ظهور اسلام و اهمیتی که مسلمانان و به ویژه ایرانیان برای زیباسازی قرآن قایل بودند، سبب افزایش فعالیت هنرمندان در جهت زیباساختن نگارش آیات قرآنی شد. قاریان به منظور مکث و یا پایان تلاوت روزانه از علامت هایی بهره گرفتند و مذهبین به منظور زیباسازی آیات قرآنی این نشانه ها را تزیین نمودند. یکی از این نشانه ها، نشان پنج آیه است. از آنجا که شیوه های گوناگون به کار رفته در تذهیب قرآن بخشی بزرگی از هنر این سرزمین را رقم زده است، این پژوهش سعی برآن دارد تا به شناسایی ویژگی های تزیینی نشانه های پنج آیه به کار رفته در قرآن های سده های اول تا نهم هجری قمری بپردازد. این تحقیق به روش توصیفی - تحلیلی با بررسی اسناد کتابخانه ای، مشاهده و مطالعات میدانی به گردآوری داده ها پرداخته است. بنابر یافته های پژوهش در قرآن های سده های اول تا ششم هجری عناصر گیاهی برگرفته از نقوش پیش از اسلام ایران و از سده هفتم هجری نقش مایه های اسلیمی و ختایی متنوع در نقش اندازی نشانه های پنج آیه قابل شناسایی است.