددجویان اهمیت داشت بر حسب مدل زندگی راپر ثبت گردید. روایی فرم مصاحبه از طریق مطالعه کتب، مجلات، افراد متبحر و مدل راپر و تئوری توانمند سازی لاشینجر تعیین گردید. پایایی پرسشنامه از طریق مطالعه راهنما و کاربرد آن در 4 مددجوی سرطانی تعیین گردید تا از تفسیر نیازهای عنوان شده اطمینان به دست آید. نوشته های نوار ضبط شده و نوشته های محقق مورد آنالیز قرار گرفت. با چندین مرتبه مرور کردن اطلاعات حاصله، مفاهیم و نیازها مشخص شدند، سپس اطلاعات بر اساس مفاهیم و نیازها طبقه بندی گردید و یک Corresponding code بین مفاهیم به دست آمد. اطلاعات حاصل از آنالیز با مدل راپر مقایسه گردید تا کاربرد این مدل مشخص گردد.یافته ها: نتایج به دست آمده حاکی از آن است که یکی از مشکلات این مددجویان بروز احساسات و بحث در مورد نیازهایشان می باشد. متوسط سن مددجویان 51 سال و نسبت زن به مرد 3 به 2 بود. کلیه مددجویان به درمان خود ادامه می دادند و مفاهیم و خواسته هایی که عنوان کردند عدم اطمینان به آینده بود که به صورت اشکال در برنامه ریزی و تصمیم گیری اظهار می کردند. نیازهای دیگر آنان تضاد در هویت داشتند که به صورت نداشتن انرژی و توانمندی کافی و به صورت تضاد در احساس و رفتار نشان داده می شد. نیاز دیگر آنان ایزوله شدن بود که به صورت احساس مبهم از خود، عدم اعتماد به نفس و نداشتن کنترل کافی بر فعالیت های زندگی نشان داده می شد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه مشخص گردید در این مددجویان عدم توانمندی باعث می شد که از فرصت ها و توانایی های خود در حدی که وجود داشت به نحو کامل استفاده ننمایند. لازم است بررسی کیفی با تعداد زیادتر مددجو صورت گیرد تا بتوان برنامه خاص مراقبت جامع از آنان را برای بخش های اُنکولوژی تنظیم نمود.

مقدمه: یکی از پایه های اساسی در عملکرد پرستاری، دادن دارو به بیمار است که مستلزم مهارت، تکنیک، توجه و رسیدگی به مددجو می باشد. از طرفی هم اشتباهات دارویی می توانند اشکالات جدی در کار پرستاران ایجاد و بیماران را در معرض خطرات قابل پیشگیری قرار دهند. این مطالعه با هدف تعیین میزان و نوع اشتباهات دارویی در روش های تزریق وریدی، عضلانی و خوراکی در پرسنل پرستاری شهر سنندج انجام شد.مواد و روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی مقطعی بوده و جامعه آماری شامل کلیه پرسنل پرستاری بخش های مختلف مراکز درمانی شهر سنندج بود. نمونة مورد پژوهش 104 نفر بودند که به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که توسط پرسشگران در ساعات دادن دارو، تکمیل شده و روز بعد توسط پژوهش گر، موارد اشتباه از آن استخراج شد. در نهایت داده ها در نرم افزار SPSS win تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: ارتباط معناداری را بین اشتباه در تجویز دارو به روش وریدی با جنس، اشتباه تجویز دارو در روش وریدی و خوراکی با سمت (به تفکیک)، روش تجویز خوراکی با تعداد بیمار، روش تجویز وریدی و خوراکی دارو با داشتن بیمار بدحال (به تفکیک) نشان داد.c  یافته ها نشان داد که اکثریت واحدها زن، بهیار، در گروه سنی 39-30 سال، سابقه کار بیش از 10 سال، اکثریت آنان شب کار و در بیشتر شیفت ها بیش از 20 بیمار و حداقل یک بیمار بدحال داشتند. در اکثر ساعات دارو دادن، بیش از 30 قلم دارو به بیماران داده می شد. یافته ها هم چنین نشان داد که اکثر اشتباهات دارویی در روش های وریدی، عضلانی و خوراکی به صورت حذف دارو و سپس دوزاژ اشتباه دارو بوده است. آزمون آماری مجذور کای.بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه کل اشتباهات دارویی 16.7% و اکثر اشتباهات مربوط به حذف دارو و دوزاژ نابجا بوده است. افزایش تعداد بیمار و وجود بیمار بدحال نیز در افزایش تعداد اشتباهات نقش داشته که این مراتب، ضرورت توجه بیشتر مدیران پرستاران را به برگزاری کلاس های آموزشی و آزمون های سالانه دارویی برای پرستاران و نیز تناسب بین تعداد بیمار و تعداد پرسنل مطرح می سازد.