یاخته
سال:1380 | دوره:3 | شماره:9 |تعداد مقالات:8

هدف: ارایه یک روش نوین برای بررسی حیات اسپرممواد و روشها: نمونه های اسپرمی در محیط Ham’s F-10 + 10% HSA به مدت 10 دقیه در دور 2500 شستشو داده شد و سپس آزمونهای (E&N) Eosin-nigrosin، Hypo-osmotic Swelling Test (HOST) و (3-(4.5-dimethyl thiasol-2yl)2.5 diphenyl terazolium bromide) MTT assay به طور همزمان روی هر یک از نمونه ها انجام شد. نمونه های اسپرمی در محیطهای مختلف با MTT مجاور شده و تاثیر محیطهای مختلف، pH محیط و زمان مورد بررسی قرار گرفت. سپس ضریب واریانس در روش MTT محاسبه و پس از به دست آوردن میزان اعتبار MTT با آزمونهای HOST و E&N مقایسه شد. در نهایت حساسیت و اختصاصی بودن این سه روش بررسی شد.یافته ها: مناسبترین محیط برای MTT، Ham’s F-10+ 15mM Hepes+ 10% HSA در 7.4=pH و زمان 2 ساعت تعیین شد. سپس ضریب همبستگی معنی دار و بالایی بین آزمونهای MTT و HOST و E&N به دست آمد و نشان داده شد که هر سه روش از میزان حساسیت و اختصاصی بودن بالایی برخوردار هستند ولی درصد اختصاصی بودن روشهای MTT و E&N از HOST بالاتر بود.نتیجه گیری: آزمون MTT به عنوان یک روش مناسب برای تشخیص، تفکیک و جدا نمودن اسپرمهای زنده از اسپرم مرده شناخته شد. استفاده از این روش در تشخیص و تفکیک اسپرمهای زنده بدون حرکت در روش درمانی ICSI پیشنهاد می گردد.

هدف: بررسی تاثیرات انجماد شیشه ای بر مرفولوژی و فراساختمان فولیکولهای اولیه تخمدان موش با استفاده از ضدیخ اتیلن گلیکول 40 درصدمواد و روشها: 40 موش ماده بالغ، نژاد NMRI با سن 10-8 هفته انتخاب شدند. پس از خارج کردن تخمدانها، تعدادی به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند تعدادی در محلول ضدیخ حاوی اتیلن گلیکول 40 درصد (V/V)، فایکول 70، 30 درصد (W/V)، ساکارز 0.5 مول و استامید، 10.7 درصد (V/V) انجماد شیشه ای شده و در ازت مایع نگهداری شدند. پس از ذوب در محلول یک مول ساکارز و به تعادل رساندن آنها در محیط کشت T6، نمونه ها برای بررسی میکروسکوپ نوری و الکترونی تهیه، پاساژ و بررسی شدند.یافته ها: با توجه به مشاهدات انجام شده در بخش میکروسکوپ نوری مشخص شد که انجماد شیشه ای بافت تخمدان تغییرات مرفولوژیکی خاصی را در فولیکولهای اولیه به وجود نیاورده، به طوری که سلولهای فولیکولر و تخمک ظاهر طبیعی خود را پس از انجماد و ذوب حفظ کردند. در بررسی فراساختمانی مشخص شد که میتوکندریهای سلولهای فولیکولر و تخمک دچار تغییرات ناچیزی شدند و در برخی از آنها، بخشهایی از کریستاها محو و از تعداد کریستاها کاسته و تعدادی نیز دچار تورم شده بودند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که روش انجماد شیشه ای تخمدان با استفاده از ضدیخ اتیلن گلیکول با توجه به حفظ مرفولوژی نرمال فولیکولهای اولیه و همچنین تغییرات فراساختمانی اندک ایجاد شده طی مراحل انجماد و ذوب می تواند به عنوان روش مطلوبی در نگهداری تخمکهای نابالغ درون بافت تخمدان به مدت طولانی استفاده شود.

