حسابداری مالی
سال:1393 | دوره:6 | شماره:23 |تعداد مقالات:9

چسبندگی هزینه در ادبیات حسابداری مورد توجه زیادی قرار گرفته است. پژوهش های پیشین برای توضیح پدیده چسبندگی هزینه، بیشتر بر عوامل اقتصادی تاکید کرده اند و نقش چسبندگی هزینه در ادبیات حسابداری مورد توجه زیادی قرار گرفته است. تحقیقات پیشین برای توضیح پدیده چسبندگی هزینه، بیشتر بر عوامل اقتصادی تاکید کرده اند و نقش راهبری شرکتی بر رفتار هزینه ها را کمتر مورد بررسی قرار داده اند. هدف این پژوهش، بررسی نقش سازوکارهای راهبری شرکتی بر رفتار چسبنده هزینه شرکتهای ایرانی است که بدین منظور از رویکرد داده های تلفیقی استفاده شده است. نمونه این تحقیق شامل 212 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی 1391- 1386 می باشد. تحقیق حاضر با توجه به هدف از نوع بنیادی و با توجه به نحوه گردآوری داده نیز یک تحقیق توصیفی (غیرآزمایشی) از نوع همبستگی محسوب می شود. در حضور متغیرهای کنترلی، نتیجه پژوهش حکایت از وجود ارتباط مثبت بین راهبری شرکتی و میزان چسبندگی هزینه ها دارد. شواهد کلی بیانگر آن است که راهبری شرکتی نقش مهمی در توضیح رفتار نامتقارن هزینه ها داشته و یکی از عوامل تعیین کننده این پدیده محسوب می شود. علاوه بر این، نتایج نشان می دهد که با تفکیک شاخص ترکیبی راهبری شرکتی به اجزای بیشتر، اکثر مدل ها غیرمعنادار شده و توان توضیح دهندگی آنها کاهش می یابد.

در این پژوهش، رابطه بین کیفیت افشا و اجزای آن (بهنگامی و قابلیت اتکا) با واکنش تاخیری قیمت سهام در بازه زمانی 1382 الی 1392، در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی شده است. علاوه بر آن، این پژوهش به بررسی رابطه بین اجزای حسابداری و غیر حسابداری تاخیر قیمت سهام با صرف ریسک آتی، می پردازد. بدین منظور از روش رگرسیونی داده های ترکیبی و نیز روش رگرسیونی فاما-مک بث (1973) استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که هر چه کیفیت کلی افشا و بهنگامی ارائه گزارشات مالی افزایش یابد، واکنش تاخیری قیمت سهام کاهش می یابد. به بیان دیگر، در شرکت هایی که کیفیت گزارشگری بالاتر است و اطلاعات مالی به صورت بهنگام تری منتشر می شوند، سرعت عکس العمل قیمت سهام به اطلاعات منتشره بیشتر از سایر شرکت ها است. همچنین، نتایج بیان می کنند که هر چه ریسک ناشی اجزای حسابداری و غیر حسابداری تاخیر قیمت سهام یک شرکت بیشتر باشند، صرف ریسک سال آتی شرکت نیز بیشتر است. این موضوع بدان معناست که سهامداران برای سرمایه گذاری در سهام شرکت هایی که واکنش تاخیری قیمت سهام آنها بالاتر است، بازده بیشتری مطالبه می کنند.

در این پژوهش تاثیر نوع مالکیت نهادی بر ریسک سقوط آتی قیمت سهام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، بر اساس داده های 80 شرکت طی سال 1383 تا 1391 بررسی شده است. در این راستا یک فرضیه اصلی و دو فرضیه فرعی تدوین گردید و جهت آزمون فرضیه ها نیز از روش رگرسیون لجستیک و داده های تابلویی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که مالکیت نهادی تاثیر مثبت معنی داری بر ریسک سقوط آتی قیمت سهام (متغیر نوسان پایین به بالا) دارد. لیکن با تقسیم مالکیت نهادی به فعال و غیر فعال، نتایج نشان می دهد که اثر مثبت مالکیت نهادی بر ریسک سقوط آتی قیمت سهام، ناشی از مالکیت نهادی غیرفعال است، و مالکان نهادی فعال نقش نظارتی در کاهش ریسک سقوط آتی قیمت سهام دارند. به عبارت دیگر مالکیت نهادی فعال تاثیر منفی و مالکیت نهادی غیر فعال تاثیر مثبت بر ریسک سقوط آتی قیمت سهام (متغیر نوسان پایین به بالا) دارند.

هدف از انجام این پژوهش بررسی عوامل موثر بر تصمیم های سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای است. عوامل موثر در این پژوهش وجه نقد، اندازه شرکت، اهرم مالی، سود تقسیمی و فرصت های سرمایه گذاری می باشد. به همین منظور پنج فرضیه تدوین و داده های مربوط به 115 شرکت پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی بین سال 1385 تا 1391 مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از الگوی رگرسیون چند متغیره و داده های ترکیبی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد وجه نقد و فرصت های سرمایه گذاری بر تصمیم های سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای تاثیر مثبت و معناداری دارد. هم چنین اندازه شرکت، سود تقسیمی و اهرم مالی بر تصمیم های سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای تاثیر منفی و معناداری دارد.

