پوست و زیبایی
سال:1392 | دوره:4 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

علی رغم مراجعه بالای بیماران مبتلا به هیرسوتیسم و هم چنین شیوع بالای سندرم تخمدان پلی کیستیک که یکی از مهم ترین علائم آن هیرسوتیسم است، هیچ گونه راهنمای مدونی برای پزشکان خانواده به عنوان خط اول درمان در ایران وجود ندارد. در این راهنما سعی شده است با استفاده از بالاترین سطح شواهد موجود و اجماع صاحب نظران، به راه کارهای عملی بومی برای یکسان و استاندارد سازی بیشتر خدمات ارائه شده توسط پزشکان عمومی و پزشکان خانواده دست یابیم.

زﻣﻴﻨﻪ و ﻫﺪف: شامپوها سیستم های سورفکتانتی هستند که جهت تمیزکردن مو و بدن به کار می روند. به طور معمول دو نوع سورفکتانت آنیونی و آمفوتری در فرمولاسیون شامپوها استفاده می شود. این ترکیبات خصوصا نوع آنیونی می توانند سبب ایجاد التهاب و خشکی پوست پس از استحمام شوند. بنابراین استفاده از یک روش ساده و سریع جهت تعیین نوع و میزان سورفکتانت به کاررفته در آن ها می تواند در انتخاب یک محصول کارا و با عوارض کمتر به کمک آید. هدف از این مطالعه تعیین غلظت سورفکتانت به کمک روش تیتراسیون پتانسیومتری می باشد.روش اﺟﺮا: ده عدد انواع شامپو مو و بدن موجود در بازار ایران را انتخاب کرده و به کمک روش تیتراسیون پتانسیومتری و با استفاده از محلول استاندارد، میزان سورفکتانت آنیونی و آمفوتری موجود در هر یک از آن ها مورد بررسی قرار گرفت.ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: تمامی فرمولاسیون های مورد آنالیز دارای هر دو نوع سورفکتانت بودند. تنها در یک مورد و به دلیل نوع فرمولاسیون، سورفکتانت آمفوتری وجود نداشت.ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮی: برای پوست های ملتهب و خشک می بایست فرمولاسیون دارای درصد سورفکتانت آمفوتری بالاتر را انتخاب نمود، چرا که آن ها بر روی پوست ملایم تر عمل می کنند. روش پتانسیومتری که در این مطالعه معرفی شده، یکی از آسان ترین راه ها جهت تشخیص شامپو مناسب برای بیماران است.

زمینه و هدف: پسوریازیس یک بیماری مزمن است که باعث بدشکلی و ناتوانی هایی در بیمار می شود. درباره مداخلات روان شناختی تاثیرگذار بر این بیماری اطلاعات کمی وجود دارد. هدف این تحقیق بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری گروهی بر علائم جسمانی (شدت، سطح بیماری و میزان خارش) و سلامت روان بیماران پسوریازیس است.روش اجرا: روش تحقیق نیمه تجربی به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه شاهد و دوره پیگیری است. بیست بیمار پسوریازیس در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. روی ده بیمار پسوریازیس به عنوان گروه آزمایش درمان شناختی رفتاری گروهی در 12 جلسه اجرا شد. بیماران دو گروه ابزار های P soriasis Area Severity Index (PASI) برای ارزیابی شدت پسوریازیس، سلامت عمومی (GHQ) و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به خارش (ItchyQoL) را پر کردند.یافته ها: نتایج نشان داد که روش درمان شناختی رفتاری گروهی در بهبود علائم جسمانی پسوریازیس (شدت، وسعت و میزان خارش) تاثیری نداشته است، اما این روش درمانی در بهبود وضعیت روان شناختی بیماران تاثیرگذار است. درمان، رفتاری شناختی سلامت عمومی بیماران را بهبود بخشیده است. تفاوت دو گروه در تحلیل کوواریانس چند متغیری برای ابعاد سلامت عمومی شامل اضطراب و بی خوابی (اندازه اثر: 0.45 و P=0.04)، افسردگی (اندازه اثر: 0.25 و P=0.044)، نشانه های جسمانی (اندازه اثر: 0.28 و معناداری: P=0.033) و کارکرد اجتماعی (اندازه اثر: 0.41 و معناداری: P=0.03) معنادار است.نتیجه گیری: هرچند براساس نتایج درمان شناختی رفتاری به طور مستقیم تاثیری بر کاهش علائم جسمانی پسوریازیس نداشته، اما تاثیرگذاری این روش بر علائم روان شناختی بیماران به عنوان نقش میانجی در شروع، تشدید و عود بیماری قابل توجه است.

زمینه و هدف: هیرسوتیسم از علل شایع مراجعه زنان به کلینیک های پوست و زیبایی می باشد. استفاده از لیزر در درمان هیرسوتیسم می تواند باعث کاهش موهای ناخواسته فرد شده و طی دو دهه اخیر محبوبیت قابل توجهی یافته است. مطالعه حاضر جهت بررسی میزان رضایت بیماران تحت درمان با لیزر دیود،IPL و یا ترکیب این دو انجام شد.روش اجرا: در این مطالعه گذشته نگر بیماران مبتلا به هیرسوتیسم مراجعه کننده به مرکز لیزر یزد از مهرماه 1390 لغایت مهرماه 91 مورد بررسی قرار گرفتند. رضایت بیماران از میزان کاهش مو یک ماه بعد از شروع درمان، یک ماه بعد از اتمام درمان و شش ماه بعد از اتمام درمان به صورت تلفنی از بیماران پرسیده شد.یافته ها: میزان رضایت بیماران یک ماه بعد از اتمام درمان با لیزر دیود نسبت به دو روش دیگر بیشتر بود (P=0.034). این میزان یک ماه بعد از شروع درمان و شش ماه بعد از اتمام درمان تفاوتی با هم نداشت. تعداد جلسات لیزر در سه گروه با هم یکسان بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تفاوت قابل ملاحظه ای در میزان رضایت بیماران از لیزر دیود، IPL و ترکیب این دو روش 6 ماه بعد از اتمام درمان وجود ندارد.

