دانش گیاهپزشکی ایران
سال:1388 | دوره:40 | شماره:2 |تعداد مقالات:13

قارچ ماکروفومینا یک بیمارگر خاک زاد و عامل بیماری پوسیدگی ذغالی، با پراکنش جهانی و دامنه میزبانی بیش از 500 گونه گیاهی می باشد. جهت بررسی تنوع ژنتیکی و اختصاصیت میزبانی این قارچ در ایران از گیاهان دارای علایم و نشانه های بیماری از استان های تهران، قزوین، گرگان، سمنان، خراسان، همدان، آذربایجان شرقی، زنجان، خوزستان، مرکزی، فارس،کهکیلویه و بویر احمد، اصفهان، یزد، کرمان و هرمزگان طی سال های 86 و 87 نمونه برداری شد. پس از جداسازی و خالص سازی قارچ، 52 جدایه از 24 میزبان و از 12 استان جداسازی و با استفاده از خصوصیات ظاهری و آغازگر اختصاصی گونه شناسایی شدند. تنوع ژنتیکی جدایه ها با استفاده از نشانگر ISSR بررسی شد. از میان 9 آغازگر مورد استفاده، 6 آغازگر داری وضوح، تکرارپذیری و تعداد باندهای پلیمورفیک بودند و در آنالیزهای بعدی مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل خوشه ای داده های حاصل از الگوی باندی مربوط به تلفیق آغازگرها با استفاده از ضریب تشابه جاکارد و روش UPGMA، در سطح تشابه 60 درصد، جدایه ها را در چهار گروه قرار داد. گروه اول شامل 5.76 درصد جدایه ها شامل جدایه های شاهدانه از کاشان و اصفهان بود. گروه دوم شامل 68.53 درصد جدایه ها بود. هر سه جدایه کیوی، تمام جدایه های سویا، جدایه خربزه، جدایه زیتون، ذرت و بامیه در کنار هم در داخل این گروه قرار گرفتند. کنار هم قرار گرفتن همه جدایه های گلستان از میزبان های ذرت، سورگوم، کیوی، سویا و گل جعفری با 64 درصد تشابه و همچنین جدایه های قزوین از میزبان های کدو و گوجه فرنگی با 100 درصد تشابه در این گروه ممکن است به علت نزدیکی منشا جغرافیایی آنها باشد. گروه سوم شامل  13.47درصد جدایه شامل جدایه های بقولات و کدوییان و بیشتر از مناطق خشک بودند. دو جدایه ماش کرمان با 88 درصد تشابه در کنار هم داخل این گروه قرار گرفتند. جدایه های خیار قم، خیار تهران-کرج، طالبی کاشان، لوبیای قزوین، لوبیای خراسان با 75 درصد تشابه در کنار هم در این گروه قرار گرفتند. گروه چهارم شامل  19.23درصد جدایه شامل خانواده سیب زمینی، بقولات و کدوییان بود و فاقد گروه بندی جغرافیایی بودند. جدایه طالبی فارس و طالبی خراسان با 60 درصد تشابه و گوجه فرنگی قم و بادمجان هرمزگان با 66 درصد تشابه و جدایه های کنجد کرمان و کنجد کاشان با 90 درصد تشابه و سه جدایه آفتابگردان از مرکزی، فارس و خوزستان با 61 درصد تشابه در این گروه قرار گرفتند. نتایج ما بر اساس این نشانگر نشان می دهد که تنوع ژنتیکی این قارچ در بین میزبان ها و مکان های مختلف جغرافیایی زیاد است، تا حدی که در برخی میزبان ها این اختلاف یا تنوع منجر به اختصاصیت میزبان شده است به طوری که می تواند با استفاده از این نشانگر ردیابی شود.

