سلامت و محیط زیست
سال:1398 | دوره:12 | شماره:3 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: پسماندهای بیمارستانی با محتوای زباله های عفونی، پاتولوژیک، اشیای تیز و برنده، زباله های دارویی و ضایعات ژنوتوکسیک در زمره پسماندهای خطرناک قرار دارند. در این میان پسماندهای ژنوتوکسیک اثرات بسیار مخرب موتاژنیک و تراتوژنیک برای انسان دارند. پسماندهای ژنوتوکسیک به داروهای سایتوتوکسیک، شیمیایی و رادیواکتیو، که در درمان سرطان و یا درمان پیوند اعضا به کار می روند، اطلاق می شوند. هدف از این مطالعه بررسی مدیریت پسماندهای بیمارستانی در استان مازندران با تاکید بر پسماندهای ژنوتوکسیک است. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-مقطعی در 35 بیمارستان دولتی و تامین اجتماعی استان مازندران در سال 1396 انجام گرفت. در این تحقیق کمیت و کیفیت پسماندهای بیمارستانی و ژنوتوکسیک و نحوه مدیریت آنها، از طریق تکمیل پرسشنامه های تخصصی مطالعه شد. جهت ارزیابی وضعیت موجود اطلاعات به دست آمده در نرم افزار Excel پردازش و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین سرانه پسماند به ازای هر تخت فعال بیمارستانی برابر kg 3/51 بود. این سرانه برای پسماند عادی 2/2، عفونی 1/24، ژنوتوکسیک، شیمیایی و دارویی kg 0/1 برآورد شد. میانگین شاخص مدیریت پسماندهای بیمارستانی در استان مازندران حدود 84 از 100 است، که نشان دهنده وضعیت خوب مدیریت این پسماندها بود. مدیریت پسماندهای ژنوتوکسیک در 7 بیمارستان تخصصی شیمی درمانی حدود 64 از 100 بود، که نشان دهنده وضعیت متوسط مدیریت این پسماندها بود. در 28 بیمارستان فاقد بخش شیمی درمانی شاخص مدیریت پسماند ژنوتوکسیک 42 از 100 برآورد شد، که نشان دهنده وضعیت ضعیف مدیریت این پسماندها بود. نتیجه گیری: عمدهترین نقطه ضعف در مدیریت پسماندهای بیمارستانی مربوط به مدیریت پسماندهای شیمیایی-دارویی و ژنوتوکسیک بود، بر این اساس بهبود کیفیت مدیریت پسماندهای ژنوتوکسیک و شیمیایی-دارویی بایستی در برنامه ریزی جدید مورد توجه خاص قرار گیرد.

زمینه و هدف: با وجود بهبود قابل توجه کیفیت هوا در سال 1397 در تهران و کمتر شدن میانگین غلظت های اکثر آلاینده ها در مقایسه با سال های قبل، کیفیت هوا در این کلانشهر کماکان با مقادیر رهنمود سازمان جهانی بهداشت و استاندارد ملی فاصله دارد. هدف این مطالعه، برآورد اثرات آلودگی هوا بر سلامت در شهر تهران و با لحاظ نمودن توزیع مکانی ذرات معلق هوا با قطر 2/5 میکرومتر و کمتر (PM2. 5) و توزیع مکانی جمعیت، در تعیین میزان مواجهه است. روش بررسی: در این مطالعه، ضمن معرفی تابع غلظت-پاسخ GEMM و نرم افزار BenMAP-CE، مرگ و میر منتسب به مواجهه بلند مدت با PM2. 5 هوای آزاد و توزیع مکانی آن در تهران برای سال های 1396 و 1397 از این طریق تخمین زده شده است. داده های غلظت ساعتی PM2. 5 ایستگاه های سنجش کیفیت هوا جهت تخمین میزان غلظت PM2. 5 برای 349 محله تهران استفاده شده است. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که میانگین غلظت مواجهه با PM2. 5 وزن دهی شده با جمعیت در شهر تهران در سال های 1396 و 1397 برابر µ g/m3 31/8 و µ g/m326/2 بوده است. با استفاده از تابع GEMM، در مجموع 377, 7 (126, 6-581, 8) مرگ منتسب به PM2. 5 در سال 1396 در بزرگسالان (بزرگ تر از 25 سال) برآورد گردید و برای سال 1397 این تعداد 418, 6 (918, 5-753, 6) برآورد شد. نتیجه گیری: توزیع مکانی مرگ های منتسب به PM2. 5 نشان داد نرخ مرگ منتسب به ازای هر 100 هزار نفر جمعیت، در مناطق 16 و 18 شهرداری تهران از سایر مناطق بالاتر و در منطقه یک از مناطق دیگر پایین تر است.

