مواد نوین
سال:1394 | دوره:6 | شماره:2 (پیاپی 22) |تعداد مقالات:14

در این پژوهش، تاثیر افزودن ذرات اکسید آلومینیوم و حباب های گاز منواکسید کربن از راه سیستم راهگاهی بر ریخت شناسی گرافیت و ریزساختار در چدن خاکستری مطالعه شده است. بمنظور افزودن ذرات آلومینا از واکنش ترمیت پودرهای آلومینیوم و اکسید آهن و برای تولید گاز منواکسید کربن از واکنش احیاء اکسید آهن به وسیله کربن درون سیستم راهگاهی استفاده شد. بررسی های میکروسکوپ نوری، الکترونی روبشی و اسپکتروسکوپی اشعه ایکس تولید شده به وسیله پرتو الکترونی روی نمونه های تولیدی انجام گرفت. ایجاد ماسه سوزی در محفظه قرارگیری پودرها اثبات می کند که واکنش ها بر اساس انتظار انجام گرفته اند و حرارت ناشی از آن ها موجب ماسه سوزی شده است. بررسی های میکروسکوپی نشان می دهند که افزودن ذرات آلومینا تاثیری زیاد بر ریخت شناسی گرافیت دارد. حضور این ذرات درون مذاب، جوانه زنی ناهمگن گرافیت را سبب می شود که در نتیجه، گرافیت های نوع B و گرافیت های نوع کیش ایجاد می شوند. ذرات آلومینا تاثیری شدید بر ریزساختار ندارند. حباب های گاز منواکسید کربن بر ریخت شناسی گرافیت و ریزساختار تاثیری چندان ندارند.

پنل های ساندویچی با هسته فوم آلومینیوم یا کامپوزیت زمینه آلومینیومی، ساختارهایی سبک با قابلیت جذب انرژی هستند که در کاربردهای حفاظت در برابر ضربه نظیر پنل های ساختمانی سبک، مواد بسته بندی و جاذب های انرژی کاربرد دارند. در این پژوهش از آزمون تجربی سوراخ کاری شبه استاتیک روی نمونه های پنل ساندویچی با هسته فوم کامپوزیتی Al S356/SiCp، صفحه هایی از جنس آلومینیوم 1100، نمونه صفحه های بدون هسته فومی و فوم کامپوزیتی بدون حضور صفحه ها استفاده شد. فرورونده بکار رفته از جنس فولاد و دارای سر مخروطی شکل با زاویه 60 درجه، قطر 10 میلی متر و با سرعت سوراخ کاری بسیار پایین و برابر با 0.02 میلی متر بر ثانیه انتخاب شد. نتایج تجربی نشان دادند که استفاده همزمان از صفحه ها و هسته فومی در قالب پنل ساندویچی تاثیری شایان توجه در افزایش مقدار جذب انرژی به وسیله پنل دارد. افزون بر این، مشخص شد که با افزایش ضخامت هسته فومی و صفحه ها، بیشینه نیروی سوراخ کاری و انرژی جذب شده به وسیله نمونه افزایش می یابد. در ادامه آنالیز المان محدود با استفاده از نرم افزار ABAQUS 6.12 بمنظور شبیه سازی آزمون سوراخ کاری شبه استاتیک با شرایطی مشابه با شرایط آزمون تجربی روی مدل هایی از نمونه های یاد شده انجام گرفت. نتایج شبیه سازی شامل توزیع تنش روی مدل ها، منحنی نیرو- جابه جایی، بیشینه نیروی سوراخ کاری و نیز انرژی جذب شده به وسیله نمونه ها ارایه گردید و مشخص شد که نتایج بدست آمده از شبیه سازی در مدل های پنل ساندویچی تطابق مطلوبی با یافته های بدست آمده از آزمون تجربی دارد.

