رستنیها
سال:1391 | دوره:13 | شماره:2 (پیاپی 43) |تعداد مقالات:16

آنالیز فیلوژنتیکی بخش Alopecuroidei از جنس گون بر اساس داده های nrDNA ITS و ریخت شناسی ارایه می شود. در مجموع، 50 صفت ریخت شناسی اطلاعاتی، به منظور بازسازی روابط فیلوژنتیکی 23 آرایه از بخش Alopecuroidei و دو گونه از بخش Laxiflori همراه با گونه های A. sieversianus و A. caryolobus به عنوان برون گروه، مورد مطالعه قرار گرفتند. طبق تحقیق حاضر، بخش Alopecuroidei به همراه بخش Laxiflori یک گروه تک نیا تشکیل می دهد که نتایج به دست آمده با کارهای قبلی، به خوبی مطابقت دارد. در مطالعه حاضر،A. alopecias  در قاعده درخت های نتیجه شده قرار گرفته، شش/ چهار گروه گونه ای غیررسمی Alopecuroidei، تک نیا نیستند. اما گروه های Kirrindicus (=Obtusifolius) و Turbinatus تک نیا بودند. درخت فیلوژنتیکی ارایه شده بر اساس اطلاعات  DNAریبوزومی هسته با درخت فیلوژنتیکی ارایه شده بر اساس اطلاعات ریخت شناسی در محل قرارگیری  A. turbinatus ،A. saetigerو A. neoassadianus با یکدیگر مغایرت دارند. اصل مقاله بصورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

این زیرجنس که اغلب از اندام های هوایی غلات در مناطق شمال و شمال غرب و تعدادی هم از سایر بسترها در ایران به دست آمده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. بر اساس داده های ریخت شناسی و مولکولی (توالی های مناطق ژنی ITS rDNA و b-tubulin)، تعداد نه گونه Aspergillus متعلق به زیرجنس Nidulantes شناسایی گردید که در بخش های Nidulantes، Usti،Terrei  و Flavipedes گروه بندی شدند. آنالیزهای فیلوژنتیکی انجام گرفته بر اساس توالی های ژن b-tubulin در مقایسه با توالی های ITS rDNA روابط میان گونه های Aspergillus مطالعه شده را به خوبی منعکس کرد که در حد زیادی منطبق با ویژگی های ریخت شناسی نسبت داده شده به این گونه ها بود. از میان گونه های شناسایی شده Aspergillus aurantiobrunneus، A. calidoustus، A. flavipes، A. iizukae، A. insuetus، A. kassunensis و A. quadrilineatus برای نخستین بار از ایران گزارش می شوند. اصل مقاله بصورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

در این مطالعه که در منطقه کردفان کشور سودان طی سالهای 2011- 12 میلادی انجام گرفت، ریخت شناسی و عملکرد گونه های درختی دو تیره Capparaceae و Combretaceae در دو مرحله جوانه زنی در خزانه و رشد نهال در مزرعه مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش های خزانه به منظور بررسی های مورفولوژیکی جهت شناسایی نهال های درختی مورد مطالعه انجام شد. نهال های جوان سپس به منظور مطالعه صفات مختلف به مزرعه منتقل گردیدند. در مجموع، 19 گونه در هشت جنس متعلق به دو تیره گزارش شدند. نتایج اصلی مربوط به مقایسه بین صفات مورفولوژیکی گیاهچه های خزانه با نهال های مزرعه ای بود. تجزیه و تحلیل واریانس نشان داد که اختلاف قابل توجهی (P=<0.001) در پارامترهای رشد گیاهچه ها و نهال ها وجود داشت. تفاوت قابل توجهی در رشد اندازه های طولی در بین تمام گونه های تیره Capparaceae، با حداکثر ارتفاع نهال، 17.75 سانتی متر مشاهده گردید، در حالی که بیشترین قطر یقه (0.133 سانتی متر) و طول برگ (3.213 سانتی متر) به ترتیب درMaerua crassifolia  و سپس در Maerua angolensis و کمترین آن در Cadaba اندازه گیری گردید. در مرحله نهال، متوسط اندازه طول و عرض برگ به شکل قابل توجهی متغیر بود به طوری که در Cadaba rotundifolia از تیره Capparaceae، 2.850´2.650 سانتی متر و متعاقبا در Terminalia laxiflora از تیره Combretaceae، 4.700´2.280 سانتی متر مشاهده گردید. بدین منظور، از تمام صفات مورفولوژیکی (کمی و کیفی) در مراحل مختلف رشد اعضای دو تیره تحت بررسی همراه با عکس هایی توام با کلید شناسایی برای سهولت در تشخیص گیاهچه ها و نهال ها استفاده گردید. شاید بتوان نتایج این تحقیق را به عنوان یک الگو برای شناسایی گیاهان منطقه به طور عام مورد استفاده قرار داد. اصل مقاله بصورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

