پژوهش های حفاظت گیاهان ایران
سال:1387 | دوره:22 | شماره:2 |تعداد مقالات:22

در بررسی که به منظور یافتن ویروس S سیب زمینی در مزارع سیب زمینی شمال خراسان صورت گرفت، تعدادی غده بطور انتخابی از چندین مزرعه سیب زمینی در اطراف بجنورد از بوته هایی که علایم موزاییک، روگوز، فرورفتگی رگبرگ ها، ریزبرگی و تموج حاشیه برگ ها را داشتند جمع آوری شد. هم چنین تعدادی غده نیز بطور تصادفی از مزارع سیب زمینی اطراف شهرهای مشهد، چناران، قوچان، فاروج و شیروان گردآوری گردید. غده های جمع آوری شده تا سپری شدن دوره خواب در 4 درجه سانتیگراد نگهداری و سپس در شرایط گلخانه کشت داده شدند. بر اساس واکنش گیاهان محک افتراقی، تعداد کمی از بوته های سیب زمینی به PVS آلودگی نشان داده و عصاره یکی از بوته های آلوده در مطالعات دامنه میزبانی گیاهان Nicotiana debneyi Domin و Lycopersicum esculentum L.cv. early urbana 111 را بطور سیستمیک آلوده نمود. این جدایه بر روی گیاهانChenopodium amaranticolor Costa & Reyn  و C. quinoa Wild علایم موضعی کلروتیک ایجاد نمود ولی در Datura stramonium L., Nicotiana tabacum L. cv. xanthi, Petunia hybrida Vilm, Gompherena globosa L. Phaseolus vulgrais L. var. red kidney , Capsicum frutescens L. هیچ گونه علایمی ایجاد نکرد. ایزوله مورد نظر بعد از خالص سازی بیولوژیک روی C.quinoa در N. debneyi تکثیر داده شد و خالص سازی آن طبق روش پیشنهادی Hammond & Laqwson (1988) با مقداری تغییرات انجام گرفت. آنگاه در برابر آموده نسبتا خالص ویروس، آنتی سرم تهیه گردید. از آزمون های نشت دو طرفه در آگار و الیزا جهت تشخیص سرولوژیکی ویروس استفاده شد. بررسی میکروسکوپ الکترونی پیکره های رشته ای سالم ویروس به ابعاد 9×621 نانومتر را در آموده نسبتا خالص نشان داد (×57000). جهت تعیین میزان آلودگی مزارع سیب زمینی اطراف بجنورد مجموعا 200 بوته بطور تصادفی نمونه برداری شده و از آزمون DAS-ELISA، جهت تشخیص ویروس استفاده شد. بر اساس نتایج این آزمون درصد آلودگی به PVS در منطقه بجنورد 5/15% تعیین گردید.

با توجه به اهمیت اقتصادی آفات انباری و مقاوم شدن آفات نسبت به حشره کش های متداول شیمیایی، جایگزین کردن حشره کش های مناسب دیگر ضروری به نظر می رسد. بدین منظور کارایی حشره کش اسپینوزاد در کنترل سه گونه آفت مهم انباری، شپشه آردTribolium castaneum (Herbst) ، شپشه برنج Sitophilus oryzae (L.) و شپشه دندانه دار Oryzaephilus surinamensis (L.) مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی حشرات کامل یکروزه شپشه آرد، شپشه برنج و شپشه دندانه دار به طور جداگانه تحت تاثیر غلظت های مختلف اسپینوزاد قرار گرفت، تلفات بعد از 1، 10 و 20 روز شمارش گردید. آزمایش ها با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در 4 تکرار انجام گرفت و نمونه ها در انکوباتور با دمای 2±27 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره نوری 14 ساعت تاریکی و 10 ساعت روشنایی نگهداری گردید. بیشترین تلفات در شپشه آرد مربوط به غلظت 95 و  10ppmروز پس از شروع آزمایش بود. در مورد شپشه برنج بیشترین تلفات در غلظت 80 و  10ppmروز پس از تیمار شدن مشاهده گردید و شپشه دندانه دار بیشترین میزان تلفات را در غلظت 150ppm و پس از 20 روز نشان داد، غلظت های 95، 80 و 150ppm به ترتیب از ظهور نسل بعدی شپشه آرد، شپشه برنج و شپشه دندانه دار جلوگیری کردند.