تلاش برای دستیابی به کاهش شایان توجه نفوذپذیری مواد پلیمری در برابر مایعات و گازها برای تولید فرآورده های پلیمری خنثی در کاربردهای مهندسی از جایگاهی ویژه در پژوهش ها برخوردار است. هدف از این پژوهش، بررسی رفتار نفوذپذیری کوپلیمر (اکریلونیتریل- بوتادین) تقویت شده به وسیله نانوذرات کربنات کلسیم در محدوده دمایی 25-45oC و هم چنین، استفاده از آزمون نفوذپذیری حلال جهت ارزیابی ریزساختار نانوکامپوزیت های پلیمری است. نتایج نشان می دهند که غلظت نانوذره در نانوکامپوزیت نقشی تعیین کننده در مقادیر ضرایب نفوذ، جذب و تراوایی نانوکامپوزیت دارد و با افزایش نانوکربنات کلسیم تا مقدار بهینه (15-10 درصد)، روند کاهشی در ضرایب دیده می شود (کاهش 22 درصدی ضریب نفوذ) و در غلظت های بالاتر، روند صعودی بویژه در دماهای بالاتر مشاهده شد. با افزایش درجه حرارت، مکانیسم نفوذ در نانوکامپوزیت های تولیدی به حالت نفوذ فیکی نزدیکتر گردید.افزایش غلظت نانوذره مقدار تورم و سرعت نفوذ حلال و هم چنین، انرژی فعالسازی (تا حدود دو برابر) کاهش نشان می دهند. با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی ریزساختار و پراکندگی نانوذرات کربنات کلسیم در بستر پلیمری ارزیابی و ارتباطی مناسب میان ریزساختار و نتایج تجربی بدست آمده (آزمون نفوذپذیری و مکانیکی) برقرار گردید. روی هم رفته، آزمون های نفوذپذیری، مکانیکی و تصاویر میکروسکوپ الکترونی ریزساختار رفتاری مشابه برای نانوکامپوزیت های تولیدی ارایه نمودند و می توان پیشنهاد کرد که از آزمون نفوذپذیری به عنوان شیوه ای ارزان قیمت و ساده برای شناسایی و ارزیابی خواص نانوکامپوزیت های پلیمری استفاده شود.

دیرگدازهای منیزیا-کربن به گونه گسترده در کنورتورها، کوره های قوس الکتریکی و پاتیل های فولاد سازی استفاده می شوند. این دیرگدازها مقاومت به سرباره و مقاومت به شوک حرارتی خوبی دارند که ناشی از خواص مناسب کربن مانند ترشوندگی ضعیف، هدایت حرارتی بالا و انبساط حرارتی پایین می باشد. مشکل اصلی، فرسایش دیرگدازهای خط سرباره در اثر اکسیداسیون و خوردگی شیمیایی و سایش مکانیکی دیرگداز به وسیله سرباره و نیاز به تعمیر و تعویض آجر دیرگداز می باشد. در این پژوهش، اثر استفاده از پیونددهنده هگزامتافسفات سدیم در حضور آب و بکارگیری ضایعات آجر دیرگداز منیزیا-کربن فرسوده مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، ترکیبات گوناگونی متشکل از 0، 3 و 5 درصد هگزامتافسفات سدیم تهیه و میزان دانسیته حجمی (BD)، تخلخل ظاهری (%AP) و استحکام فشاری سرد (CCS) نمونه ها در درجه حرارت های 200، 500 و 1100 درجه سانتی گراد اندازه گیری و نیز مطالعات فازی (XRD) و ریزساختاری (SEM) انجام شد. نتایج نشان داد که استفاده از 5% هگزامتافسفات سدیم باعث ایجاد اتصالات فسفاتی با ریخت شناسی سوزنی شکل نظیر MgP2O7، Mg3(PO4)2 و AlPO4 (با توجه به حضور مقداری Al2O3 در ترکیب آجر ضایعاتی) می گردد و خواص فیزیکی و مکانیکی دیرگداز را بویژه در دمای پایین بهبود می بخشد. بنابراین، از این جرم ها برای تعمیر سرد پاتیل می توان استفاده کرد.

