پرستاری مراقبت­ های ویژه
سال:1392 | دوره:6 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

اهداف: جراحی قلب باز، تجربه ای تنش زا برای بیماران و خانواده های آنها است. بیماران از لحظه پذیرش تا ترخیص درجات متفاوتی از نگرانی را تجربه کرده و در مقابله با آن، راهبردهایی را نیز بکار می گیرند. این مطالعه، با هدف شناسایی تجارب بیماران جراحی قلب از پذیرش تا ترخیص صورت پذیرفت.مواد و روش ها: نمونه ها بصورت هدفمند از هشت زن و ده مرد تحت جراحی قلب باز در سه مرکز بیمارستان آموزشی شهر تهران در سال 1391 انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه های بدون ساختار جمع آوری شدند. با رویکرد کیفی تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از تحلیل داده ها، سه تم شامل گیرکردن در دو راهی تهدید مرگ آور، جستجوی راهی برای ماندن، و سازش اجباری با موقعیت پدیدار شدند. تم ها و ساب تم ها بیانگر نگرانی ها و راهبردهای بیماران در محیط بستری هستند.نتیجه گیری: رویارویی با عوامل تنش زای متعدد در طول دوره مراقبت و برآورده نشدن نیازهای جسمی، روحی و آموزشی سبب احساس ترس و تهدید در بیماران می شود. تلاش بیماران در این شرایط نامطلوب مراقبتی، خودحفاظتی با بکارگیری راهبردهای مختلف است. لذا شناخت واقعی از نیازها و نگرانی های بیماران در برنامه ریزی مراقبتی پرستاران بالین اهمیت بسزایی دارد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

اهداف: تعداد پیوند اعضا در ایران به دلیل کمبود اعضاء قابل پیوند بسیار پایین تر از اروپا و آمریکا بوده و هر سال هزاران نفر جان خود را به این علت از دست می دهند. این در حالی است که همه روزه با مواردی از مرگ مغزی مواجه می شویم، که اعضای بدن این بیماران مرگ مغزی می تواند نجات بخش زندگی بیماران نیازمند باشد. هدف از این مطالعه، «بررسی تاثیر آموزش بر افزایش سطح آگاهی و نگرش پرستاران در زمینه اهداء عضو» بود.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی و به صورت آزمون باز آزمون در سال انجام گرفت. گروه مورد مطالعه 120 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه و اورژانس بیمارستان های استان کرمان بودند که در سمینار آموزشی مرگ مغزی شرکت کرده بودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه پژوهشگر ساخته استفاده شد.، پرسشنامه یکبار در روز اول سمینار، قبل از آموزش و یک بار پس از ارائه آموزش های مربوط (دو هفته بعد) توسط پرستاران تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS15 و آمار توصیفی، استنباطی استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که قبل از آموزش کمترین آگاهی در زمینه سه عضو ریه، لوزالمعده و مغز استخوان، به ترتیب 73.3، 57.5 و 54.2 درصد بود که بعد از آموزش به ترتیب به 95، 91.7 و 80 درصد افزایش یافت (p<0.001). میانگین آگاهی پرستاران از فرایند مرگ مغزی و اهدا بعد از آموزش 9.4 (±0.78) بود که نسبت به قبل از آموزش 7.5 (±2.6) افزایش معنی داری داشت (p<0.001). میانگین کلی نگرش پرستاران نسبت به فرایند مرگ مغزی و اهداء اعضا قبل از آموزش 65.7±13.7 بود که پس از آموزش به 76.9±8.7 افزایش یافت (p<0.001).نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که برنامه ریزی های آموزشی بیشتر برای افزایش آگاهی به مرگ مغزی و اهداء عضو، در میان کادر بهداشتی و درمانی به ویژه بخش های اورژانس و مراقبت های ویژه که آغازگر فرایند تشخیص بیماران مرگ مغزی هستند، نیاز است. و آموزش های خاص باید از سطح دانشگاه آغاز و به صورت آموزش های ضمن خدمت ادامه یابد. بدیهی است که این تلاش ها، افزایش قابل توجهی در افزایش دیدگاه مثبت نسبت به اهداء عضو در ایران به دنبال خواهد داشت. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