شپشک آرد آلود مرکبات (Planococcus citri) یکی از آفات مهم گیاهان زراعی و زینتی در سرتاسر جهان می باشد. پتانسیل بالای تولید مثل و کوتاهی دوره زندگی همراه با کاربرد مکرر حشره کش ها برای پایین نگه داشتن جمعیت زیر آستانه اقتصادی، توانایی این حشره در گسترش مقاومت به حشره کش ها را تسهیل نموده است. در این تحقیق اثر حشره کش پرمترین روی دو جمعیت شپشک آرد آلود بررسی شد. زیست سنجی به روش غوطه وری پوره های سن دوم در محلول سمی و با استفاده از ماده فرموله شده پرمترین انجام شد. نتایج آزمون های زیست سنجی نشان داد که LC50 پرمترین روی جمعیت های رشت و تهران به ترتیب 363.04 و 1102.3 پی پی ام بود. از نظر آماری LC50 این دو جمعیت اختلاف معنی داری در سطح 95% دارند و جمعیت تهران  2.89برابر متحمل تر از جمعیت رشت است. اندازه گیری فعالیت استرازی نشان داد که بیشینه فعالیت آنزیم استراز در 8 pH بوده و فعالیت استرازی جمعیت تهران 1.33 برابر جمعیت رشت می باشد. همچنین در این بررسی فعالیت استراز با استفاده از الکتروفورز مورد بررسی قرار گرفت و بعد از رنگ آمیزی با استفاده از آلفا و بتا نفتیل استات یک باند از هر دو جمعیت با حرکت الکتروفورزی یکسان بدست آمد. اندازه گیری فعالیت آنزیم گلوتاتیون اس- ترنسفراز نشان داد که بین جمعیت های رشت و تهران اختلاف معنی داری وجود ندارد.

در سال های اخیر بیماری آنتراکنوز مرکبات، در استان مازندران روی تعدادی از ارقام تجاری مرکبات خسارت قابل توجهی ایجاد کرده است. این بیماری به صورت گسترده ای در باغات مرکبات این استان شیوع دارد. طی سال های 1383 و 1384 از درختان مرکبات باغات آلوده به صورت تصادفی نمونه برداری شد. با کشت 119 نمونه جمع آوری شده روی محیط کشت PDA،96  جدایه از جنس Colletotrichum جداسازی گردید. بر اساس خصوصیات مورفولوژیکی و بعضی ویژگی های فیزیولوژیکی، تمام جدایه ها به عنوان گونه C. gloeosporioides شناسایی شدند. آزمون های شدت بیماریزایی جدایه ها روی شاخه های بریده شده و نهال های دو ساله ارقام پرتقال والنسیا و نارنگی انشو به ترتیب در آزمایشگاه و گلخانه انجام گرفت. نتایج در هر دو آزمایش نشان داد که تمام جدایه ها روی این دو رقم مهم و تجاری مرکبات بیماریزا هستند. ولی از نظر شدت بیماریزایی بین جدایه ها اختلاف وجود داشت. جدایه ها بر اساس بیماریزایی روی والنسیا به 15 گروه و روی نارنگی رقم انشو به 17 گروه در آزمایشگاه طبقه بندی شدند و در گلخانه به ترتیب به 8 و 7 گروه تقسیم گردید.

کنه های خانواده Ascidae گروه مهمی از بندپایان شکارگر خاکزی، روی گیاهان و مواد انباری را تشکیل می دهند، برخی از گونه ها نیز با انسان و حیوانات در ارتباطند. به منظور تعیین فون کنه های خانوادهAscidae  استان گیلان، طی سالهای 88-1386 نمونه برداری هایی از زیستگاه های مختلف مانند خاک، گیاهان، انبارها، کود و بقایای گیاهی به عمل آمد. درمجموع 16 گونه از هشت جنس متفاوت جمع آوری و شناسایی شد. از این تعداد، گزارش یک جنس (Platyseius Berlese, 1916) و چهار گونه برای فون ایران و 14 گونه برای فون استان گیلان جدید است. علاوه بر معرفی گونه های شناسایی شده از استان گیلان، خصوصیات تاکسونومیکی چهار گونه جدید برای فون ایران بررسی و کلیدی نیز برای شناسایی کنه های خانوادهAscidae  شمال ایران (استان های گیلان، مازندران و گلستان) ارایه شده است. لیست گونه های شناسایی شده به تفکیک زیرخانواده و جنس به شرح زیر است؛ گونه های جدید برای فون ایران با یک ستاره مشخص شده اند. زیرخانواده  :Arctoseiinae Evans, 1963الف- جنس [A. cetratus (Sellnick, 1940) -1] Arctoseius Thor, 1930 زیرخانواده :Ascinae Voigts & Oudemans, 1905 ب- جنس [B. tarsalis (Berlese, 1918) -3 B. keegani Fox, 1947 -2] Blattisocius Keegan, 1944 ج-  L. sugawarai Eharam, 1964 -5 L. extrmus (Daneshvar,1987) -4] lasioseius Berlese, 1923 جنس  [L.  frankbakkeri* Faraji & Karg, 2005 -7 L. youcefi Athias-Henriot, 1959 -6 د- جنسProctolaelaps Berlese, 1923   [P. pygmaeus (Müller, 1860) -8] ھ- جنس [Protogamasellus mica (Athias-Henriot, 1961 ) -9] Protogamasellus Karg, 1962 و-  .[Gamasellodes bicolor (Berlese, 1918) -10] Gamasellodes Athias-Henriot, 1961زیرخانواده :Platyseiinae Evans, 1957ز- C. bryophilus* Karg, 1969 -12 C. longipes* (Willmann, 1951) -11] Cheiroseius  [C. curtipes (Halbert, 1923)] -15 C. cascadensis (De Leon, 1964) -14 C. necorniger (Oudemans, 1903) ح- جنس.[P. subglaber* (Oudemans, 1902) -16]. Platyseius Berlese, 1916 .