بخش مرتعی منطقه حفاظت شده لیسار، با مساحتی در حدود 13500 هکتار، در قسمت شمال غربی رشته کوه تالش قرار دارد. نفوذ آب و هوای مرطوب خزری در شیب شرقی و آب و هوای سرد کوهستانی ایران - تورانی در شیب غربی سبب شکل گیری اشکال متنوعی از پوشش گیاهی شده است. بر اساس جمع آوری 1250 نمونه طی سالهای 1386- 87، 542 گونه متعلق به 64 تیره و 270 جنس شناسایی گردید. تیره های کاسنیان، گندمیان و کلمیان و جنس های Astragalus،Silene  و Potentilla دارای بیشترین غنای گونه ای هستند. فرم رویشی غالب گیاهان مربوط به همی کریپتوفیت ها (%51) و به دنبال آن به ترتیب تروفیت ها و کامه فیت ها (%21) و (%12) است. جنس و گونه های انحصاری ایران و طبقات حفاظتی برای گونه ها در منطقه بر اساس منابع فلوری و بر مبنای طبقه بندی IUCN مشخص گردید. بررسی کورلوژی گونه ها نشان می دهد، بیشترین عناصر به ناحیه ایران - تورانی (%41) تعلق دارند. اصل مقاله بصورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

بخش Triniusa از جنس Bromus در خراسان بر اساس مفاهیم جدید آرایه شناختی کمپلکس Bromus danthoniae و جمع آوری نمونه های هرباریومی قابل توجه از حوزه خراسان - کپه داغ در شمال شرق ایران، به عنوان مرکز اصلی تنوع این بخش، مورد بازنگری قرار گرفته است. گونه اندمیک Bromus turcomanicus در کپه داغ مرکزی که تاکنون فقط از محل تیپ در جنوب ترکمنستان شناخته شده است، به عنوان گزارشی جدید برای فلور ایران معرفی می شود. حضور Bromus pseudodanthoniae در ایران، گونه ای فراموش شده در فلورا ایرانیکا، تایید می گردد. کلید شناسایی و یادداشت های تکمیلی درباره آرایه شناسی و جغرافیای زیستی گونه های سه سیخکی Bromus ارایه می شود. اصل مقاله بصورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

به منظور شناسایی قارچ های چوب زی در استان گیلان، نمونه های متعددی از جنس های Hypoxylon و  Annulohypoxylonبررسی شدند. در مجموع، هشت گونه شناسایی شدند که عبارتند: Hypoxylon fragiforme روی Fagus orientalis؛ H. howeanum روی Alnus sp.، Carpinus betulus، Castanea sativa، Parrotia persica، Gleditschia caspica،Ilex aquifolium  و Laurocerasus officinalis؛ H. perforatum روی Zelkova carpinifolia و Gleditschia caspica؛ H. rubiginosum روی Quercus castaneifolia و Populus sp.؛ Annulohypoxylon annulatum روی Quercus castaneifolia؛ A. minutellum روی Carpinus betulus؛A. moriforme  روی Quercus sp. و A. moriforme var. microdiscum روی Pterocarya fraxinifolia. از میان آرایه های فوق H. perforatum، A. annulatum، A. minutellum، A. moriforme  var. microdiscum و A. moriforme برای نخستین بار از ایران گزارش می شوند. اصل مقاله بصورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

