بیماری های پستان ایران
سال:1395 | دوره:9 | شماره:2 (پیاپی 33) |تعداد مقالات:8

مفتخریم که زحمات شما پژوهشگران عزیز و همکاران ما در این مجموعه را در شماره ای دیگر از فصلنامه علمی- پژوهشی بیماری های پستان به رشته تحریر درآوردیم و همیشه بی صبرانه در انتظار انعکاس نظرات شما محقق عزیز درباره مقالات در سایت فصلنامه هستیم و خود را متعهد می دانیم که هر چه سریع تر مطالب ارزشمند شما را مورد توجه قرار دهیم.با گذشت زمان سیستم های نرم افزاری جای خود را چه در تشخیص و داده پردازی و چه در بررسی آماری در حیطه سرطان مستحکم تر می کنند. تا جایی که امروزه هیچ کدام از تحقیقات پزشکی بدون استفاده از نرم افزارهای جدید به بار نخواهد نشست.

مقدمه: سرطان پستان یکی از سرطان های شایع در ایران بوده و هر گونه اقدام تشخیصی به هنگام در این مورد می تواند جان بسیاری از مبتلایان به این سرطان را نجات بخشد. هدف از این پژوهش طبقه بندی داده های نامتوازن مربوط به بانوان مراجعه کننده به کلینیک پژوهشکده سرطان پستان جهاد دانشگاهی به منظور تعیین وضعیت ایشان و طبقه بندی نرمال و یا غیرنرمال بودن پستان مراجعه کنندگان بود. مجموعه داده های نامتوازن یکی از چالش های پیش روی طراحی سیستم های پزشک یار برای طبقه بندی و تعیین وضعیت بیمار محسوب می شود که در این پژوهش از روش های سطح داده برای حل آن استفاده شد.روش بررسی: در این مطالعه برای طبقه بندی داده های 918 نفر، سه الگوریتم AdaBoost.M1، k تا نزدیک ترین همسایه و شبکه عصبی احتمالی به خدمت گرفته شد. از آنجا که داده های این مطالعه نامتوازن بود، برای حل این مساله از روش بیش نمونه برداری تصادفی کلاس اقلیت، زیرنمونه برداری تصادفی کلاس اکثریت و بیش نمونه برداری مصنوعی کلاس اقلیت استفاده شد. به منظور پیاده سازی الگوریتم ها از امکانات و ابزارهای نرم افزار «متلب» و «آر» استفاده گردید. همچنین برای ورودی الگوریتم های طبقه بندی از 60 متغیر مندرج در کاربرگ های شرح حال و معاینه فیزیکی مراجعان استفاده شد. معیارهای دقت و F-measure به منظور ارزیابی در مرحله آزمون الگوریتم ها مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: بر اساس معیارهای دقت و F-measure، بهترین عملکرد الگوریتم های سه گانه این مطالعه در مواجهه با مجموعه داده تولیدشده با روش بیش نمونه برداری مصنوعی کلاس اقلیت بود. در این راستا عملکرد الگوریتم هایAdaBoost.M1 ، k تا نزدیک ترین همسایه و شبکه عصبی احتمالی در مواجهه با مجموعه داده مذکور و بر اساس معیارهای دقت و F-measure به ترتیب عبارتند از: 93.5 و 93.6، 79.5 و 87.7 و 86 و 91.9 بدست آمد.نتیجه گیری: روش های مختلفی برای حل مساله عدم توازن مجموعه داده ها به منظور طبقه بندی وجود دارد؛ نمونه گیری مجدد که از روش های سطح داده محسوب می شود یکی از متداول ترین آنهاست. از سه روش نمونه گیری مجددی که در این مطالعه استفاده شد، بهترین عملکرد طبقه بندها در مواجهه با مجموعه داده ایجاد شده در نتیجه نمونه گیری مجدد به روش بیش نمونه برداری مصنوعی کلاس اقلیت بود. از بین الگوریتم های به خدمت گرفته شده و بر اساس معیارهای دقت و F-measure بهترین عملکرد در تمامی مجموعه داده های این مطالعه متعلق به الگوریتم AdaBoost.M1 بود.