زمینه و هدف: با توجه به وجود صنایعی مانند فولاد زنگ نزن، حضور یون نیکل (II) در آب ها و پساب ها در غلظت های بالا گزارش شده است. بنابراین، حذف یون نیکل (II) از پساب ها و محیط زیست امری ضروری به شمار می آید. در این پژوهش نانوذرات اکسید آهن (III) به عنوان جاذب برای حذف یون نیکل (II) از آب در یک سیستم تعادلی منقطع مورد مطالعه قرار گرفت. روش بررسی: جهت مشخصهیابی ساختاری نمونه از تکنیک های FT-IR، SEMو XRDاستفاده شد. برای تعیین شرایط بهینه جذب، اثر پارامترهای مهم از قبیل: pH، زمان تماس، وزن جاذب و غلظت اولیه مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، مطالعه ترمودینامیکی (تغییرات انرژی آزاد استاندارد گیبس، آنتالپی و آنتروپی)، مطالعات ایزوترمی (ظرفیت جذب) و مطالعات سینتیکی (تاثیرپذیری جاذب با زمان) بررسی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که جاذب مغناطیسی مذکور، دارای بالاترین راندمان حذف آلاینده نیکل (II) در pH برابر 7، زمان تماس min 60، مقدار جاذب mg 200 و بالاترین غلظت قابل حذف mg/L 400 است. نتیجه گیری: با مطالعات ترمودینامیکی مشخص گردید که واکنش گرماگیر بوده و خودبه خودی بودن فرایند جذب، با عامل آنتروپی کنترل می شود (J/mol. K 165/7+ Δ S° =و KJ/mol 2/7-(Δ G° =. برای درک بهتر مکانیزم جذب، از معادلات سینتیک شبه درجه اول و دوم استفاده شد. سپس جهت تعیین ظرفیت جذب، ایزوترم های جذبی لانگمویر و فروندلیچ بررسی گردید و مطابقت خوب نتایج با مدل فروندلیچ و ظرفیت جذب برابر با mg/g 43/5 به دست آمد که بیانگر ظرفیت جذب بالای جاذب و چند لایه بودن آن است.

زمینه و هدف: پرتوگیری خارجی انسان به واسطه پرتوهای حاصل از منابع طبیعی به مراتب بیشتر از منابع مصنوعی است. در این پژوهش با تعیین آهنگ دز گامای محیطی در داخل ساختمان ها و فضای باز، میزان دز موثر سالانه در شهرهای گرگان و بندرترکمن برآورد شد. روش بررسی: با استفاده از یک آشکارساز اتاقک یونیزاسیون، آهنگ دز معادل گامای محیطی در محیط بیرون و فضای آزاد شهرهای گرگان و بندرترکمن به ترتیب در 32 و 16 ایستگاه منتخب به مدت h 1 مورد اندازه گیری قرار گرفت. همچنین اندازه گیری های آهنگ دز معادل گامای محیطی فضای داخل ساختمان ها توسط 36 عدد دزیمتر در شهرهای گرگان و بندرترکمن به ترتیب در 11 و 6 منزل مسکونی با استفاده از روش دزیمتری ترمولومینسانس انجام گردید. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهند که تا حدودی آهنگ دز معادل گامای محیطی در فضای باز بیشتر از مقدار این کمیت در فضای داخل ساختمان است. مقدار دز موثر سالانه دریافتی ناشی از گامای محیطی در فضای باز و فضای داخل ساختمان ها توسط ساکنین گرگان و بندرترکمن به ترتیب معادل 0/720 و mSv0/719 است. نتیجه گیری: دز موثر سالانه دریافتی توسط ساکنین شهرهای گرگان و بندرترکمن از مقدار میانگین جهانی آن و همچنین از سطح دز مرجع برای افراد عادی (mSv 1) کمتر است.

