پژوهش های تولید گیاهی
سال:1388 | دوره:16 | شماره:2 |تعداد مقالات:18

استفاده از زردچوبه به عنوان ماده ای آنتی اکسیدانت مدت هاست که در مبحث پزشکی و سلامتی انسان مطرح می باشد، اما تاکنون در کشت بافت از آن استفاده نشده است. قهوه ای شدن بافت های گیاهی اغلب به دنبال صدمه دیدن بافت و به وسیله آنزیم پلی فنل اکسیداز صورت می گیرد که باعث ایجاد ضایعات بیشتر در بافت های گیاهی می گردد. در اکثر موارد برای کاهش قهوه ای شدن آن ها را در محیط حاوی آنتی اکسیدان ها کشت می نمایند. این مواد شامل اسید آسکوربیک، سدیم دی تیل دیتیو کاربامات، پلی ونیل پیرولیدون، زغال فعال و غیره می باشد. در این آزمایش امکان استفاده از زردچوبه به جای سایر مواد آنتی اکسیدان مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از سه ماده آنتی اکسیدانی زردچوبه، زغال فعال، اسید آسکوربیک در محیط کشت دارای کالوس قهوه ای رنگ نارون چینی Ulmus parvifolia Jasq. استفاده گردید. کالوس های مادری که به ابعاد 3-5 میلی متری تقسیم بندی شده بودند در محیط کشت MS جامد، حاوی 25 درصد شیره نارگیل و 8/0 درصد آگار واکشت گردیدند. تیمارها شامل آنتی اکسیدانت های زغال فعال، زردچوبه و اسید آسکوربیک، هر کدام در سه غلظت 1/0، 5/0 و 1 درصد بود که در مجموع 9 تیمار را شامل گردید. آنالیز داده ها نشان داد که افزایش رشد کالوس در تیمار حاوی اسید آسکوربیک با غلظت 1 درصد و تیمار زردچوبه با غلظت 1/0 درصد به طور معنی داری بیشترین مقدار بود، در حالی که شدت رشد کالوس ها در تیمارهای زغال فعال با غلظت 5/0 و 1 درصد و زردچوبه با غلظت 5/0 درصد در سطح 5 درصد نسبت به تیمارهای ذکر شده، کاهش معنی داری نشان داد. این سه تیمار بیشترین اثر را بر رشد کالوس ها داشته و بین آن ها از این لحاظ اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.

سراتوالمین مهم ترین توکسین عامل قارچی بیماری مرگ هلندی نارون است و مقدار آن یکی از مهم ترین عوامل تفکیک دو گونه Ophiostoma ulmi و Ophiostoma novo-ulmi می باشد. با توجه به این که گونه O. novo-ulmi در مقایسه با گونه O. ulmi از شدت بیماری زایی بیشتری برخوردار است، در این تحقیق سعی شده است تا با اندازه گیری مقادیر سراتواُلمین جدایه های عامل بیماری و مقایسه با میزان بیماری زایی و توان جوانه زنی اسپور آن ها تحت شرایط خشکی، نقش توکسین مزبور در بیماری زایی عامل بیماری مورد بحث قرار گیرد. برای این منظور میزان توکسین سراتواُلمین جدایه ها با استفاده از دستگاه اسپکتروفوتومتر در طول موج 400 نانومتر و به صورت شاخص تولید سراتوالمین محاسبه شد. همچنین میزان جوانه زنی اسپورها در شرایط تنش رطوبتی 5، 10 و 15 روزه محاسبه گردید. نتایج نشان داد که جدایه های گونه مهاجم O. novo-ulmi مقادیر بسیار بیشتری از این توکسین در مقایسه با جدایه های O. ulmi تولید می کنند، ولی رابطه مشخصی بین میزان برگ ریزی و پژمردگی نهال های ملج (Ulmus glabra Huds.) و تولید توکسین در جدایه های گونه O. novo-ulmi مشاهده نشد و این در حالی است که بین میزان جوانه زنی اسپورها در شرایط تنش رطوبتی و تولید توکسین همبستگی کاملا مثبت و معنی داری وجود داشت. نقش توکسین سراتوالمین در بیماری زایی عاملین بیماری مرگ نارون پیچیده می باشد.

