میکروبیولوژی دامپزشکی (پژوهشنامه دامپزشکی گرمسار)
سال:1397 | دوره:14 | شماره:2 (پیاپی 37) |تعداد مقالات:12

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر سطوح مختلف آنتی بیوتیک موننسین سدیم و پروبیوتیک تجاری بر فرآیند تخمیر و فراسنجه های تولید گاز منابع خوراکی (علف خشک یونجه، دانه جو و یونجه+ جو با نسبت 50: 50) در شرایط برون تنی است. گروه های آزمایشی شامل گروه شاهد (خوراک های پایه بدون افزودنی)، خوراک های پایه + موننسین سدیم (500 یا 1000 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) و خوراک های پایه + پروبیوتیک تجاری (500 یا 1000 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) بودند. روش تولید گاز در شرایط آزمایشگاهی (افزودن باکتری های شکمبه و بزاق مصنوعی به نمونه های خوراک) برای تعیین فراسنجه های تولید گاز مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که هر دو سطح موننسین سدیم سبب کاهش معنی داری در فراسنجه تولید گاز از بخش قابل تخمیر(b) از علوفه یونجه شد. همچنین مکمل نمودن سطح بالای پروبیوتیک (گروه حاوی 1000 میلی گرم)، نرخ تولید گاز (c)در یونجه و دانه جو را به طور معنی داری کاهش داد. با افزایش سطح پروبیوتیک، نرخ تولید گاز در مخلوط علوفه و غلات (نسبت به تیمار حاوی 500 میلی گرم در کیلوگرم پروبیوتیک تجاری) به طور معنی داری افزایش یافت. همچنین هضم پذیری ماده آلی و انرژی قابل متابولیسم در هیچ یک از مراحل آزمایش اختلاف معنی داری نداشتند. از نتایج آزمایش حاضر می توان نتیجه گرفت مکمل سازی موننسین می تواند سبب کاهش فعالیتهای تخمیری مواد خوراکی در شکمبه شود. همچنین افزودن سطح بالای موننسین سدیم در جیره های تمام غلات ثابت نرخ تولید گاز را به طور معنی داری کاهش می دهد، در حالی که با مخلوط نمودن علوفه و غلات، پروبیوتیک ها قادرند با تحریک باکتری های شکمبه ثابت نرخ تولید گاز را افزایش دهند.

مصرف فرآورده های پروبیوتیک به خصوص ماست بین مردم بسیار قابل قبول بوده و این امر به دلیل تاثیرآن ها بر سلامت مصرف کنندگان است. در این مطالعه اثر دوز های مختلف عصاره گیاه کنگر (3/0 %، 6/0 %و9/0%)و کفیر پروبیوتیک بر رشد باکتری های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم در ماست بررسی شد. محصولات پروبیوتیک به روش استاندارد Tamime تولید شد. پس از آن محصولات از نظر حسی، pH، اسیدیته و شمارش میکروبی در طول دوره گرم خانه گذاری و نگه داری مورد بررسی قرار گرفتند. مقادیر حاصل از طریق آزمون های آماری توصیفی با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که زمان، تاثیر معنی داری (05/0>P-Value)بر pH و اسیدیته دارد که با افزایش زمان، pHکاهش و اسیدیته افزایش می یابد. تعداد باکتری ها به cfu/ml1010 در طول مدت گرم خانه گذاری رسید و در طول مدت نگه داری تقریبا به همین مقدار باقی ماند. همچنین مشخص شد که افزایشِ غلظت عصاره ی گیاه کنگر به همراه کفیر اثر مثبت بر روی رشد باکتری های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم دارد. در ارزیابی حسی، ماست حاوی 6/0 گرم بیفیدوباکتریوم بیفیدوم بهترین طعم و بو را داشت و ماست حاوی 6/0گرم لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس کمترین امتیاز را داشت.