زمینه و هدف: آب از جمله با ارزش ترین عوامل زیست محیطی است که امروزه به یکی از بزرگترین چالش های جامعه بشری تبدیل شده است. هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط نگرش مذهبی با گرایش به صرفه جویی در مصرف آب در دانش آموزان دبیرستانی شهر یزد است. روش بررسی: این مطالعه به روش مقطعی روی 600 نفر از دانش آموزان دبیرستانی شهر یزد (300 نفر دختر و 300 نفر پسر) به صورت تصادفی در سال 1397 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه 21 سوالی گرایش به صرفه جویی در مصرف آب و پرسشنامه 60 سوالی نگرش مذهبی بود. دامنه نمره برای گرایش به صرفه جویی در مصرف آب و نگرش مذهبی به ترتیب 105-21 و 300-60 بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS16 و با آمار توصیفی و آمار تحلیلی ( آزمونهای مجذور کای، آنوا، تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: میانگین و انحراف معیار نمره نگرش مذهبی و گرایش به صرفه جویی در مصرف آب شرکت کنندگان به ترتیب برابر با 14/31± 180/11 و 10/21± 65/27 بود. نگرش مذهبی دانش آموزان با متغیرهای سن و جنس و گرایش به صرفه جویی در مصرف آب با متغیر جنس و تعداد اعضای خانواده رابطه معنی داری داشت (0/05>p). همبستگی بین نگرش مذهبی و گرایش به صرفه جویی در مصرف آب از نظر آماری معنی دار بود (0/69=r و 0/01=p). نتیجه گیری: با توجه به همبستگی مثبتی که نگرش مذهبی بر گرایش به صرفه جویی در مصرف آب دارد تلاش در تقویت نهاده های مذهبی و اخلاقی مرتبط با صرفه جویی در مصرف آب در دانش آموزان، می تواند منجر به گسترش نگرش مصرف بهینه آب در این قشر تاثیرگذار جامعه گردد.

زمینه و هدف: تصفیه جلبکی پساب یک فناوری جدید و ارزان جهت حذف و بازیابی مواد مغذی از پساب است. به منظور بررسی اثر ویناس بر میزان رشد و بررسی اثر رشد ریزجلبک در حذف نیتروژن، فسفات و CODدر مخلوطی از پساب شهری و ویناس به بررسی رشد اسپیرولینا پلاتنسیس پرداخته شد. روش بررسی: توانایی رشد اسپیرولینا در پساب شهری و اثر ویناس بر میزان رشد با محاسبه زیست توده به دست آمده بررسی شد. همچنین اثر غلظت ویناس، شدت نور و دوره روشنایی تاریکی بر میزان رشد توسط نرم افزار DESIGN EXPERT و روش مکعب مرکزی (CCD)مورد بررسی قرار گرفت. با انتخاب شرایط بهینه، میزان حذف نیتروژن، فسفات و COD در انتهای مرحله رشد بررسی شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد افزودن ویناس به پساب باعث افزایش رشد ریزجلبک شده و بیشترین میزان زیست توده در جریان ته نشینی به همراه 0/25 درصد ویناس به میزان mg/mL 3/19 به دست آمد. با بررسی اثر فاکتورهای مختلف مانند غلظت ویناس، شدت نور و دوره روشنایی-تاریکی بر میزان رشد، شرایط بهینه در غلظت ویناس (v/v) 0/4 درصد، شدت نور lux 5000 و دوره روشنایی h 10، با (mg/L) 480 زیست توده به دست آمد. همچنین در این شرایط درصد حذف نیتروژن، فسفات و COD به ترتیب برابر با 63، 97 و 73 درصد بود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان دهنده پتانسیل بالقوه پساب شهری و ویناس برای جایگزینی محیط کشت زاروک به-منظور رشد ریزجلبک اسپیرولینا است. همچنین این ریزجلبک توانایی حذف درصد بالایی از مواد مغذی موجود در پساب را داشت.