گیاه دارویی شیرین بیان با نام علمی Glycyrrhiza glabra از تیره لگومینوز (Fabaceae) می باشد. گلیسیریزین مهم ترین ترکیب شیمیایی در بین ترکیبات موجود در شیرین بیان است که 50 برابر ساکاروز شیرینی دارد. این ماده به عنوان ماده اولیه در داروسازی و در درمان بسیاری از بیماری ها و نیز در صنایع دخانیات، شیرینی سازی و نوشابه سازی مورد استفاده قرار می گیرد. این بررسی به منظور تعیین بهترین زمان برداشت و مناسب ترین قطر ریشه برای به دست آوردن بالاترین میزان گلیسیریزین در این گیاه انجام شد. در سال 1385 ریشه شیرین بیان در چهار تاریخ برداشت (بیستم آبان، آذر، دی و بهمن ماه) و در سه قطر مختلف (کمتر از 1 سانتی متر، 1 تا 2 سانتی متر و بیشتر از 2 سانتی متر) در چهار تکرار از استان گلستان (ایستگاه تحقیقات کشاورزی عراقی محله) جمع آوری گردید. متغیرهای اندازه گیری شده شامل وزن تر و وزن خشک (برای اندازه گیری درصد رطوبت) و میزان گلیسیریزین بود. استخراج گلیسیریزین با متانول و اندازه گیری آن با استفاده کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا صورت گرفت. نتایج نشان داد که کمترین قطر ریشه ها، دارای کمترین درصد رطوبت (46/32 درصد) و بیشترین میزان گلیسیریزین (187/1 درصد) بود. همچنین، ریشه های برداشت شده در دی ماه در مقایسه با زمان های دیگر برداشت، دارای درصد رطوبت کمتر (26/22 درصد) و گلیسیریزین بیشتری (112/1 درصد) بودند.

این پژوهش با هدف بهره گیری از روش تجزیه همبستگی های کانونیک (متعارف) برای یافتن ارتباط بین 15 خصوصیت مرتبط با جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه در هفت گونه مهم زراعی شامل گندم، جو، سویا، پنبه، کلزا، آفتابگردان و گلرنگ انجام گرفت. متغیرهای مورد بررسی در سه دسته، شامل خصوصیات فیزیکی بذر (وزن دانه، طول دانه، وزن مخصوص بذر، درصد جذب آب و میزان رطوبت نسبی دانه)؛ خصوصیات جوانه زنی بذر در آزمایشگاه (درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، یکنواختی جوانه زنی، وزن تر و وزن خشک گیاهچه)؛ و ویژگی های سبز شدن در مزرعه (درصد سبز شدن، سرعت سبز شدن، یکنواختی سبز شدن، وزن تر و وزن خشک گیاهچه) دسته بندی شدند. تجزیه همبستگی های متعارف نشان داد که بین دو دسته خصوصیات فیزیکی بذر و خصوصیات جوانه زنی بذر در آزمایشگاه دو همبستگی کانونیک قابل توجه وجود داشت. ضریب همبستگی بین جفت اول متغیرهای متعارف 99/0 بود. از بین متغیرهای اندازه گیری شده بیشترین ارتباط بین وزن مخصوص بذر، میزان رطوبت نسبی و میزان جذب آب بذر و هم چنین درصد جوانه زنی، وزن تر و خشک گیاهچه با جفت اول متغیرهای متعارف مشاهده شد. ضرایب همبستگی متعارف جفت دوم متغیرهای کانونیک بین دو دسته خصوصیات فیزیکی بذر و خصوصیات جوانه زنی بذر در آزمایشگاه 73/0 برآورد گردید. تجزیه همبستگی های متعارف نشان داد که سه جفت متغیر کانونیک پر اهمیت بین دو گروه خصوصیات فیزیکی بذر و خصوصیات سبز شدن در مزرعه به ترتیب با ضرایب همبستگی متعارف 92/0، 86/0 و 80/0 وجود داشت. به همین صورت یک جفت متغیر متعارف قابل توجه بین ویژگی های بذر و گیاهچه در شرایط آزمایشگاه و مزرعه با ضریب همبستگی متعارف 78/0 تشخیص داده شد. بررسی دقیق سهم هر یک از متغیرهای اندازه گیری شده در متغیرهای متعارف حاصل از این مطالعه نشان داد که ارتباط قوی بین وزن گیاهچه و جوانه زنی با میزان و توانایی جذب رطوبت بذرها؛ بین اندازه دانه با وزن گیاهچه؛ و بین تولید بیوماس در مزرعه با رشد در شرایط آزمایشگاه وجود داشت.

