پوست و زیبایی
سال:1395 | دوره:7 | شماره:2 |تعداد مقالات:9

با درود فراوان حضور شما عزیزان، خداوند متعال را سپاس می گویم که به من توفیق سخن گفتن با شما بزرگواران را این بار به عنوان سردبیر فصلنامه ی علمی – پژوهشی «پوست و زیبایی» عطا کرد. در این یادداشت، به بیان چند نکته که گمان می کنم اطلاع از آن ها برای مخاطبان محترم قابل توجه باشد، می پردازم...

زمینه و هدف: آکنه ولگاریس بیماری مزمن التهابی فولیکول مو است. ترکیبات رتینوئید موضعی خط اول درمان آکنه می باشند. جذب سیستمیک و تحریک موضعی پوست مانند قرمزی، خارش و پوسته ریزی از عوارض جانبی این داروها می باشند. در این مطالعه به بررسی اثربخشی ژل نیوزومی ایزوترتینوئین %0.05 و ژل آداپالن %0.1 می پردازیم.روش اجرا: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، 144 بیمار مبتلا به آکنه ولگاریس خفیف تا متوسط بین سنین 15 تا 30 سال وارد شدند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه A (ژل نیوزومی ایزوترتینوئین %0.05) و B (ژل آداپالن %0.1) قرار گرفته و ازنظر درصد بهبودی، کاهش تعداد ضایعات التهابی و غیرالتهابی و عوارض جانبی در هفته های 2، 4، 8 و 12 پیگیری شدند.یافته ها: درصد بهبودی ضایعات کومدونی و التهابی در پایان مطالعه در گروه ایزوترتینوئین نیوزومی به ترتیب 68% و 79% بود (در مقابل 65% و 76% در گروه آداپالن) که از نظر آماری معنی دار نبود. کاهش تعداد ضایعات التهابی و غیرالتهابی آکنه در پایان دوره ی درمانی به طور معنی داری در گروه ایزوترتینوئین نیوزومی بیشتر از گروه آداپالن بود (P<0.001). هم چنین عارضه ی جانبی قرمزی پوست در گروه آداپالن به طور معنی داری بیشتر از ایزوترتینوئین نیوزومی مشاهده شد (P<0.001).نتیجه گیری: استفاده از ژل نیوزومی ایزوترتینوئین با بهبودی بیشتر و عوارض جانبی کمتری نسبت به درمان با ژل آداپالن بود.

زمینه و هدف: درماتیت یا اگزما نوعی اختلال پوستی خارش دار است که معمولا به علت واکنش التهابی پوست در پاسخ به ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود. این مطالعه با هدف ارزیابی بی خطری کرم های ضددرماتیت و بررسی عوارض جانبی احتمالی روی داوطلبین انسانی با اندازه گیری شاخص های بیوفیزیکی پوست به عنوان روشی غیرتهاجمی صورت پذیرفت.روش اجرا: در کارآزمایی بالینی فاز I حاضر، دو گروه 15 نفره ی داوطلب بزرگسال و 15 داوطلب کودک سالم جهت بررسی بی خطری سه کرم ضددرماتیت آتوپیک و تماسی انتخاب شدند. اندازه گیری ها به کمک دستگاهCutometerâMPA 580 صورت گرفت و تغییرات رخ داده در شاخص های میزان تبخیر آب از اپی درم، رطوبت لایه ی شاخی، محتوای ملانین، محتوای هموگلوبین (اریتم) و pH پوست ثبت گردید. این تغییرات در هر یک از متغیرها در سمت مصرف کرم و سمت شاهد، با آزمون های آماری مقایسه شدند و P<0.05 معنادار تلقی شد.یافته ها: در مقایسه ی انجام گرفته هیچ گونه تفاوت آماری معناداری در شاخص های میزان تبخیر آب از اپی درم، محتوای ملانین، محتوای هموگلوبین و pH مشاهده نشد. اختلاف بین تغییر رطوبت لایه ی شاخی در سمت مصرف کرم های Dermalex Repair Eczema، Dermalex Repair Contact Eczema وDermalex Repair Eczema for Babies & Children با سمت شاهد معنادار تلقی گردید و P حاصل به ترتیب برابر 0.002، 0.001 و 0.013 بود که به دلیل وجود ترکیبات پوشاننده یا جذب کننده ی رطوبت در کرم ها بود.نتیجه گیری: با توجه به آن که پس از استفاده،تغییرات نامطلوبی در شاخص های بیوفیزیکی پوست ایجاد نشد می توان هر سه کرم را بی ضرر در نظر گرفت. نتایج خودارزیابی داوطلبین نیز بر ایجاد نشدن عوارض جانبی دلالت داشت.