بره موم یکی از مهم ترین فرآورده های فرعی زنبورعسل است. فعالیت های بیولوژیکی بره موم به موقعیت جغرافیایی و پوشش گیاهی منطقه مرتبط است. هدف از مطالعه حاضر بررسی فعالیت ضدباکتریایی و آنتی اکسیدانی سه نوع بره موم با موقعیت جغرافیایی مختلف از استان گلستان بود. ارزیابی فعالیت ضد باکتریایی بر اساس انتشار در آگار و با روش چاهک انجام شد. کمترین غلظت مهارکنندگی و کمترین غلظت باکتری کشی با روش ماکرودایلوشن تعیین شد. محتوای کل فنلی و فلاونوئیدی و توانایی مهار رادیکال آزاد نمونه های بره موم نیز تعیین گردید. باکتری های گرم مثبت در مقایسه با باکتری های گرم منفی حساسیت بیشتری به غلظت های مختلف نمونه های بره موم نشان دادند به طوریکه کمترین غلظت مهارکنندگی بره موم جمع آوری شده از منطقه جغرافیایی شصت کلا برایباسیلوس سرئوس و استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب 048/0 و 19/0 میلی گرم بر میلی لیتر و برای شیگلا دیسانتری و اشریشیا کلی به ترتیب12/3 و 12/3 میلی گرم بر میلی لیتر گزارش شد. بره موم منطقه جهان نما با میانگین67/142 میلی گرم معادل اسیدگالیک در هرگرم و 24/35 میلی گرم معادل کوئرستین در هر گرم نمونه به ترتیب بیشترین محتوای کل فنلی و فلاونوئیدی را نشان دادند. نمونه شصت کلاً بیشترین فعالیت مهار رادیکال DPPH را نشان داد. بین فعالیت ضد باکتریایی نمونه های بره موم با محتوای فنلی و فلاونوئیدی آنها ارتباط مستقیم دیده شد و عدم ارتباط بین محتوای کل فنلی و فلاونوئیدی با مهار رادیکال آزاد DPPH توجیه کننده این مطلب است که فعالیت آنتی اکسیدانی بره موم به دیگر ترکیبات موجود در آن نیز مربوط شود. لذا مطالعه در خصوص شناسایی دیگر ترکیبات بره موم پیشنهاد می شود.

هدف از این پژوهش بررسی اثر ضد باکتریایی پپتید نوترکیب لاکتوفرامپین-لاکتوفریسین شتری بر روی رشد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مولد ورم پستان گاو شیری است. پپتید نوترکیب لاکتوفرامپین-لاکتوفریسین شتری که از مطالعات قبلی در آزمایشگاه بیوتکنولوژی گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد تهیه شده بود مورد استفاده قرار گرفت. اثر ضدباکتریایی این پپتید به روش شمارش کلونی بر روی باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس (25923 ATCC) و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (1764PTCC ) انجام گرفت. همچنین بررسی اثر حرارت 100 درجه سانتی گراد و لئوفلایز کردن این پپتید بر فعالیت ضد باکتریایی آن به روش انتشار از دیسک انجام شد. نتایج نشان داد که پپتید نوترکیب تولیدی در برابر باکتری استافیلوکوکوس اورئوس اثر ضد باکتریایی داشت )0001/0(p < ولی بر روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین بی تأثیر بود. همچنین بررسی اثر حرارت نشان داد که اعمال حرارت 100 درجه سانتی گراد تا مدت زمان 40 دقیقه تأثیر معنی داری بر میزان فعالیت این پپتید نداشت ولی در زمان های 70 و 100 دقیقه کاهش معنی داری در فعالیت ضد باکتریایی این پپتید مشاهده شد )0001/0(p <. فعالیت ضد باکتریایی پپتید مورد مطالعه در اثر لئوفلایز شدن تغییر نکرد. نتایج به دست آمده در این مطالعه پتانسیل پپتیدهای طبیعی و خواص ضد باکتریایی آن ها را نشان داد. امید است در آینده بتوان از این ترکیبات به عنوان جایگزین یا مکمل درمانی برای آنتی بیوتیکها در بیماری ورم پستان استفاده کرد.