Paecilomyces یک قارچ هیفومیست با بیش از 30 گونه شناخته شده می باشد. این جنس دارای زیستگاه های مختلفی از جمله خاک، مواد گیاهی پوسیده، مواد غذایی و حشرات می باشد. بعضی از گونه های این جنس باعث آلودگی انسان و حیوان می شوند. در سال 1387، حضور گونه های Paecilomyces در مزارع مختلف استان فارس بررسی شد. نمونه های خاک از عمق 0- 20 سانتی متری جمع آوری، جداسازی از خاک با تهیه رقت و استفاده از محیط کشت های مالت آگار، برنج آگار، آرد یولاف آگار و سیب زمینی دکستروز آگار صورت گرفت. ریخت شناسی کنیدیوفور، فیالید، کنیدیوم و کلامیدوسپورها مورد بررسی قرار گرفت. همچنین نواحی ITS دی ان آ ریبوزومی هسته نیز در جدایه های خالص سازی شده توالی یابی شد. بر این اساس، جدایه های خالص سازی شده از جنس Paecilomyces تحت گونه P. marquandii تشخیص داده شدند که گزارش جدیدی برای فلور قارچی ایران می باشد. اصل مقاله بصورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

در چارچوب جمع آوری و شناسایی گیاهان ماسه رست سواحل جنوبی دریای خزر در استان های گیلان و مازندران، یک گونه جدید از تیره گندمیان به نام Cenchrus longispinus (Hack.) Fernald از سواحل ماسه ای بابلسر در استان مازندران شناسایی و تعیین نام شد.Cenchrus longispinus  بسیار نزدیک به گونه های C. spinifex و C. echinatus می باشد و معمولا با آن ها اشتباه می شود. از گونه C. echinatus به دلیل فقدان یک حلقه پایه ای از سیخک های کوتاه با پرزهای برگشته روی گریبان قابل تفکیک است. هم چنین، به دلیل داشتن خارهای فراوانتر و خارهای داخلی گردتر و خارهای خارجی سیخکی شکل و باریک از گونه C. spinifex جدا می شود. اصل مقاله بصورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

مطالعات سیتوژنتیک روی نه گونه متعلق به چهار بخش (Vicilla, Cracca, Variegata, Anatropostylia) از زیرجنس Vicilla و جنس Vicia از تیره بقولات صورت پذیرفت. سه عدد پایه کروموزومی متفاوت x= 7، x= 6 و x= 5 مشاهده شد، به طوری که اکثر آرایه ها دیپلویید 2n= 14، 2n= 12 و2n= 10  بودند و تنها در سه آرایه با عدد پایه کروموزومی x=7 تتراپلوییدی مشاهده شد. شمارش کروموزومی برای آرایه های Vicia alpestris subsp. hypoleuca، V. aucheri، V. ciceroideae، V. gariensis، V. koeieana، V. iranica، V. rechingeri، V. rechingeri،V. sojakii  و V. venulosa برای نخستین بار گزارش می شود. کروموزوم ها غالبا از نوع ساب متاسنتریک و ساب تلوسنتریک بودند. بر پایه طبقه بندی Stebbins، گونه های مورد مطالعه در کلاس های 2A، 3A و 4A قرار گرفتند. اصل مقاله بصورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