ویروس خاکزاد چغندرقند (BSBV) یکی از اعضای جنس Pomovirus بوده و دارای پیکره های میله ای شکل و سه قطعه آر.ان.ای تک رشته ای مثبت می باشد. این ویروس توسط قارچ Polymyxa betae منتقل شده و دامنه میزبانی آن محدود به خانواده سلمه می باشد. به منظور شناسایی این ویروس از اوایل مردادماه تا اواخر مهرماه 1384 در مناطق مختلف استان خراسان شمالی، بوته هایی را که علایم زردی بوته، باریک شدن برگها، طویل شدن و راست ایستادن دمبرگها و ریشک دار شدن غده ها را نشان می دادند، از مزارع حومه شهرستانهای شیروان، بجنورد و اسفراین جمع آوری و پس از ثبت مشخصات نمونه ها، به آزمایشگاه منتقل گردید و با استفاده از آزمون TAS-ELISA اقدام به شناسایی ویروس شد. پس از مشاهدات نهایی و ثبت نتایج در طول موج 405nm با کمک دستگاه الیزاخوان مشخص گردید که مزارع حومه شهرستانهای شیروان و بجنورد واقع در استان خراسان شمالی به نسبتهای مختلف آلوده به این ویروس می باشند. همچنین جهت بررسی آلودگی همزمان دو ویروس BSBV و BNYVV تمام نمونه های فوق جهت شناسایی BNYVV با آزمون DAS-ELISA مورد ارزیابی قرار گرفتند و مشخص شد که در برخی نمونه ها آلودگی همزمان BSBV با BNYVV وجود دارد. این اولین گزارش از وجود ویروس خاکزاد چغندرقند در شهرستانهای شیروان و بجنورد می باشد.

در یک بررسی آزمایشگاهی اثر سه حشره کش پیریمیکارب، پی متروزین و اسپینوزاد روی زنبورAphelinus mali ، پارازیتوئید شته خونی سیب ارزیابی شد. برای بررسی اثر تماسی، حشرات کامل زنبور به مدت 16 ساعت در داخل پتری دیش هایی که حاوی برگ های سیب سمپاشی شده بودند قرار گرفتند، برای بررسی اثر گوارشی در دوره زمانی مشابه از پتری دیش هایی که حاوی یک لایه دستمال کاغذی آغشته به محلول سمی و 10% شکر بود استفاده گردید و برای بررسی اثر دور کنندگی سموم در آزمایش انتخاب بین برگ آلوده و برگ غیر آلوده به سم از لوله Y شکل باسوین استفاده گردید. نتایج نشان داد اسپینوزاد از طریق تماسی و گوارشی به زنبور پارازیتوئید به ترتیب 43/89 و 01/89 درصد تلفات وارد کرد و در مورد سم پی متروزین این معیار به ترتیب برابر با 85/78 و 72/62 درصد بود. همچنین اسپینوزاد و پیریمیکارب روی حشرات کامل زنبور پارازیتوئید دارای خاصیت دور کنندگی بودند اما پی متروزین فاقد این خاصیت بود.

لاروهای کرم ابریشم در شرایط اقلیمی متفاوت، واکنش های متفاوتی از خود بروز می دهند که باعث اقتصادی بودن پرورش برخی نژادهای آنها در شرایط اقلیمی خاص نسبت به سایر نژادها می گردد. تاثیر چهار محیط پرورش 1) استاندارد، 2) دما و رطوبت بالا، 3) دمای بالا و رطوبت پایین، و 4) نوسان درجه حرارت بر عملکرد شش آمیخته کرم ابریشم شامل 31x32, 103x104, 151x154, 151x110-32, 151x152 و 107x110 مورد بررسی قرار گرفت. در هر شش آمیخته، میانگین درصد مرگ و میر لاروی، شفیرگی و کل در تیمار شاهد بهتر از سایر شرایط اقلیمی بود. در آمیخته های 107x110, 151x154, 151x152 تیمارهای شاهد، نوسان درجه حرارت و دمای بالا و رطوبت پایین از نظر درصد پیله درجه یک تفاوت معنی داری را آشکار نکردند. در آمیخته 151x110-32 تیمار شاهد و در آمیخته های 103x104 و 31x32 تیمارهای شاهد و دمای بالا و رطوبت پایین منجر به تولید بیشتر پیله های خوب شدند. در تمامی آمیخته ها بالاترین میزان مرگ و میر در مرحله لاروی با افزایش دما و رطوبت ایجاد گردید و در مرحله شفیرگی بالاترین میزان تلفات در دمای بالا همراه با رطوبت بالا و پایین مشاهده شد. در آمیخته های مورد آزمون، بالاترین عملکرد تولیدی (وزن کل پیله و نیز وزن پیله خوب به ازای ده هزار لارو) در تیمارهای شاهد و نوسان درجه حرارت حاصل شد. در واریته های 107x110, 31x32, 151x110-32 نوسان درجه حرارت تاثیری در کاهش وزن پیله نداشت و در آمیخته 103x104 موجب افزایش معنی دار وزن پیله شد. با توجه به نتایج به دست آمده، مشخص شد دما و رطوبت بالا، دمای بالا و رطوبت پایین، و نوسان درجه حرارت همگی سبب کاهش سطح تولید می شوند. همچنین آمیخته 103x104 برای پرورش در نقاطی از کشور که دارای نوسان درجه حرارت هستند و آمیخته های 103x104 و 31x32 برای پرورش در مناطق دارای دما و رطوبت بالا، و دمای بالا و رطوبت پایین توصیه می شود.