در این تحقیق، 6 ژنوتیپ از پنبه آپلند (Gossypium hirsutum L.) به صورت طرح تلاقی دی آلل یک طرفه (6×6) تلاقی داده شدند. در سال 1384، والدین و نتاج F1 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات پنبه هاشم آباد گرگان از نظر صفات زراعی و عملکرد مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس بیانگر وجود تفاوت های ژنتیکی معنی دار بین ژنوتیپ های مورد مطالعه از نظر عملکرد، ارتفاع بوته، وزن قوزه، تعداد شاخه رویا و زودرسی بود. هم چنین، همبستگی بین عملکرد پنبه با صفاتی چون ارتفاع بوته، تعداد شاخه رویا، زودرسی و وزن قوزه معنی دار بود. بر اساس نتایج تجزیه دی آلل، صفاتی چون ارتفاع بوته، تعداد شاخه رویا و ضریب رسیدگی (زودرسی) تحت کنترل واریانس افزایشی ژن، و صفات عملکرد و وزن قوزه تحت تاثیر اجزای افزایشی و غالبیت ژن بودند. والدهای V.S.O، Coker.349 و No:200 بهترین ترکیب شونده عمومی برای افزایش عملکرد و وزن قوزه، و والد Bulgar539 بهترین ترکیب شونده عمومی برای بهبود زودرسی شناسایی شدند. هیبریدهای Coker.349×No:200 و Asland×No:200 بیشترین ترکیب پذیری خصوصی را برای عملکرد نشان دادند. فراوانی آلل های غالب و مغلوب برای صفات مورد مطالعه در تعادل نبود. مقدار درجه غالبیت برای تمام صفات بزرگ تر از یک (d>1) بود. فراوانی ژن های غالب در ژنوتیپ های والدینی از ژن های مغلوب بیشتر بود. بر اساس نتایج این تحقیق، افزایش عملکرد پنبه با بهره گیری از هر دو اثر افزایشی و غیر افزایشی ژن ها حاصل می شود. برای این منظور، در برنامه های آتی استفاده از انتخاب دوره ای به منظور افزایش پتانسیل مواد ژنتیکی و تجمع ژن های مطلوب افزایشی، و نیز بهره برداری از واریانس غالبیت از طریق تولید ارقام هیبرید توصیه می شود.

در سال های اخیر علایم بیماری های ویروسی روی درختان میوه هسته دار در استان گلستان به صورت حاد، در سطح وسیعی از باغات مشاهده شد. به منظور بررسی ویروس های مهم هسته داران، نمونه برداری طی فصل زراعی 85-1384 از مناطق مهم کشت، صورت گرفت. نمونه برداری از درختان گیلاس، هلو، آلو، زردآلو و شلیل مشکوک به آلودگی که دارای علایم موزاییک، کلروز، لکه حلقوی، لکه غربالی، پیچیدگی، رنگ پریدگی حاشیه و ریز بودن برگ ها و کوتولگی درخت بودند، 800 نمونه جمع آوری گردید و از طریق آزمون ساندویچ دوطرفه الایزا و با استفاده از کیت الایزای ویروس لکه حلقوی بافت مرده هسته داران، ویروس آبله ای آلو، کوتولگی آلو، پیچیدگی برگ گیلاس و موزاییک تمشک شناسایی ها صورت پذیرفت. نتایج تست های سرولوژیکی نشان داد از بین 5 ویروس مذکور، آلودگی ویروس لکه حلقوی بافت مرده هسته داران در میزبان های آلو، هلو و شلیل مثبت، اما در نمونه های زرد آلو و گیلاس منفی بود. هم چنین بالاترین میزان آلودگی در گنبد و علی آباد روی ارقام خارجی هلوی 60 روزه (55/6 درصد) و شلیل ردگلد (2/3 درصد) به دست آمد.

