مواد نوین
سال:1397 | دوره:9 | شماره:2 (پیاپی34) |تعداد مقالات:12

شیشه زیستی 45S5 به روش واکنش در حالت جامد با استفاده از شیشه سودالایم، کلسیم کربنات، سدیم کربنات و فسفر پنتااکسید سنتز شد. ترکیب شیشه سودالایم توسط آنالیز عنصری فلئورسانس پرتوی ایکس(XRF) تعیین شد و مقادیر مورد نیاز از سایر مواد اولیه برای رسیدن به ترکیب شیشه زیستی 45S5 محاسبه و به آن اضافه گردید. مخلوط پودرها به دو شکل پودر و قرص تهیه شده و تحت شرایط عملیات حرارتی مختلف (º C800 تا º C1000) قرار گرفت تا شیشه-سرامیک مطلوب به دست آید. با استفاده از پراش اشعه ایکس (XRD) و آنالیز حرارتی افتراقی (DTA) خواص فازی و حرارتی نمونه ها بررسی شد. دمای تبلور شیشه سنتز شده º C690 تعیین شد. فازهای بلورین Ca2Na2Si3O9 و CaNaPO4 در تمام نمونه ها مشاهده شد. نمونه ها در محلول مشابه بدن (SBF) قرار گرفته و زیست فعالی آن ها به روش برون تنی (in vitro) با ارزیابی الگوهای پراش اشعه ایکس (XRD) و تصاویر میکروسکوپ الکترونی (SEM) مورد بررسی قرار گرفت. زیست فعالی نمونه ها با توجه به شناسایی لایه هیدروکسی آپاتیت تشکیل شده بر روی سطوح آن ها تایید گردید. نتایج نشان داد که دمای عملیات حرارتی نسبت به زمان آن تاثیر بیشتری بر تشکیل شدن فازهای بلورینه دارد و نمونه ی پودری ای که تحت شرایط عملیات حرارتی در دمای º C1000 و مدت زمان 8 ساعت قرار گرفته، خواص زیست فعالی بهتری نسبت به نمونه هایی که در دمای پایین تر عملیات حرارتی شده اند دارند.

در تحقیق حاضر، اثر روش ساخت بر استحکام مکانیکی و پایداری شیمیایی الکترولیت کامپوزیتیBaCe0. 7Zr0. 1Y0. 2O3-δ (BCZY7)-(Li/Na)2CO3 با قابلیت هدایت یون پروتون مورد بررسی قرار گرفته است. الکترولیت کامپوزیتی فوق الذکر به روش مخلوط سازی پودرهای کربنات و ترکیب BCZY7 حاصل از واکنش در حالت جامد و سپس انجام عملیات شکل دهی– تف جوشی و همچنین به روش غوطه وری قطعه متخلخل BCZY7 در مذاب فاز کربنات، تهیه و خصوصیات مکانیکی، الکتریکی و پایداری شیمیایی آن ها مورد مطالعه قرار گرفت. در این رابطه، به منظور تولید قرص های BCZY7 متخلخل جهت استفاده در روش غوطه وری، از پودر نشاسته برای تولید حفرات استفاده شد. برخی از تکنیک های استفاده شده در این تحقیق جهت آنالیز ترکیبات سنتز شده و الکترولیت های تولیدی شامل مواردی چون XRD و SEM می باشد. استحکام مکانیکی قطعات تولیدی از الکترولیت های کامپوزیتی با استفاده از روش رینگ بر روی رینگ و اندازه گیری هدایت الکتریکی با استفاده از روش آنالیز امپدانس بصورت تابعی از دما، انجام شد. نتایج حاصل از این آزمایش ها نشان دادند که علیرغم توزیع یکنواخت تر فاز کربنات در بین ذرات BCZY7 در الکترولیت کامپوزیتی ساخته شده به روش مخلوط سازی مکانیکی، استحکام آن ها نسبت به نمونه های تولید شده به روش غوطه وری کمتر است. دلیل این مسئله می تواند ناشی از دمای پخت نسبتاً پایین این نمونه ها و در نتیجه عدم ایجاد اتصال مستحکم بین ذرات دیر گداز BCZY7 باشد. با این وجود، توزیع یکنواخت فاز کربنات در بین ذرات سرامیکی BCZY7 و وجود تخلخل های کمتر در الکترولیت ساخته شده به روش مخلوط سازی مکانیکی، آن را از نظر پایداری شیمیایی در مقابل نفوذ گاز CO2 مقاوم تر ساخته است. نتایج بدست آمده از آنالیز امپدانس، نشان دادند که کامپوزیت تهیه شده به روش مخلوط سازی و تف جوشی نسبت به نمونه ی تهیه شده به روش غوطه وری در مذاب در محدوده دمایی ° C700-500 دارای هدایت یونی بالاتری می باشد. هدایت یونی این کامپوزیت، حاوی 54 درصد حجمی فاز کربنات، در دمای ° C700 در اتمسفر محیط معادل s. cm-1635/0 تعیین شد.