مقدمه: سرطان پستان به رغم انتشار گسترده، به کمک تصاویر ماموگرافی و علایم بالینی بیمار قابل شناسایی به موقع و معالجه قطعی است. حذف اختلال های ناخواسته نظیر نویزها و بهبود کیفیت تصاویر ماموگرافی، در افزایش دقت تشخیص سرطان موثر می باشد. نویزهای ضربه در تصاویر ماموگرافی دیجیتال به گونه ای است که در آن اختلاف شدت پیکسل نویزی با پیکسل های اطراف زیاد است. وجود علایم و ویژگی های مختلف این بیماری، تشخیص را برای پزشکان دشوار می کند. پردازش تصاویر ماموگرافی امکان تحلیل وضعیت بیماران برای تصمیم گیری های پزشکی را فراهم می کند. هدف این مقاله، ارایه یک مدل برای حذف نویز ضربه از تصاویر ماموگرافی به منظور افزایش دقت پیش بینی سرطان پستان است.روش بررسی: در این مطالعه، تصاویر ماموگرافی 574 بیمار مبتلا به سرطان پستان مورد بررسی قرار گرفته است. اطلاعات بیماران از پایگاه داده بیمارستان فوق تخصصی مرتاض یزد جمع آوری شده است. به منظور ارایه مدل برای حذف نویز ضربه از از تصاویر ماموگرافی الگوریتم GBC و شبکه عصبی MLP استفاده می شود.یافته ها: مدل پیشنهادی با روش هایی از قبیل MDBUTMF و ATSM مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج شبیه سازی برتری دقت تشخیص و حذف نویز ضربه از تصاویر ماموگرافی مدل پیشنهادی نسبت به سایر روش ها را نشان می دهد. همچنین PSNR تصویر به طور متوسط 2dB افزایش می یابد.نتیجه گیری: در حذف نویز ضربه به منظور پیش بینی سرطان پستان، مدل پیشنهادی نسبت به سایر مدل های مورد مقایسه دارای حداقل میزان خطا و بیش ترین دقت و صحت است. روش ATSM، حداکثر میزان خطا و کم ترین دقت را دارا می باشد.

مقدمه: جراحی ماستکتومی و محدودیت های حرکت پس از جراحی سرطان پستان می توانند با ایجاد اختلالاتی در شاخص های قامت و محدودیت حرکت فقرات موجب تغییراتی در وضعیت بدن شوند که کیفیت زندگی فرد را مختل می کند. شناخت این دفورمیتی ها می تواند منجر به ارایه راه کارهایی جهت مقابله با آن گردد. هدف از این تحقیق بررسی انحنای توراسیک و لومبار در بهبود یافتگان از سرطان پستان و مقایسه با زنان سالم می باشد.روش بررسی: در این مطالعه 21 زن بهبود یافته از سرطان پستان و 21 زن سالم همسان سنی مراجعه کننده به کلینیک فیزیوتراپی سیدخندان شرکت کردند. اطلاعات جمعیتی و بالینی شرکت کنندگان ثبت شد و جهت اندازه گیری انحنای توراسیک و لومبار ستون فقرات از خط کش منعطف 60 سانتی متری استفاده شد و زوایای کایفوز توراسیک و لوردوز کمری محاسبه شدند. تفاوت میانگین لوردوز و کیفوز دو گروه و عوامل موثر بر آن ها با استفاده از آزمون تی استودنت و نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سنی افراد تحت مطالعه 48.7 (±7.1) سال بود. دو گروه از نظر متغیرهای جمعیتی تفاوت معنی دار آماری نداشتند. میانگین زاویه لوردوز در بیماران و افراد سالم به ترتیب 50.74 و 48.38 درجه (p=0.1) و میانگین زاویه کیفوز به ترتیب 55.28 و 40.59 درجه بود (p<0.0001). در آزمون رگرسیون ابتلا به سرطان پستان، سن و شاخص توده بدنی با درجه کیفوزیس رابطه معنی داری نشان دادند.نتیجه گیری: مبتلایان به سرطان پستان که درمان های اولیه را پشت سرگذاشته اند بتدریج دچار افزایش کیفوز توراسیک می شوند. با توجه به نقش افزایش سن و شاخص توده بدنی در تشدید این عوارض، انجام مداخلاتی بازتوانی جهت اصلاح پوسچر و تقویت عضلات و نیز رعایت رژیم های غذایی و فعالیت فیزیکی مناسب جهت حفظ وزن ایده آل به زنان بهبود یافته از سرطان پستان پیشنهاد می شود.

