یکی از مهمترین تصمیماتی که در زنجیره تامین گرفته می شود، مساله کارایی و اثربخشی این زنجیره توام با پارامتر ها و متغیرهای دارای عدم قطعیت است. عدم قطعیت در زنجیره تامین منجر به غیر بهینه شدن تصمیماتی است که با فرض قطعیت گرفته می شوند، از این رو در این تحقیق مدلی با رویکرد استوار و یک مدل یکپارچه سه مرحله برای تطابق با عدم قطعیت در زنجیره تامین به کار رفت. در مرحله اول فاکتور های کلیدی در انتخاب تامین کننده شناسایی شدند. در مرحله بعد با تحلیل سلسله مراتبی فازی تامین کنندگان، با توجه به این شاخص های شناسایی شده، تامین کنندگانی را که حداقل نمره قابل قبول کسب کردند، وارد مدل استوار و احتمالی دو مرحله ای عدد صحیح چند دوره ای - چند محصولی برای تخصیص کوتاه مدت تقاضای دارای عدم قطعیت به محصولات شدند. در نهایت به مقایسه نتایج پرداخته شد و نتایج نشان داد که مدل حاصل از قدرت بالایی برخوردار بوده، منجر به تطابق با تقاضای دارای عدم قطعیت می شود.