مقدمه و هدف: اگزما یک بیماری التهابی مزمن شایع در پوست است که موجب کاهش کیفیت زندگی بیماران می شود. هدف از این مطالعه، مقایسه اثربخشی عسل موضعی همراه با کلدکرم با کلدکرم به تنهایی در درمان اگزمای دست بود.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 72 بیمار مبتلا به اگزمای دست به 2 گروه مساوی 36 نفری تقسیم شدند. برای یک گروه عسل و مخلوط کلدکرم و برای گروه دیگر فقط کلدکرم تجویز شد. بیماران روزی 2 بار به مدت 21 روز به صورت موضعی دارو را به محل مورد نظر می مالیدند. سپس نتایج به دست آمده از بهبودی علائم شامل خشکی پوست، قرمزی، خارش و پوسته پوسته شدن به وسیله پزشک و نیز خود بیمار، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج با استفاده از نرم افزار آماری SPSS در سطح معنی داری کمتر از 0.05 تجزیه و تحلیل شد.نتایج: در گروه عسل موضعی و کلدکرم 26 نفر (36.1%) ازنظر پزشک بهبود یافتند و 9 نفر (12.59%) بهبود نیافتند، درحالی که در گروه کلدکرم به تنهایی، 6 نفر (8.3%) ازنظر پزشک بهبود یافتند و 30 نفر (41.7%) بهبودی نیافتند که این اختلاف ازنظر آماری معنی دار بود (P<0.001) در گروه عسل موضعی و کلدکرم 26 نفر (36.1%) احساس بهبودیافتگی و 9 نفر (12.59%) احساس عدم بهبود می کردند، درحالی که در گروه کلدکرم به تنهایی این فراوانی ها به ترتیب 6 نفر (8.2%) و 30 نفر (41.7%) بود و این اختلاف نیز ازنظر آماری معنی داری بود (P<0.001).بحث و نتیجه گیری: با توجه به تاثیر عسل در درمان اگزما پیشنهاد می شود از عسل طبیعی در کنار سایر روش های درمانی برای درمان اگزما استفاده شود.

امروزه استفاده از فرآورده های ضدآفتاب به جهت جلوگیری از عوارض پرتوهای فرابنفش شامل بروز علائم پیری، آفتاب سوختگی و سرطان پوست توصیه می شود. به طور کلی ضدآفتاب ها به دو دسته شیمیایی (عمدتا جاذب پرتوهای فرابنفشB ) و فیزیکی (مانند اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم) تقسیم می شوند. دسته دوم با مکانیسم بازتابش و منعکس کردن پرتوهای فرابنفش A و B نقش محافظتی خود را ایفا می نمایند. دی اکسیدتیتانیوم (TiO2) یکی از پرمصرف ترین ضدآفتاب های فیزیکی می باشد که امواج فرابنفش B (290–320 nm) و فرابنفش A (320–400 nm) را مسدود می کند. با این که دی اکسیدتیتانیوم یک رنگ دانه ایمن و فاقد عوارض جانبی می باشد، اما استفاده از نوع نانوذره آن می تواند سبب بروز نگرانی هایی شود. نانوذرات دی اکسیدتیتانیوم می توانند در سلول ها نفوذ کرده و در پی فرآیند فتوکاتالیز در حضور نور خورشید باعث آسیب رساندن به DNA سلول شوند.

کارسینوم سلول بازال اولین و شایع ترین سرطان در ایران و جهان است و در آینده، شیوعی برابر با کل سرطان های دیگر خواهد داشت. مسیر سیگنالینگ Hedgehog (Hh) در بیماری زایی این سرطان نقش به سزایی دارد. به طوری که جهش در ژن PTCH و Smo عامل حدود 75% تا 95% از کل موارد کارسینوم سلول بازال اسپورادیک و اغلب کارسینوم سلول های بازال ارثی را دربرمی گیرند. امروزه، گزینه های درمانی متعددی برای درمان این نوع سرطان موجود است که از بین درمان های موجود، روش جراحی Mohs و روش جراحی و برداشتن ضایعه با حاشیه آن بهترین و موثرترین روش درمان برای این بیماری می باشند. با توجه به پیشرفت های علمی حاضر و شناسایی مسیرهای مولکولی درگیر در این سرطان، درمان های دارویی مهارکننده مسیر Hh بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. از این بین، داروی Vismodegib در سال 2012 توسط سازمان غذا و داروی آمریکا به عنوان دارویی جهت درمان کارسینوم سلول بازال متاستاتیک به ثبت رسیده است. بدین ترتیب شاید بتوان از این سری داروها به طور هدف مند، به عنوان درمان های امیدبخش برای سرطان در آینده استفاده کرد.