هدف: مطالعه و بررسی خواص محافظتی کورکومین در جلوگیری از تاثیرات سیتوتوکسیک اسید رتینوئیک در موش سفیدمواد و روشها: در این تحقیق موشهای نر نژاد Mice Albino NMRI با سن شش هفته و وزن 26±2 گرم در پنج گروه (1) شاهد، (2) حلال (روغن زیتون)، (3) اسید رتینوئیک (Retinoic Acid)، (4) کورکومین، (5) اسید رتینوئیک + کورکومین تقسیم بندی شد. بر اساس آزمایشهای مقدماتی و نتایج حاصل از آن از اسید رتینوئیک به میزان 30 میلی گرم و کورکومین به مقدار 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت 8 روز به صورت داخل معدی (gavage) استفاده شد. پس از تشریح و خون گیری، سنجشهای بیوشیمیایی میزان کلسترول، تری گلیسیرید و آنزیمهای ALP و LDH با کمک کیتهای آزمایشگاهی و دستگاه اسپکتروفتومتری صورت گرفت. از روش آنالیز واریانس یک طرفه و tukey’s test در تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد.یافته ها: اسید رتینوئیک (RA) باعث افزایش میزان کلسترول و تری گلیسیرید به ترتیب به میزان 23.3 درصد (P<0.001) و 11.3 درصد (P<0.05) و میزان فعالیت آنزیمهای LDH و ALP موجود در پلاسما به ترتیب به مقدار 825, درصد و 42.4 درصد (P<0.001) نسبت به گروه حلال (گروه کنترل) شد. خوراندن کورکومین توانست میزان کلسترول و تری گلیسیرید را به ترتیب به مقدار 12.2 درصد (P<0.01) و 25.2 درصد (P<0.001) نسبت به گروه تیمار با RA و میزان فعالیت آنزیمهای LDH و ALP را نسبت به گروه تیمار با RA به ترتیب به اندازه 11.2 درصد (P<0.05) و 15.7 درصد (P<0.05) کاهش دهد.نتیجه گیری: اطلاعات به دست آمده و نمودارها مشخص نمودند که ویژگی آنتی اکسیدانتی کورکومین قادر است از میزان سیتوتوکسیک RA کاسته و اثرهای جانبی مصرف آن را به حداقل برساند و موفقیت درمان را افزایش دهد در نتیجه می توان پیشنهاد نمود که همزمان با مصرف اسید رتینوئیک از کورکومین نیز استفاده شود.

هدف: بررسی آثار امبریوتوکسیک فنل در جنین موشمواد و روشها: در این پژوهش که به منظور بررسی آثار امبریوتوکسیک فنل در طی دوران تکامل جنینی موش صورت گرفته است در محدوده روزهای 8، 9 و 10 بارداری، مقدار 100 mg/kg فنل به صورت داخل صفاقی به موشهای باردار (به عنوان گروه تجربی) تزریق شد و در گروه کنترل نیز به صورت مشابه از سرم فیزیولوژی استفاده شد. در آخرین روز بارداری، ضمن بیهوشی و قطع نخاع در هر دو گروه، جنینهای سقط شده و در حال جذب در هر یک از مادران به دقت مورد بررسی قرار گرفت. جنینهای زنده نیز در هر یک از موارد شمارش و سپس وزن و طول سری- دمی (CR: Crown Rump) آنان به طور دقیق اندازه گیری شد و نتایج حاصل به ثبت رسید.یافته ها: نتایج به دست آمده نشان می دهد که در جنینهای گروه تجربی نسبت به کنترل از نظر تعداد، کاهش چشم گیری وجود دارد تا آنجا که میانگین جنینهای متعلق به مادران گروه تجربی 6.83 و در گروه کنترل (P<0.001) 11.50 محاسبه شده است. علاوه بر این مقایسه میانگین وزن در جنینهای دو گروه (P<0.05) و مقایسه طول (P<0.005) CR در این گروهها به طور معنی داری با همدیگر تفاوت نشان می دهد. علاوه بر این مطالعات بافت شناسی مربوط به مقاطع حاصل از لوله های رحم مادران تجربی نیز پدیده سقط و جذب جنینی را در این گروه مورد تایید قرار می دهد.نتیجه گیری: یافته های موجود بر این نکته دلالت دارند که فنل در دوران بارداری با تاثیر گذاری مستقیم یا غیرمستقیم بر ارگانیزم جنینی قادر است علاوه بر به تاخیر انداختن رشد، روند تکامل و زندگی طبیعی جنین را تحت تاثیر قرار داده و به مرگ بعضی از آنان نیز منجر شود و از این رهگذر سقط و جذب جنینی را نیز به دنبال داشته باشد.