بلاست، ناشی ازPyricularia grisea ، مهمترین بیماری قارچی برنج در استان مازندران است. برای شناسایی جدایه های مقاوم به قارچ کش ادی فنفوس، 50 جدایه بیمارگر از مزارع برنج مناطق مختلف این استان جمع آوری شدند و میزان بازدارندگی از رشد پرگنه آنها توسط غلظت های 1 تا 140 قسمت در میلیون این قارچ کش مخلوط با محیط غذایی PDA و EC50 آن برای این جدایه ها در فواصل زمانی 5، 7 و 14 روز تعیین شد. سپس توانایی بازدارندگی از رشد پرگنه 11 جدایه نیمه مقاوم و مقاوم به ادی فنفوس این بیمارگر توسط قارچ کش تری سیکلازول و EC50 آن برای این جدایه ها نیز در فواصل زمانی فوق الذکر تعیین شد. آنگاه شدت بیماری حاصل از 2 جدایه مقاوم و 1 جدایه حساس به ادی فنفوس، همراه با استفاده از قارچ کش ها در گلخانه روی برنج رقم طارم آزمایش شدند. نتایج نشان دادند که 34% جدایه ها حساس، 22% نیمه حساس، 30% نیمه مقاوم و 14% مقاوم به قارچ کش ادی- فنفوس و همه جدایه های نیمه مقاوم و مقاوم به ادی فنفوس به تری سیکلازول حساس هستند. همچنین قارچ کش تری سیکلازول در آزمایش گلخانه ای در برابر تمام جدایه ها به نحو معنی داری بیش از ادی فنفوس بیماری را کاهش داد. حضور جدایه های مقاوم به ادی فنفوس این بیمارگر در این استان، حساسیت آنها به تری سیکلازول و توانایی بهتر این قارچ کش در کنترل بیماری برای اولین بار گزارش می شوند.

این بررسی به منظور آگاهی از اثرات جانبی دو علف کش بسیار رایج با کاربرد در خاک تریفلورالین (مایع غلیظ امولسیون شونده 48%) و اتال فلورالین (مایع غلیظ امولسیون شونده (%33 به ترتیب در غلظت های 0-500 و 0-300 قسمت در میلیون بر فعالیت زیست شناختی پنج بیمارگر قارچی گیاهچه پنبه (Rhizoctonia solani، Pythium ultimum، moniliforme Fusarium، Alternaria alternata و Verticillium dahlia) انجام شد. پارامترهای بازدارندگی رشد میسیلیومی، جوانه زنی زادمایه، ویرولانس قارچ و نیز رشد پوده زئی R. solani به روش طعمه گذاری در آزمایشگاه و گلخانه تعیین گردید. نتایج نشان داد که نوع و غلظت علف کش میزان رشد میسیلیومی جدایه های قارچی را با شدت های مختلف کاهش داده است. V. dahlia و F. moniliforme به ترتیب حساسیت بسیار کم و بسیار زیاد نشان دادند. رشد سایر قارچها به میزان 4.8 تا 66.3 درصد مهار شد. علف کش ها باعث افزایش جوانه زنی کلامیدسپورهای F. moniliforme و کاهش تشکیل و ممانعت نسبی جوانه زنی اسپورانژهای P. ultimum شدند. همچنین تریفلورالین اثر فزاینده تری نسبت به اتال فلورالین بر رشد پوده زئی R. solani داشت. نتیجه گیری گردید که علف کش ها می توانند از عوامل زمینه ساز بیماری های پی تیومی و فوزاریومی گیاهچه پنبه محسوب شده و شیوع بیماری را افزایش دهند.