زمینه و هدف: به دلیل رشد فزاینده شهرنشینی یکی از معضلات زیست محیطی دنیای امروز وسایل نقلیه هستند که از مهمترین عوامل ایجاد آلودگی هوا محسوب می شوند. با توجه به مشکلات روز افزون آلودگی هوا و عواقب زیست محیطی آن به دلیل عدم رعایت استانداردها در ساخت خودروها و سوخت مصرفی آنها، آگاهی از میزان خروجی اگزوز خودروها و مقایسه آن با استانداردهای حفاظت محیط زیست و معاینه فنی به منظور کنترل و کاهش آلودگی هوا ضروری است. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه میزان آلاینده های CO، CO2 و HC خروجی از اگزوز خودروهای سبک در فاصله سال های تولید 1389-1383 براساس استانداردهای معاینه فنی و محیط زیست در شهر شیراز انجام گردید. همچنین به بررسی ارتباط میان سال ساخت خودرو با میزان خروجی آلاینده های مذکور نیز پرداخته شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، غلظت آلاینده های هوا شامل CO، CO2 و HC از خروجی اگزوز 858 خودور پژو 405، 206 و پارس تولید سال های 1389-1383 مراجعه کننده به مرکز معاینه فنی ولیعصر شهر شیراز در طی 5 ماه اندازه گیری شد و با استانداردهای حفاظت محیط زیست و معاینه فنی مقایسه شد. همچنین ارتباط بین سال تولید و میزان خروجی آلاینده های مذکور نیز مورد بررسی قرار گرفت و داده های به دست آمده توسط نرم افزارSPSS مورد آنالیز آماری قرار گرفتند و گراف های مورد نیاز توسط نرم افزار Excel رسم گردیدند. یافتهها: نتایج نشان داد بین سال ساخت خودرو و میزان تولید CO و HC رابطه معنی دار و منفی وجود داشت به طوری که با افزایش سال ساخت خودرو میزان آلاینده های مذکور کاهش می یابند. همچنین بین سال ساخت و میزان تولید CO2 نیز این رابطه مثبت و معنی دار بود. همچنین در بین خودروهای مورد بررسی آلاینده های خروجی (CO و CO2) از اگزوز خودروی پژو GLX نسبت به پژو پارس و 206 کمتر بود و کمترین میزان HC در پژو 206 مشاهده شد. نتیجه گیری: به طور کلی میزان آلاینده های خروجی اگزوز از هر سه خودرو در حد استاندارد یورو 2 و معاینه فنی قرار داشتند.

زمینه و هدف: میکروپلاستیک ها آلاینده های نوظهور شناخته شده ای در محیط های دریایی هستند. بلع میکروپلاستیک ها توسط موجودات دریایی به عنوان مسیر اصلی است که این آلاینده ها می توانند اثرات مخربی بر موجودات دریایی داشته باشند. روش بررسی: به منظور بررسی و سنجش میکروپلاستیک های موجود در ماهیان خلیج فارس از روش نمونه برداری تصادفی و هضم نمودن بافت ها و شناورسازی میکروپلاستیک ها استفاده شد و با این روش به بررسی فراوانی، توزیع، شکل و رنگ میکروپلاستیک ها در دستگاه گوارش ماهیان خلیج فارس پرداخته شده است. یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده، تعداد میکروپلاستیک متعلق به گونه شورت ماهیان (Sillago sihama) (62 درصد)، خنو خاکستری (Diagramma pictum) (26 درصد)، سرخو معمولی (Lutjanus johnii) (6 درصد)، شوریده (Otolithes ruber) (5 درصد)، هامور (Epinephelus coioides) (1 درصد) بود و در گونه شیر (Scomberomorus commerson) میکروپلاستیکی مشاهده نشد. نتیجه گیری: سهم نسبی اشکال مختلف میکروپلاستیک ها در هر گونه از ماهیان نشان داد که میکروفیبرها با بیش از 87 درصد فراوان ترین اشکال میکروپلاستیک و فرگمنت ها و فیلم ها با به ترتیب 11 درصد و 2 درصد کمترین غلظت مشاهده شده بودند. براساس نتایج این تحقیق، گونه Sillago sihamaبه عنوان شاخص مناسبی برای آلودگی میکروپلاستیک ها بین گونه های مورد مطالعه در خلیج فارس پیشنهاد می گردد. مصرف میکروپلاستیک، یک مسیر بالقوه برای انتقال مواد افزودنی پلاستیک، فلزات، هیدروکربن های آروماتیک و دیگر آلاینده های آلی پایدار و سایر مواد غذایی دیگر حیوانات و مصرف کنندگان انسانی را از ماهی فراهم می کند. بنابراین، تحقیقات جامع تری در مورد میکروپلاستیک ها و نانوپلاستیک ها و اثراتشان میبایست در زنجیره غذایی انجام شود.

