رشد فناوری
سال:1387 | دوره:5 | شماره:17 |تعداد مقالات:9

در عصر رقابتی کنونی سازمان ها سعی در بدست آوردن مزیت رقابتی نسبت به یکدیگر دارند. برای رسیدن به توان رقابتی، مدیران نیازمند داشتن اطلاعاتی از عملکرد سازمان خود و تصمیم گیری برای بهبود آن هستند. از این رو لازم است تا از روشی برای گردآوری اطلاعات در مورد عملکرد استفاده نماییم. روش های متنوعی برای ارزیابی عملکرد وجود دارد که در آنها معیار کارایی واحدهای تحت مطالعه، قرار گرفتن آنها در مرز کارا می باشد. با این وجود، این روش ها از نقش متغیرهای مازاد در تولید غافل هستند و این خود باعث عدم وجود دقت کافی در ارزیابی کارایی واحدها می شود. در این مقاله مدل هیبریدی در ارزیابی عملکرد شش واحد تصمیم گیری بکار برده می شود و با توجه به نتایج به دست آمده به عنوان ابزار سنجش جامع با نتایج واقعی تر برای تصمیم گیری معرفی می شود.

اکتساب فناوری به عنوان ابزاری حیاتی در جهت دستیابی به رقابت پذیری بین المللی و حرکت پایدار به سوی توسعه، از اهمیت روزافزونی در فرآیند توسعه کشورها برخوردار است. بدون دستیابی به دانش، مهارتها، و فناوری های رو به رشد نمی توان از آینده و حیات بلندمدت سازمان ها اطمینان حاصل نمود. شناسایی فرآیند اکتساب فناوری و عوامل موثر بر آن و همچنین ایجاد زیرساختهای لازم برای جذب فناوری اکتساب داده شده، از اهمیت اساسی برخوردار است. از اینرو لازم است که با ایجاد یک ساختار مشخص و هدفمند برای اکتساب فناوری و در نظر گرفتن همه عوامل و جنبه های مختلف آن، از اثر بخش بودن اکتساب فناوری انجام شده اطمینان حاصل نمود. روشهای مختلفی برای اکتساب فناوری و همکاری فناورانه وجود دارد که با توجه به نوع نیاز سازمان و محتوای فناوری و همچنین خصوصیات شرکت های اکتساب دهنده و اکتساب گیرنده، بعضی از این روش ها کاراتر و اثربخش تر خواهند بود. شناسایی و تدوین مدلهایی که ما را به تصمیم گیری صحیح تر در زمینه اکتساب فناوری سوق دهد، دارای اهمیت زیادی می باشد که علاوه بر هرز نرفتن سرمایه ها و توانمندی ها منجر به ایجاد قابلیتها و توانمندی های فناورانه مورد نظر در سازمان می شود.به هر حال، اکتساب فناوری برای کشورهایی مانند کشور ما که از نظر سطح فناوری اختلاف زیادی با دیگر کشورها دارند و ناچار به پرکردن شکاف فناورانه خود هستند، موضوعی بسیار مهم بوده و در صورت عدم وجود نگرش علمی نسبت به آن می تواند منجر به شکست و خطاهای جبران ناپذیری شود. در این مقاله سعی بر آن است تا با استفاده از روش آنالیز فاکتور، الگویی جهت شناسایی مناسب ترین روش اکتساب فناوری در شرکتها ارایه گردد و الگوی مورد نظر در یک شرکت ایرانی آزمون گردد.

انتقال فناوری های پاک زیست محیطی که در نتیجه انجام پروژه هایCDM ، عاید کشورهای میزبان در حال توسعه می گردد را می توان از مهم ترین منافع حاصل از ساز و کار توسعه پاک پروتکل کیوتو به حساب آورد. انتقال فناوری بواسطه برخورداری از اعتبارات CDM ترکیبی از انتقال کامل از کشور سرمایه گذار، بهبود و اصلاح فناوری های موجود در داخل و نیز انتقال دانش و ظرفیت سازی می باشد که با توجه به مشکلات اغلب کشورهای در حال توسعه در امر بهره مندی از فناوری مطلوب، برای این کشورها از اهمیت بالایی برخوردار است.