مخلوط های سولفیدروی-آلومینیم (ZnS-Al) با نسبت های استوکیومتری متفاوت تهیه شدند. سپس عملیات آسیاکاری نمونه ها توسط آسیای سیاره ای در زمانهای گوناگون انجام شد. نتایج نشان داد واکنش احیاآلومینوترمی سولفیدروی در شرایط آسیاکاری به تدریج پیش می رود و حتی پس از 10 ساعت نیز واکنش احیا کامل نمی شود. نشانه هایی از رخداد واکنش خود پیش روند مکانیکی (MSR) در مخلوط های سولفیدروی-آلومینیم در شرایط آسیاکاری دیده نشد. آزمونهای گرمایش همدما برای نمونه های سه ساعت آسیاکاری مخلوط های سولفیدروی-آلومینیم در اتمسفر آرگن به مدت یک ساعت انجام شد. نتایج آنالیزهای پراش اشعه ایکس آزمونهای گرمایش همدما نشان داد محصول غالب در این سیستم، فاز سولفیدآلومینیم روی (ZnAl2S4) با ساختار هگزاگونال است. این فاز اسپینل در آزمونهای گرمایش همدما برای مخلوط های سولفیدروی-آلومینیم سه ساعت آسیاکاری شده با نسبت مولی4: 2ZnS: Al = به خوبی متبلور شد. اما نشانه های روشنی از فاز سولفیدآلومینیم در آنالیز اشعه ایکس مخلوط 3: 2ZnS: Al= دیده نشد. بر اساس محاسبات ترمودینامیکی نرم افزارHSC و نمودار فازی سیستم ZnS-Al2S3، شرایط تشکیل فازهای محصول برای مخلوط (ZnS-Al) تشریح شد. نتایج نشان داد افزودن مقدار آلومینیم بیش از مقدار استوکیومتری تاثیر منفی در متبلور شدن فاز اسپینل ZnAl2S4 دارد. در نهایت، نتایج آزمونهای گرمایش همدما نشان داد نسبت Al/Zn و نسبت مولی سولفیدروی-آلومینیم در مخلوط اولیه اثر قابل توجهی در تشکیل فاز سولفید آلومینیم روی (ZnAl2S4) دارد.

در سال های اخیر، آلیاژهای آمورف پایه آهن به دلیل خواص مغناطیسی عالی درکنار هزینه نسبتاً پایین گسترش زیادی یافته اند. در این تحقیق، تاثیر افزودن عامل کنترل کننده (PCA) بر میکروساختار و خواص مغناطیسی آلیاژ آمورف پایه آهن Fe75Ta5Si10C10 تولید شده به روش آلیاژسازی مکانیکی بررسی شد. نتایج حاصل از پراش پرتو ایکس نشان داد که تنها با افزودن 2% عامل کنترل کننده به آلیاژ فوق فاز آمورف تشکیل می شود، درحالیکه بدون افزودن عامل کنترل کننده هیچ هاله آمورفی مشاهده نشد. همچنین با افزایش زمان آسیاکاری تا مراحل پایانی (120 ساعت)، درصد وزنی فاز آمورف افزایش یافت و در نهایت به مقدار 94% رسید. تصویر میکروسکوپ الکترونی عبوری گرفته شده از نمونه 120 ساعت آسیاکاری شده تشکیل فاز آمورف را تائید کرد. نتایج نشان داد اندازه بلورک ها و کرنش شبکه پس از 50 ساعت آسیاکاری به ترتیب به10 نانومتر و 44/1% برای نمونه با PCA و 15 نانومتر و 37/1% برای نمونه بدون PCA رسید. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی ریزتر شدن ذرات پودر در اثر افزودن PCA را تائید کرد. با افزودن PCA به دلیل وجود عناصر غیرمغناطیسی بیشتر، مقدار مغناطش اشباع کمتری نسبت به حالت بدون PCA به دست آمد. به علاوه، به دلیل وجود ناهمسانگردی بلوری کم و تشکیل فاز آمورف در اثر افزودن PCA، میدان پسماندزدای مغناطیسی کمتری حاصل و در نتیجه خواص مغناطیسی نرم بهبود یافت. بنابراین نتایج کلی این پژوهش، بهبود قابلیت شیشه ای شدن و خواص مغناطیسی نرم در اثر افزودن PCA می باشد.