به منظور مطالعه فنوتیپ های بیماریزا و تنوع مولکولی عامل بیماری زنگ زرد گندم (Puccinia striiformis f.sp.Westend. tritici Eriks.) در ایران 85 جدایه از مناطق مختلف کشور جمع آوری و تکثیر شد. تعیین نژاد جدایه ها به روش جانسون و همکاران انجام گرفت. به علاوه جدایه ها به کمک آزمون AFLP و با استفاده از چهار ترکیب آغازگر بررسی شدند. مجموعا 35 نژاد فیزیولوژیک شناسایی شد. نژاد 178E0A با هفت عضو فراوانترین نژاد و نژاد 64E241A+ با 5 عضو در رتبه بعدی قرار گرفت. برای اغلب ژنهای مقاومت موجود در ارقام استاندارد بیماریزایی دیده شد. روی ارقام تجاری حاوی ژنهای مقاومت Yr3 ،Yr5 و Yr1 (به استثنای چهار جدایه) بیماریزایی مشاهده نشد. بیماریزایی برای ژنهای Yr2، Yr24،Yr7  و YrA تقریبا در همه جای کشور مشاهده شد که در صورت تایید نهایی این ژنها باید از برنامه به نژادی کنار گذاشته شوند. در آزمون AFLP به طور متوسط، به ازای هر ترکیب آغازگر 78 باند شناسایی شد که به طور میانگین 31 درصد آنها پلی مورفیک بودند. بر اساس نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار NTSYS در سطح ضریب شباهت 77 درصد کل جدایه ها در 9 گروه اصلی A، B، C، D، E، F، G،H  و I و 10 گروه تک جدایه ای جای گرفتند. بین مناطق جغرافیایی و گروههای انگشت نگاری AFLP ارتباط قابل توجهی وجود داشت. هر چند بین نژادها و این گروهها ارتباط مشخصی مشاهده نشد. نتایج نشان داد شباهت ژنتیکی اکثر جمعیت ها با جمعیت غرب و شمال غرب (شامل استانهای ایلام، همدان، کرمانشاه و اردبیل) بیشتر از 65 درصد است. بر این اساس که احتمالا جریانات مدیترانه ای و سودانی در نقل و انتقال اسپورها در ایران نقش داشته است و شرایط مناسب و وقوع جریان ژنی باعث نزدیکی ژنتیکی جمعیت ها به یکدیگر شده است.

به منظور بررسی اثر بقایای علفکش های مصرفی رایج در اراضی شالیزاری بر رشد محصولات دوم (کاهو، شاهی، شبدر، کلزا و تربچه) آزمایشهای مزرعه ای و گلخانه ای به ترتیب در مازندران و دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. پنج آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی به ازای هر کدام از محصولات دوم و با تیمارهای بقایای علفکشها (1- بوتاکلر، 2- تیوبنکارب، 3- اگزادیارژیل، 4- سان رایس پلاس، 5- ستاف و 6- شاهد) مورد اجرا قرار گرفت. صفات طول ساقه و ریشه و وزن ساقه، ریشه و کل (ساقه + ریشه) در دو مرحله برداشت یعنی 20 و 40 روز پس از کاشت اندازه گیری شده و تجزیه واریانس در مورد آنها به اجرا در آمد. در برداشت اول مقایسه میانگین نشان داد محصولات دوم کلزا ،کاهو، و تربچه به لحاظ کلیه صفات اندازه گیری شده در سطح اطمینان 95 درصد تفاوت معنی داری نداشته و بقایای علفکش ها آنها را متاثر نکرده است. شبدر نیز از نظر طول و وزن ساقه حساسیتی به بقایای هیچکدام از علفکشها نداشت، با این حال طول ریشه شبدر متاثر از بقایای علفکش بوتاکلر شده و نسبت به شاهد کاهش 28 درصدی داشت. بقایای بوتاکلر همچنین منجر به کاهش وزن ریشه و وزن کل در شبدر شده است. علفکش بوتاکلر وزن ساقه و وزن کل شاهی را متاثر کرد. در برداشت دوم محصولات دوم کلزا، شبدر و تربچه از نظر صفات مورد بررسی بطور معنی داری تحت تاثیر بقایای علفکشها قرار نگرفتند. بقایای علفکش سانرایس به طور معنی داری منجر به کاهش طول ساقه محصول کاهو شد. محصول دوم کاهو نیز به ترتیب از لحاظ طول ساقه و ریشه و شاهی از لحاظ وزن ساقه و وزن کل متاثر از بقایای علفکش اگزادیارژیل بود.