در بین روش های گوناگون استحکام دهی فلزات، ریز کردن دانه ها به عنوان روشی موثر و کم هزینه پذیرفته شده است. امروزه با استفاده از روش های ترمومکانیکی پیشرفته می توان اندازه دانه های فریت را حتی تا کم تر از 1 میکرون نیز ریز کرد. از جمله روش های نوین در دهه اخیر، در مورد ریز کردن ساختار فلزات استفاده از تغییر شکل پلاستیک شدید است. بر این اساس، در این پژوهش، تاثیر تغییر شکل پلاستیک شدید از راه روش اکستروژن و فشار در کانال های همسان متقاطع در محدوده کار سرد فریت بر مقدار ریز شدن فریت و امکان ایجاد ساختار فرا ریزدانه و نانوساختار در یک نوع فولاد ساده کربنی بررسی شده است. نتایج نشان دادند که روش تلفیقی اکستروژن و فشار در کانال های همسان متقاطع روشی موثر در فرآوری فولاد کربنی نانوساختار است به گونه ای که با این روش فولاد نانوساختار با اندازه کریستالیت هایی در حد 125 نانومتر و با استحکام تسلیم سه برابر فولاد درشت دانه اولیه فراوری شد.

هدف از این پژوهش ساخت نانوکامپوزیت سطحی در آلیاژ منیزیم AZ31 به روش اصطکاکی اغتشاشی و بررسی پارامترهای فرآیند روی خواص آن می باشد. برای ساخت نانوکامپوزیت سطحی از سه ابزار با پین بدون رزوه، پین رزوه دار و پین شیاردار و سرعت چرخش های 800، 1000، 1200 و 1400 دور در دقیقه استفاده شد. با افزایش سرعت چرخش ابزار به دلیل بهبود سیلان مواد توزیع ذرات تقویت کننده بهبود یافت. با این حال، به دلیل افزایش حرارت تولیدی با افزایش سرعت چرخش، رشد دانه بیش تری در سرعت های چرخش بالاتر رخ داد. در دو ابزار با پین بدون رزوه و پین شیاردار به دلیل عدم وجود رزوه، سیلان مواد به صورت مناسب ایجاد نشد و در نتیجه حفراتی در منطقه اغتشاشی به وجود آمد. در حالی که در ابزار با پین روزه دار به دلیل بالا بودن سیلان مواد حفره ای مشاهده نگردید. نتایج تفرق اشعه ایکس Al2O3 نشان نداد که به دلیل پایین بودن درصد فاز تقویت کننده و هم چنین، اندازه دانه بسیار ریز این ذرات می باشد. افزون بر این، بافت بلوری اولیه ماده پس از فرآیند اصطکاکی اغتشاشی کاملا تغییر کرد. با توجه به باندهای ایجادشده در منطقه اغتشاشی که دارای مقادیر گوناگونی از ذرات تقویت کننده بود، نواسان های سختی در این منطقه مشاهده شد. با افزایش سرعت چرخش ابزار به دلیل توزیع بهتر ذرات تقویت کننده، نتایج سختی یکنواخت تر شد.

در این پژوهش با استفاده از دستگاه دیلاتومتری، رفتار فولاد زنگ نزن مارتنزیتی 422 AISI در حین سرد کردن پیوسته مورد مطالعه قرار گرفت و دیاگرام CCT این فولاد بدست آمد. برای این منظور نمونه های استاندارد آزمون دیلاتومتری منطبق بر الزامات استاندارد SEP 1681 به صورت استوانه هایی به قطر 4 mm و طول 10 mm تهیه گردید. در آزمون دیلاتومتری گرمایش نمونه ها تحت اتمسفر خلا، انجام گرفت. نتایج بیانگر این است که پس از رسیدن به دمای آستنیته 1040oC و نگهداری در این دما به مدت 15 دقیقه، مدت زمان های سرد کردن 5، 15، 30 دقیقه 1، 3، 6، 12، 18 ساعت فاز مارتنزیت در محدوده دمایی 300-238oC تشکیل شد. با سرد کردن در مدت زمان های 24، 36 و 48 ساعت فاز پرلیت تشکیل شد. محدوده دمایی آغاز استحاله پرلیتی 621-472oC و محدوده دمایی پایان این استحاله 504-367oC است. دمای آغاز استحاله مارتنزیتی برای این نمونه ها 310-300oC است. در مدت زمان سرد کردن 36 ساعت فاز بینیت در محدوده دمایی 451-402oC تشکیل شد. نتایج آزمون سختی پذیری نشان از بالا بودن سختی پذیری در این فولاد بوده و منحنی جامینی به صورت خط راست بوده است.