طی سالهای 1388 تا 1390، ضمن بازدید از مناطق مختلف استان گلستان نمونه هایی از برگ های آلوده درختان اکالیپتوس (.Eucalyptus camaldulensis Dehnh) دارای علایم بلایت و لکه برگی واجد اندام های بارده قارچی جمع آوری شدند. با توجه به خصوصیات مورفولوژیکی، این گونه قارچی Kirramyces epicoccoides (Cooke & Massee) J. Walker, B. Sutton & Pascoe تعیین نام گردید (Walker et al. 1992, Andjic et al. 2007b). مشخصات مورفولوژیکی گونه قارچی مذکور روی بافت میزبان به شرح زیر می باشد:کنیدیوما از نوع پیکنیدیوم بودند. پیکنیدیوم ها کروی، قهوه ای رنگ، تک حجره ای و به طور مجزا، با قطر 80 - 105 میکرومتر درون بافت برگ تشکیل شده بودند (شکل 1، C). استیول به صورت مرکزی، گرد و فاقد پاپیل بود. کنیدیوفورها وجود نداشتند. سلول های کنیدیزا از نوع هولوبلاستیک، آمپولی تا استوانه ای شکل، شفاف تا نیمه شفاف بوده و از سلول های لایه درونی دیواره پکنیدیوم به وجود آمده بودند. اندازه سلول کنیدی زا 6 - 10 ´ 4 - 7 میکرومتر بود (شکل 1، E). کنیدی ها به رنگ قهوه ای کم رنگ و واجد 1 - 6 (معمولا 3 - 5) دیواره عرضی بودند. محل اتصال دیواره های عرضی به طور پیوسته و راست بوده و یا به ندرت واجد فرورفتگی بودند. سلول انتهایی کنیدی ها باریک و در برخی از کنیدی ها نسبتا طویل بودند. کنیدی ها راست تا اندکی خمیده و به شکل نیمه استوانه ای تا چماقی وارونه کشیده، در راس نیمه گرد و در قاعده تا حدودی تخت بودند. سطح کنیدیوم ها دارای تزیینات زبر و درون آن ها قطرات چربی وجود داشتند. اندازه کنیدی ها (-29) 38 - 53 (-62) ´ (-3) 4 - 5 (-6) میکرومتر بودند (شکل 1، D).نمونه بررسی شده: روی برگ Eucalyptus camaldulensis، استان گلستان، بندر ترکمن، روستای نیازآباد، 1390/2/1، جمع آوری آقاپور و کمکی (IRAN 16076 F).گونه های مختلف جنس Kirramyces یکی از مهمترین بیمارگرهای درختان اکالیپتوس محسوب می شوند (Andjic et al. 2007a). گونه K. epicoccoides در برخی از کشورها به عنوان یکی از بیمارگرهای مهم و معمول روی اکالیپتوس معرفی شده است (Wingfield et al. 1996, Park et al. 2000). از آنجایی که تا کنون گونه ای از جنس Kirramyces در ایران مشاهده نشده است (Ershad 2009)، وقوع این گونه قارچی در ایران می تواند تهدیدی جدی برای پرورش درختان اکالیپتوس در کشورمان به شمار رود. اصل مقاله بصورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

در بررسی گیاهان جمع آوری شده از شمال غرب کشور، نمونه ای بر اساس فلور ترکیه (Cullen 1965)، تحت نام  Arabis carduchorum Boiss.شناسایی گردید. مشخصات مورفولوژیکی این گونه به شرح زیر می باشد:گیاهی یکساله، به ارتفاع 10 سانتی متر، با پایه چوبی. ساقه با کرک های منشعب یا ستاره ای نمدی. برگ های پایین ساقه طوقه ای، کامل، خطی - نیزه ای با کرک های 2 تا 3 شاخه و با تعداد محدودی کرک های ساده، زبر، به طول 10 تا 15 میلی متر، به عرض 2 میلی متر؛ برگ های ساقه به تعداد یک تا 3 عدد، نیزه ای، بدون دمبرگ، بدون گوشک، در پایه گرد، کرک ها تقریبا مشابه کرک برگ های رزتی، به طول 9 تا 20 میلی متر، به عرض 2 تا 3.5 میلی متر. گلبرگ ها سفید. دم میوه به طول 3 تا 7 میلی متر، افراشته تا مستقیم، باریک. میوه خورجین، فشرده شده، بدون کرک، کبود، به طول 10 میلی متر و به عرض 2 میلی متر با یک رگه مشخص؛ منقار میوه به طول یک میلی متر، سرسان، کمی دولبه (شکل 1).نمونه بررسی شده: استان آذربایجان غربی، ارومیه، موانا، مارمیشو، 2902 متر، 1391/4/12، امینی راد و ترابی (58054 - IRAN).گونه مذکور برای ایران و منطقه جغرافیایی تحت پوشش فلورا ایرانیکا (Hedge 1968) جدید می باشد. این در حالیست که هج (1968) گونه A. carduchorum را بسیار نزدیک به A. armena N. Busch دانسته است. اصل مقاله بصورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.