سفیدک داخلی کدوییان یکی از بیماریهای مهم خیار در مناطق مرطوب و گلخانه ها محسوب می شود. خسارت بیش از 50% به محصول، عدم تاثیر قطعی ترکیبات شیمیایی علیه آن و گسترش کشت زیر پلاستیک اهمیت آن را بیشتر روشن می کند. از این رو دستیابی به ارقام مقاوم و یا متحمل باعث کاهش خسارت می شود. به منظور بررسی و ارزیابی مقاومت ژرم پلاسم خیار نسبت به این بیماری، 20 ژنوتیپ از بانک ژن بخش تحقیقات ژنتیک و ذخایر توارثی، 49 رقم کاملا اصلاح شده هیبریدهای تجاری و 3 رقم محلی شامل، محلی باسمج تبریز، محلی بابل و محلی قزاقی مورد ارزیابی قرار گرفتند. ارقام فوق در شرایط گلخانه با اسپور قارچ عامل بیماری به میزان 103×5 اسپور در میلی لیتر مایه زنی شدند. در شرایط مزرعه ای 21 رقم به همراه ژنوتیپ محلی ساری در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی قراخیل در مازندران مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نتیجه ارقامVoyaj F1  بعنوان رقم اصلاح شده هیبرید از کشور روسیه TN94135 ,KC361105, KC361065, از ژنوتیب های بومی کشور و رقم تجاری GH5 در شرایط گلخانه ای مقاومت نشان دادند. ارقام تجاریFDC101  وSuper stone  در شرایط مزرعه ای واکنش مقاومت را نشان دادند و همچنین 4 رقم در گلخانه و 8 رقم نیز در آزمایش مزرعه ای متحمل به بیماری تشخیص داده شدند. و بقیه ارقام در گروه حساس به بیماری قرار گرفتند. در این بررسی واکنش های متفاوت جدایه های قارچ روی برخی ارقام دیده شد. این امر می تواند نشانه ای بر وجود نژادهای مختلف Pseudoperonospora cubensis در ایران باشد.

در سالهای 1385 و 1386 بررسیهایی به منظور جمع آوری و شناخت تنوع گونه ای خانواده سیرفیده در بوم نظام های کشاورزی شهرستان نیشابور انجام گرفت. در این مطالعه از سه روش جمع آوری: تله زرد آبی، تله مالایز و تور حشره گیری استفاده شد. نتایج تفاوت قابل ملاحظه ای را در شکار سیرفیدها توسط روش های مختلف جمع آوری نشان داد. نمونه هایی از 14 گونه بوسیله تله مالایز، 5 گونه با تله زرد آبی و 8 گونه فقط با تور حشره گیری شکار شد. در مجموع، 22 گونه متعلق به 14 جنس از خانواده سیرفیده شناسایی و تایید شده است. تمامی گونه ها برای اولین بار از شهرستان نیشابور گزارش می شوند. از این تعداد، گونه هایEumerus tricolor ،E.jacobsonni  و Helophilus trivitattus برای فون خراسان رضوی جدید هستند. با گزارش گونه E.jacobsonni از نیشابور دامنه انتشار این گونه که تاکنون محدود به جنوب شرق ایران بود گسترش می یابد. محاسبه تنوع زیستی بر اساس شاخص تنوع شانون-وینر، مقدار این شاخص را برای تله مالایز بیشتر از تله زرد آبی نشان داد.

به منظور شناسایی تنوع زیستی نماتدهای انگل گیاهی مناطق سبزی کاری اطراف تبریز در طی سال های 84 – 1383، تعداد 88 نمونه خاک ریزوسفر و تعدادی نمونه ریشه 25 گونه سبزی معمول کشت در منطقه برداشته شد. نماتدهای خاک پس از استخراج و تثبیت به گلیسیرین خالص رسانده شده و اسلایدهای تهیه شده از نمونه ها به وسیله میکروسکوپ نوری مجهز به لوله ترسیم، از نظر صفات ریخت شناسی و ریخت سنجی مورد بررسی قرار گرفتند. شناسایی جنس ها و گونه ها با استناد به منابع معتبر صورت پذیرفته و شباهت ها و تفاوت های موجود بین افراد با شرح اصلی گونه و گونه های نزدیک مورد بحث قرار گرفت. در نهایت 25 گونه متعلق به 16 جنس شامل  Amplimerlinius globigerus، Aphelenchus avenae، Aphelenchoides bicaudatus، A. haguei، A. richardsoni، Boleodorus thylactus، Criconema mutabile، Criconemoides informis، C. mongolensis، Ditylenchus medicaginis، Filenchus vulgaris، Geocenamus brevidens، G. rugosus، Helicotylenchus digonicus، H. exallus،H. pseudorobustus، H. vulgaris، Heterodera cruciferae، Mesocriconema antipolitanum، M. curvatum، Paratylenchus mexicanus، Pratylenchus alleni، P. neglectus، Psilenchus hilarulus و Zygotylenchus guevarai  شناسایی شدند. با توجه به گزارش های قبلی از این نماتدها در ایران، تنها به توصیف سه گونه Aphelenchoides haguei، Aphelenchoides richardsoni و Pratylenchus alleni که گزارش­های تازه ای برای فون نماتدهای ایران هستند، اکتفا می شود. همچنین یک گونه تازه گزارش شده از ایران Helicotylenchus exallus توصیف می گردد.