هدف: پیشنهاد روش تکمیلی در تشخیص بیماری مول هیداتی فرم از دیگر اشکال بیماریهای ترفوبلاستیک بارداریمواد و روشها: نمونه های سرمی و بافتی 13 بیمار و 30 زن باردار نرمال پس از زایمان یا کورتاژ تهیه شدند. برای بررسی فعالیت آنزیم از سوبسترای پارانیترو فنیل فسفات استفاده شد، برای افتراق ایزوآنزیم جفتی مقاوم به حرارت از بقیه انواع آن، با استفاده از حرارت به مدت 15 دقیقه در 65o سانتی گراد، آنها غیرفعال شدند و سپس فعالیت آنزیم محاسبه شد.یافته ها: از نتایج به دست آمده مشخص شد که فعالیت آنزیمهای فوق چه در نمونه های سرمی و چه در نمونه های استخراج بافتی بیماران مول هیداتی فرم در مقایسه با افراد نرمال باردار کاهش معنی داری داشت (P<0.05) اما در مقایسه با نمونه های کنترل غیر باردار تفاوتی را نشان نداد و این نشانگر هیپوفسفاتازی شدید در بیماران مول هیداتی فرم بود.نتیجه گیری: کاهش فعالیت آنزیم در این بیماران ممکن است ناشی از سنتز ناکافی آنزیم توسط سلولهای تروفوبلاست بوده یا تغییرات بعد از کپیه برداری آن باشد. از آنجایی که آنزیم آلکالین فسفاتاز در انتقال فعال قندها و فسفات از میکروویلیهای غشای سلولهای تروفوبلاست می تواند نقش داشته باشد؛ شاید یکی از علل اصلی تشکیل ویلیهای هیدروپیک در بیماران مول کاهش این آنزیم و بر هم خوردن تبادلات مواد باشد. همچنین اندازه گیری آنزیم آلکالین فسفاتاز به خصوص نوع جفتی آن در سرم و استخراج بافتی بیماران مول هیداتی فرم می تواند در کنار اندازه گیری b hCG روش موثری در تشخیص به موقع این بیماری و معیاری برای بررسی سیر بهبود آن باشد.

هدف: شناسایی بیشتر رشته های عصبی میلین دار کپسول خارجی مغز انسان مواد و روشها: 10 مغز (20 نیمکره مغزی) بالغ و سالم که نیمی از آنان متعلق به زنان و نیم دیگر متعلق به مردان بود، پس از تثبیت و طی مراحل آمادش در سطوح اصلی (کرونال، افقی و پراساژیتال) با ضخامت 15 میکرومتر به صورت سریال برش داده و  و با روش رنگ Klüver-Barrera و Heidenhain-Woelcke رنگ آمیزی شدند. یافته ها: رشته هایی از قسمتهای مختلف قشر مغز و از طریق تاج شعاعی (Corona radiate) وارد کنار پشتی (دورسال) کپسول خارجی می شوند. این رشته ها در جهت شکمی (ونترال) و شکمی دمی (ونتروکودال) به سمت کنار شکمی کپسول خارجی حرکت کردند. اغلب این رشته ها به صورت درون عدسی (ترانس لنتیکولار)، زیر عدسی (ساب لنتیکولار) و پشت عدسی (رترولنتیکولار) وارد پایه های مغزی می شوند. بین رشته های عصبی مذکور با هسته زیرتالاموسی و جسم سیاه ارتباطی مشاهده نشد. رشته هایی ضمن عبور از بخش پشتی پوتامن، کپسول خارجی را با بازوی خلفی کپسول داخلی مرتبط می کنند. رشته هایی بین پوتامن و کپسول خارجی مبادله می شوند؛ برخی از این رشته ها پوتامن را به نواحی پشتی و گروهی پوتامن را به نواحی شکمی این کپسول ارتباط می دهند. رشته هایی از روستروم کورپوس کالوزوم تا درون بخش شکمی کپسول خارجی امتداد می یابند. پشتی به این رشته ها، تعدادی رشته عصبی مشاهده شدند که از کپسول خارجی به ناحیه شکمی هسته Accumbens می روند. رشته هایی از کپسول خارجی به سمت دسته خلفی رابط (کمیسور) قدمی تعقیب شدند، برخی از این رشته ها وارد دسته خلفی رابط قدامی شده و سایر رشته ها در سلولهای هسته بازالیس Meynet ختم می شوند. رشته هایی از لوب جلویی ضمن عبور از بخش سری کپسول خارجی تا هسته داخلی پشتی تالاموس ادامه می یابند. نتیجه گیری: کپسول خارجی بخشی از ماده سفید نیمکره های مغزی و حاوی دستجات عصبی متنوعی (خروجی، هماهنگی و تقاطعی) است. رشته های قشری- تگمنتومی (کورتیکوتگمنتال) حجم اصلی رشته های کپسول خارجی را خصوصا در نواحی پشتی کپسول تشکیل می دهد. این کپسول مسیر بسیار مهمی را برای ارتباط قشر مغز با هسته های زیر قشری و همچنین ارتباط نواحی مختلف قشر مغز با یکدیگر فراهم می سازد.

