فن آوریهای نوین در توسعه آبزی پروری (شیلات)
سال:1390 | دوره:5 | شماره:1 (پیاپی 17) |تعداد مقالات:15

با توجه به اهمیت Zooxanthellae در پدیده سفیدشدگی جوامع مرجان های آبسنگ ساز و به منظور روابط زیستی بین مرجان های آبسنگ ساز و جلبک های همزیست آنها در خلیج فارس و همچنین چگونگی پایداری و بقا مرجان ها در برابر شرایط نامساعد و سخت زیست محیطی، تعیین و شناسایی تک سلولی های دو تاژکی از جنس Symbiodinium به عنوان هدف اصلی از انجام این تحقیق در نظر گرفته شده است. 5 گونه مرجان Siderastrea savignyana،Psammocora superficialis ،Coscinaraea columna ،Anomastrea irregulariis ، Cyphastrea serailia از حوضچه های جزرومدی جزیره هنگام در خلیج فارس (جنوب جزیره قشم) جمع آوری گردید. زیرواحد بزرگ ریبوزومی 28s با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) تکثیر شده و سپس آنالیز فیلوژنی سکانس زیرواحد بزرگ ریبوزومی بر اساس نرم افزارهای PAUP و Clustal X مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر روی مرجان های مورد مطالعه در جزیره هنگام دو کلاد متفاوت شناسایی گردید که کلاد D در 3 گونه مرجان Coscinaraea columna،Anomastrea irregulariis ،Cyphastrea serailia  و کلاد C در 2 گونه Psammocora superficialis،Siderastrea savignyana  وجود داشته است. این مطالعه مشخص نمود که به دلیل وجود استرس های محیطی و نوسانات شرایط زیستی در ناحیه ساحلی به خصوص در حوضچه های جزرومدی، وجود کلادهای متفاوت و مقاوم D و C طبیعی به نظر می رسد.

نسبت های متفاوت ازت به فسفر و غلظت های مختلف فسفر بر اساس محاسبات لگاریتمی تعیین و تاثیر تغییر این عوامل بر شکوفائی سیانوباکتر Nostoc sp. بررسی گردید. مطالعات طی 96 ساعت در محیط آزمایشگاه با شدت نور 3500±350 لوکس و درجه حرارت 25±2 درجه سانتی گراد در 3 تکرار انجام شد. شاهد محیط کشت زایندر منفی در نظر گرفته شد، لیکن در تیمارها نسبت ازت به فسفر و غلظت فسفر تغییر داده شد. در ابتدا و انتهای آزمایش تعداد رشته های جلبک نوستوک با استفاده از لام توما شمارش شده و درصد رشد محاسبه گردید. نتایج آزمایشات نشان داد که غلظت فسفر در محیط کشت زایندر (2.96 میلی گرم در لیتر) مناسب ترین غلظت برای شکوفایی نوستوک بود. حداکثر شکوفایی در دامنه نسبت ازت به فسفر 1: 2.5 تا 1: 10 روی داد. بالاترین درصد رشد در نسبت ازت به فسفر 1: 4 با غلظت ازت 11.84 میلی گرم در لیتر و غلظت فسفر 2.96 میلی گرم در لیتر روی داد که این میزان 3497.17±740.18 درصد بود. با افزایش بیشتر غلظت ازت و بالاتر رفتن نسبت ازت به فسفر درصد رشد کاهش یافت و از نسبت ازت به فسفر 1: 145.27 به بالا شکوفایی مشاهده نگردید. بر اساس این نتایج حضور مقادیر کافی هر دو نوترینت ازت و فسفر در نسبت ازت به فسفر پائین برای رسیدن به حداکثر شکوفایی لازم است.