به منظور بررسی اثر دزهای کاهش یافته علف کش کلودینافوپ پروپاژیل بر درصد کنترل یولاف وحشی، عملکرد دانه و درآمد اقتصادی گندم آزمایشی مزرعه ای در سال 1385-1384 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات آفات و بیماریهای گیاهی در کرج در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار به مرحله اجرا در آمد. فاکتورهای آزمایش عبارت بودند از: رقم گندم در دو سطح (نیک نژاد (رقابت کننده قوی) و روشن (رقابت کننده ضعیف)، تراکم یولاف وحشی در چهار سطح صفر، 50،25 و 75 بوته در متر مربع و دز علفکش کلودینافوپ پروپاژیل در چهار سطح 75/0 (دز توصیه شده)، 5/0، 25/0 و صفر لیتر در هکتار (0، 33، 66 و 100 درصد کاهش دز). نتایج نشان داد که بیشترین درصد کنترل یولاف وحشی در دز توصیه شده علف کش بود و کاهش دز مصرفی به 33 و 66درصد به ترتیب درصد کنترل را 8/0 و 38/39 درصد کاهش داد. عملکرد دانه با افزایش دز مصرفی افزایش پیدا کرد و تفاوت معنی داری ببن دز کامل و کاهش 33 درصد مشاهده نشد اما کاهش 66 درصد مصرف علف کش نتوانست عملکرد قابل قبولی را تولید کند. درآمد اقتصادی نیز در هر دو رقم با افزایش دز مصرفی افزایش پیدا کرد و حداکثر درآمد اقتصادی در دز توصیه شده مشاهده شد که اختلاف معنی داری با کاهش 33 درصد دز علف کش نداشت. نتایج نشان داد که در صورت کشت گندم در تراکم به دست آمده در شرایط تداخل یولاف وحشی می توان مصرف علف کش را 33 درصد کاهش داد.

در سالهای اخیر بکارگیری آللوپاتی در مدیریت علف های هرز توجه بسیاری از متخصصان را به خود جلب کرده است. به منظور بررسی اثرات آللوپاتی غلظت های مختلف (صفر، 5/2، 5 ،5/7 و 10 درصد) عصاره آبی آفتابگردان بر جوانه زنی و رشد علف های هرز تاج خروس و سلمه تره، تحقیقی در دو بخش آزمایشگاهی و گلخانه ای به ترتیب به صورت آزمایش های فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار و طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام گرفت. نتایج بررسی آزمایشگاهی نشان داد از بین عصاره های آبی ریشه، ساقه، برگ های پیر و برگ های جوان آفتابگردان بیشترین تاثیر مربوط به عصاره برگ های پیر بود که در حدود 43 درصد با عث کاهش درصد جوانه زنی نهایی بذرهای تاج خروس و سلمه تره شد. سر عت جوانه زنی بذرها نیز تحت تاثیر عصاره ها کاهش یافت. افزایش غلظت عصاره ها باعث افزایش شدت بازدارندگی آن ها شد. اما در اغلب موارد تفاوت معنی داری بین غلظت های 5/7 درصد و 10 درصد مشاهده نشد. طول ریشه چه و ساقه چه علف های هرز مورد بررسی نیز تحت تاثیر عصاره ها کاهش پیدا کرد. در مورد تمام صفات تاج خروس حساسیت بیشتری نسبت به سلمه تره از خود نشان داد. نتایج بررسی گلخانه ای نیز نشان داد که بقایای تازه ساقه آفتابگردان وقتی با خاک مخلوط شوند قادرند سطح برگ، وزن خشک و ارتفاع علف های هرز سلمه تره و تاج خروس را کاهش دهند. این تحقیق پیشنهاد می کند که میتوان از مالچ آفتابگردان به عنوان یکی از راههای کنترل غیر شیمیایی علف های هرز استفاده کرد .