نسبت Si/Al از جمله پارامترهای موثر بر خواص فیزیکی-شیمیایی کاتالیست های نانوساختار LaAPSO-34 می باشد. استفاده از نسبت بهینه Si/Al در این غربال مولکولی کارایی آنها را تا حدچشمگیری در فرایند تبدیل متانول به الفین های سبک افزایش داده است. کاتالیست های نانوساختار LaAPSO-34 با نسبت های گوناگون Si/Al به روش هیدروترمال سنتز و با آنالیزهای XRD، FESEM، EDX، BET و FTIR تعیین خصوصیات شدند. نتایج آنالیز XRD نشان دادند که در نسبت های پایین Si/Al شبکه کریستالی رشد چشمگیری نداشت، اما با افزایش این نسبت، بلورینگی افزایش یافت. تصاویر FESEM نشان داد با افزایش نسبت Si/Al ذرات مکعبی شکل چابازیت به صورت کامل ایجاد شده، اما در نسبت های بالای Si/Al صافی سطح ذرات کاتالیستی کاهش یافت. آنالیز EDX حضور عناصر سازنده این زئولیت را تایید کرد و پراکندگی یکنواخت اجزا را نشان داد. نتایج بدست آمده از آنالیز BET نشان دادند که با افزایش نسبت Si/Al از 0.1 به 0.3 سطح ویژه در کاتالیست های نانوساختار LaAPSO-34 افزایش یافته است. پیک های ناشی از آنالیز FTIR گروه های عاملی ساختار چابازیت را در نسبت های گوناگون Si/Al تایید نمود. نتایج ارزیابی عملکرد کاتالیست ها نشان دادند که با افزایش دمای واکنش مقدار تبدیل متانول افزایش یافته است. با افزایش نسبت Si/Al از 0.1 به 0.3 کارایی کاتالیست های نانوساختار LaAPSO-34 بهبود یافت و مدت زمان بیش تری طول کشید تا کاتالیست غیرفعال شود.

هیدروکسیدهای فلزی فاز آلفا (a-LH) مواد لایه ای هستند که ساختاری شبیه به هیدروکسیدهای لایه ای معروف تر LDH دارند.a-LH و نانوهیبریدهای آن ها پیش ماده های مناسبی برای ساخت نانوساختارهای اکسیدی فلزی دوپ شده و دوپ نشده، فلزات و آلیاژهای فلزی، هم چنین، برای مواد کربنی و کامپوزیت های کربن و اکسید فلزات هستند. در این مقاله به روش سنتز هم رسوبی، نانو هیبرید آلی- معدنی هیدروکسیدی لایه ای فاز آلفا با استفاده از نیترات هیدروکسید روی (Zn5(OH)8(NO3)2) تولید گردید و فلزات واسطه ای همچون Ni2+، Co2+، Fe2+، Al3+ درون ساختار آن دوپ شد و منبع کربنی گالیک اسید بین لایه های آن افزوده شد، سپس نانوهیبرید ایجاد شده در دمای 1000 و 900 درجه سانتی گراد در اتمسفر خنثی نیتروژن، عملیات حرارتی شده و منجر به تولید مواد کربنی به همراه اکسیدهای فلزی گردید. در انتها برای از بین بردن اکسیدهای فلزی تولید شده، محصول اسید شویی شد. کاربرد ماده کربنی تولید شده به عنوان الکتروکاتالیست در کاتد پیل سوختی پلیمری بررسی شد. در همه الکترودها به دلیل وجود کربن متخلخل و هم چنین، نیتروژن موجود در ساختار کربن، انتقال الکترون بهتر و واکنش احیای اکسیژن سریع تر انجام شد. پتانسیل های مدار باز بدست آمده از آنالیز LSV مقادیری در رنج 0.9-1.1 V برای همه کاتالیست های فلزی غیر گرانبها نشان داد. این مقادیر به مقدار تئوری احیای پتانسیل استاندارد اکسیژن (1.2V) بسیار نزدیک بوده است. دانسیته جریان تبادلی برای تمامی الکترودها مضربی از 10-4 یا 10-5 و یا 10-6 و هم چنین، شیب تافلی بدست آمده برای بیش تر الکترودها در محدوده 100 mv/dec تا 140 بوده که بسیار نزدیک به پلاتین می باشد.