زمینه و هدف: منابع آب زیرزمینی یکی از با ارزش ترین منابع هر کشور محسوب می شود. در دشت اردبیل رونق فعالیت های کشاورزی و استفاده غیرمتعارف از کودهای شیمیایی و آفت کش ها، دفع نادرست فاضلاب های شهری و شهرک های صنعتی می تواند باعث آلودگی آب های زیرزمینی شود. با توجه به اینکه حذف آلودگی از منابع آب های زیرزمینی پرهزینه است یکی از روش های مناسب برای جلوگیری از آلودگی آب زیرزمینی، شناسایی پهنه های آسیب پذیر آبخوان جهت مدیریت زیست محیطی منابع آب و توسعه پایدار است. روش بررسی: در این مطالعه برای تعیین آسیب پذیری آبخوان اردبیل، ابتدا 52 داده اکسلی چاه های پیزومتری، 43 داده اکسلی آزمایش پمپاژ، میانگین بارندگی سالیانه از داده های 8 ایستگاه، 45 داده لاگ حفاری مربوط به چاه های اکتشافی، نقشه کاربری اراضی، نقشه توپوگرافی و نقشه زمین شناسی جمع آوری شدند. سپس تمامی داده ها برای آماده سازی لایه های اطلاعاتی عمق آب زیرزمینی (D)، تغذیه (R)، محیط آبخوان (A)، محیط خاک (S)، توپوگرافی (T)، اثر منطقه غیراشباع (I) و هدایت هیدرولیکی آبخوان (C) در نرم افزار ArcGIS تهیه شدند و مطابق با روش دراستیک همپوشانی انجام گرفت. یافته ها: نقشه پهنه بندی حاصل از همپوشانی نشان داد که دامنه شاخص دراستیک از 63 تا 195 است. مناطق با امتیاز بالای آسیب پذیری دارای ویژگی هایی مانند عمق کم آب زیرزمینی، بافت درشت خاک، عمق کم خاک و شیب کمتر بودند. صحت سنجی نقشه حاصل از مدل دراستیک با نقشه توزیع غلظت نیترات بیانگر غلظت بالای نیترات در پهنه مستعد به آسیب پذیری است. نتیجه گیری: مناطق با آسیب پذیری بالا در شمال غرب و قسمت های مرکزی دشت واقع شده اند. نتایج این تحقیق به کاهش اثرات زیست محیطی آلاینده ها بر روی منابع آب زیرزمینی در آینده کمک خواهد کرد.

زمینه و هدف: کیفیت پایین آب های سطحی و زیرزمینی در کشورهایی که با مشکل کم آبی مواجه هستند تمایل جامعه به استفاده از دستگاه تصفیه آب خانگی را افزایش داده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی کیفیت آب آشامیدنی دستگاه های تصفیه آب خانگی و شبکه توزیع عمومی در شهر گرمسار که تحت کنترل برنامه ایمنی آب است، انجام شده است. روش بررسی: مطالعه توصیفی مقطعی حاضر در سال 1397 در 6 منطقه و 41 نقطه شهر گرمسار در دو فصل بهار و تابستان انجام شد. آزمایش های شیمیایی براساس دستورالعمل استاندارد متد، اندازه گیری کلی فرم ها به کمک روش تخمیر چند لوله ای و شمارش باکتری های هتروتروف به روش شمارش بشقابی انجام شد. نتایج از طریق نرم افزارهایExcel و SPSS تحلیل شد. یافته ها: میانگین پارامترهای اندازه گیری شده در تمام نمونه ها شامل هدایت الکتریکیμ s/cm 1507، کل جامدات محلول mg/L 786/8، فلوراید mg/L 0/048، کلر آزاد باقیمانده mg/L 0/67، pH 7/9، کلی فرم کل MPN/100mL 0/16، کلی فرم مدفوعی MPN/100mL 0/14 و شمارش بشقابی هتروتروفیک CFU/mL112 بود. اختلاف معنی داری در میزان پارامترهای شیمیایی و میکروبی در شبکه توزیع عمومی و خروجی دستگاه تصفیه آب خانگی در دو فصل مشاهده نشد. نتیجه گیری: دستگاه های تصفیه آب خانگی تاثیری در بار میکروبی نداشتند اما باعث تغییر در مقادیر برخی از پارامترهای شیمیایی شدند. آب آشامیدنی خروجی از شبکه توزیع، با بکارگیری برنامه ایمنی آب از کیفیت مناسبی برخوردار است.