به منظور بررسی همبستگی ژنتیکی و تجزیه علیت بین عملکرد دانه با اجزای عملکرد، 15 هیبرید زودرس ذرت دانه ای، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در شهرستان خرم آباد مورد ارزیابی قرار گرفتند. تاریخ ظهور کاکل و ظهور گرده، تاریخ رسیدن، ارتفاع بوته، ارتفاع بلال، وضعیت استقرار، پوشش بلال، تعداد دانه در ردیف، تعداد ردیف در بلال، عمق دانه، وزن هزاردانه، ارزشیابی بوته، درصد چوب بلال، عملکرد دانه، سبزمانی گیاه و مقاومت به بیماری برگی و ساقه ای اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که ضرایب همبستگی ژنتیکی بین عملکرد دانه با صفات ارتفاع بوته، ارتفاع بلال، عمق دانه، تعداد دانه در ردیف و تعداد ردیف در بلال، مثبت و معنی دار بود، اما رابطه آن با صفات وزن هزاردانه، پوشش بلال، درصد چوب بلال و سبزمانی گیاه منفی و معنی دار بود. همبستگی بین زمان ظهور کاکل و زمان رسیدن با صفات سبزمانی گیاه و بیماری برگی منفی و با صفات ارتفاع بلال، عمق دانه و پوشش بلال مثبت و معنی دار بود. که حاکی از آن است که ارقام دیر رس تر عملکرد دانه بالاتر و مقاومت بیشتری به بیماری ها داشتند. نتایج تجزیه رگرسیونی و تجزیه علیت نشان داد که صفات وزن هزار دانه، درصد چوب بلال با ضرایب منفی و عمق دانه، وضعیت استقرار و ارتفاع بوته با ضرایب مثبت، 52 درصد از تغییرات کل عملکرد دانه را توجیه نمودند و به عنوان صفات مؤثر در افزایش عملکرد دانه شناخته شدند.

به منظور بررسی اثرات 4 غلظت عصاره پوسته برنج (شاهد، 5، 10 و 15 درصد) بر رشد آن، 10 رقم برنج ایرانی در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار و در دو شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که عصاره پوسته برخی از ارقام برنج تاثیر تحریک کنندگی و برخی دیگر اثر بازدارندگی روی رشد همان رقم داشتند. میانگین سه غلظت عصاره نشان داد که رقم بهنام چالوس بیشترین تحریک کنندگی را بر درصد جوانه زنی، طول ریشه چه و وزن خشک کل داشت. میزان تحریک کنندگی بر سرعت جوانه زنی در رقم نعمت و طول ساقه چه در رقم تابش معنی دار گردید (01/P≤0). در تحقیقات گلخانه ای، رقم نعمت بیشترین تحریک کنندگی را بر طول ساقه چه و وزن خشک ریشه چه نشان داد. طول ریشه چه در رقم تابش، سرعت جوانه زنی و وزن خشک کل در رقم گرده و وزن خشک ساقه چه در رقم زرک اختلاف معنی داری را در بین غلظت های مختلف عصاره نشان دادند (01/P≤0). نتایج آزمون نشان دهنده وجود اثرات مختلف آللوپاتیک (بازدارندگی و تحریک کنندگی) در ارقام مختلف برنج می باشد. ارقام اصلاحی برخلاف ارقام بومی بیشترین تحریک کنندگی را بر رشد گیاهچه خود نشان دادند. افزایش غلظت عصاره سبب بیشتر شدن تاثیر تحریک کنندگی ارقام اصلاحی بر صفات مورد بررسی بر گیاهچه خود شد. افزایش غلظت عصاره پوسته ارقام بومی برنج سبب کاهش معنی دار رشد ریشه گیاهچه از نظر طول و وزن خشک گردید (01/P≤0).