در ادامه مطالعه قارچ های تیره Erysiphaceae، نمونه های مختلفی که از نقاط مختلف کشور طی سال های 1388-1380 جمع آوری شده بودند مطالعه شد. بر اساس نتایج به دست آمده گونه های E. malvae روی Malva sp.، Erysiphe quercicola روی Quercus sp.،Golovinomyces ambrosiae  روی Helianthus spp. و Golovinomyces fischeri روی Senecio glaucus برای اولین بار از ایران شرح داده شده است. همچنین نمونه های متعددی از گونه Golovinomyces cichoracearum s.l. بررسی شد. با توجه به مفهوم جدید گونه در این مورد، Golovinomyces cichoracearum s.s. مجددا شرح داده شده و گونه Golovinomyces sonchicola بر اساس نمونه های مطالعه شده روی Sonchus spp. نیز برای نخستین بار از ایران شرح داده می شود، اگرچه این قارچ در گذشته با نام Golovinomyces cichoracearum به دفعات از کشور گزارش شده است. علاوه بر این، چندین آرایه روی گیاهان زیر برای اولین بار از ایران جمع آوری و گزارش می شوند، Golovinomyces cynoglossi رویSymphytum asperum ، Podosphaera leucotricha  روی Photinia serrutata و Leveillula taurica روی .Daphne mucronata

نمونه برداری از مزارع برنج در مناطق مختلف استان مازندران انجام شد. نمونه های خاک و اندام های هوایی برنج به آزمایشگاه منتقل گردید و جدایه های Trichoderma با استفاده از محیط کشت انتخابی RBSF از آنها جداسازی شدند. 202 جدایه به روش تک اسپور خالص سازی و DNA ژنومی آنها با استفاده از کیت استخراج شد. برای شناسایی جدایه های مذکور، صفات مورفولوژیکی و نیز صفات ملکولی آنها مورد بررسی قرار گرفتند. صفات مورفولوژیکی جدایه های Trichoderma با استفاده از کلیدهای شناسایی معتبر مطابقت داده شدند و به منظور شناسایی بر پایه مشخصه های ملکولی، منطقه ITS از rDNA شامل ITS1، ژن 5.8S و ITS2 با استفاده از آغازگرهای ITS1 و ITS4 تکثیر شد. با داشتن توالی ITS، جدایه ها با استفاده از برنامه TrichOKEY 2 شناسایی شدند. جدایه های شناسایی شده به شش گونه Trichoderma harzianum، T. virens، T. atroviride، T. hamatum، brevicompactum T. و T. asperellum تعلق دارند. بیش از 90 درصد جدایه های Trichoderma به گونه های T. harzianum و T. virens تعلق دارند. بنابراین این دو گونه و که از نظر کنترل بیولوژیک بیماری های گیاهی حایز اهمیت هستند، فراوان ترین گونه های Trichoderma در مزارع برنج می باشند. T. harzianum گونه غالب خاک و اندام های هوایی گیاه برنج بوده و گونه T. virens بیشتر در خاک شالیزار به سر می برد . هیچکدام از جدایه های مربوط به بقیه گونه ها از اندام های هوایی جدا نشدند. همچنین جدایه های T. atroviride به جز یک جدایه، همگی از مزارع شرق مازندران جدا شدند.

پسیل پسته، Agonoscena pistaciae Burckhardt & Lauterer، یکی از مهم ترین آفات درختان پسته در تمام مناطق پسته کاری ایران می باشد. مطالعه دقیق زیست شناسی آفات در شرایط صحرایی، اولین گام در تدوین برنامه های مدیریت تلفیقی آفات در یک منطقه خاص است. در این تحقیق تغییرات فصلی جمعیت تخم، پوره و حشرات کامل پسیل پسته طی سال های 1386 و 1387 در منطقه رفسنجان بررسی شد. بررسی ها نشان داد این حشره 6 نسل کامل و یک نسل ناقص (نسل هفتم) در سال دارد. میانگین طول دوره فعالیت حشرات کامل، تخم و پوره برای نسل های اول تا ششم طی دو سال به ترتیب 5.2±27.8، 2.6±27.4 و 1.9±27.1 روز محاسبه شد. تاثیر ارتفاع درخت بر توزیع جمعیت تخم و پوره در سه ارتفاع پایین، میانی و بالای درخت نشان داد که با افزایش ارتفاع گیاه، تراکم تخم و پوره افزایش می یابد.