پوشش دی اکسید تیتانیم با استفاده از روش اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی در یک مرحله و طی زمان کوتاهی (ده دقیقه) روی سطح تیتانیم خالص تجاری اعمال شده است. در این پژوهش رفتار خوردگی تیتانیم خالص تجاری و نمونه پوشش داده شده با این روش در محیط اسید سولفوریک مورد بررسی قرار گرفته است. ترکیب فازی و ریخت شناسی سطحی پوشش ایجاد شده به ترتیب توسط پراش سنجی پرتوی ایکس و میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده از پراش سنجی پرتوی ایکس نشان داد که پوشش بدست آمده از فاز آناتاز با ترکیب شیمیایی دی اکسید تیتانیم تشکیل شده است و در شرایط پوشش دهی فاز روتایل تشکیل نشده است. علاوه بر این بررسی های میکروسکپی نشان دادند که پوشش ایجاد شده متخلل است و میکرو حفرات با قطر چند میکرو متر در اثر فرآیند چرقه زنی روی سطح پوشش ایجاد شده اند.آزمایش های الکتروشیمیایی پتانسیل مدار باز، پلاریزاسیون سیکلی در محیط هوازدایی شده حاوی 40 گرم بر لیتر اسید سولفوریک و 40 گرم بر لیتر کلرید سدیم انجام شد. نتایج بدست آمده نشان می دهند که افزون بر افزایش پایداری ترمودینامیکی تیتانیم در محیط آزمایش، نرخ خوردگی بیش از هشت مرتبه کاهش می یابد. مهم ترین دست آورد ایجاد پوشش اکسیدی ایجاد شده، افزایش مقاومت به خوردگی موضعی تیتانیم در محیط آزمایش است.

الکترولیت -b” آلومینا به عنوان هادی یون سدیم در باتری های سدیم سولفور استفاده می شود. برای دست یابی به هدایت یونی مناسب، بایستی به الکترولیتی با دانسیته بالا و میکروساختار یکنواخت در طی فرآیند ساخت دست یافت. به این منظور، در این پژوهش ضمن سنتز پودر -b” آلومینا، تاثیرپارامترهای موثر بر رفتار چگالش سرامیک -b” آلومینا مورد بررسی قرار گرفته است. پودر -b” آلومینا با روش زتا سنتز و نمونه های خام با روش پرس تک محوره شکل داده شد و در دماها و زمان های گوناگون زینتر گردید. از پراش پرتو اشعه ایکس برای تعیین فازهای تشکیل شده و از میکروسکوپ الکترونی روبشی برای بررسی میکروساختار نمونه ها به همراه اندازه گیری دانسیته برای بررسی رفتار چگالش استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که میکروساختار سرامیک -b” آلومینابه شدت وابسته به شرایط زینترینگ می باشد.افزایش زمان زینترینگ، منجر به کاهش دانسیته و غیر یکنواختی در میکروساختار نمونه ها گردید.شرایط بهینه برای زینترینگ الکترولیت -b” آلومینا دمای 1620 درجه سانتی گراد به مدت 15 دقیقه برای دست یابی به دانسیته بیش از 99 درصد تئوری، با میکرو ساختار یکنواخت، بدون رشد دانه افراطی و عدم تشکیل میکرو ساختار دوگانه و درصد فاز b”-Al2O3 بیش از 99 درصد، تعیین شد.

امروزه کامپوزیت های زمینه فلزی به خاطر خواص مکانیکی و مقاومت به سایش مناسب، توجه زیادی را به خود معطوف کرده است. در این تحقیق، تاثیر زمان آسیاکاری و دمای تف جوشی بر ریزساختار و خواص مکانیکی کامپوزیت زمینه آلومینیومی تقویت شده با ذرات SiC مورد بررسی قرار گرفت. پودرهای آلومینیوم و کاربید سیلیسیوم، در زمان های متفاوت 0.5، 1، 2، 4 و 8 ساعت، تحت اتمسفر گاز آرگون با نسبت حجمی 20 درصد فاز تقویت کننده در آسیای گلوله ای سیاره ای، آسیاکاری شدند. سپس مخلوط به دست آمده در فشار 500 مگاپاسکال در دمای محیط به صورت سرد فشرده و به شکل های قرص و استوانه تولید شد. با بررسی خواص ریزساختاری نمونه ها، زمان بهینه آسیاکاری تعیین شد. پس از تعیین زمان مناسب آسیاکاری، نمونه ها در کپسول های کوچکی محبوس و به مدت 1 ساعت در دماهای 400، 450، 500، 550 و 600 درجه سانتی گراد تف جوشی شدند. به منظور بررسی مورفولوژی و توزیع ذرات تقویت کننده در زمینه، از میکروسکوپ الکترونی روبشی و برای بررسی خواص مکانیکی و تریبولوژیکی کامپوزیت ها از آزمون سختی سنجی و سایش استفاده شد. نتایج نشان داد که زمان بهینه برای آسیاکاری 8 ساعت و دمای بهینه تف جوشی 600oC است. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش دمای تف جوشی، سختی، چگالی و مقاومت به سایش افزایش می یابد.

