پرستاری مراقبت­ های ویژه
سال:1390 | دوره:4 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

اهداف: تنیدگی اخلاقی سبب بروز مجموعه ای از پاسخ ها در پرستاران می شود. با شناخت این پاسخ ها می توان راهبردهایی برای رویارویی بهتر پرستاران با آنها بکار برد. این مطالعه به منظور «تبیین پاسخ پرستاران بخش مراقبت ویژه به تنیدگی اخلاقی» انجام شد.روش ها: این مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا در نیمه دوم سال 1389 انجام شد. داده ها با استفاده از مصاحبه های بدون ساختار و عمیق با سیزده مصاحبه انفرادی و دو مصاحبه گروهی با پرستاران بالینی شاغل در بخش های مراقبت ویژه شهرهای مختلف ایران گردآوری شد. نمونه گیری به صورت هدفمند و تجزیه و تحلیل داده ها با تجزیه و تحلیل محتوای کیفی انجام شد.یافته ها: طی فرآیند تحلیل محتوا سه مضمون، پنج زیرمضمون و 28 طبقه حاصل شد. این مضامین شامل «واکنش های روان تنی»، «واکنش های معنوی» و «روش های مقابله» پرستاران در پاسخ به تنیدگی اخلاقی در بخش مراقبت ویژه بود.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که پرستاران بخش ویژه در رویارویی با تنیدگی اخلاقی از پاسخ های گوناگونی نظیر واکنش ها و روش های مختلف مقابله ای استفاده می نمایند که برخی از این پاسخ ها مثبت و برخی منفی هستند. مسوولین پرستاری می توانند به پرستاران برای کاهش تنیدگی ها، استفاده از روش های مثبت مقابله ای و پیشگیری از پیامدهای مضر آن کمک نمایند.

اهداف: دستورالعمل های بالینی مبتنی بر شواهد، یک راهنمای موثر برای تیم درمانی است که افزایش کیفیت کار بالینی را در پرستاران به همراه دارد. طراحی دستورالعمل های مبتنی بر شواهد در بخش های مراقبت ویژه، به خصوص در بخش ویژه قلب، حساسیت بیشتری دارد. این پژوهش با هدف «طراحی دستورالعمل های مراقبت پرستاری مبتنی بر شواهد در بیماران مبتلا به آنژین صدری» انجام شد.روش ها: این مطالعه توصیفی - تطبیقی و تحلیلی در سال 1390 در دو بخش ویژه قلب بیمارستان بقیه اله الاعظم (عج) در شهر تهران انجام شد. ابتدا کیفیت سی دستورالعمل مراقبتی موجود بر اساس سه سطح خوب، متوسط و ضعیف با چک لیست محقق ساخته، بررسی شد. سپس دستورالعمل های مراقبت پرستاری در آنژین صدری بر اساس مدل استتلر با رویکرد مبتنی بر شواهد طراحی شد و کیفیت آنها مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزار SPSS17 انجام شد.یافته ها: کیفیت 26.7 درصد از دستورالعمل های موجود ضعیف و 73.3 درصد از آنها متوسط بود. در نهایت هشت دستورالعمل مراقبت پرستاری مبتنی بر شواهد، برای بیماران آنژین صدری، طراحی شد.نتیجه گیری: با توجه به پایین بودن کیفیت دستورالعمل های موجود با طراحی دستورالعمل های مراقبتی مبتنی بر شواهد، می توان نقش موثری در بهبود شاخص های ارایه مراقبت پرستاری ایفا نمود.

اهداف: وضعیت دهی نامناسب و عدم تحرک بیش از حد عوارض زیادی در بیماران تحت انژیوگرافی بر جای می گذارد. مطالعه حاضر با هدف « تعیین تاثیر تغییر وضعیت و مدت زمان استراحت مطلق بر بروز عوارض عروقی در بیماران تحت آنژیوگرافی» انجام شد.روش ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، 130 بیمار تحت آنژیوگرافی عروق کرونر از شریان فمور در دو گروه آزمون و کنترل (در هر گروه 65 نفر) قرار گرفتند. مداخله در گروه آزمون به صورت تغییر وضعیت طی چهار ساعت، همراه با کیسه شن به مدت دو ساعت صورت گرفت. سپس بیماران در ساعت چهارم از تخت خارج شدند. مراقبت در گروه کنترل طبق روش جاری انجام شد. بروز عوارض عروقی طی فواصل مشخص در دو گروه بررسی شد. نمونه گیری به صورت تصادفی، به مدت دو ماه، در مرکز آموزشی تحقیقاتی رشت، در سال 1389 انجام شد. داده ها با آزمون های آماری توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یک مورد خون ریزی در گروه آزمون در ساعت چهارم و در گروه کنترل در بدو ورود مشاهده شد (p<0.315). هماتوم در گروه آزمون، یک مورد در ساعت دوم و در گروه کنترل، یک مورد هماتوم در ساعت اول و دوم مشاهده شد (p<0.315). دو مورد هماتوم در گروه کنترل در ساعت چهارم دیده شد (p<0.154). تست دقیق فیشر اختلاف معنی داری بین دو گروه نشان نداد.نتیجه گیری: در این تحقیق تغییر وضعیت و خروج زودتر از موعد در بیماران تحت آنژیوگرافی بدون افزایش احتمال عوارض عروقی، روشی ایمن شناخته شد که می تواند سبب افزایش راحتی و کاهش مدت بستری بیماران شود.