در این تحقیق عملکرد رشد ماهی قزل آلای رنگین کمان در مرحله پرواری با استفاده از دو نوع ضایعات صنایع عمل آوری شده غلات شامل ضایعات صنایع تولید نان و ماکارونی به عنوان منبع کربوهیدرات جایگزین در جیره غذایی، در قالب طرح آماری کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور هفت جیره غذایی شامل یک جیره شاهد (فرمول تجاری رایج در کارخانجات تولید خوراک آبزیان) و شش جیره تیمار با سطوح مختلف جایگزین ضایعات مورد نظر به جای گندم و ذرت (به عنوان منبع اصلی کربوهیدرات جیره) شامل 1) 100% نان خشک، 2) 50% نان خشک، 3) 100% ماکارونی، 4) 50% ماکارونی، 5) 100% مخلوط مساوی ماکارونی و نان خشک و 6) 50% مخلوط مساوی ماکارونی و نان خشک، تهیه و مورد استفاده قرار گرفت. برای تنظیم جیره ها از نرم افزار کامپیوتری Lindo استفاده شد. برای پرورش ماهی ها 21 قفس با چارچوب فلزی و دیواره های توری پلی اتیلنی به ابعاد 1´1´1 متر ساخته شد و در یک استخر بتنی به ابعاد 25´3´1.2 متر نصب گردید. برای هر تیمار 3 تکرار منظور گردید و هر قفس بطور تصادفی به یک تکرار تعلق گرفت. برای هر قفس 20 عدد ماهی با وزن متوسط 85±5 گرم در نظر گرفته شد. طول دوره پرورش 75 روز و طی این مدت دمای آب 15±1.5 درجه سانتی گراد،pH  آب بین 8.7- 7.9 و اکسیژن محلول 8.1- 6.5 میلی گرم در لیتر بود. تغذیه ماهی ها با استفاده از جیره های غذایی ساخته شده و بر اساس درصد بیوماس حاصل از نمونه برداری های 14 روزه، طی سه نوبت در روز بطور دستی انجام گرفت. بررسی فاکتورهای وزن نهایی، درصد افزایش وزن، نسبت تبدیل غذا، نرخ رشد ویژه، نسبت بازدهی پروتئین، شاخص وضعیت و درصد رسوب یا ذخیره پروتئین نشان داد که تیمارهایی که 50 درصد منبع کربوهیدرات اصلی آنها بوسیله ضایعات جایگزین شده بود (جیره های 2، 4 و 6) عملکرد رشد بهتری نسبت به سه تیمار دیگر (جیره های 1، 3 و 5) داشتند (P<0.05). آنالیز لاشه ماهی ها در پایان آزمایش نشان داد که مقادیر پروتئین و خاکستر لاشه در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نداشته، ولی مقادیر چربی در تیمارهای 2، 3 و 5 کمتر از دیگر تیمارها بود (P<0.05). بررسی اقتصادی جیره های مورد مصرف، برتری تیمار 2 را که در آن 50 درصد گندم و ذرت جیره با ضایعات نان جایگزین شده بود، نشان داد. با توجه به نتایج به دست آمده، استفاده از مخلوط ضایعات ماکارونی و نان خشک به جای 50 درصد از گندم و ذرت مصرف شده در جیره غذایی قزل آلا در مرحله پرواری به دلیل به همراه داشتن نتیجه خوب از لحاظ عملکرد رشد و قیمت تمام شده کمتر نسبت به جیره شاهد، قابل توصیه می باشد.

در این تحقیق تاثیر کوتاه مدت دوزهای مختلف کادمیوم بر روی پارامترهای سرمی مرتبط با متابولیسم استخوان شامل کلسیم، فسفر و آلکالین فسفاتاز در ماهی کپور معمولی مورد بررسی قرار گرفت. در این آزمایش 3 تیمار از کادمیوم با دوزهای0.22 ppm ، 1.1 و 2.2 و یک گروه شاهد، در 3 تکرار برای یک دوره 14 روزه در نظر گرفته شد. پس از پایان آزمایش از هر آکواریوم 3 ماهی به صورت تصادفی نمونه برداری شد، نمونه ها بیهوش شده و سپس از آنها خون گیری به عمل آمد و در نهایت سرم خون برای اندازه گیری پارامترهای موردنظر جداسازی شد. نتایج بدست آمده حاکی از افزایش مقادیر فسفر و آلکالین فسفاتاز در سرم خون ماهیان متعاقب افزایش دوز کادمیوم است، به عبارتی دیگر مقادیر فسفر و آلکالین فسفاتاز نیز در دوزهای1.1 ppm  و 2.2 افزایش معنی داری (P<0.05) از خود نشان داد. این در حالی است که مقادیر کلسیم سرم خون ماهیان به میزان 27.7، 36.8 و 98.9 درصد نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار (P<0.05) از خود نشان داده است که این خود حاکی از تاثیر تخریبی کادمیوم بر بافت استخوانی است.