بیماری سوختگی غلاف برنج که در اثر گروه آناستوموزی AG1-IA از قارچRhizoctonia solani  به وجود می آید، یکی از مهمترین بیماری های قارچی برنج در دنیا می باشد. مقاومت گیاه برنج نسبی است و عکس العمل آن در مقابل این بیماری به دلیل پیچیدگی توارثی و ناپایداری محیطی ثابت نیست به طوریکه تخمین صحیح بیماری مشکل است. برای تشخیص واکنش واقعی برنج در سطح بالایی از توسعه بیماری، یک روش آلوده سازی جدید، با تولید توده میسلیومی در محیط کشت مایع سیب زمینی دکستروز (PDBroth) و یک سیستم افشانه آب، طراحی گردید. نشاهای برنج از سه رقم بومی (عنبربو ایلام، قصرالدشتی و اهلمی طارم) و دو رقم اصلاح شده (خزر و بهار) در مزرعه نشاکاری گردیدند. پس از 45 روز پنجه های هر بوته به کمک یک باند پلاستیکی بسته شدند، سپس با یک جدایه پر آزار بیمارگر و به سه روش شامل، توده میسلیومی (MM)، مخلوط بذر و پوسته برنج کلنیزه شده(RG)  و قطعات ساقه تازه آلوده شده برنج(FI)  آلوده سازی شدند. بوته های آلوده سازی شده با راه اندازی یک سیستم افشانه آب در بالای بوته ها و در ارتفاع 160 سانتی متری از سطح خاک تا آخرین مرحله ارزیابی، مرطوب نگه داشته شدند. میزان توسعه بیماری 15 و 25 روز پس از آلوده سازی و انتهای مرحله خمیری شدن دانه به روش RLH (Lesion Height Relative) اندازه گیری گردید. سنجش داده های بیماری نشان داد که در روش آلوده سازی FI بیماری با توسعه کم و با نتایج بسیار متغیر ظاهر شد. اما نتایج در روش های آلوده سازی MM و RG دارای تغییرات کمتری در بین ارقام در مراحل مختلف ارزیابی بودند. بیشترین توسعه عمودی بیماری در همه ارقام مورد آزمایش در دومین مرحله ارزیابی و انتهای مرحله خمیری شدن دانه (حساس ترین مرحله رشدی برنج) در روش MM مشاهده شد. به طوریکه آنها به ترتیب در سه و دو گروه قرار گرفتند که متفاوت از گروه بندی در روش های RG و FI بودند(DMRT 5%) . بنابراین در شرایط استفاده از سیستم افشانه آب، آلوده سازی به روش توده میسلیومی را می توان برای سنجش عکس العمل واقعی ارقام برنج در مقابل بیماری سوختگی غلاف در مزرعه به کار گرفت. ارقام عنبربو، قصرالدشتی، اهلمی طارم و بهار در آزمایش غربال گیری اولیه به عنوان ارقام نیمه مقاوم در یک گروه آماری مشابه تشخیص داده شدند، اما در این مطالعه آنها در گروه های متفاوتی قرار گرفتند و تحمل واقعی آنها بعد از بهینه سازی شرایط آزمایش و با توسعه بیماری ظاهر شد به طوریکه اهلمی طارم به شدت حساسیت نشان داد.

به منظور تجزیه ژنتیکی مقاومت برنج به بلاست برگ، تعداد پنج رقم برنج والدی شامل خزر، هاشمی، کادوس، فوجی و رشتی بصورت طرح دای آلل ناقص با یکدیگر تلاقی داده شدند. نتاج و والدین در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در گلخانه کشت گردیدند و صفات تعداد لکه های بلاست روی برگ، اندازه لکه های اسپورزا و درصد آلودگی سطح برگ در مقابل جدایه های IA-66، IA-177، IA-181، IA-79 و IA-38 با استفاده از روش استاندارد بین المللی ارزیابی بیماری بلاست برنج (S.E.S.) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که در سطح احتمال 1% و 5% تفاوت معنی دار بین ژنوتیپ ها وجود دارد. معنی دار بودن ترکیب پذیری عمومی و خصوصی همچنین نسبت بین ترکیب پذیری عمومی و خصوصی حاکی از تاثیر همزمان اثرات افزایشی و غیر افزایشی با سهم بیشتر اثرات افزایشی ژن ها می باشد. وراثت پذیری خصوصی و عمومی برای تمام صفات در حد بالایی بدست آمد. با توجه به نتایج فوق، می توان از ارقام خزر، فوجی و کادوس که از ارقام مقاوم بوده و دارای ترکیب پذیری عمومی منفی و معنی دار می باشند، برای افزایش مقاومت به بیماری بلاست در نتاج استفاده نمود.