یکی از منابع بالقوه ی عفونت های باکتریایی در انسان و خصوصاً عفونت های ناشی از باکتری اشریشیاکلی، طیور پرورشی می باشد. مطالعات مختلف قرابت های ژنتیکی را بین سویه های پاتوژن پرندگان (APEC) و سایر سویه های بیماریزای انسان نشان داده است. در این مطالعه ضمن ردیابی حضور ژن fimH که از عوامل اتصال و کلونیزه شدن باکتری در غشاهای مخاطی می باشد، مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های مختلف اشریشیاکلی بدست آمده از طیور گوشتی و انسان با یکدیگر مقایسه و بررسی شد. پس از جمع آوری و شناسایی جدایه ها (شامل 26 جدایه انسانی و 60 جدایه طیور گوشتی)، ابتدا DNA تام میکروارگانیسم ها با روش جوشاندن استخراج شده و سپس با کمک پرایمرهای اختصاصی ژن مورد نظر با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) مورد ردیابی قرار گرفت. همچنین مقاومت سویه های مورد مطالعه نسبت به 14 آنتی بیوتیک مختلف با کمک روش انتشار دیسک (Disk diffusion method) ارزیابی و تعیین شد. در مجموع از میان 86 سویه اشریشیاکلی مورد مطالعه، ژن fimH در میان 53 جدایه (62/61%) ردیابی و شناسایی شد. همچنین جدایه ها، مقاومت بالایی را به آنتی بیوتیک های اکساسیلین (02/93%)، کلیستین (86/91%) و سفالکسین (53/89%) نشان دادند. بر اساس نتایج بدست آمده حضور ژن مورد نظر در میان جدایه های انسانی به طور معناداری (P<0. 05) بیشتر از جدایه های بیماریزای پرندگان بود. در مجموع 70 الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه ها مشاهده شد و بررسی آنها تفاوت آشکار الگوهای غالب در جدایه های با منبع متفاوت را نشان داد که می تواند به دلیل مصرف آنتی بیوتیک های متفاوت در درمان عوارض ناشی از این باکتری در انسان و دام باشد.

در مطالعه پیش رو که هدف آن تعیین بررسی میزان شیوع ابتلا به RSV در بین بزهای کشتاری شهرستان گرمسار بوده است تعداد 402 راس بز کشتاری مورد بازرسی پس از کشتار قرار گرفتند. از این بین تعداد 67 راس (7/16%) واجد ضایعات ماکروسکپی پنومونی عمدتا در لوب های قدامی تحتانی بودند. باستثنای 18 مورد ریه هایی که علائم پنومونی انگلی و برونکوپنومونی چرکی و کاتارال را نشان می دادند، مابقی شامل 49 ریه با علائم پنومونی بینابینی و پنومونی برونکواینترستیشیال برای شناسایی آنتی ژنRSV مورد استفاده قرار گرفتند. مقاطع اخذ شده از نمونه های بافتی فیکس شده در فرمالین و قالب گیری شده در پارافین با استفاده از تکنیک متداول avidin-biotin-peroxidase complex و روش ایمونوهیستوشیمی رنگ آمیزی شدند. در این مطالعه از مجموع 49 مورد ریه مبتلا به پنومونی بینابینی و پنومونی برونکواینترستیشیال در 9 مورد آنتی ژنRSV شناسایی شد که عمدتا در سلول های اپیتلیوم برونشیولی و پنوموسیت های تیپ II تا حد کمتری سلول های اپیتلیوم غدد برونشی، سلول های سینسیشیال، ماکروماژهای آلوئولی، لنفوسیت ها و پلاسما سل ها مشاهده شد. در مجموع، ضمن اینکه میزان شیوع آنتی ژن RSV در موارد پنومونی بزها در شهرستان گرمسار بسیار بالا تشخیص داده شد نقش احتمالی RSV در ایجاد پنومونی بینابینی در بزهای کشتاری نیز اعلام گردید.

با توجه به اثرات سوء استفاده از مواد شیمیایی صنعتی و بحث های قابل قبولی که در خصوص سرطان زایی و سمیت آن ها برای انسان صورت گرفته است، علاقه روز افزونی به استفاده از مواد نگهدارنده طبیعی وجود دارد. به منظور جلوگیری از رشد یا مهار اجرام بیماری زا و عوامل فساد مواد غذایی تحقیقات فراوانی با استفاده از نگهدارنده های طبیعی صورت گرفته و در حال حاضر نیز در حال انجام است. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر غلظت های مختلف لیزوزیم و نیسین بر میزان رشد باکتری های اشریشیا کلی و لیستریا مونوسیتوژنز و همچنین تعیین MIC و MBC این ترکیبات بر باکتری های فوق انجام گرفت. در این مطالعه غلظت های مختلف لیزوزیم و نیسین به صورت تنها و توأم ( صفر، 53/19، 06/39، 13/78، 25/156، 5/312، 625، 1250، 2500، 5000 میکروگرم بر میلی لیتر ) در شرایط آزمایشگاهی در شش pH 5/5، 6، 5/6، 7، 5/7 و 8 تنظیم شده بود، به روش میکرودایلوشن و در دمای 24 درجه سانتی گراد و قرائت اثر ترکیبات روی میزان رشد باکتری ها با استفاده از الیزا ریدر انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که لیزوزیم تأثیر کمتری روی اشریشیا کلی دارد و نیسین روی لیستریا مونوسیتوژنز کمتر تأثیر داشت. استفاده توأم لیزوزیم و نیسین در pH های پایین موجب کاهش MIC شد.