به منظور ارزیابی کارایی باریک برگ کش های ثبت شده در ایران برای کنترل بیوتیپ های علف هرز چچم حساس و مقاوم به علف کش، دو آزمایش مجزا به صورت گلخانه ای در سال 1386، در بخش تحقیقات علف های هرز موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. در آزمایش های اول و دوم به ترتیب توده حساس (DR7) و توده مقاوم (NR14) چچم توسط 19 تیمار علف کشی متشکل از 10 تیمار از علفکشهای بازدارنده استیل کوآنزیم آ کربوکسیلاز(ACCase) ، 6 تیمار از علفکشهای بازدارنده استولاکتات سنتتاز (ALS) و 3 تیمار از سایر گروه های علفکشی مورد آزمایش قرار گرفتند. تکرار های آزمایش برای هر دو آزمایش 8 در نظر گرفته شد. تیمارهای علف کشی در مرحله 4 برگی علف هرز چچم اعمال شد. اندازه گیری های انجام شده شامل درصد تعداد گیاه زنده (بعد از سمپاشی نسبت به قبل از سمپاشی) در هر گلدان، وزن تر و وزن خشک تک بوته نسبت به شاهد گیاهان هر گلدان در 30 روز پس از سمپاشی و ارزیابی چشمی بر اساس روش EWRC در 15 و 30 روز پس از سمپاشی بود. در مجموع علفکش های کلودینافوپ پروپارژیل، سیکلوکسیدیم، پینوکسادن (هر دو دز 450 و 600 میلی لیتر در هکتار)، یدوسولفورون+مزوسولفورون (شوالیه)، یدوسولفورون+مزوسولفورون (آتلانتیس) و ایزو پروترون+دیفلوفنیکان در کنترل توده های حساس و همچنین علفکش های ستوکسیدیم، یدوسولفورون+مزوسولفورون (آتلانتیس)، علف کش پینو کسادن با دز 600 میلی لیتر در هکتار و ایزو پروترون+دیفلوفنیکان در کنترل تودهای مقاوم کنترل بسیار خوب تا مطلوب داشتند. علفکش های دیکلوفوپ متیل، ستوکسیدیم و کلروسولفورون پیش رویشی نیز توده های حساس را در حد کمی مطلوب کنترل نمودند. به طور کلی برای کنترل علف هرز چچم مقاوم به علف کش های بازدارنده ACCase در مزارع گندم چهار علف کش یدوسولفورون+مزوسولفورون (آتلانتیس)، ایزو پروترون+دیفلوفنیکان و پینوکسادن (با دز 600 میلی لیتر در هکتار) موجود است و برای افزایش عمر استفاده از این علف کش ها باید ضمن توجه به تناوب زراعی، تناوب در مصرف علف کش را رعایت نمود.

Sclerotinia sclerotiorum یک عامل بیماری زا نکرو تروف با دامنه وسیع میزبانی است و سطح وسیعی از تنوع فنوتیپی درون گونه ای را نشان می دهد. با توجه به اینکه تشخیص هترو‍‍ژنی درون گونه ایی قارچ بر اساس فاکتورهای فنوتیپی محدود می باشد، بررسی گروههای سازگاری میسلیومی به عنوان معیار مناسبی برای طبقه بندی و تفکیک هتروژنی درون گونه ایی معرفی شده است. در این تحقیق 19 جدایه خالص سازی شده S. sclerotiorum کلزا بر روی محیط کشت تغییر یافته پاترسون MPM به اضافه ماده رنگی قرمز جفت شدند. در حالت سازگار میسلیومی دو جدایه جفت شده و تشکیل یک پرگنه را دادند، اما در ناسازگاری میسلیومی باتشکیل خط واکنش مشخص به کمک ماده رنگی قرمز در ناحیه واکنش همراه با ناحیه میسلیومی فراوان و یا میسلیومی نازک مشاهده شده و دو جدایه جفت شده توانایی تشکیل هتروکاریون پایدار را ندارند. جفت شدن یک جدایه با خودش به صورت سازگار میسلیومی تلقی شده و 5 حالت دیگر ناسازگار میسلیومی هم در بین این جدایه ها دیده شد. مطالعات میکروسکوپی واکنش میسلیومی جدایه ها پیچیده بوده و آناستوموز همیشه در بین جدایه های جفت شده مشاهده نشد. در واکنش ناسازگار زوال هیفی مشاهده شد که این مورد در واکنش سازگار مشاهده نگردید. داده ها نشان داد که سطح بالایی از ناسازگاری میسلیومی در بین جدایه های S. sclerotiorum مشاهده می شود، که قابل مقایسه با ناسازگاری رویشی است که در آسکومیست ها گزارش شده است. این سطح وسیع ناسازگاری نشان می دهدکه هتروژنی ژنتیکی در داخل این گونه وجود داشته و واکنش سازگاری ناسازگاری میسلیومی روش موثری برای طبقه بندی هتروژنی درون گونه ایی می باشد.