زمینه و هدف: آکنه ولگاریس از بیماری های بسیار شایع پوست است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر روزه داری روی آکنه در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان رازی انجام گرفت.روش اجرا: در این مطالعه ی هم گروهی آینده نگر، تعداد 10 نفر (نه نفر زن و یک نفر مرد) روزه دار با آکنه و 10 نفر (نه نفر زن و یک نفر مرد) غیرروزه دار با آکنه در بیمارستان رازی در ماه رمضان مورد بررسی قرار گرفتند و درصد بهبودی آکنه پس از ماه رمضان در آن ها بررسی و مقایسه شد.یافته ها: در این مطالعه مشاهده شد که آکنه در افراد روزه دار 71% و در افراد غیرروزه دار 49% بهبودی داشته و میزان بهبودی افراد روزه دار 1.4 برابر افراد غیرروزه دار بوده است، ولی این اختلاف ازنظر آماری معنی دار نشد (P=0.158). هم چنین، مشخص شد که در روزه داران میزان بهبودی افراد با شدت آکنه متفاوت بوده است؛ به این صورت که میانگین بهبودی آکنه ی گرید 2 برابر 100%، در گرید 3 برابر 78% و در گرید 4 برابر 35% بود (P=0.025) درصورتی که در افراد غیرروزه دار ارتباطی بین شدت آکنه و میزان بهبودی مشاهده نشد. هم چنین، در افراد زیر 24 سال میزان بهبود آکنه در گروه روزه دار 1.6 برابر گروه غیرروزه دار بود و در افراد بالای 24 سال این نسبت 1.3 برابر بود که این اختلاف ازنظر آماری معنی دار شد (P=0.011).نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه نمی توان در مورد تاثیر روزه داری روی بهبودی ضایعات آکنه قضاوت کرد. با توجه به اینکه مطالعه ی حاضر یک مطالعه با حجم نمونه ی کوچک بود، انجام مطالعات با حجم نمونه ی بزرگ تر توصیه می شود.

زمینه و هدف: ریزش مو یکی از مشکلات رایج در بین مردان و زنان است. مطالعات نشان داده اند که 1 و 25 هیدروکسی ویتامین D از طریق تاثیر در بیان بعضی ژن ها در تمایز طبیعی فولیکول ها و رشد مو تاثیر می گذارد. هدف از این مطالعه، بررسی سطح ویتامین D3 در مبتلایان به ریزش مو در بیماران 18 تا 50 ساله می باشد.روش اجرا: در این مطالعه ی مشاهده ای که به صورت مقطعی انجام شد، 100 نفر شامل 27 مرد و 73 زن از بیماران مبتلا به ریزش مو مراجعه کننده به یکی از بیمارستان های آموزشی دانشگاه آزاد واحد تهران، وارد طرح شدند. از این بیماران نمونه خون وریدی گرفته و به منظور تعیین سطح سرمی ویتامین D3 به یک آزمایشگاه معتبر ارسال شدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران 29.75±8.5 سال بود. میانگین سطح ویتامین D در بیماران 26.17±5.14 ng/mL بود. شصت و شش درصد از بیماران دچار ریزش مو دچار کمبود ویتامین D نیز بودند. شیوع کمبود ویتامین D در بین زنان به طور قابل توجهی بیشتر از مردان بود (P=0.001).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که شیوع کمبود سطح سرمی ویتامین D3 در میان افراد مبتلا به ریزش مو قابل توجه است.