مقدمه: یکی از شایع ترین خطاهای پزشکی، خطاهای دارویی است. از آن جا که وقوع خطاهای دارویی، در بخش های نوزادان و مراقبت ویژه نوزادان از اهمیت مضاعفی برخوردار است، لذا پیشگیری از این خطاها بسیار مهم و ضروری خواهد بود. هدف این مطالعه، تعیین میزان و نوع خطاهای دارویی در بخش های نوزادان و مراقبت ویژه نوزادان بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - همبستگی که در سال 1390 انجام شد، نمونه گیری به صورت سرشماری و شامل 119 پرستار شاغل در بخش های نوزادان و مراقبت ویژه نوزادان، در پنچ بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناسی و پرسشنامه «خطای تجویز دارو» برای تعیین میزان و انواع خطاهای دارویی بود که روایی و پایایی آنها بررسی شد و مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS18 و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 11.8 درصد از پرستاران عنوان کرده بودند که در طول شش ماه گذشته مرتکب خطای دارویی نشده بودند و 37.8 درصد از آنها بین یک تا دو خطای دارویی داشتند. خطاهای دارویی در داروهای تزریقی به ترتیب شامل اشتباه در زمان دارو دادن (51 تا شصت درصد)، اشتباه در محاسبات دارویی (51 تا شصت درصد)، عدم توجه به تداخل دارویی در تجویز همزمان آنها (51 تا شصت درصد)، اشتباه در دوز دارویی (41 تا پنجاه درصد) و اشتباه در سرعت تزریق دارو (41 تا پنجاه درصد) بود و خطاهای دارویی در داروهای غیر تزریقی به ترتیب شامل اشتباه در محاسبات دارویی (51 تا شصت درصد) و پس از آن اشتباه در در دوز دارویی (41 تا پنجاه درصد) مشخص شد. همبستگی میان داروهای تزریقی و غیر تزریقی نشان داد که خطا در داروهای تزریقی بیشتر روی می دهد و پرستارانی که مرتکب خطا در داروهای تزریقی می شدند در داروهای غیر تزریقی نیز مرتکب خطا می شدند.نتیجه گیری: با وجود خطاهای دارویی موجود، شناخت میزان و نوع خطاهای دارویی می تواند موجب برداشتن گام هایی برای پیشگیری از این خطاها و پیشرفت به سوی افزایش کیفیت مراقبت و ایمنی نوزاد شود. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

اهدف: این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش به بیمار و پیگیری تلفنی توسط پرستار بر میزان پذیرش های مجدد در بیماران نارسایی قلبی انجام شد.روش: در این پژوهش نیمه تجربی که در سال 1390 انجام شد، 189 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بیمارستان مرکز قلب شهید رجایی به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه شاهد و یا آزمون قرار گرفتند. گروه شاهد فقط مراقبت های روتین بیمارستانی را دریافت کرد. گروه آزمون اول حین ترخیص، به مدت یک ساعت آموزش حضوری و یک کتابچه آموزشی محقق ساخته دریافت کرد. گروه آزمون دوم علاوه بر دریافت آموزش حضوری و کتابچه آموزشی حین ترخیص، به مدت سه ماه بعد از ترخیص مورد پیگیری تلفنی توسط پرستار قرار گرفتند. ابزار جمع اوری اطلاعات شامل پرسشنامه جمعیت شناختی و چک لیست پذیرش های مجدد بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری و نرم افزار SPSS16 انجام شد.یافته ها: آموزش به بیمار حین ترخیص همراه با پیگیری تلفنی بعد از ترخیص به طور معناداری میزان پذیرش های مجدد را کاهش می دهد. بعد از سه ماه پیگیری، تفاوت معنی داری به ترتیب برای پذیرش های مجدد بیمارستانی، درمانگاهی و مطب پزشک (p=0.006)، (p=0.000)، (p=0.000) بین گروه ها گزارش شد.نتیجه گیری: پیگیری سریع بیماران بعد از ترخیص از بیمارستان به عنوان راهی برای کاهش پذیرش های مجدد پشنهاد می شود. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