اهمیت شناخت مان های گیاهی و نحوه بوجود آمدن آنها جهت مصارف دارویی، انگیزه ای برای انجام این تحقیق گردید. به همین منظور طی سالهای 1385 و 1386 ویژگیهای رفتاری زنجرک Poophilus nebulosus Leth از خانواده Cercopidae روی گیاه خارشتر Alhagi persarum Boiss & Buhse از خانواده Fabaceae در منطقه تربت جام در خراسان رضوی مورد مطالعه قرار گرفت. ماده دفعی این زنجرک پس از تغذیه روی گیاه خارشتر، مان ترنجبین است که ماده ای شیرین با خاصیت دارویی می باشد. این مان در منابع اروپایی به نام مان ایرانی نامیده می شود. طی این مطالعات مشاهده گردید که این زنجرک دارای 5 سن پورگی و 3 نسل در سال است، فعالیت نسل اول از اوایل اردیبهشت آغاز می شود. پوره های این نسل پس از تغذیه، تولید کف فراوان در بخش های پایین بوته نزدیک طوقه کرده و خود درون کف بسر می برند. حشرات کامل اوایل خرداد ظاهر شده و از کف خارج می شوند. ماده دفعی آنها کف مانند نبوده بلکه به صورت شیرابه ای فاقد طعم شیرین و خاصیت تبلور که به صورت پودر سفید رنگ روی بوته خشک می شود. پوره های نسل دوم از اواسط تیر ماه ظاهر، و به لحاظ رفتار با نسل اول متفاوت هستند. آنها دارای زندگی آزاد، پر تحرک و جهنده در سرشاخه های بوته مستقر شده ولی کف تولید نمی کنند. اولین بلورهای مان ترنجبین توسط پوره های این نسل در اوایل مرداد تولید می شود. فعالیت نسل سوم نیز مشابه نسل دوم است. طبق مشاهدات تولید مان ترنجبین تا نیمه پاییز ادامه دارد. اواخر پاییز ماده های نسل سوم، تخمهای خود را زیر پوست طوقه قرار می دهند. طی این بررسی ملاحظه گردید زنجرک ها برای تخمریزی بوته هایی را که به واسطه بهره برداری ازترنجبین کمتر آسیب دیده اند ترجیح می دهند. در این بررسی مشاهده شد که این زنجرک به صورت تخم زمستان گذرانی میکند. شواهد نشان داد این حشره روی سرشاخه های بریده شده خارشتر قادر به تولید کف نبوده و در مدت زمان کوتاهی تولید کف آنها قطع می گردد. همچنین می توان به تولید مجدد و سریع کف توسط پوره ها بعد از بارندگی های طولانی بهاره و شستشوی کف اشاره کرد.

در حال حاضر در ایران برای سنجش قطرات سم از روشهای دستی که بسیار وقت گیر و کم دقت هستند، استفاده می شود. در این مقاله، نرم افزاری ارایه و ارزیابی شده است که به کمک روشهای پردازش تصویر، سنجش های لازم شامل محاسبه سطح هر لکه، قطر واقعی هر قطره، قطرهای میانه عددی و حجمی، درصد پوشش قطرات و یکنواختی پاشش را انجام می دهد. در ارزیابی هایی که از نرم افزار به عمل آمد، مشخص شد که بیشینه خطا مربوط به قطرات کوچک با حدود 10 درصد خطا و کمینه آن مربوط به قطرات بزرگ با کمتر از 1 درصد است. مهمترین علت بروز خطا مربوط به مشخصه ذاتی نمایش تصاویر دیجیتالی از طریق پیکسل ها و پله ای بودن لبه لکه ها بدلیل شکل مربعی پیکسل ها است. علی رغم این مقدار خطا، این نرم افزار در مقایسه با دیگر روشهای دستی و رایانه ای مقایسه شده، از سرعت و دقت به مراتب بالاتری برخوردار بود. در حال حاضر مهمترین محدودیت این نرم افزار در عدم تشخیص لکه های بهم چسبیده بصورت هوشمند است که سبب می شود چنین لکه هایی را بعنوان یک لکه منظور کند.

سودوموناس هاس فلورسنت با به کارگیری مکانیسم های متعددی ازجمله رقابت بر سر کسب آهن به وسیله سیدروفور باعث کنترل بیمارگرهای خاکزاد می شوند. برای بررسی نقش سودوموناس های فلورسنت در رقابت برای جذب آهن در کنترل بیماری مرگ گیاهچه لوبیا، پنج استرین سودوموناس شامل سه استرین داخلیPseudomonas fluorescens (UTPF5, UTPF61, UTPF76) ، استرین Pseudomonas aeruginosa 7NSK2 و موتانت پایووردین آن MPFM1 P. aeruginosa به کار برده شدند. میزان تولید سیدروفور این استرین ها به صورت کمی تعیین شد. استرین 7NSK2 با تولید 29/625 میکرومول پایووردین بیشترین مقدار تولید سیدروفور را به خود اختصاص داد. نقش غلظت های مختلف آهن در تولید سیانید هیدروژن و سیدروفور به عنوان متابولیت های تحت تنظیم آهن بررسی شد. افزایش غلظت آهن به صورت معنی داری تولید سیانید هیدروژن را افزایش و تولید سیدروفور را کاهش داد. در آزمون گلخانه ای اثر کلاته کننده های آهن و سولفات روی، روی کاهش بیماری توسط استرین های آنتاگونیست مورد مطالعه قرار گرفت. کلاته کننده های آهن با فراهم آوردن آهن و درنتیجه کاهش تولید سیدروفور میزان بیوکنترل را کاهش دادند. بیشترین تاثیر کلاته کننده ها روی فعالیت استرین UTPF5 با 76% بازداری از کنترل بود. این استرین در عدم حضور کلات های آهن علاوه بر کنترل بیماری باعث افزایش رشد گیاه در مقایسه با شاهد شد. استرین موتانت MPFM1 در مقایسه با استرین وحشی از قابلیت بیوکنترل پائین تری برخوردار بود.