اهداف: با وجود پیشرفت های صورت گرفته در خصوص بیماران همودیالیزی طی چند دهه اخیر، کفایت دیالیز در این بیماران کمتر از مقدار طبیعی آن است. این مطالعه به منظور تعیین تاثیر تمرینات هاتایوگا بر میزان کفایت دیالیز بیماران همودیالیزی انجام شد.روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی دو گروهی شاهددار است که 31 بیمار همودیالیزی از بیمارستان شهید لبافی نژاد در گروه شاهد و 31 بیمار همودیالیزی از بیمارستان بقیه اله (عج) در گروه آزمون قرار گرفتند و تمرینات تعدیل شده هاتایوگا پس از آموزش اولیه توسط مربی یوگا، به مدت یک ساعت، دو بار در هفته و به مدت دو ماه در گروه آزمون در سال 1389 انجام شد. کفایت دیالیز توسط فرمول داگرداس 2، قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه محاسبه شد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS16 و آزمون های آماری توصیفی، تی زوجی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که کفایت دیالیز بیماران به طور معنی داری افزایش یافت (p<0.001). میانگین کفایت دیالیز قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون به ترتیب 0.96 (0.23) و (p<0.001) 1.14 (0.22) و میانگین نمره کفایت دیالیز در گروه شاهد به ترتیب 1.3 (0.26) و (p<0.09) 1.31 (0.25) بود.نتیجه گیری: با توجه به افزایش معنی دار کفایت دیالیز پس از انجام تمرینات هاتایوگا، آموزش مهارت های ساده هاتایوگا به این گروه از بیماران و همچنین سایر بیماری های مزمن توصیه می شود.

اهداف: زمانی که یک دارو عملکرد داروی دیگر را دچار تغییر کند، تداخلات دارویی رخ داده است. مطالعه حاضر با هدف «بررسی میزان تداخلات دارویی بالقوه در بخش مراقبت های ویژه» انجام شد.روش ها: در مطالعه گذشته نگر حاضر، نسخ 24 ساعت اول 371 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان شهید باهنر کرمان از نظر تعداد و نوع تداخلات دارویی و عواملی از قبیل تعداد داروهای دریافتی، سن، جنس، مدت زمان بستری در بخش مراقبت های ویژه و تعداد پزشکان تجویز کننده دارو مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تعیین تعداد و نوع تداخلات دارویی، از کتاب مرجع تداخلات دارویی Facts استفاده شد و تجزیه و تحلیل آماری داده ها در نرم افزار آماری SPSS18 متناسب با اهداف پژوهش از آمار توصیفی، آزمون های آماری همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز واریانس انجام شد.یافته ها: از نظر نوع داروهای دریافتی 77 قلم داروی متفاوت مشخص شد و در کل 2091 مورد تجویز دارو در نسخه ها یافت شد که به طور متوسط سهم هر بیمار، 5.6 (1.5) دارو بود. در مجموع بررسی داروهایی که بیماران بخش مراقبت های ویژه در 24 ساعت اول دریافت کرده بودند، 726 مورد تداخل دارویی یافت شد. تداخلات تاخیری، متوسط و امکان پذیر، بیشترین درصد تداخلات را به خود اختصاص داده بودند. نتایج نشان دهنده ارتباط معنی دار بین تعداد تداخلات دارویی با تعداد داروی تجویز شده، سن، جنس، مدت زمان بستری و تعداد پزشکان تجویز کننده دارو بود.نتیجه گیری: بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه با داشتن بیشتر عوامل خطر تداخلات دارویی، در خطر بالایی از تداخلات دارویی قرار دارند که این امر مستلزم توجه بیشتر تیم درمانی به این موضوع است.