مقدمه: سرطان پستان به عنوان یک اتفاق ناگوار عاطفی در زندگی زنان محسوب شده که موجب گرفتاری آن ها در سطوح مختلف زندگی اعم از جسمی یا روحی می شود. هنگامی که یک وضعیت پراسترس مانند خبر ابتلا به سرطان به فردی داده می شود، بر حسب اینکه بیماری ممکن است در فرد اضطرب ایجاد کرده و تعادل روحی روانی وی را تحت تاثیر قرار دهد، واکنش های مختلفی ایجاد می کند. هدف از این پژوهش، بررسی اثر بخشی آموزش روایت درمانی بر کاهش اضطراب در زنان مبتلا به سرطان پستان، مرکز تحقیقات بیماری های پستان تهران است.روش بررسی: پژوهش حاضر به صورت کارآزمایی بالینی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است که بر روی 60 زن مبتلا به سرطان پستان انجام شد که درمان های اولیه را پشت سر گذاشته و به کلینیک پیگیری مرکز تحقیقات سرطان پستان جهاد دانشگاهی مراجعه می کردند. نمونه ها در دو گروه آزمایش و گواه به صورت تصادفی و به تعداد مساوی جایگزین شدند. مداخله انجام شده از درمان های کوتاه مدت روان درمانی و درمان روایتی بود. گروه مداخله در 5 جلسه 120 دقیقه ای تحت آموزش مولفه های روایت درمانی توسط درمانگر مربوطه قرار گرفتند و میزان اضطراب قبل و پس از مداخله بررسی شد. در بررسی اضطراب بیماران از پرسشنامه استاندارد HADS استفاده شد. اضطراب در هر دو گروه ابتدا و پایان جلسات مورد سنجش قرار گرفته و تغییرات ایجاد شده مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در بررسی مشخصات شرکت کنندگان مشاهده شد که میانگین سنی گروه مداخله و کنترل به ترتیب 50.28±9 و 45.53±11.32 سال بود. آنالیز داده ها نشان داد که این دو گروه از نظر سن، وضعیت تاهل، شغل، تحصیلات تفاوت معنی دار آماری نداشتند. نمرات اضطراب و افسردگی بیماران در گروه مداخله به ترتیب قبل و بعد از آموزش، 15.28±3.3، 10.24±2.3 و 14.32±2.9، 10±2 در گروه گواه اضطراب ترتیب 13.20±2.8، 12.86±3 و افسردگی به ترتیب 12.8±2.8، 12.76±3.5 بود که تغییرات اضطراب و افسردگی قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری را نشان داد (p<0.001).نتیجه گیری: یافته های این پژوهش تاکیدی بر تاثیر روایت درمانی بر کاهش اضطراب در بیماران مبتلا به سرطان پستان می باشد. بدیهی است کاهش اضطراب نقش ارزشمندی در بهبود سلامت جسمی و روانی و نیز ارتقای کیفیت زندگی این بیماران خواهد داشت.