این مطالعه با هدف تعیین مناسب ترین دوز هیپوکلریت سدیم و زمان در معرض قرار دادن سیست ها در این محلول جهت انجام فرایند کپسول زدایی سیست آرتمیای مهارلو برای دست یابی به بهترین درصد تفریخ انجام شد. پس از کپسول زدایی، سیست ها با تراکم 2 گرم در هر لیتر در دمای 27 درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت تحت شرایط تفریخ قرار گرفتند. در آزمایش اول دوزهای مختلف هیپوکلریت شامل 8، 16، 24، 32 و 40 درصد مورد استفاده قرار گرفت که مناسب ترین درصد تفریخ به میزان 85.39±9 درصد در دوز 32 درصد بدست آمد (P<0.05). در آزمایش دوم، زمان های مختلف در معرض قرار دادن سیست ها با دوز 32 درصد هیپوکلریت شامل مدت زمان های صفر، 2، 4، 6، 8، 10، 12 و 14 دقیقه مورد مطالعه قرار گرفت که بهترین درصد تفریخ به میزان 79.32±8 برای سیست هایی حاصل گردید که به مدت 4 دقیقه در محلول هیپوکلریت 32 درصد قرار داده شده بودند(P<0.05) . نتایج این مطالعه پیشنهاد می نماید با قرار دادن سیست های آرتمیای مهارلو به مدت 4 دقیقه در دوز 32 درصد هیپوکلریت می توان به بهترین کارایی تفریخ جهت این گونه در استفاده برای اهداف آبزی پروری دست یافت.

در تحقیق حاضر جهت بررسی تعداد گلبول های قرمز خون، میزان هماتوکریت، هموگلوبین و تغییرات آنها نسبت به دوره های مختلف نوری، تعداد 450 قطعه تاسماهی جوان ایرانی به مدت 60 روز تحت 5 رژیم نوری که عبارت بودند از: روشنایی مطلق، 16 ساعت روشنایی: 8 ساعت تاریکی، 12 ساعت روشنایی: 12 ساعت تاریکی، 8 ساعت روشنایی: 16 ساعت تاریکی و تاریکی مطلق مورد بررسی قرار گرفتند. در انتهای آزمایش 3 قطعه ماهی به ازای هر تیمار بطور تصادفی انتخاب و از ماهیان خون گیری به عمل آمد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که در تاریکی مطلق تعداد گلبول های قرمز (میانگین 516666.7±40242.3 عدد در میلی مترمکعب خون)، بطور معنی داری از سایر گروه ها بالاتر بوده است. همچنین نتایج نشان داد که دوره های مختلف نوری تاثیر معنی داری بر میزان هموگلوبین و هماتوکریت ندارد و بیشترین مقادیر آنها به ترتیب در رژیم نوری 16 ساعت روشنایی: 8 ساعت تاریکی و 12 ساعت روشنایی: 12 ساعت تاریکی مشاهده شده است.

این مطالعه به منظور بررسی سن و رشد ماهی شیربت (Barbus grypus) در رودخانه های دالکی و حله بوشهر انجام گرفت. در این تحقیق، تعداد 2494 قطعه ماهی شیربت در طول دوره 14 ماه نمونه برداری صید گردید. بیشترین فراوانی در طبقه های طولی 200 تا 300 میلی متر بود و بیشترین فراوانی سنی نیز متعلق به 2 و 3 ساله ها بود. مسن ترین ماهی صید شده 8 ساله با طول کل 756 میلی متر بود. معادله رشد وان- برتالانفی نشان داد که ماهیان در ایستگاه های بالادست دارای L¥= 1245 ماهیان نر و L¥= 1189 نسبت به ایستگاه های پایین دست بیشتر بود (1120.1 میلی متر برای جنس نر و 1165.6 میلی متر برای جنس ماده). فاکتور وضعیت نشان داد که ماهیان ماده از ماهیان نر از وضعیت بهتری برخوردارند و ماهیان در ایستگاه های 6 و 7 فاکتور وضعیت بالاتری داشت (در ایستگاه یک نرها و ماده ها به ترتیب 0.81، 0.87 و در ایستگاه هفت نرها و ماده ها به ترتیب 0.90، 0.93).