اهداف: افسردگی و اضطراب، از عوامل افزیش دهنده خطر مرگ در بیماران قلبی هستند. این مطالعه با هدف بررسی میزان افسردگی و اضطراب در مددجویان مبتلا به بیماری های عروق کرونر حاد انجام گرفت.روش ها: این مطالعه به روش توصیفی مقطعی روی 366 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه قلبی و داخلی قلب بیمارستان های آموزشی شهر کرمان، 48 ساعت پس از بستری و شش روز بعد در سال 1388 انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اضطراب و افسردگی بیمارستانی استفاده شد. از آزمون های تی و آنالیز واریانس و نرم افزار SPSS17 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: میانگین نمرات اضطراب 48 ساعت پس از بستری 10.12 (3.49) و میانگین نمرات افسردگی 10.10 (2.69) بود. میانگین نمرات اضطراب شش روز پس از بستری 10.17 (2.97) و میانگین نمرات افسردگی 9.95 (2.62) بود. بین اضطراب و افسردگی 48 ساعت بعد و شش روز پس از بستری تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به میزان بالای افسردگی و اضطراب در بیماران عروق کرونر و تاثیر قابل توجه آن بر پیامد بیماری، نیاز به اقدامات موثر در زمینه شناسایی سریع و کاهش عوارض آنها توسط سرپرستاران احساس می شود.

اهداف: بیمارانی که مراقبت از خود را به عهده می گیرند نیازشان برای استفاده از مداخلات دارویی کاهش یافته یا از بین می رود. این مطالعه با هدف تعیین توان خودمراقبتی افراد مبتلا به نارسایی قلبی انجام گرفت.روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی مقطعی است که در آن 72 بیمار با حداقل هجده سال سن، مبتلا به بیماری نارسایی قلبی، که در فاصله زمانی اول خرداد الی آخر تیر سال 1389 در بیمارستان امام خمینی (ره) شهر اردبیل مورد مطالعه قرار گرفتند. روش گردآوری داده ها، پرسشنامه اروپایی رفتارهای مراقبت از خود بود. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون آماری توصیفی - تحلیلی و با استفاده از نرم افزار SPSS17 انجام شد.یافته ها: توان خودمراقبتی واحدهای مورد مطالعه در حد ضعیف با میانگین و انحراف معیار 41.18 (6.26) بود. آزمون های آماری ارتباط معنی داری را بین عوامل کلاس نارسایی قلبی، سن، تاهل، تحصیلات، سابقه آموزش، میزان درآمد ماهیانه، ابتلا به بیماری مزمن دیگر و شغل با توان خودمراقبتی نشان داد (p<0.05) و بین عوامل محل سکونت و جنس ارتباط معنی دار با توان خودمراقبتی مشاهده نشد (p>0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که توان خودمراقبتی واحدهای پژوهش در حد ضعیف و متاثر از فاکتورهای تاثیرگذار پایه، از جمله سطح سلامت افراد مبتلا است. بنابراین لازم است پرستاران در حین انجام مداخلات پرستاری، با بررسی رفتارهای مراقبت از خود بیماران، نیازهای خودمراقبتی آنان را شناسایی کرده و آموزش های برنامه ریزی شده ای را برای ارتقای رفتارهای مراقبت از خود بیماران تدوین و اجرا نمایند.

اهداف: تشخیص اولویت ها در بخش مراقبت ویژه، مساله ای بغرنج است. چون بیماران بستری در این بخش ها دچار اختلال در ارگان های حیاتی نظیر گردش خون، تنفس و کلیوی هستند و اغلب دچار تغییرات سریع در این ارگان ها می شوند. پرستاران باید توانایی تصمیم گیری با رعایت اولویت ها را در بر طرف کردن این اختلالات داشته باشند. تحقیق حاضر، با هدف بررسی کارایی ابزار آپاچی دو انجام شد.روش ها: در این مطالعه، هفتاد بیمار مبتلا به نارسایی احتقانی قلبی و انسداد مزمن ریوی در سال 1389 در بخش های مراقبت ویژه مورد بررسی قرار گرفتند و نمره بندی آپاچی دو محاسبه شد. مطالعه به صورت مقطعی انجام گرفت. زنده ماندن یا فوت شدن بیماران ثبت می شد. از نرم افزار SPSS 15 برای انجام مطالعات آماری استفاده شد. پارامترهای بالینی با انجام آزمون های آمار توصیفی تحلیلی محاسبه شدند.یافته ها: در گروه زنده مانده، متوسط نمره بندی آپاچی دو 13.16 (3.5) و در گروه فوت کرده 17.15 (2.5) بوده است که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود. مرگ و میر در بیماران با نمره زیر پانزده در این مطالعه پانزده درصد محاسبه شد. مرگ و میر در بیماران با نمره بین شانزده الی نوزده در مطالعه ما، 36 درصد محاسبه شد و در بیماران با نمره بین بیست الی سی، معادل صد درصد محاسبه شد.نتیجه گیری: سیستم نمره بندی آپاچی دو، در پیش بینی میزان مرگ و میر در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه مورد نظر موفق بوده است و در همه بیماران بیشتر از مقادیر استاندارد بوده است.