این پژوهش با هدف بررسی اثر اندازه و استقلال هیات مدیره بر هزینه های نمایندگی انجام شده است و در آن تعداد بیشتر اعضای هیات مدیره و همچنین استقلال آن ها به عنوان مکانیزم نظارتی در جهت کاهش هزینه های نمایندگی مورد توجه قرار گرفته است. همچنین دو نسبت هزینه عملیاتی به فروش و گردش دارایی ها به عنوان معیاری از هزینه های نمایندگی مورد استفاده قرار گرفته است. به این منظور در پژوهش حاضر اطلاعات 110 شرکت طی سال های 1383 الی 1391 مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش از روش رگرسیون داده های ترکیبی استفاده شده است. نتایج این پژوهش حاکی از این امر است که افزایش اعضای هیات مدیره؛ موجب افزایش نظارت بر فعالیت مدیران می شود از اینرو نسبت هزینه های عملیاتی به فروش و افزایش گردش دارایی ها (بهره وری) می شود.

روش های تامین مالی از مهم ترین و حساس ترین متغیرهای تاثیر گذار بر رشد شرکت ها هستند. ایجاد ترکیب و توازن مناسبی از منابع داخلی و خارجی با توجه به وضعیت شرکت می تواند تضمین کننده رشد شرکت و افزایش دارایی های صاحبان سهام باشد. در این پژوهش رابطه میان اهرم مالی و رشد بنگاه ها مطالعه و حساسیت این رابطه نسبت به جریان های نقدی بررسی می شود. بدین ترتیب تاثیر همزمان منابع داخلی و خارجی بر رشد شرکت ها مورد مطالعه قرار می گیرد. جامعه آماری این پژوهش 88 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1386-1391 است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیات از روش گشتاورهای تعمیم یافته و نرم افزارهای Eviews و Stata استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که شرکت های با محدودیت مالی بالا حساسیت بالاتری به گردش وجوه نقد نشان می دهند و بین رشد و قرارگرفتن در معرض بدهی ارتباط غیرخطی به شکل معکوس U وجود دارد.

پژوهش حاضر با استفاده از معیارها و متغیرهای تفکیکی متعدد به بررسی میزان حساسیت جریان های نقدی وجوه نقد در شرایط وجود یا عدم وجود عدم تقارن اطلاعاتی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. بر این اساس با توجه به متغیرهای در نظر گرفته شده و تدوین فرضیه اصلی پژوهش، به جمع آوری اطلاعات مربوط به تعداد 96 شرکت طی یک دوره زمانی 13 ساله شامل سال های 1380 الی 1392 پرداخته شده است و مدل مربوط به تحلیل رگرسیون تصریح شده است. نتایج کلی پژوهش نشان دهنده این موضوع است که عدم تقارن اطلاعاتی بر میزان حساسیت جریان های نقدی وجوه نقد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران اثرگذار بوده که میزان آن نسبت شرایط تقارن اطلاعاتی بیشتر است. زیرا عدم تقارن اطلاعاتی فرصت انجام فعالیت های یک جانبه مدیران برای تامین منافع شخصی خود را افزایش می دهد که بر حساسیت جریان های وجوه نقد تاثیر فزاینده دارد.

در ادبیات بازارهای سرمایه و مالیه رفتاری، با توجه به واکنش های متفاوت سرمایه گذاران و به منظور افزایش بازده حاصل از سرمایه و کسب بازده مازاد بر بازده مورد انتظار، راهبردهای سرمایه گذاری مختلفی معرفی و توصیه شده است، یکی از این راهبردها، راهبرد سرمایه گذاری معکوس است، که مبتنی بر فرضیه واکنش بیش از اندازه سرمایه گذاران می باشد. اطلاع از نحوه کاربرد راهبرد سرمایه گذاری معکوس می تواند به سرمایه گذاران در انتخاب سهام مناسب جهت رسیدن به حداکثر بازدهی کمک کند. بنابراین، این پژوهش به بررسی سودمندی این راهبرد در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. در این پژوهش، تعداد 152 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1389-1382 بررسی شده است. به منظور اجرای پژوهش، ابتدا دوره زمانی پژوهش به 16 دوره تشکیل پرتفوی و آزمون تقسیم شده و در دوره تشکیل بر اساس 8 متغیر پژوهش (بازده دارایی ها، بازده حقوق صاحبان سهام، بازده فروش، سود عملیاتی، جریان وجوه نقد عملیاتی، بازده سهام، فروش و سود هر سهم) شرکت ها به دو پرتفوی برنده و بازنده تقسیم شده و سپس در دوره آزمون، بازده پرتفوی های برنده و بازنده محاسبه و مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج آزمون فرضیات پژوهش نشان می دهد که با استفاده از راهبرد سرمایه گذاری معکوس می توان در بورس اوراق بهادار تهران بازده اضافی کسب کرد و همچنین سرمایه گذاران در هر دوره تشکیل و آزمون مختلف، نسبت به متغیرهای خاصی واکنش بیش از اندازه نشان می دهند.