در این پژوهش بمنظور بررسی خاصیت ضد باکتریایی نانوذرات نقره و نانوکامپوزیت های پلی اتیلن-نقره، ابتدا نانوذرات نقره به روش کاهش شیمیایی سنتز و به وسیله روش های پراش پرتو-ایکس و میکروسکوپ الکترونی عبوری شناسایی شدند. اندازه میانگین نانوبلورک های نقره 21.7 نانومتر تعیین شد. پس از آن نانوکامپوزیت های پلی اتیلن-نقره با 5، 10، 20 و 30 درصد وزنی نانوذرات نقره به روش آسیاکاری مکانیکی ساخته شده و شناسایی آن ها با استفاده از روش های پراش پرتو ایکس و میکروسکوپ های الکترونی عبوری و روبشی انجام گرفت. نتایج حاکی از توزیع مطلوب نانوذرات نقره در زمینه پلی اتیلن است. خاصیت ضد باکتریایی نانوذرات و نانوکامپوزیت ها با درصدهای گوناگون نانوذرات نقره با استفاده از دو باکتری استافیلوکوک اوریوس و اشرشیاکولی به روش دیسک نفوذی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که نانوذرات نقره و نانوکامپوزیت های پلی اتیلن نقره دارای خاصیت ضد باکتری هستند و این خاصیت با افزایش درصد وزنی نانو ذره در دیسک افزایش می یابد. افزون بر این، مشخص شد که فعالیت ضد باکتریایی نانوذرات نقره در مقابل باکتری استافیلوکوک اوریوس نسبت به اشرشیا کولی بیش تر است.

تاکنون روش های بسیار زیادی برای سنتز ذرات دی بوراید زیرکونیم بکار رفته است که انتخاب هر یک از این روش ها مزایا و معایبی را در بر داشته است. در این میان فرایند احیا می تواند جزء روش های کم هزینه بشمار رود. در این پژوهش با استفاده از پودرهای اولیه زیرکونیا، بورات، کاربید بور و کربن، پودر دی بوراید زیرکونیم باروش احیا تولید شد. دی بوراید زیرکونیم با استفاده از فرایندهای احیای کربوترمال (ZrO2+B2O3+C)، احیای بوروترمای (ZrO2+B4C) و احیای تلفیقی بروترمال و کربوترمال، (بوروکربوترمال)، (ZrO2+B4C+C) سنتز شد. بررسی ها به وسیله XRD و میکروسکوپ الکترونی SEM نشان دادند که پودر ZrB2 تولید شده با روش احیای کربوترمال به صورت میله ای شکل رشد کرده ضمن این که ناخالصی کربن در پودر ZrB2 مشاهده شد که با انجام فرایند حرارت دهی در کوره اکسیدی حذف گردید. در محصول ناشی از فرایند سنتز با روش بوروترمال، ناخالصی بورات و رشد میله ای شکل ZrB2 مشاهده شد. ناخالصی بورات به راحتی در شست و شوی با اتانول و آب حذف شد. در سنتز به روش احیا بور و کربوترمال نسبت به سنتز با روش احیا بوروترمال نفوذی کم تر در میان دانه ها رخ داده است، این امر به دلیل وجود کربن در نمونه است. ضمن این که مشابه با روش کربوترمال کربن از سیستم خذف شد. مقایسه روش ها نشان داد که روش سنتز پودر دی بوراید زیرکونیوم با استفاده از احیای کاربید بور روشی مطلوب تر از جهت ریخت شناسی پودر و سینترپذیری، در بین روش یاد شده برای تولید پودر می باشد.