رستنیها
سال:1389 | دوره:11 | شماره:2 (پیاپی 39) |تعداد مقالات:12

طی این تحقیق، جلبک های سبز - آبی چهار شالیزار در استان گیلان، با نمونه برداری فصلی از اردیبهشت تا بهمن 1387، مورد مطالعه و شناسایی قرار گرفتند. بیست و دو ریخت گونه متعلق به سه تیره از جلبک های سبز - آبی دارای هتروسیست شناسایی شدند. از میان تیره های شناسایی شده،Nostocaceae  با شش جنس و 16 گونه بالاترین تنوع گونه ای را نشان داد. چهارده گونه و یک واریته از نمونه های شناسایی شده برای نخستین بار از ایران گزارش می شوند. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

نوزده گونه گلسنگ عمدتا اپی فیت از جنگل های نوشهر و رویان در استان مازندران (شمال ایران) گزارش می شود که از بین آن ها سه گونه Ochrolechia pallescens،Phaeophyscia confuse  وUsnea longissima  جدید برای مایکوتای گلسنگی ایران و هفت گونه نیز برای فهرست گلسنگ های استان به عنوان گزارش جدید ارایه می شود. همچنین، تاریخچه کاوش های گلسنگ شناسی در جنگل های هیرکانی به اختصار بررسی می گردد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

جنس Silene شامل 98 گونه در ایران، با 35 گونه انحصاری محدوده فلورا ایرانیکا است (26 گونه انحصاری ایران) که در 21 بخش طبقه بندی می شوند. در این مقاله، مهمترین ویژگی ها برای جدایی و ارتباط بین بخش ها مشخص شده، کلید شناسایی برای بخش ها در ایران تهیه شده است. همچنین برای هر بخش یک نقشه پراکنش ارایه شده است. مهمترین صفات جهت جدا کردن بخش ها عبارتند از: مورفولوژی و رگه بندی کاسه‏‎ٌ، طول آندوفور و جود یا عدم وجود کرک روی آن، اندازه و شکاف پهنکی (نوک چالدار، دو لوبی‏‎ یا نوک کامل) و تاجک جام‏‎، ویژگی های کپسول و دانه. طی مطالعه نمونه های موجود در هرباریوم دانشگاه فردوسی مشهد جمع آوری شده از نقاط مختلف خراسان،S. parjumanensis Podl.  از بخش Auriculatae که تاکنون فقط از افغانستان بر اساس فلور ایرانیکا گزارش شده بود و یک واریته جدید از همین بخشSilene renzii var. khorassanica  در این مقاله برای نخستین بار از ایران (استان خراسان جنوبی) گزارش می شود. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

نمونه هایی از سه گونه دنبلان کوهی از مناطق مختلف جغرافیایی ایران جمع آوری شد. منطقه ITS شامل ژن5.8S  از rDNA با استفاده از آغازگرهای عمومی ITS4 وITS1  تکثیر و توالی یابی شد. توالی های به دست آمده با سایر آرایه های معتبرِ مستخرج از بانک ژن مقایسه شد. در میان 12 نمونه مطالعه شده، هفت جدایه با نمونه های  Terfezia claveryi گزارش شده توسط سایر محققان، مطابقت داشت. نمونه های T. claveryi ایرانی به طور میانگین 99.4% (با دامنه 98.7-100%) با یکدیگر تشابه داشتند، در حالی که میانگین تشابه کلیه T. claveryi های مورد مطالعه 95.2% (با دامنه 87.2-100%) بود. چهار نمونه مطابق با Trimania pinoyi، به صورت آرایه خواهریTirmania nivea  خود را نشان دادند که از گونه اخیر تنها یک نمونه یافت شد. نمونه هایT. pinoyi  ایران دارای 99.9% میانگین تشابه (با دامنه 99.8-100%) در بین خود و 97.2% (با دامنه 93.1-100%) میانگین تشابه در بین کلیه توالی های مورد مقایسه بودند. کلیه توالی های T. nivea، از جمله نمونه ایران دارای میانگین تشابه 96.6% (با دامنه 92.2-99.8%) بودند. T. claveryi و T. pinoyi در قسمت های مختلف کشور یافت شده، اغلب همراه با Helianthemum salicifolium و Carex sp. بودند. فلور دنبلان های ایرانی شبیه به دنبلان های مدیترانه و کرانه های جنوبی خلیج فارس است. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