به منظور بررسی کنترل شیمیایی علف هرز مرغ (Cynodon dactylon (L.) Pers.) در چمن مخلوط: 20 درصد چچم چند ساله، 20 درصد چبر معمولی، 20 درصد فتان بلند و 40 درصد چوینگ فستوکا، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار و 11 تیمار در سال 1385 در تهران زیر نظر موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور بخش تحقیقات علف های هرز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل علف کش های دیکلوفوپ متیل به میزان 900 و 1080 گرم ماده موثره در هکتار، فنوکساپروپ پی اتیل به میزان 60 و 75 گرم ماده موثره در هکتار، کلودینافوپ پروپارژیل به میزان 48 و 64 گرم ماده موثره در هکتار، ترالکوکسیدیم به میزان 250 و 300 گرم ماده موثره در هکتار و سولفوسولفورون به میزان 9/18 و 5/24 گرم ماده موثره در هکتار و شاهد بدون علف کش بود. تیمارهای علف کش 4 بار در طول دوره رشد مرغ تکرار گردید. نتایج نشان داد پس از آخرین سمپاشی، تیمارهای فنوکساپروپ پی اتیل، کلودینافوپ پروپارژیل و ترالکوکسیدیم زیست توده مرغ را به ترتیب 30- 20، 50- 40 و 55- 45 درصد نسبت به شاهد بدون علف کش کاهش دادند. تیمارهای اخیر باعث به ترتیب 25- 20، 40- 35، 10- 5 درصد کاهش تراکم مرغ شدند. تیمارهای دیکلوفوپ متیل نیز باعث 25- 15 درصد کاهش زیست توده مرغ شدند و از تراکم مرغ نکاستند. تیمارهای سولفوسولفورون نیز توانایی مناسبی در کاهش زیست توده و تراکم این علف هرز نداشتند. تیمارهای دیکلوفوپ متیل و کلودینافوپ پروپارژیل نیز بیش از 20 درصد به چمن خسارت وارد کردند. سایر تیمارها بدون تفاوت معنی دار با شاهد خسارتی به چمن وارد نکردند. بدین ترتیب، با وجود کارایی نسبتا پایین فنوکساپروپ پی اتیل، به علت عدم خسارت معنی دار آن به چمن، می توان فنوکساپروپ پی اتیل 60 گرم ماده موثره در هکتار را جهت کنترل مرغ در چمن مورد بررسی توصیه نمود.

پوسیدگی معمولی ریشه گندم ناشی از قارچ Bipolaris sorokiniana یکی از مهمترین بیماری های گندم می باشد، که با توجه به خاک زاد بودن عامل بیماری کنترل آن به روش شیمیایی به آسانی امکان پذیر نیست. به همین دلیل به کارگیری سایر روش ها به خصوص استفاده از ارقام مقاوم می تواند در کاهش بیماری مفید باشد. در این بررسی طی تابستان 1384 واکنش ارقام و لاین های گندم در برابر عامل بیماری در شرایط گلخانه با ایجاد آلودگی روی ریشه گیاهان مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور ابتدا نه جدایه قارچ عامل بیماری از مزارع گندم استان مرکزی جداسازی و بیماریزایی آنها روی گیاهچه های گندم به اثبات رسید و از بین آنها دو جدایه Kh و Sh با بیماریزایی بیشتر انتخاب شدند و اثر آنها روی پانزده رقم و لاین گندم مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش با دو زمان برداشت در مرحله چهار هفته ای و هفت هفته ای گیاه گندم به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. وزن خشک اندامهای هوایی و ریشه، در هفته چهارم و وزن خشک اندامهای هوایی و ریشه و درصد آلودگی میان گره زیر طوقه در هفته هفتم اندازه گیری شد و با استفاده از نرم افزارهای SAS و MSTATC آنالیز داده ها صورت گرفت. نتیجه این تحقیق نشان داد که جدایه Sh نسبت به جدایه Kh بیماریزایی بیشتری روی ارقام و لاین های گندم داشته است و واکنش ارقام گندم نسبت به جدایه ها نیز متفاوت بود. در نتیجه ارقام سبلان، زرین و نیک نژاد نسبت به پوسیدگی ریشه در مقایسه با سایر ارقام متحمل تر بودند، در حالی که ارقام مارون، بک کراس روشن و کویر نسبت به بیماری حساس بودند، ارقام پیشتاز، الوند، گاسپارد، الموت، داراب، مرودشت و لاین های C-78-14 و M-79-6 نیز از نظر تحمل به پوسیدگی معمولی ریشه بین دو گروه فوق واقع شدند.