به منظور بررسی اثر افزودن دیاتومیت طبیعی به جیره غذایی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) روی فاکتورهای رشد، بازماندگی و کیفیت لاشه، 3000 عدد بچه ماهی انگشت قد در سه تیمار با 3 تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. هر تکرار دارای 300 عدد بچه ماهی بود. به غذای بچه ماهیان تیمارهای اول و دوم به ترتیب 3 و 2 درصد دیاتومیت افزوده شد. گروه سوم نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و هیچ نوع ماده ای به غذای آن اضافه نگردید. بچه ماهی ها به مدت 80 روز در مخزن های بیضی شکل فایبرگلاس یک مترمکعبی قرار داشتند، سپس به حوضچه های گرد سیمانی منتقل گردیدند و 50 روز پایانی را در آنجا گذراندند. هر 20 روز یکبار از هر تکرار 30 قطعه بچه ماهی به طور تصادفی انتخاب و تمامی فاکتورهای رشد و بازماندگی اندازه گیری شد. نتایج حاصل از افزودن دیاتومیت به جیره غذایی قزل آلا حاکی از آن بود که هر چند تمامی شاخص های رشد و بازماندگی نسبت به گروه شاهد بهبود داشتند، ولی این افزایش از نظر آماری معنی دار نیست، به جز در مورد تجزیه لاشه که اختلافات معنی دار مشهود بود و در واقع با تجزیه عضله و کبد مشخص شد میزان چربی کبد در تیمار دوم (جیره غذایی حاوی 2 درصد دیاتومیت) با 0.87 درصد نسبت به تیمار اول (جیره غذایی حاوی 3 درصد دیاتومیت) با 1.05 درصد و گروه سوم (شاهد) با 1.86 درصد، کمتر بوده و هر 3 گروه از نظر آماری دارای اختلاف معنی دار با یکدیگر بودند. میزان پروتئین عضله در گروه شاهد اندکی بیشتر از دو تیمار حاوی دیاتومیت ش، ولی این اختلافات از لحاظ آماری معنی دار نبوده و هر سه گروه دارای ارزش پروتئینی یکسانی بودند. بنابراین با توجه به نتایج حاصل، می توان بیان نمود که افزودن دیاتومیت به جیره غذایی ماهی قزل آلای رنگین کمان میزان جذب چربی در عضله و کبد ماهی را تحت تاثیر قرار می دهد و می توان از آن به عنوان یکی از راه های تنظیم درصد چربی جیره در این ماهی استفاده نمود.

با توجه به میانگین سالانه بارش در منطقه سیستان (زیر 100 میلی متر)، احداث استخرهای بتنی دو منظوره ذخیره آب کشاورزی (با وسعت 200 مترمربع و عمق 1.5 متر) جهت استفاده بهینه از منابع آبی خرد الزامی می باشد. در منطقه زابل تعداد 2170 حلقه چاه جهت بهره برداری وجود دارد که از این تعداد فقط 218 حلقه چاه دارای استخر دو منظوره ذخیره آب می باشد. اگر به طور متوسط توان تولید سالانه ماهی از این استخرها حدود 1.5 تن باشد، منطقه زابل توان بالقوه تولیدی معادل 2928 تن ماهی را دارا می باشد. با بررسی های انجام گرفته میانگین طول مدت پرورش با توجه به مساعد بودن شرایط دمایی برای ماهیان گرمابی و سردابی در منطقه به ترتیب 210 و 150 روز می باشد. میانگین درجه حرارت آب در طول دوره پرورش برای ماهیان گرمابی و سردابی به ترتیب 20 تا 30 و 8 تا 18 درجه سانتی گراد می باشد. با توجه به درصد تلفات پائین طول دوره پرورش (5 درصد)، مقدار تولید ماهیان گرمابی و سردابی در هر واحد تولیدی به ترتیب حدود 760 و 540 کیلوگرم بود. ضریب تبدیل غذایی (FCR) ماهیان گرمابی بین 25 تا 30 و ماهیان سردابی حدود 1.3 تا 1.4 تعیین شد. میزان رشد روزانه (DWG) و رشد ویژه (SGR) به ترتیب برای ماهیان گرمابی 4.71 و 1.87 گرم در روز و همچنین برای ماهیان سردابی 2.19 و 1.81 درصد در روز تعیین شد. میزان سود حاصل از فروش 570 کیلوگرم ماهی قزل آلا و 760 کیلوگرم ماهیان گرمابی به ترتیب 19000000 و 11400000 ریال در هر دوره پرورش می باشد. البته لازم به ذکر است اکثر این استخرها در روستاها و مناطق محروم منطقه می باشند به همین جهت نقش مهمی در تامین پروتئین، افزایش راندمان آبیاری، غنی سازی آب جهت آبیاری و افزایش محصولات زراعی در مناطق ذکر شده دارند.