شته مومی کلم (Brevicoryne brassicae L.) یکی از آفات جدی کلزا در تمام دنیا می باشد. از آن جایی که کاربرد گیاهان مقاوم یکی از روش های مناسب و مطلوب برای کنترل آفات می باشد لذا به منظور مطالعه ارقام مقاوم و حساس کلزا (Brassica napus L.)، در یک آزمایش مزرعه ای واکنش 21 ژنوتیپ مختلف این گیاه در مقابل شته مومی کلم بررسی شد. این آزمایش بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و تحت شرایط آلودگی طبیعی در شهرستان ارومیه در سال 87-1386 انجام گردید. برای ارزیابی میزان آلودگی ژنوتیپ ها از شاخص آلودگی که نشان دهنده درصد گیاهان آلوده، میانگین تعداد شته در 1 سانتی متر از ساقه و میانگین طول ساقه های آلوده بود، استفاده گردید. آلودگی به شته از اواخر اردیبهشت ماه آغاز گردید و تا برداشت کلزا در اواخر خرداد ادامه یافت. در آخرین نمونه برداری و هم زمان با رسیدن دانه های کلزا میزان آلودگی اندکی کاهش یافت. تاریخ های مختلف نمونه برداری اختلاف معنی داری از نظر میزان آلودگی به شته نشان دادند و ژنوتیپ های کلزا از نظر میزان آلودگی به شته مومی کلم در چهار گروه مقاوم شامل ژنوتیپ های Sahara، Opera، ARC-2، Sintara، Okapi وSunday ؛ نیمه مقاوم شامل ژنوتیپ هایSLM046 ، Modena، Milena، Arg-91004 وRegent Cobra ؛ نیمه حساس شامل ژنوتیپ های Dexter، Licord، Arc-5، Orient و Elite و حساس شامل ژنوتیپ هایGeronimo ، Olpro، Ebonite، Talent و Celisius قرار گرفتند.

به منظور بررسی واکنش دو ژنوتیپ برنج (Oryza sativa L.) در تجمع و تسهیم سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، کلر، منگنز، فسفر و قندهای محلول کل در برگ های سوم، چهارم، پنجم و ششم، در پاسخ به تنش شوری، آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به اجرا در آمد. در بررسی همبستگی بین صفات مختلف، وزن خشک، با تجمع املاح سدیم و کلر همبستگی منفی داشت. کاهش مشاهده شده در رشد، در ژنوتیپ IR29 (حساس به شوری) بیش از IR651 (متحمل به شوری) رخ داد. شوری سبب تجمع مقادیر بالای سدیم و کلر در برگ های هر دو ژنوتیپ شد و این افزایش در ژنوتیپ IR29 بیش از IR651 رخ داد. بیشترین تجمع سدیم و کلر در برگ های سوم و چهارم ژنوتیپ IR29 رخ داد. تجمع کربوهیدرات های محلول کل در اثر اعمال تنش شوری فقط در برگ های پنجم و ششم ژنوتیپ های مورد مطالعه افزایش یافت و در برگ های سوم و چهارم تغییری مشاهده نشد. نتایج به دست آمده نشان داد که تحت تنش شوری، کاهش در غلظت کلسیم در ژنوتیپ IR29 بیش از ژنوتیپ IR651 رخ داد با این وجود کاهش در تمام برگ های هر دو ژنوتیپ مشاهده شد. در ارتباط با تجمع منیزیم، در دو ژنوتیپ روند منظمی وجود نداشت. تحت تنش شوری، غلظت منگنز و فسفر تغییری نداشت، اما نسبت پتاسیم به سدیم در هر دو ژنوتیپ کاهش یافت که این کاهش در IR29 بیش از IR651 بود. ژنوتیپ IR651 توانست نسبت پتاسیم به سدیم را در برگ ششم، بالاتر از سایر برگ ها حفظ کند. به طور کلی، ژنوتیپ IR651 توانست یون های سمی را در برگ های پیر خود ذخیره کند تا از بروز خسارت به برگ های جوان جلوگیری نماید در حالی که در ژنوتیپ IR29 مقادیر بالایی از این یون ها در برگ های جوان تجمع یافت. همچنین، کلرور سدیم موجت اختلال در تعادل غلظت املاح در برگ های هر دو ژنوتیپ شد.