اهداف: خستگی یک علامت همیشگی در بیماران دیالیزی است که کیفیت زندگی را مختل کرده و همچون تب و درد یک هشدار زیستی مهم برای سلامت انسان است. تاکنون علیرغم مداخلات فراوانی که جهت کاهش خستگی در بیماران همودیالیزی انجام شده، همچنان این عارضه با شیوع بالایی گزارش می شود. هدف از اجرای این مطالعه، تعیین تاثیر مکمل یاری ویتامین B12 بر خستگی بیماران همودیالیزی بود.روش ها: این پژوهش نیمه تجربی با روش قبل و بعد، بر روی 86 بیمار همودیالیزی به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف، بمدت سه ماه در سال 1390 در بیمارستان های منتخب 1 و 2 اجرا شد؛ مداخله بصورت تزریق وریدی صد میکروگرم بر سی سی ویتامین B12 بعد از اتمام پروسه دیالیز، سه بار در هفته بمدت دو ماه انجام شد و پس از پایان یافتن مداخله، برای سنجش ماندگاری اثر ویتامین B12، یک ماه هیچ مداخله ای صورت نپذیرفت. پرسشنامه سنجش خستگی توسط واحدهای پژوهش تکمیل و با استفاده از نرم افزار SPSS14 و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی، آزمون تی زوجی و آنالیز واریانس اندازه گیری های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: خستگی پس از یک ماه مداخله (p=0.001) و با کاهش بیشتر بعد از دو ماه مداخله (p=0.0001) و یک ماه پس از پایان مداخله (p=0.021) به طور معنی داری کاهش یافت.نتیجه گیری: نتایج حاکی از موثر بودن مصرف ویتامین B12 بر کاهش میزان خستگی در بیماران همودیالیزی است. بنابراین مصرف هفتگی صد میکروگرم بر سی سی ویتامین B12 بصورت تزریق وریدی بعد از دیالیز در بیماران همودیالیزی توصیه می شود. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

اهداف: هدف نهایی در انفارکتوس میوکارد پایش دقیق و به حداقل رساندن عوارض آن از جمله فشارخون است که ممکن است تحت تاثیر وضعیت بدن در زمان اندازه گیری قرار بگیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر تغییر وضعیت بدن بر فشارخون مبتلایان به انفارکتوس حاد میوکارد بستری در CCU انجام شد.روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بوده که 85 نفر از مبتلایان به انفارکتوس میوکارد به روش در دسترس از بیمارستان 22 بهمن شهر گناباد در سال 1391 انتخاب شدند. بیماران پانزده دقیقه در وضعیت های خوابیده به پشت، پهلوی راست، چپ، نشسته و نیمه نشسته قرار گرفته و فشارخون در هر یک از این وضعیت ها اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار SPSS14 و آزمون های ناپارامتریک (تست فریدمن) و آمار توصیفی شامل: شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی تجزیه و تحلیل گردید. مقادیر p کمتر از 0.05 معنی دار لحاظ شد.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها اختلاف معنی داری بین مقادیر فشارخون در وضعیت های مختلف را نشان داد. به طوری که فشارخون های سیستولیک و دیاستولیک دست راست و چپ در وضعیت نشسته بیشترین و در خوابیده به پهلوی راست کمترین میانگین را به خود اختصاص داد (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به اهمیت پایش مرتب فشارخون در این بیماران، انتخاب وضعیت مناسب بدن جهت تعیین فشارخون واقعی و اطلاع از تغییرات آن در وضعیت های مختلف بدن در مبتلایان به انفارکتوس میوکارد بسیار ضروری است. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