هدف: واکنش های پوستی لیکنوئید گروهی از بیماری های پوست با شواهد آسیب لایه ی بازال اپی درم و ارتشاح سلول های التهابی در درم پاپیلاری می باشند. در این مطالعه تغییرات بالینی - آسیب شناختی بیماری های پوستی با واکنش لیکنوئید را مورد بررسی قرار گرفت.روش اجرا: در این مطالعه ی مقطعی و گذشته نگر، نمونه ی بافت شناسی 118 بیمار با تشخیص واکنش لیکنوئید پوست ازنظر تغییرات بافت شناسی پوست و مشخصات بالینی مانند سن، جنس و محل ضایعات مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: %53.4 بیماران زن بودند و میانگین سنی بیماران 39.9±17.37 سال بود. میانگین مدت زمان ابتلا 21.82±14.3 ماه بود. شایع ترین محل درگیری اندام فوقانی (24%) بود. شایع ترین یافته ی بافت شناسی مشاهده شده در درم و اپی درم به ترتیب دژنرسانس آبکی لایه ی بازال (%89.9) و ارتشاح غالب لنفوسیتی (%85.5) بود. شایع ترین سلول التهابی در درم لنفوسیت بود. اجسام کولوئید و ملانوفاژ به ترتیب در %60.2 و 78% موارد مشاهده شد.نتیجه گیری: بررسی بافت شناسی می تواند در افتراق بیماری های پوستی با واکنش لیکنوئید در مواردی که در تشخیص بالینی تردیدی وجود دارد کمک کننده باشد.

قریب ربع قرن از زمانی که گروه پزشکی مبتنی بر شواهد (evidence-based medicine [EBM]) آن را به عنوان «رویکردی جدید» برای آموزش و پرداختن به (practice) پزشکی بالینی اعلام کردند، می گذرد. این رویکرد جدید که بر ترکیب سه عنصر استفاده از بهترین شواهد حاصل از پژوهش، مهارت بالینی و ارزش ها و ترجیحات بیمار استوار بود، در عمل رویکردهای سنتی مبتنی برعلوم پایه و پاتوفیزیولوژی بیماری ها را با استفاده از شواهد، اساسا کارآزمایی های بالینی تصادفی شده ی دارای گروه شاهد با کیفیت بالا، در کنار مهارت بالینی و توجه به نیازها و خواسته های بیماران جایگزین کرد. به هر روی EBM نیز مانند سایر رویکردهای به پزشکی بالینی خالی از نقد نبوده و نیست. در این مقاله تلاش مروری اجمالی بر برخی از کاستی های EBM انجام شده و معرفی کوتاهی از آنچه از آن به عنوان EBM حقیقی یاد می شود ارائه گردد. راه کارهای نیل به EBM حقیقی نیز مورد بحث قرار می گیرند.

هیپرپلازی آنژیولنفوئید با ائوزینوفیلی (angiolymphoid hyperplasia with eosinophilia [ALHE]) یا همانژیوم اپی تلیوئید یک بیماری نادر است که ضایعات آن بر اثر تکثیر عروقی خوش خیم در درم و بافت زیرجلدی ایجاد می شوند. این بیماری در سنین جوانی تا میان سالی شایع تر بوده و خانم ها را بیشتر مبتلا می کند. ضایعات آن به صورت پاپول، پلاک یا ندول های منفرد یا متعدد قرمز رنگ می باشد که بیشتر ناحیه ی سر و گردن را درگیر می کند. علت این بیماری مشخص نشده است. ALHE به درمان های توصیه شده از جمله جراحی مقاوم است و تمایل به عود در ضایعات درمان شده نیز بالا می باشد. این مقاله به معرفی یک خانم 38 ساله ی باردار می پردازد که با پاپول و ندول های متعدد در ناحیه ی پشت گوش و پس سری سمت چپ مراجعه نموده و تشخیص آسیب شناختی ALHE برای او تایید شد.