نانوذرات موادی امیدبخش با کاربرد های مختلف هستند که اصلاح سطح آن ها یک تکنیک مهم برای توسعه ی این کارآیی ها می باشد. در این پژوهش یک نانوساختار جدید طی چهار مرحله سنتز شد که می تواند به منظور حذف آلاینده ها از پساب مورد استفاده قرار گیرد. نخست نانوذرات اکسید گرافن (GO) به روش هامر اصلاح شده سنتز و سپس با ترسیب هم زمان یون های فروس و فریک در یک محیط بازی بر سطح نانوذرات، اکسید گرافن، مغناطیسی گردید. پس از آن نانوذرات اکسید گرافن مغناطیسی (m-GO) با پلیمرهای ساکاریدی چیتوزان، با اتصال کووالانسی پوشش داده شدند. سپس نانوذرات اکسید گرافن مغناطیسی پوشش داده شده با چیتوزان (m-GO@Chi)، با روش اتصال عرضی به ترکیب بازشیف سیستئین-گلوتارآلدهید (CG) متصل شده و سطح آن با اسیدآمینه ی گوگرددار سیستئین اصلاح شد (m-GO@Chi-Cys). بعد از آن فرآیند اصلاح سطح نانوذرات با استفاده از آنالیزهای شناسایی، بررسی شد. نتایج طیف سنجی FT-IR حاکی از آن بود که اصلاح سطح در هر مرحله موفقیت آمیز بوده و حضور گروه های عاملی اپوکسید، کربونیل، آمینو و تیول در سطح نانوذرات تایید شد. مطابق تصاویر FESEM، ذرات GO سنتز شده دو بعدی و با ضخامت میانگین 165-29 نانومتر بودند و پس از مغناطیسی شدن، نانوذرات اکسید آهن با اندازه ی میانگین 50-35 نانومتر در سطح GO مشاهده شد. جهت بررسی خواص مغناطیسی نانوذرات از آنالیز VSM استفاده شد. عدم وجود پسماند در نمودار مغناطیسی شدن نانوذرات و کاهش قابل اغماض در مغناطش اشباع نانوذرات m-GO@Chi-Cys در مقایسه با m-GO را نشان داد که به دلیل حضور لایه ی نازک چیتوزان بر روی ذرات اولیه است.

در این پژوهش فولاد GS-45CrNiMo4-2 بعنوان یکی از فولادهای ابزار کم آلیاژ ریختگی بهسازی شده مورد استفاده در چرخ های جرثقیل و دیگر قطعات مهندسی، تحت سیکلهای مختلف عملیات حرارتی کوئنچ-تمپر قرار گرفت. بررسی های ساختاری، آزمونهای مکانیکی (کشش و ضربه) و سطوح شکست آزمون کشش نمونه های کوئنچ شده در محیط های خنک کننده روغن C° 100 و C° 200 و دمای تمپر C° 500-250 با دمای آستنیت C° 800 صورت پذیرفت. سختی، استحکام و انرژی ضربه نمونه مرجع به ترتیب HRC20، MPa 724 و J20 می باشد. نتایج نشان می دهد با انجام سیکل های عملیات حرارتی فوق مقادیر سختی در روغن C° 100 و C° 200 به ترتیب HRC50 و 55 و استحکام و انرژی ضربه برای هر دو محیط تقریباً MPa 1730 و J 7 می باشد. به کارگیری دمای تمپر از C° 250 تا C° 500 افت سختی، استحکام و افزایش انعطاف پذیری و انرژی ضربه تا J 40 به وجود خواهد آورد. از طرفی در محیط خنک کننده روغن C° 200 سختی ثانویه به دلیل وجود آستنیت باقی مانده بیشتر، در دمای تمپر C° 350 رخ داده است. در دمای تمپر C° 250 ترکیب خوبی از انعطاف پذیری و انرژی ضربه را شاهد نبوده و شکست در این دما کلیواژ می باشد. در دماهای تمپر بالای C° 500 شکست از نوع نرم می باشد و در دماهای تمپر بین C° 250-350 شکست از نوع شبه کلیواژ (ترد+نرم) می باشد.