هدف: بررسی اثر ایسکمی پرفیوژن 30) (IR: Ischemia-Reperfusion) دقیقه ایسکمی و 10 دقیقه پرفیوژن) از طریق بستن و باز کردن شریان کلیه بر موقعیت آنتی اکسیدانی بافت و پلاسمای ورید کلیویمواد و روشها: موشهای صحرایی نر با میانگین وزن 260±40 گرم به طور تصادفی به دو گروه کنترل و ایسکمی- پرفیوژن مجدد (n=7) تقسیم شدند. در گروه کنترل 70 دقیقه پس از باز کردن شکم خون ورید کلیوی و بافت کلیه برداشته شد و در گروه 30 IR دقیقه پس از باز کردن شکم به مدت 30 دقیقه ایسکمی (بستن شریان کلیه) و 10 دقیقه پرفیوژن مجدد (باز کردن شریان فوق) داده شد. سپس خون ورید کلیوی و بافت کلیوی برداشت شد. ویتامین E به عنوان آنتی اکسیدان اندوژن در پلاسمای ورید کلیوی و بافت کلیه پس از استخراج توسط دستگاه HPLC (High Perfarmance Liquid Chromatography) اندازه گیری شد.نتیجه گیری: به طور کلی بدن برای مبارزه با رادیکالهای آزاد اکسیژن حاصل از ایسکمی- پرفیوژن از آنتی اکسیدانهای اندوژن استفاده می کند و اندازه گیری این فاکتورها می تواند برای نشان دادن موقعیت اکسیداتیو یک بافت مفید باشد.

هدف: تشخیص زودرس تغییرات کلافه های گلومرولی در بیماری دیابتمواد و روشها: از آنجایی که نفروپاتی دیابتی در رتها بسیار مشابه انسان است، بنابراین در این تحقیق تغییرات کلافه های گلومرولی در دو دوره دیابتی 8 و 17 هفته ای در رتهای دیابتی شده توسط آلوکسان بررسی شدند. برای این بررسی از رنگ آمیزیهای H&E، PAS جهت تعیین حجم و بافت مرانژیال و روش اسمزیولوژی جهت تعیین حجم کلافه گلومرولی استفاده شده است.یافته ها: بررسیها نشان داده است که در دوره دیابتی 17 هفته ای بافت مزانژیال و حجم کلافه ها P<0.05 افزایش معنی داری یافته است ولی برای دوره 8 هفته ای معنی دار نبود.نتیجه گیری: این تحقیق نشان داده است که در دوره دیابتی کوتاه مدت نیز می توان درگیری کلافه ها را نشان داد که می تواند هشداری برای اتخاذ تدابیر درمانی مناسب در جلوگیری از پیشرفت آسیب کلیوی باشد.