تحقیق حاضر در سال 1388، در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری شهید بهشتی و انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری دکتر دادمان رشت صورت پذیرفت. جهت انجام این تحقیق از 11 مولد نر وحشی تاس ماهی ایرانی استفاده گردید. هر مولد با فاصله چند روزه (7- 3 روز) 2 بار مورد تزریق هورمون قرار گرفته و پس از هر تزریق از آنها اسپرم گیری شد که تنها از 6 مولد برای بار دوم اسپرم گیری گردید. نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که میانگین درصد تحرک اسپرم در مرحله اول اسپرم گیری برابر 78.5±5.43 درصد و در مرحله دوم اسپرم گیری برابر 50.0±20.25 درصد بود. همچنین میانگین طول دوره تحرک اسپرم در مرحله اول اسپرم گیری برابر 315.83±162.16 ثانیه و در مرحله دوم اسپرم گیری برابر 212.5±110.53 ثانیه به دست آمد. میانگین تراکم اسپرم در مرحله اول اسپرم گیری برابر 2.1´109±1.3´109 سلول در هر میلی لیتر و در مرحله دوم اسپرم گیری برابر 0.55´109±0.34´109 سلول در هر میلی لیتر بود. میانگین اسپرماتوکریت نیز در مرحله اول اسپرم گیری برابر 9.33±3.32 درصد و در مرحله دوم اسپرم گیری برابر 3.42±3.35 درصد به دست آمد. سنجش pH نمونه اسپرم های استحصالی نیز نشان داد که میانگین pH اسپرم در مرحله اول اسپرم گیری برابر 8.41±0.53 و در مرحله دوم اسپرم گیری برابر 8.05±0.33 بود. بر اساس نتایج حاصل مشخص گردید که در مورد پارامترهای درصد تحرک اسپرم، اسپرماتوکریت و تراکم اسپرم بین دو مرحله اسپرم گیری اختلاف معنی دار وجود داشته است، ولی با وجود کاهش در میزان طول دوره تحرک و pH اسپرم در مرحله دوم اسپرم گیری، بین دو تکرار اختلاف معنی دار وجود نداشت.

در این تحقیق گناد 75 فیلماهی(Huso huso)  3 و 4 ساله پرورش یافته در استخرهای بتونی مراکز تکثیر و پرورش شهید رجایی ساری (50 عدد) و شهید مرجانی آق قلا (25 عدد) از طریق بیوپسی مورد بررسی قرار گرفت پس از زیست سنجی و ثبت اطلاعات، تکه برداری از گناد انجام شد. کلیه برش های بافتی تهیه شده با استفاده از روش هماتوکسیلن- ائوزین رنگ آمیزی و لام های حاوی بافت آماده با میکروسکوپ نوری مجهز به مانیتور و دوربین مورد بررسی بافت شناسی قرار گرفت. در فیل ماهی ماده کارگاه شهید مرجانی میانگین اندازه قطر سلول جنسی در مراحل III رسیدگی جنسی 385.3±73.6،II  رسیدگی جنسی 234.1±59.4 و مرحله I رسیدگی جنسی 36.7±24.7 میکرون و میانگین اندازه قطر هسته سلول در مراحل  IIIرسیدگی جنسی 80.7±27.8،II  رسیدگی جنسی63.8±10.8  و مرحله I رسیدگی جنسی 14.5±10.5 میکرون بود که نسبت به یکدیگر دارای اختلاف معنادار آماری (P<0.05) بودند. در فیل ماهی ماده 3 ساله کارگاه شهید رجایی ساری میانگین اندازه قطر سلول جنسی در مراحل I،II  و III رسیدگی جنسی به ترتیب27.3±38.4 ، 219.4±54.7 و 381.1±82.1 میکرون بود که نسبت به یکدیگر دارای اختلاف معنی دار آماری (P<0.05) بودند. همچنین میانگین اندازه قطر هسته در مرحله III،II  و I به ترتیب رسیدگی جنسی75±50.4 ،45.7±17.7  و 3.9±0.7 میکرون ثبت گردید. در فیل ماهی ماده 4 ساله کارگاه شهید رجایی ساری اندازه میانگین قطر سلول جنسی در مرحله III رسیدگی جنسی با میانگین 423.4±105.8 نسبت به مرحله II با میانگین 243.2±62.8 میکرون و میانگین اندازه قطر هسته در مرحله III رسیدگی جنسی (55.1±10.9) نسبت به مرحله II رسیدگی جنسی 44.7±13.9) میکرون) از میزان بیشتری برخوردار و دارای اختلاف معنی دار آماری (P<0.05) بود. نتایج نشان داد که در یک گونه خاص اندازه سلول جنسی ماده در هر مرحله از رسیدگی جنسی می تواند در یک محدوده خاص قرار گیرد و سن نمی تواند عاملی برای تغییر اندازه سلول باشد. همچنین نتایج آماری نشان از عدم اختلاف معنی دار در مراحل رسیدگی جنسی مشابه (هر مرحله رسیدگی جنسی یک کارگاه نسبت به همان مرحله رسیدگی جنسی در کارگاه دیگر) بود.