زمینه و هدف: آگاهی از مقدار تولید پسماند جامد شهری، نقش ویژه ای در تدوین سیاست های مدیریت پسماند ایفا می کند. تاکنون، روش های مختلف برای تخمین مقدار تولید پسماند بهکار گرفته شده اند. در این پژوهش هشت فرم خاص از توابع ریاضی با روش تحلیل رگرسیون مبتنی بر جمعیت برای پیش بینی تولید پسماند ارزیابی شدند. روش بررسی: آزمون معنی داری هر یک از مدل ها با آماره F و آزمون ضرورت وجود پارامترهای پیشگو با آماره t انجام شد. از شاخص های آماری ضریب تعیین (R2)، ضریب تعیین تعدیل شده (R2Adjusted)، ریشه میانگین مربع خطا (RMSE)، خطای اریبی (MBE) و درصد میانگین خطا (MPE) برای نکویی برازش مدل ها استفاده شده است. برای بررسی توانایی پیشگویی مدل ها ضریب تعیین پیش بینی شده (R2Predicted) با روش اعتبارسنجی متقابل یک طرفه محاسبه شد. یافتهها: نتایج تحلیل نشان داد مدل های چندجمله ای درجه دو و بالاتر علی رغم دقت خوب، معنی دار نبوده (در سطح 0. 01) و برای پیش بینی های بلند مدت مناسب نیستند. مدل های خطی، توانی و نمایی با R2 به ترتیب 0. 942، 0. 932 و 0. 936 و R2Predicted به ترتیب 0. 904، 0. 893 و 0. 898 بهترین هستند؛ اما، عدم قطعیت در مدل نمایی بیشتر است. نتیجهگیری: وضعیت تولید پسماند در چهار سناریوی مبتنی بر رشد جمعیت (افزایش، تثبیت و کاهش موالید) برای کلان شهر تهران در سال های 1400-1430 بررسی شد. هر چهار سناریو، افزایش تولید سالانه و سرانه پسماند را تا سال 1430 نشان می دهند. بنابر نتایج، انتظار می رود تولید روزانه پسماند در تهران از ton 7360 به حداکثر ton 12317 در سال 1430 برسد.

زمینه و هدف: ایستگاه های انتقال پسماند به عنوان یک عنصر میانی در جمع آوری و حمل و انتقال پسماند به محل دفع نهایی فعالیت می کنند. ایستگاه ها به موازات مزیت هایی همچون کاهش هزینه های حمل و نقل، اثرات مخرب زیست محیطی همچون آلودگی هوا، صدا و آب دارند. ارزیابی اثرات محیطی از راه حل های مفید در کاهش اثرات محیطی ایستگاه ها است. این پژوهش با هدف ارزیابی اثرات زیست محیطی گزینه های مختلف تعریف شده برای ایستگاه های انتقال پسماند تهران است. روش بررسی: تحقیق به روش توصیفی– تحلیلی برای ارزیابی ایستگاه های انتقال پسماند شهر تهران با روش ماتریس ارزیابی اثرات سریع مبتنی بر بازدیدهای میدانی و جمع آوری اطلاعات از منابع مختلف انجام گرفت و ضمن بررسی ادامه روش فعلی فعالیت ایستگاه ها سه گزینه دیگر (انتقال در فضای باز و با پوشش فضای سبز و انتقال در فضای سرپوشیده و بدون فضای سبز و با احداث فضای سبز در محوطه ایستگاه) نیز بررسی شد. سپس با استفاده از مدل پایداری میزان پایداری گزینه ها مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: براساس نتایج به دست آمده گزینه چهارم (تخلیه و بارگیری پسماند در فضای سرپوشیده و همراه با احداث فضای سبز در ایستگاه انتقال پسماند) با کسب بیشترین امتیاز (0/079) به لحاظ پایداری و همچنین برخورداری از کمترین اثرات مخرب زیست محیطی به عنوان اولویت اول برای احداث ایستگاه های انتقال است. این درحالی است که وضعیت زیست محیطی کنونی ایستگاه های انتقال پسماند شهر تهران (گزینه اول) با کسب کمترین امتیاز (0/213-) به لحاظ پایداری و دارای بیشترین اثرات مخرب زیست محیطی به عنوان اولویت آخر برای احداث ایستگاه های انتقال است. نتیجه گیری: استفاده توامان از ماتریس ارزیابی اثرات سریع و مدل پایداری می تواند یک روش نویدبخش و قابل اطمینان جهت ارزیابی و بهبود عملکرد ایستگاه های انتقال پسماند باشد.