مایکوباکتریوز ماهی یک بیماری پیش رونده مزمن است که توسط گونه های مختلف مایکوباکتریوم ها ایجاد می شود. تشخیص این بیماری در ماهی های زینتی، بطور معمول با استفاده از روش های هیستوپاتولوژی، کشت، انجام می شود. تعیین گونه نیز بر اساس خصوصیات رشد باکتری در دماهای مختلف، نوع پیگمان، مورفولوژی کلنی ها و تست های بیوشیمیایی می باشد. اگرچه تشخیص اولیه مایکوباکتریوز ماهی بر پایه علائم بالینی خارجی و حضور گرانولوم در بافت های احشایی با روش نمونه برداری است، اما برخی موراد، هیچ علائم بالینی بوده و یا توده های گرانولومی مشاهده نمی شود. با توجه به خصوصیت زئونوتیک بیماری، افزایش اهمیت آکواریوم و همچنین افزایش عفونت های فرصت طلب بواسطه مایکوباکتریوم های غیر توبرکلوزی در افراد سالمند و بیماران مبتلا به نقص ایمنی، درمان بسیار دشوار و دوره های درمانی طولانی مدت این عفونت ها، و از طرفی اهمیت یافتن آن در ماهی ها که منجر به تلفات مالی می شود، موجب شد که در این تحقیق به جداسازی و شناسایی گونه های مایکوباکتریوم ها در ماهیان آکواریومی طراحی شود. وجود مایکوباکتریوم ها در 53 ماهی که از آکواریوم فروشی های منطقه ای شهر تبریز تهیه شده بودند با روش های رنگ آمیزی ذیل _ نلسون و کشت روی محیط لوانشتاین_ جانسون مورد تحقیق قراگرفتند. شناسایی گونه های مایکوباکتریومی ایزوله شده با ویژگی های مورفولوژی و تست های بیوشیمیایی انجام شد. مقاومت دارویی ایزوله ها نسبت به داروهای ایزونیازید، استرپتومایسین، ریفامپین، اتامبوتول، کانامایسین، آمیکاسین و سیپروفلوکساسین به روش نسبی در محیط کشت لوانشتاین-جانسون بررسی گردید. سویه حساس به همه داروها، مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (H37Rv) جهت کنترل کیفی استفاده شد. در بررسی مستقیم میکروسکوپی با روش رنگ آمیزی ذیل-نلسون، باسیل های اسید فست در هفت نمونه شناسایی گردید. با استفاده از روش کشت باکتریایی در 3/28% از ماهی ها، گونه های مایکوباکتریوم ایزوله گردید. گونه های مختلف مایکوباکتریوم به شرح ذیل شناسایی گردید: مایکوباکتریوم مارینوم، مایکوباکتریوم فورچئیتوم، مایکوباکتریوم اسمگماتیس، مایکوباکتریوم تره آ، مایکوباکتریوم فلاوسنس و مایکوباکتریوم آزیاتیکوم. نتایج حاصل از بررسی نمونه ها نشان داد که، مایکوباکتریوم فورچئیتوم و مایکوباکتریوم مارینوم بیش از سایر گونه ها ایزوله گردید. در بررسی حساسیت دارویی ایزوله ها نتایج نشان داد که بیشترین مقاومت دارویی به استرپتومایسین و کمترین مقاومت به سیپروفلوکساسین مربوط می شد. در این تحقیق، مایکوباکتریوم مارینوم، مایکوباکتریوم فورچوئیتوم، مایکوباکتریوم اسمگماتیس و مایکوباکتریوم فلاوسنس که در ماهی و انسان بعنوان پاتوژن شناخته شده اند از ماهی های آکواریومی جدا شدند. سویه های ایزوله شده به بیشتر داروهای مورد استفاده در درمان مقاوم بودند، بنابراین ملاحظات بیشتری در خصوص حضور مایکوباکتریوم ها در ماهیان آکواریومی لازم است تا میزان انتقال باکتری به انسان کاهش یابد.

