در یک شبکه خطوط مواصلاتی که احتمال مسدود شدن برخی از مسیرها وجود دارد انتخاب یک مسیر قابل اعتماد، به این معنا که احتمال برقراری آن بسیار بالا باشد، یک مساله مهم و کاربردی است. اهمیت و ضرورت این مساله در شرایط بحرانی مانند حوادث طبیعی، سیل و زلزله بسیار پررنگ است. در مساله مسیر قابل اعتماد برقراری یا مسدود شدن هر یک از راه های مواصلاتی روی یک شبکه در شرایط بحرانی، یک پارامتر غیر قطعی است که احتمال آن تخمین زده می شود و بین همه مسیرهایی که دو نقطه مشخص را به هم متصل می کنند، مسیری که بیش ترین احتمال برقراری یا بقا را دارد، برگزیده می شود. از آن جا که تصمیم گیری درباره انتخاب مسیرها وابسته به عوامل دیگری مانند مسافت، هزینه یا مدت زمان طی مسیر نیز می باشد، هر کدام از این شاخص ها را می توان در قالب قیودی به مساله اضافه کرد. برای مدل سازی مساله ابتدا با در نظر گرفتن احتمال بقای هر کمان مسیر قابل اعتماد به این صورت تعریف می شود که حاصل ضرب احتمال بقای کمان های آن بیشینه و تا حد امکان به یک نزدیک باشد. سپس برای خطی سازی حاصل ضرب احتمالات از تابع لگاریتم استفاده شده و مدل مساله به فرم مدل کوتاه ترین مسیر مقید تبدیل می شود. در انتها برای حل مدل ارایه شده الگوریتمی ارایه شده است که در هر تکرار با استفاده از برش های منطقی، مسیرهای غیر بهینه به دست آمده، حذف و به جواب بهین نزدیک تر می شود. نتایج حاصل از پیاده سازی این روش روی شبکه های مختلف با ساختار و اندازه های متفاوت نشان می دهد که الگوریتم ارایه شده قادر است در مدت زمان کمی به مسیری دست یابد که با احتمال بالایی می توان انتظار داشت که در شرایط بحرانی برقرار می-ماند و مسافت آن از حد تعیین شده بیش تر نیست.