سن سبز پسته، Acrosternum heegeri، با ایجاد خسارت کمی و کیفی، اهمیت اقتصادی زیادی در تولید محصول پسته دارد. آگاهی از وضعیت آنزیم های گوارشی، به منظور بکارگیری تکنیکهای نوین، در کنترل آفت ضروری است. روده میانی در این حشره به چهار قسمت (m 1 تاm 4 ) تقسیم می شود که از لحاظ مرفولوژیک متفاوتند و مقدار pH هریک از سمت جلو به سمت عقب (1m تا 4m) به ترتیب بصورت 0.1±6.04، 0.13±6.22، 0.1±6 و 0.12±6.1 بدست آمد. مقدار pH غدد بزاقی 0.1± 6.04تعیین شد. بیشینه فعالیت پروتئولیتیک کل با استفاده از سوبسترای هموگلوبین در قسمت اول و سوم در pH برابر با 3 و در قسمت دوم و چهارم در pH برابر با 4 به دست آمد. سوبسترای Z-Phe-Arg-pNA به مقدار قابل توجهی و سوبسترای Z-Arg-Arg-pNA به مقدار کمتر توسط عصاره روده میانی هیدرولیز گردید که به ترتیب نشاندهنده وجود سیستئین پروتئینازهای کاتپسین ال و کاتپسین بی می باشد. همچنین وجود سیستئین پروتئینازها با افزایش فعالیت عصاره آنزیمی روده میانی در حضورDTT  (53.12 درصد) با استفاده از Z-Phe-Arg-pNA و همچنین تاثیر DTT‎ (13.5 درصد) بر Z-Arg-Arg-pNA به اثبات رسید. مهارکننده E-64 فعالیت سیستئین پروتئینازهای کاتپسین ال و کاتپسین بی را به ترتیب به میزان 90 و 66 درصد کاهش داد. این نتایج نشاندهنده وجود سیستئین و اسید پروتئینازها به عنوان پروتئازهای غالب روده میانی می باشد که از این جهت با مقدار pH روده میانی نیز مطابقت دارد. وجود آنزیم آلفا آمیلاز در روده میانی با استفاده از سوبسترای نشاسته مشخص و pH بهینه برای فعالیت برابر با 5 به دست آمد که از این جهت با pH روده میانی سازگاری نشان می دهد.

به منظور ارزیابی تاثیر دگرآسیبی اسانس روغنی فرار برگ های اکالیپتوس بر جوانه زنی بذر و استقرار گیاهچه علف های هرز تاج خروس ریشه قرمز و پیچک صحرایی و امکان استفاده از آن در مدیریت این علف های هرز، تحقیقی در دو مرحله آزمایشگاهی و گلخانه ای در سال 1386 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. بدین منظور این دو علف هرز با غلظت های مختلف اسانس اکالیپتوس 0.5، 2، 3.5 و 5 نانو لیتر بر میلی لیتر به همراه شاهد آب مقطر در ظرف پتری تیمار شدند. غلظت های اسانس در محیط گلدان شامل 0.25، 0.5،  0.75و v/v 1 (محلول حجمی بر حجمی) به همراه شاهد آب مقطر بود. نتایج نشان داد که اکثر صفات از جمله درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، طول گیاهچه، طول ریشه اولیه، طول ساقه اولیه و گیاهک با افزایش غلظت اسانس کاهش یافت. طبق نتایج بدست آمده بیشترین اثر دگرآسیبی اسانس بر گیاه تاج خروس بود. در اثر اسانس اکالیپتوس طول گیاهک تاج خروس از میانگین 39 میلی متر در شاهد به 9 میلی متر در بالاترین غلظت کاهش یافت. بنابراین اسانس روغنی اکالیپتوس می تواند به عنوان علف کش طبیعی در مدیریت این علف های هرز مورد مطالعات بیشتر قرار گیرد.