در مقاله حاضر رفتار خزشی دو آلیاژ Mg-2Mn-1Ca (MX21) و Mg-2Mn-1RE (ME21) در شرایط اکسترود شده مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی های ریز ساختاری این دو آلیاژ با استفاده از میکروسکوپ نوری (OM)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و پراش پرتو ایکس (XRD) انجام و فازهای تشکیل شده مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج بررسی ها نشان دادند که افزودن عناصر خاکی نادر با تشکیل فازهای پایدار در برابر حرارت Mg17RE2و Mg12RE از یک سو، و افزودن کلسیم با تشکیل فاز پایدار در برابر حرارتMg2Ca از سوی دیگر، ضمن ریز کردن ساختار، سبب بهبود خواص مکانیکی این دو آلیاژ شدند. جهت بررسی رفتار خزشی این آلیاژها از آزمون خزش فروروندگی در محدوده دمایی K 498-423 استفاده شد. در هر دو آلیاژ، در محدوده تنشهای پایین و بالا، رفتار متفاوتی از آلیاژ مشاهده شد. در ناحیه تنشهای پایین، توان تنشی بین 6-4 و انرژی فعالسازی نزدیک به انرژی فعالسازی نفوذ از طریق هسته نابجایی های منیزیم (Qpd = 95 kJ/mol)، مکانیزم خزش را صعود نابجایی ها، کنترل شده از طریق نفوذ از هسته نابجایی ها معرفی می نماید. در ناحیه تنشی بالا، توان تنشی بین 14-10 و انرژی فعالسازی نزدیک به انرژی فعالسازی نفوذ در خود منیزیم (Qld = 135 kJ/mol)، مکانیزم غالب را، خزش نابجایی ها پیش بینی می کند. نتایج آزمون ها از بهبود رفتار خزشی آلیاژ ME21نسبت به آلیاژ MX21 حکایت دارند.

یکی از مهمترین روش های سختکاری فولادهای ابزار استفاده از پوشش های کاربیدی است که در طی این فرآیند اتم وانادیم در دمای بالا به سطح نمونه نفوذ کرده و با کربن موجود در فولاد واکنش می دهد و کاربید وانادیم با سختی بالا را ایجاد می کند. یکی از روش های نوین ایجاد پوشش، پلاسمای الکترولیتی می باشد. در تحقیق حاضر تلاش می شود تا به کمک روش پلاسمای الکترولیتی پوششی از جنس کاربید وانادیم در سطح نمونه ایجاد و در مرحله بعدی پارامترهای موثر در ضخامت و سختی این پوشش را بهینه نمود. در همین راستا از روش طراحی آزمایش RMS در جهت بهینه سازی پوشش استفاده شد. الکترولیت تحقیق از موادی چون اکسید وانادیم، اسید کلریدریک و NaOH تشکیل شده است. که NaOH به عنوان افزایش دهنده هدایت به عنوان یک پارامتر مهم به شمار می رود. علاوه بر NaOH اختلاف ولتاژ و زمان پوشش دهی نیز از مهمترین پارامترهای تاثیر گذار بر ضخامت و سختی پوشش است که در این تحقیق به عنوان متغیر های مستقل به شمار می روند. از متغیر های وابسته تحقیق نیز می توان به ضخامت و سختی اشاره کرد. نتایج تحقیق نشان میدهد که حالت بهینه نمونه کاربید وانادیم ایجاد شده به روش پلاسمای الکترولیتی داری اختلاف ولتاژ 100 ولت، مقدار NaOH در حدود 50 گرم بر لیتر و مدت زمان 65/6 دقیقه می باشد. نمونه بهینه دارای سختی در حدود 1250 ویکرز و ضخامتی در حدود5/29 میکرون است.