تحقیق حاضر به منظور بهره گیری از روش های تجزیه و تحلیل چندمتغیره در بررسی تنوع ژنتیکی، تشخیص روابط بین صفات (مورفولوژیک، زراعی و کیفی) و تعیین صفات سهیم در توجیه تنوع عملکرد توده های اسپرس بومی به اجرا درآمد. تعداد 10 توده اسپرس در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه صنعتی اصفهان مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که همبستگی عملکرد علوفه خشک با صفات عملکرد علوفه تر، درصد ماده خشک، درصد فیبر خام، درصد ساقه و تعداد ساقه در واحد سطح مثبت و با درصد برگ، درصد پروتئین خام، تعداد روز تا 50 درصد سبز شدن و گلدهی منفی و معنی دار بود. همبستگی ارتفاع بوته با عملکرد علوفه معنی دار نبود ولی ارتفاع بوته با تعداد ساقه در بوته (به عنوان یکی از اجزای عملکرد) همبستگی معنی داری را دارا بود. تجزیه به عامل ها، برای کلیه صفات، پنج عامل پنهانی را مشخص نمود که بیش از 80 درصد از تنوع موجود را توجیه نمودند و به ترتیب، عامل کیفیت علوفه، حجم بوته، اجزای عملکرد بوته، توان پنجه دهی و سرعت سبز شدن نام گذاری گردیدند. بر مبنای نتایج رگرسیون گام به گام، صفات درصد ساقه در ماده خشک، ارتفاع بوته، روز تا سبز شدن و تعداد شاخه فرعی بیشترین تنوع عملکرد علوفه را توجیه نمودند و می توانند به عنوان یک شاخص در گزینش قابل توصیه باشند. نتایج در انطباق با یافته های سایر محققان حاکی از سودمندی کاربرد روش های آماری چندمتغیره مذکور در بررسی روابط بین متغیرهای مختلف کمی و کیفی در اسپرس می باشد.

یون های نیترات و آمونیوم دو شکل اصلی نیتروژن هستند که به وسیله گیاهان جذب می شوند اما از نظر اثر بر رشد و ترکیب شیمیایی گیاه با هم متفاوت هستند. در این تحقیق، اثر نوع تغذیه بر رشد و پیری برگ های برنج در سطح بیوشیمیایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی ها نشان داد که مقدار وزن تر و خشک گیاه، مقدار کلروفیل کل، سرعت واکنش هیل، مقدار پروتئین محلول و فعالیت ویژه آنزیم پراکسیداز در گیاهانی که با نیترات تغذیه می شدند به طور معنی داری از گیاهان تغذیه شده با آمونیوم کمتر بود. بالعکس، نسبت کلروفیل a به کلروفیل b و فعالیت ویژه آنزیم سوپراکسیددیسموتاز در این گیاهان بیشتر از گیاهانی بود که با آمونیوم تغذیه می شدند. با توجه به عدم مشاهده اختلاف معنی دار در میزان پراکسیداسیون لیپید تحت تیمارهای مختلف نیتروژن در برگ گیاهان برنج، این نتیجه به دست می آید که نوع تغذیه نیتروژنی نمی تواند سبب القای استرس اکسیداتیو در برگ گیاه برنج شود اما می تواند سبب کاهش شاخص های رشد مانند وزن تر و خشک، مقدار کلروفیل و پروتئین در گیاهان برنج تغذیه شده با نیترات گردد.

در سال های اخیر بیماری شانکر پوستی گردو در ایران شیوع پیدا کرده است. به منظور بررسی پراکنش این بیماری در استان های گلستان، مازندران و گیلان، از اوایل تابستان تا اواسط پاییز سال 1383 بیش از 100 نمونه گیاهی مشکوک از تنه و شاخه های درختان گردوی دارای علایم شانکر پوستی جمع آوری شدند. در مجموع 60 جدایه باکتری از بافت های آلوده جدا گردید. باکتری های جدا شده کم و بیش خصوصیات فنوتیپی مشابهی داشتند و به رغم تفاوت در پروفیل پروتئینی سلول های تعدادی از جدایه ها، بر اساس مشخصات مورفولوژیک، بیوشیمیایی و فیزیولوژیک باکتری های جدا شده از بافت های بیمار، Brenneria nigrifluens تشخیص داده شدند. این اولین گزارش از وقوع این بیماری در استان های گلستان و گیلان می باشد.