بیماری ویرمی بهاره کپور ماهیان یک عفونت رابدوویروسی است که باعث خونریزی حاد و ویرمی واگیردار در گونه های مختلف خانواده کپورماهیان می شود. در این مطالعه میزان حساسیت ماهی سفید دریای خزر به ویروس عامل این بیماری بررسی گردید. در این مدل تجربی، 90 قطعه بچه ماهی سفید به طور تصادفی به شش گروه مساوی در دو دسته سه تایی A (1-3) و B (1-3) تقسیم شدند که به صورت دو تیمار انتقال افقی و گوارشی با دو تکرار مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور مواجه سازی به روش انتقال افقی، سه قطعه ماهی سفید که قبلا به شیوه تزریق داخل صفاقی با محلول حاوی ویروس آلوده شده بودند، به هر آکواریوم اضافه شدند. برای مواجه سازی گوارشی، ماهیان با گرانول های غذایی آغشته به محلول حاوی ویروس تغذیه شده و به آکواریوم های مربوطه منتقل گردیدند. ماهیان به مدت شش هفته از نظر بروز تغییرات رفتاری و علائم بالینی بررسی شده و در صورت بروز علائم بالینی و تلفات، بلافاصله جهت آزمایش های ویروس شناسی و آزمایش مولکولی(RT-PCR) نمونه برداری شدند. همچنین، در پایان دوران مواجه سازی از ماهیان زنده نمونه برداری صورت گرفت. جداسازی ویروس با تلقیح هوموژن بافتی ماهیان بیمار به سلول های تیره EPC انجام شد و تشخیص ویروس به روش آنتی بادی درخشان غیرمستقیم صورت گرفت. بر اساس نتایج، مواجه سازی به روش انتقال افقی منجر به 57 درصد و مواجه سازی گوارشی منجر به 10 درصد تلفات گردید. آزمایش RT-PCR بر روی بافت ماهیان تلف شده هر دو تیمار منجر به شناسایی باند محصول RT-PCR گردید، در حالی که انجام این آزمایش بر روی بافت ماهیان بقا یافته منجر به شناسایی ژنوم SVCV در ماهیان بقا یافته تیمار انتقال افقی گردید. بر اساس نتایج، ماهی سفید دریای خزر نسبت به SVCV حساس بوده و میزان بروز بیماری و تلفات بستگی به مسیر انتقال عفونت دارد. همچنین به نظر می رسد که در مواردی ایجاد عفونت ممکن است بدون علائم بالینی بوده و ماهیان به ظاهر سالم به عنوان ناقل ویروس عمل نموده و عامل انتقال عفونت به جمعیت ماهیان سالم باشند.