یکی از مسائل مهم در آبزی پروری نیاز به به دست آوردن یک تعادل بین سرعت رشد ماهی و استفاده بهینه از غذای فراهم شده است. در پرورش لارو ماهی سفید (Rutilus frisii kutum) مدیریت غذادهی نیز بسیار مهم می باشد، زیرا تامین میزان غذای مناسب و در زمان مناسب می تواند موجب کاهش تلفات و افزایش رشد گردد. این آزمایش در 5 تیمار و 3 تکرار به صورت زیر انجام گرفت: تیمار :A دو بار غذادهی در روز با SFK (تیمار شاهد)، تیمار :B یک بار غذادهی در روز با مخلوط SFK و پودر ماهی (25 درصد وزن SFK)، تیمار :C دو بار غذادهی در روز با مخلوط SFK و پودر ماهی (25 درصد وزن SFK)، تیمار :D سه بار غذادهی در روز با مخلوط SFK و پودر ماهی (25 درصد وزن SFK)، تیمار :E چهار بار غذادهی در روز با مخلوط SFK و پودر ماهی (25 درصد وزن SFK). هر یک از تیمارهای مورد آزمایش به ترتیب در ساعات 8، 11، 14، 17 تغذیه شدند. نرخ غذادهی بر اساس 15 درصد وزن بدن کل لارو ماهیان یک تکرار، در روز صورت گرفت. نتایج نشان داد که بین تیمارهای مورد بررسی از نظر وزن و طول بدن ماهیان اختلاف معنی دار آماری مشاهده می گردد. لارو ماهیان تیمار شاهد که با SFK تغذیه شدند، کمترین افزایش وزن و طول را داشتند ولی لارو ماهیانی که با غذای حاوی سطح پروتئین بالاتر تغذیه شدند، بیشترین افزایش وزن و طول را در چهار بار غذادهی در روز به دست آوردند.

عوامل مختلفی بر رشد، میزان بقاء و کیفیت نوزادان فرشته ماهی (Pterophyllum scalare) دخیل است. در این تحقیق، تاثیر نوع خوراک، بر میانگین وزن، طول، شاخص ضریب رشد ویژه (SGR)، افزایش وزن (WG) و بازماندگی نوزادان فرشته ماهی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای غذایی شامل پودر کرم خونی، سیست آرتمیا پوسته زدایی شده و پودر کرم خونی همراه با سیست آرتمیا پوسته زدایی شده بود و هر تیمار با سه تکرار انجام شد. بدین ترتیب 9 عدد آکواریوم به ابعاد 60´40´30 با درجه حرارت 31 درجه سانتیگراد در یک دوره زمانی 30 روزه، به این مطالعه اختصاص داده شد. طی این مدت سایر فاکتورها شامل دما،pH  و میزان اکسیژن محلول برای همه تیمارها، یکسان و مشابه بود. نتایج به دست آمده نشان داد که نوع جیره غذایی در رشد و بازماندگی نوزادان، تاثیر به سزایی دارد و تیمار غذایی پودر کرم خونی همراه با سیست آرتمیا پوسته زدایی نسبت به دو تیمار غذایی دیگر بر میانگین وزن، طول و بقاء نوزادان موثرتر بوده و از نظر تغییرات طول، وزن و درصد بقا اختلاف معنی داری با توجه به نوع غذا مشاهده گردید (P<0.05). همچنین میزان شاخص های ضریب رشد ویژه و افزایش وزن در تیمار غذایی پودر کرم خونی نسبت به دو تیمار غذایی دیگر، بیشتر بوده و اختلاف ایجاد شده در تیمار غذایی پودر کرم خونی به همراه سیست آرتمیا پوسته زدایی شده با تیمار پودر کرم خونی، معنی دار نمی باشد (P>0.05)، در حالی که اختلاف معنی داری بین تیمار غذایی پودر کرم خونی با سیست آرتمیا پوسته زدایی شده و همچنین پودر کرم خونی به همراه سیست آرتمیا پوسته زدایی شده با تیمار غذایی سیست آرتمیا پوسته زدایی شده، مشاهده گردید (P<0.05).