صاحبنظران دانشگاهی بر این امر توافق دارند که سرمایه گذاری هایی که در خصوص فناوری اطلاعات و ارتباطات انجام می شود، باید به دقت تنظیم، اندازه گیری و کنترل شود. پروژه های فناوری اطلاعات و ارتباطات دارای ویژگیهای خاصی از جمله ریسک بالا، بازگشت سرمایه محدود، ناملموس بودن نتایج، دارا بودن هزینه ها و منافع پنهان هستند. وقتی پروژه های آینده نگاری حوزه فناوری اطلاعات انجام می شود ناملموس بودن نتایج چشمگیرتر می شود. تاکنون مقالات مختلفی، پروژه های حوزه های مرتبط با فناوری اطلاعات را با روش کارت امتیازی متوازن مورد سنجش قرار داده اند، ولی در ارزیابی پروژه های آینده نگاری فناوری اطلاعات کاری انجام نشده است. این مقاله در قالب ارایه چارچوبی، چگونگی بکارگیری این مدل را برای ارزیابی و نظارت دقیق تر بر پروژه های آینده نگاری فناوری اطلاعات نشان می دهد.

در سطح جهان نظام علم اغلب کشور ها در پاسخگویی به نیازهای فزاینده اجتماعی و اقتصادی به دانش و فناوری در حال تغییر و تحول هستند. نظریه دانشگاه کارآفرین یکی از مدل های مطرح شده برای تبیین چهره جدید و متحول شده دانشگاه ها است که از ویژگی های مهم آن تعامل گسترده تر دانشگاه ها با جامعه است.این مقاله با کنکاشی در زمینه های پیدایش دانشگاه کارآفرین، مفهوم آن و نیز عوامل موثر در تبدیل دانشگاه ها به دانشگاه کارآفرین درصدد است درک و شناخت بیشتری را از این پدیده به دست دهد.مقاله نشان می دهد که تحولات اجتماعی، اقتصادی محیطی و نیز تحولات درونی دانشگاه ها در دهه های اخیر در پیدایش دانشگاه کارآفرین موثر بوده اند و دانشگاه کارآفرین به مفهوم داشتن کنش کارآفرینانه در راهبردها، ساختارها و عملکردهای دانشگاه است که عملا منجر به ایجاد ظرفیت های داخلی در آن برای انتقال فناوری و تاثیرگذاری در توسعه اقتصادی محلی و ملی و از طرف دیگر باعث افزایش درآمدهای دانشگاه می گردد. همچنین مقاله نشان می دهد در مسیر تبدیل دانشگاه ها به دانشگاه کارآفرین لازم است آنها در ابعاد ساختاری، مدیریتی، فرهنگی خود را متحول ساخته و با گسترش زیر ساخت های مورد نیاز زمینه را برای ایفای کارکردهای جدیدتر فراهم سازند.

در گذشته سازمانها با یکدیگر همکاری و ارتباط کوتاه مدت داشته و به کسب سود حداکثر در کوتاه مدت می اندیشیدند. ولی امروزه با پیدایش شرکت های کوچک و متوسط در پارکهای فناوری این سازمانها به همکاری یکدیگر به روابط بلندمدت و به کسب سود با یکدیگر همکاری می کنند. بنابراین برای تولید یک محصول یا ارایه یک خدمت، سازمانهای مختلفی با یکدیگر همکاری می کنند. از این رو، مدیریت زنجیره تامین یکی از راههای پاسخگویی به روابط بلندمدت و کسب سود بیشتر و سهیم شدن اطلاعات شرکتهای کوچک و متوسط با همدیگر می باشد.در این مقاله سعی داریم با بیان تاریخچه و روند شکل گیری و تعریف مدیریت زنجیره تامین، ویژگیها، مولفه های اصلی مدیریت زنجیره تامین، عوامل موثر در شکل گیری مدیریت زنجیره تامین، مدل مرجع عملیات زنجیره تامین، و بر اساس مطالعات کتابخانه ای و میدانی و با روش تحقیق توصیفی - پیمایشی، به نتایج کاربرد مدیریت زنجیره تامین در شرکتهای کوچک و متوسط که عبارت است از: بهبود تمامی تبادلات مشتری، از ورود سفارش تا پرداخت فاکتور، بهبود تمامی تبادلات مواد فیزیکی، از تامین کننده تا مصرف کننده، بهبود تمامی ارتباطات با بازار، از پیش بینی کل تقاضا تا برآوردن هر سفارش، بهبود فرایند مناسب برای زنجیره تامین بپردازیم. در انتها به نحوه بکارگیری آن در شرکتهای کوچک و متوسط پرداخته می شود.