تقاضای انرژی در جهان به دلیل رشد جمعیت، پیشرفت صنعتی و استفاده زیاد از دستگاه های الکتریکی مدرن روز به روز در حال افزایش است. بنابراین، پیداکردن یک منبع انرژی قابل اطمینان، مقرون به صرفه و تجدیدپذیر برای آینده مورد نیاز است. در سال های گذشته، سلول خورشیدی نقش مهمی را در رقابت انرژی جهانی و محیطی به عنوان یک منبع پاک و پایدار داشته است. در میان انواع سلول های خورشیدی، سلول های خورشیدی پروسکایتی به عنوان سوپراستار صنعت فتوولتائیک در سال های اخیر پدیدار شده اند. در تمام انواع مختلف سلول های خورشیدی پروسکایتی، مورفولوژی و پوشش دهی لایه پروسکایت نقش مهمی را در کارایی فتوولتائیکی سلول خورشیدی ایفا می کند. با بهبود پوشش دهی لایه پروسکایت و دستیابی به لایه پروسکایت متراکم و کاهش میزان حفرات، جریان الکتریکی ناشی از نور خورشید افزایش می یابد و باعث بالارفتن بازده تبدیل توان (PCE) می گردد. در این تحقیق به منظورافزایش بازده به کمک بهبود پوشش دهی لایه پروسکایت، کلر به ساختار متداول پروسکایتی CH3NH3PbI3 به دو روش پوشش دهی چرخشی یک مرحله ای و دو مرحله ای پوشش دهی چرخشی-غوطه وری اضافه شده است. آزمایشات XRD، FE-SEM و اندازه گیری جریان مدار کوتاه و ولتاژ مدار باز با دستگاه شبیه ساز سلول خورشیدی به منظور مشخصه یابی، تعیین بازده سلول و مقایسه سلول ها انجام شد. با اضافه شدن کلر، در روش یک مرحله ای بازده تبدیل توان از 3. 87% به 6. 76% و در روش دو مرحله ای بازده تبدیل توان از 7. 84% به 10. 27% افزایش یافته است.

در این پژوهش اثر بازدارندگی قرص متورال بر خوردگی فولاد نرم در محیط فسفریک اسید 5/0مولار به روش های پلاریزاسیون پتانسیودینامیک، طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و تصویر برداری میکروسکوپ الکترونی رویشی بررسی شده است. بیشترین بازده بازدارندگی این دارو مربوط به غلظت ppm300 آن می باشد. با افزایش دما بازده بازدارنده گی به طور محسوسی کاهش می یابد. نتایج امپدانس الکتروشیمیایی نشان داد که با افزایش غلطت بازدارنده، مقاومت انتقال بار افزایش و ظرفیت لایه دوگانه کاهش می یابد. اندازه گیری های حاصل از پلاریزاسیون پتانسیودینامیک نشان داد که بازدارنده از نوع مختلط بوده و با افزایش غلظت بازدارنده چگالی جریان خوردگی کاهش می یابد. نتایج حاصل از روش های پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و امپدانس الکتروشیمیایی در توافق با هم می باشند. بررسی هم دماهای جدب سطحی متفاوت نشان داد که جذب بازدارنده بر روی سطح آلیاژ از هم دمای جذب لانگمویر پیروی می کند. بررسی پارامترهای ترمودینامیکی نشان داد که پدیده ی جذب فرآیندی گرماده، خودبه خودی و همراه با کاهش آنتروپی می باشد. با افزایش دما بازده بازدارنده گی به طور محسوسی کاهش می یابد. نتایج امپدانس الکتروشیمیایی نشان داد که با افزایش غلطت بازدارنده، مقاومت انتقال بار افزایش و ظرفیت لایه دوگانه کاهش می یابد. اندازه گیری های حاصل از پلاریزاسیون پتانسیودینامیک نشان داد که بازدارنده از نوع مختلط بوده و با افزایش غلظت بازدارنده چگالی جریان خوردگی کاهش می یابد. نتایج حاصل از روش های پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و امپدانس الکتروشیمیایی در توافق با هم می باشند. بررسی هم دماهای جدب سطحی متفاوت نشان داد که جذب بازدارنده بر روی سطح آلیاژ از هم دمای جذب لانگمویر پیروی می کند. بررسی پارامترهای ترمودینامیکی نشان داد که پدیده ی جذب فرآیندی گرماده، خودبه خودی و همراه با کاهش آنتروپی می باشد. واژه های کلیدی: طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی، پلاریزاسیون پتانسیودینامیک، فسفریک اسید، فولاد نرم، متورال.