مقدمه: افزایش میزان نشخوار فکری و کاهش تاب آوری از جمله مشکلات روانی است که متعاقب ابتلا به سرطان پستان، توسط زنان تجربه می شود. لذا هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر افزایش تاب آوری و کاهش نشخوار فکری بیماران زن مبتلا به سرطان پستان بوده است.روش بررسی: پژوهش حاضر، یک طرح کارآزمایی تصادفی شده از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود که بر روی 40 زن مبتلا به سرطان پستان انجام شد. افرادی که شرایط ورود به طرح را داشتند به شکل تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد گمارش شدند. هر دو گروه، پرسشنامه های تاب آوری و نشخوار فکری را تکمیل کردند. سپس، گروه مداخله به مدت 8 جلسه دو ساعته، تحت آموزش ذهن آگاهی قرار گرفت. پس از اتمام دوره آموزش، برای هر دو گروه مداخله و شاهد، پس آزمون اجرا شد. و نتایج با استفاده از آزمون تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ها حاکی از این است که در هر دو متغیر تابآوری و نشخوار فکری، تفاوت معناداری بین گروه های مداخله و شاهد وجود دارد. مقدار t حاصل از مقایسه میانگین های دو گروه برای تابآوری و نشخوار فکری به ترتیب 5.22 و -6.21 است که در سطح 0.01 معنادار می باشند. نتایج، حاکی از اثربخش بودن مداخله است. به عبارتی دیگر، آموزش ذهن آگاهی در افزایش تاب آوری و کاهش نشخوار ذهنی موثر بوده است.بحث: یافته ها حاکی از این است که می توان آموزش ذهن آگاهی را مداخله ای موثر برای افزایش تاب آوری و کاهش نشخوار ذهنی زنان مبتلا به سرطان پستان به حساب آورد. لازم است اثربخشی این مداخله بر سایر متغیرهای روان شناختی نیز مورد بررسی قرار گیرد.

مقدمه: امروزه سرطان پستان شایع ترین سرطان در بین زنان و در عین حال مهم ترین بیماری ها در سراسر جهان می باشد. تحقیقات گسترده ای در جهت پیش گیری و درمان سرطان صورت می گیرد. HER3 یکی از پروتئین های متصل به غشا می باشد که توسط ژن ErbB3 کدگذاری می شود و تنها پس از هترودایمر شدن با دیگر اعضای خانواده می تواند فسفریله و فعال شود. هدف از این مطالعه بررسی بیانHER3  به عنوان یک فاکتور احتمالی دخیل در گسترس سرطان پستان می باشد.روش بررسی: در این مطالعه موردی- شاهدی 20 نمونه بافت پارافینه سرطان پستان و 20 نمونه بافت پارافینه سالم از بیمارستان مهر در سال 92 جمع آوری شد و بیان HER3 به روش کیفی RT-PCR بر روی نمونه ها انجام گرفت. برای این منظور ابتدا استخراج RNA از بافت توسط محلول RNX و به دنبال آن cDNA ساخته شد. تست RT-PCR ویژه HER3 بهینه و محصول PCR بر روی ژل آگارز مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در %70 نمونه های افراد بیمار، بیان ژن HER3 با توجه به حضور باند بر روی ژل آگارز مشاهده شد و در %30 از نمونه ها باند اختصاصی مشاهده نگردید، همچنین در 20% از نمونه های نرمال، محصول PCR مشاهده و در %80 از نمونه ها هیچ باندی مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان بیان نمود که بیان ژن HER3 در بافت افراد مبتلا به سرطان پستان نسبت به افراد نرمال افزایش می یابد. عدم بیان این ژن در نمونه های نرمال و بیان آن در نمونه های بیمار احتمال دخالت این عامل را در پیشرفت و توسعه بیماری مطرح می کند و به نظر می رسد که افزایش بیان HER3 در ابتلا و پیشرفت بیماری نقش داشته و بررسی نقش این فاکتور در درمان ضروری به نظر می رسد.