تعداد 103 جدایه قارچ متعلق به جنس Aspergillus از منابع مختلف جدا و خالص سازی گردید. این تعداد جدایه بر اساس مشخصات مورفولوژیکی و با مراجعه به کلید های معتبر شناسایی تحت 12 گونه از جنس آسپرژیلوس شاملA.alliaceus, A.candidus, A.carenus, A.flavus, A.fumigatus, A.niger var.niger, A.sydowii, A.versicolor   A.terreus, A.ustusو شناسایی شدند. این جدایه ها با استفاده از روش الکتروفورز آنزیمی پکتیک زیموگرام مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس تشابه الگوهای آنزیمی 45 الگو به دست آمد. در بررسی این الگوها، تعداد 26 جایگاه آنزیمی متعلق به پلی گالاکتورونازو پکتین استراز مشاهده شد. اگرچه تنوع درون گونه ای در بین گونه های جنس آسپرژیلوس بر اساس جایگاه های آنزیمی قابل توجه بود ولی با این حال، زیموگرافی توانست گونه های این جنس را از یکدیگر تفکیک کند و در بین جدایه های مورد مطالعه، الگوی مشترک آنزیمی بین گونه های مختلف دیده نشد. بنابراین، به نظر می رسد روش زیموگرافی از پتانسیل کافی برای تفکیک گونه های مختلف جنس آسپرژیلوس برخوردار است. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

گونهTanacetum zahlbruckneri  از شمال غرب ایران (ارومیه، سرو) برای فلور ایران گزارش می شود. این گونه معمایی پیش از این دو بار به اشتباه از ماکو و دره قاسملوی ارومیه برای ایران به عنوان گزارش جدید معرفی شده بود. شرح کامل گیاه شناسی، صفات متمایز کننده و پراکنش گونه در دنیا به همراه جایگاه فیلوژنتیکی آن بر اساس داده های توالی ITS nrDNA در چارچوب مولکولی در کنار سایر گونه های جنس Tanacetum ارایه شده است. در نهایت یک نتیجه گیری تاکسونومیکی بر اساس شواهد مورفولوژیکی و مولکولی برای روشن شدن جایگاه تاکسونومیکی این گونه ارایه شده است. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

هشت گونه از جنس Cercospora از نقاط مختلف استان های شمالی ایران جمع آوری شدند و طی بهار تا پاییز سال 1389 مورد مطالعه قرار گرفتند. Cercospora acnidae، C. beticola، C. iridis، C. lactucae-sativae، C. mercurialis،C. sorghi  و C. zonata به ترتیب از میزبان های Amaranthus chlorostachys var. chlorostachys، Beta vulgaris، Iris sp.، Lactuca sativa، Mercurialis annua،Sorghum halepense  و Vicia faba شناسایی شدند. علاوه بر این،Cercospora apii  از میزبان های Abutilon theophrasti، Euphorbia heterophylla،Solanum lycopersicum، Pelargonium zonale، Vigna sinensis و Zanthedeschia aethiopica   شناسایی شد. از بین این گونه ها، C. acnidae، C. apii، C. iridis و C. mercurialis برای اولین بار از ایران گزارش می شوند و Sorghum halepense  میزبان جدیدی برای گونه C. sorghi در ایران می باشد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

در این بررسی، پنج گونه سیاهک شامل: Microbotryum scorzonerae روی Scorzonera caliculata،Sporisorium aristidae-lanuginosae روی Stipagrostis plumosa،Sporisorium desertorum  روی Lasiurus sindicus، Sporisorium foveolati روی Dichanthium foveolatum و Sporisorium vanderystii روی Hyparrhenia hirta به عنوان اعضای جدید برای میکوبیوتای ایران گزارش می شوند. با توجه به منابع در دسترس، به نظر می رسد این اولین گزارش از وجود Sporisorium foveolati  در آسیا باشد. گونه Antherospora tourneouxii که قبلا با نام Vankya vaillantii از ایران گزارش شده بود، به طور مشروح معرفی و همچنین گیاه میزبان Bellevalia saviczii به عنوان میزبان جدیدی برای Antherospora torneuxii در دنیا گزارش می شود. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

تعدادی از نمونه های قارچی جمع آوری شده از شمال غرب ایران بر اساس Dennis (1981) تحت عنوان: Helvella acetabulum (L.) Quél. (Pezizales, Helvellaceae)  شناسایی شدند. مشخصات مورفولوژیکی این گونه ذیلا شرح داده شده است:اندام بارده عبارتست از آپوتسیوم فنجانی شکل به قطر 6-2 سانتی متر که روی یک پایه مستقر شده است. سطح داخلی اندام بارده که بخش بارور قارچ می باشد، به رنگ کرمی تیره تا قهوه ای روشن و نسبتا صاف و سطح تحتانی آن قهوه ای زرد تا قهوه ای می باشد. سطح تحتانی اندام بارده به طور مشخص دارای رگه هایی است که از انتها یا اواسط طول پایه منشا گرفته و در سطح زیرین اندام بارده کشیده شده اند. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.