در این مقاله، تولید هیدروژن همزمان با حذف آلاینده های آلی (متیل نارنجی و یون سیانید) از پساب صنعتی و توسط فتوکاتالیست TiO2-10%ZrO2 با موفقیت انجام شد. این تحقیق جهت نیل به دو هدف تولید هیدروژن بعنوان یک سوخت تجدیدپذیر و پارک و نیز حذف آلاینده های موجود در پساب های صنعتی صورت گرفته است. با توجه به اینکه این کامپوزیت در مقاله قبلی سنتز شده است، تاکید اصلی بررسی اثر متغیرهای عملیاتی مانند غلظت آلاینده، pH محلول و زمان تابش می باشد. نتایج نشان داد که فعالیت فتوکاتالیستی کامپوزیت TiO2-10%ZrO2 با افزایش pH کاهش می یابد و کاربرد آن به pHهای اسیدی محدود می شود. غلظت آلاینده ها اثر مهمی بر نرخ تولید هیدروژن داشته است به گونه ای که اثر این عامل بر نرخ تولید هیدروژن با مدل سینتیکی لانگمیر-هنشلوود همخوانی دارد. در واقع بهبود فعالیت فتوکاتالیستی در تولید هیدروین می تواند به کاهش بازترکیب الکترون-حفره از طریق مصرف حفره توسط آلاینده توجیه شود. از این طریق به راحتی الکترون برای احیای هیدروژن قرار خواهد گرفت. به همین دلیل در ابتدای زمان تابش، نرخ تولید هیدروژن بالا بوده و با کاهش غلظت آلاینده نرخ تولید هیدروژن کاهش می یابد. در ضمن نتایج نشان داد که در شرایط آزمایشگاهی خاصی، بهبود چشمگیری در نرخ تولید هیدروژن توسط TiO2-10%ZrO2 همزمان با حذف متیل نارنجی و یون سیانید ایجاد می شود.

نانوساختارهای هسته-پوسته مگنتیت-اکسیدمس جهت کاربرد در فرایند تخریب فوتوکاتالیستی رنگدانه های شیمیایی با استفاده از روش های ساده شیمیایی رشد داده شدند. خواص ساختاری، مغناطیسی و نوری محصولات بدست آمده بترتیب با استفاده از مشخصه یابی های الگوی پراش، میکروسکوپ های الکترونی روبشی و عبوری، حلقه پسماند، طیف جذبی و نورتابناکی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. الگوهای پراش تشکیل فازهای چندبلوری مگنتیت (مکعبی) و اکسیدمس (مونوکلینیک) را تایید کرده و تصاویر میکروسکوپ الکترونی تشکیل ساختارهایی در ابعاد نانو را با ریخت های کره و تسمه (کمربند) نشان نشان دادند. مطالعات مغناطیسی که توسط آنالیز حلقه پسماند صورت گرفت نشان دهنده کاهش خاصت مغناطیسی نانوساختارهای هسته-پوسته می باشد که علت آن را می توان ضعیف بودن خاصیت مغناطیسی اکسیدمس دانست. بررسی خواص نوری نانوساختارهای هسته-پوسته نیز حاکی از وجود لبه جذب آنها در ناحیه مرئی می باشد، که آنها را برای جذب نور خورشید و شرکت در فعالیت تخریب فوتوکاتالیستی مناسب می سازد. نمودار تائوک که جهت تخمین انرژی شکاف باند نوری آنها رسم شده بود نشان داد که ساختارهای هسته-پوسته دارای انرژی شکاف باند نوری بزرگتری نسبت به ساختارهای پوسته می باشند. طیف نورتابناکی نانوساختارهای هسته-پوسته نیز گسیل های نوری در نواحی مرئی و فرابنفش از طیف امواج الکترومغناطیسی را نشان می دهد.