در این مقاله گزارش ارزیابی عملکرد پژوهش و فناوری دانشگاه ها و موسسات پژوهشی در سال های 1384 و 1385 که با عنوان «خلاصه عملکرد پژوهش و فناوری» توسط دفتر بررسی و ارزشیابی پژوهشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تهیه و تدوین گردیده است، مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.در گزارش موردنظر، عملکرد پژوهش و فناوری کلیه دانشگاه ها و موسسات پژوهشی با پنج معیار یکسان مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفته است. در حالی که هر یک از موسسات پژوهشی بسته به نوع و فلسفه وجودی خود دارای ماموریت متفاوتی هستند و در زنجیره تولید علم و فناوری در موقعیت های مختلفی قرار گرفته اند که این ماموریت و جایگاه آنها در زنجیره تولید علم و فناوری باید در هنگام ارزیابی عملکرد مورد توجه قرار گیرد و معیارهای ارزیابی عملکرد بر اساس آنها تعریف شود.

جریان جهانی شدن، یک ماهیت فراملیتی برای ظرفیت های فنی و علمی در جهان ایجاد نموده و به عنوان یکی از چالش های اصلی آموزش عالی در کشورهای در حال توسعه شناخته شده است. این پدیده با قرار دادن روند گسترده ای پیش روی خدمات آموزشی برون مرزی، برخی از کشورهای توسعه یافته را به سوی سرمایه گذاری مستقیم خارجی در آموزش با هدف همکاری علمی با سایر کشورها با هدف ارتقای کیفیت نیروی انسانی، دستیابی به مهارت های موجود در مکان های جدید، انتخاب دانشجو برای دانشگاه های داخلی، کاهش هزینه ها، داد و ستد آزادتر و بهره گیری از محیط های سرمایه گذاری جدید سوق داده است.عوامل محرک بی شماری برای پیشبرد آموزش عالی جهانی وجود دارد. از جمله این عوامل می توان به ظهور فناوری ارتباطات اطلاعاتی اشاره نمود. این فناوری مرزهای جغرافیایی را از بین می برد. به گونه ای که متقاضیان می توانند در کشور خود خدمات آموزش عالی مورد نیاز را از دانشگاه های معتبر در گوشه دیگری از جهان تامین نمایند. بدین ترتیب پدیده جهانی شدن تنها در صورتی یک فرصت خواهد بود که واحدهای آموزش عالی بتوانند ناکارآمدی های خود را بر طرف کنند، در غیر اینصورت سیلاب جهانی شدن هم متقاضیان خدمات آموزشی (دانشجویان) و هم ارایه دهندگان آموزش (اساتید و نخبگان علمی) را جذب خواهد کرد.این مقاله با توجه به تحولات و تغییرات پیوسته جهان به بررسی ابعاد جهانی سازی آموزش عالی می پردازد.

از آنجا که آینده نگاری در دنیای پر از رقابت و پیچیدگی امروز، امری اجتناب ناپدیر است، این مقاله سعی دارد تا ضمن بیان اهمیت و ضرورت آینده نگاری، به بررسی مفاهیم و تعاریف آن پرداخته و همینطور تفاوت آینده نگاری را با سایر واژگان مشابه نظیر پیش بینی بیان نماید. در ادامه ضمن معرفی مختصر روشهای متداول در این فرآیند، دسته بندی آنها را از نقطه نظر رویکردهای مطرح ارایه کرده، ضمنا نگاهی هم به تجربیات سالهای اول آینده نگاری دو کشور ژاپن و آلمان داشته باشد و در مقابل تجربیات آغازین آینده نگاری در ایران را معرفی نماید.