در این بررسی تأثیر چند گونه متفاوت لاکتوباسیلوس جدا شده از مدفوع گاو و گاومیش از دامداری های اطراف ارومیه بر میزان کلسترول مورد مطالعه قرار گرفت. در بررسی های باکتری شناسی نمونه های مدفوع گاو، تنها 5 گونه متفاوت از جنس لاکتوباسیلوس جدا شد. بیشترین فراوانی مربوط به لاکتوباسیلوس رامنوسوس (5/37 %) و کمترین آن مربوط به لاکتوباسیلوس فرمنتوم و لاکتوباسیلوس دلبروکی (5%) بود. در بررسی های باکتری شناسی نمونه های مدفوع گاومیش نیز 10 گونه متفاوت از جنس لاکتوباسیلوس و تنها یک گونه بیفیدوباکتریوم جداسازی شد. لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس دارای بیشترین فراوانی (25 %) و لاکتوباسیلوس بولگاریکوس دارای کمترین (28/2 %) فراوانی بود. در این مطالعه توانایی باکتری های جداسازی شده از نمونه های مدفوع برای کاهش میزان کلسترول در محیط کشت مایع MRS سنجیده شد. بر اساس این یافته ها هیچ کدام از باکتری های لاکتوباسیلوس جدا شده از نمونه های مدفوع گاو نتوانستند تغییری در میزان کلسترول موجود در محیط کشت ایجاد نمایند. در حالیکه برخی از لاکتوباسیلوس های مدفوع گاومیش توانستند مقدار کلسترول موجود در محیط کشت را پس از 24 ساعت کاهش دهند. این کاهش بسته به گونه باکتری متفاوت بوده و بیشترین آن مربوط به لاکتوباسیلوس پاراکازئی (50 %کاهش) و کمترین آن مربوط به لاکتوباسیلوس کازئی (12 %) بود.

مطالعه حاضر باهدف بررسی تأثیر سطوح مختلف پری بیوتیک دیواره سلولی مخمر Saccharomyces cerevisiae بر برخی از شاخص های خون شناختی و آنزیم های کبدی بچه ماهیان انگشت قد کپور معمولی (Cyprinus carpio) انجام شد. بدین منظور تعداد 600 قطعه بچه ماهی کپور معمولی با میانگین وزنی 85/0± 1/5 گرم تهیه و پس از انتقال به آزمایشگاه با گذراندن یک دوره یک هفته ای جهت سازگاری با شرایط جدید، به طور تصادفی در 12 مخزن پلی اتیلنی با تراکم 50 قطعه بچه ماهی در هر تیمار توزیع و طی مدت 60 روز، در قالب چهار جیره آزمایشی حاوی سطوح صفر (شاهد)، (F1) 4/0، (F2) 8/0 و (F3) 2/1 گرم پری بیوتیک در هر کیلوگرم جیره غذایی به طور جداگانه در چهار تیمار هرکدام با سه تکرار تغذیه شدند. در انتهای دوره، مقایسه آماری نتایج به دست آمده از نمونه های خون جمع آوری شده از 15 عدد ماهی به ظاهر سالم (با میانگین وزنی 3/1± 25) موجود در هر مخزن به روش خون گیری از ساقه دمی نشان داد، با این که پری بیوتیک دیواره سلولی مخمر تأثیری در تعداد مونوسیت، لنفوسیت و حجم متوسط گلبولی نداشت (05/0p>)، اما باعث ایجاد اختلاف معنی دار در تعداد گلبول های سفید، گلبول های قرمز، میزان هموگلوبین، درصد هماتوکریت، میزان متوسط هموگلوبین گلبولی، غلظت متوسط هموگلوبین گلبولی قرمز و تعداد نوتروفیل در نمونه های خون بچه ماهیان انگشت قد کپور معمولی در تیمارهای آزمایشی در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0p<)؛ همچنین بررسی آنزیم های کبدی نیز اختلاف معنی داری در میزان فعالیت آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز در تیمارهای حاوی پری بیوتیک در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد (05/0p<)، درحالی که تجزیه و تحلیل های آماری هیچ گونه تأثیر معنی داری بین مقادیر آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز در تیمارهای آزمایشی و تیمار شاهد نشان ندادند (05/0p>). بر اساس این نتایج می توان این چنین بیان نمود که استفاده از پربیوتیک دیواره سلولی مخمر S. cerevisiae در جیره های غذایی بچه ماهیان انگشت قد کپور معمولی دارای عملکردهای متفاوتی بر شاخص های خون شناختی بوده و احتمالاً دارای اثرات تقویت کننده سیستم ایمنی غیراختصاصی در این گونه می باشد.