اهداف: بستری شدن در بخش مراقبت ویژه قلبی همواره با استرس برای بیمار همراه است. همان گونه که استرس در افراد سالم می تواند باعث افزایش تعداد ضربان قلب، برون ده قلبی و فشارخون فرد شود در بیماران قلبی هم می تواند بر فاکتورهای فیزیولوژیک تاثیر گذاشته و میزان مرگ و میر را در این بیماران افزایش دهد. با توجه به تاثیر پیوندهای عاطفی و افزایش ارتباط با بستگان بر کاهش استرس این بیماران این مطالعه با هدف تعیین تاثیر ملاقات برنامه ریزی شده بر شاخص های فیزیولوژیک بیماران سندرم حاد کرونری انجام شد.روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی است که بر روی 72 بیمار سندرم کرونری حاد بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی انجام گرفت. نمونه ها به وسیله نمونه گیری در دسترس مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد در دو بخش مراقبت ویژه قلبی مجزا مورد مطالعه قرار گرفتند. برنامه ملاقات در گروه آزمون به صورت برنامه ریزی شده و شامل سه نوبت ملاقات در روز در روز دوم و سوم بستری با حضور یک تا سه نفر از اعضای مورد درخواست بیمار و در گروه شاهد به صورت یک بار ملاقات در روز و با حضور تعداد ملاقاتی آزاد پیاده شد. فشارخون، ضربان قلب، تنفس و دیسریتمی های قلبی بیماران هر دو ساعت در شبانه روز و همچنین قبل، حین و بعد از ملاقات ثبت شد.یافته ها: نتایج بیانگر کاهش معنی داری در شاخص های فیزیولوژیک در روز سوم بستری نسبت به روز اول در گروه آزمون در مقابل گروه شاهد است. همچنین متغیرهای فوق به طور معنی داری در گروه آزمون حین ملاقات و بعد از ملاقات کمتر از گروه شاهد بود (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر آن است که اثر حمایتی ملاقات برنامه ریزی شده بر روی بیماران بیشتر از ملاقات محدود است و به همین سبب باعث کاهش شاخص های فیزیولوژیک و متعاقب آن کمک به بهبود کیفیت درمان در بیماران سندرم کرونری حاد بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی می شود. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

اهداف: بشر همیشه در فکر ایجاد فرهنگ های جدید و کم هزینه بوده است. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دو روش پیگیری مراقبتی تلفنی و پیامکی بر کیفیت زندگی بیماران پس از عمل جراحی تعویض دریچه قلب است.روش ها: این کارآزمایی بالینی بر روی بیماران تحت عمل جراحی تعویض دریچه قلب بستری در بیمارستان های منتخب تهران در سال 1390 انجام شد. تعداد 99 نمونه به روش مبتنی بر هدف انتخاب و به روش تخصیص تصادفی به گروه های پیگیری تلفنی، پیامکی و شاهد توزیع شد. در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی ناتینگهام، کیفیت زندگی نمونه ها قبل و سه ماه بعد از عمل اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین نمره ابعاد کیفیت زندگی بعد از مداخله در هر سه گروه پیگیری تلفنی، پیامکی و شاهد کاهش یافت (نشان دهنده کیفیت زندگی بهتر) اما آزمون آنالیز واریانس تفاوت معنی داری بین میانگین نمره ابعاد کیفیت زندگی در گروه ها قبل و بعد از مداخله نشان نداد.نتیجه گیری: بین پیگیری مراقبتی تلفنی و پیامکی اختلاف معنی داری بر کیفیت زندگی بیماران پس از تعویض دریچه قلب مشاهده نشد. امید است که فرهنگ استفاده از روش های پیگیری مراقبتی آسان و ارزان قیمت در مراکز درمانی قلبی بیشتر مورد توجه قرار گیرد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.