پژوهش های بالینی دام های بزرگ (دامپزشکی)
سال:1390 | دوره:5 | شماره:1 |تعداد مقالات:14

آبسه های کبدی بدلیل ضبط کبدهای آلوده، کاهش کارآیی حیوان و بازدهی لاشه، ضررهای اقتصادی فراوانی را به صنعت دامپروری وارد می سازد. تحقیق حاضر جهت تعیین میزان وقوع آبسه های کبدی و علل باکتریایی آن در بزهای کشتار شده در کشتارگاه ارومیه انجام گرفت. در بازرسی پس از کشتار 1200 لاشه بز (680 راس نر و 520 راس ماده)، در 6 (0.5%) مورد آبسه کبدی مشاهده گردید. تعداد 3 (0.5%) کبد از جنس ماده و 3 (0.44%) کبد از جنس نر واجد آبسه بودند. ارتباط معنی داری بین بروز آبسه و جنس گوسفندان وجود نداشت ( (P>0.05اکثریت آبسه ها در لوب های راست (50%) و سطوح دیافراگمی (50%) کبدها قرار داشتند. اختلاف موجود در تعداد آبسه ها، مابین لوب ها و سطوح مختلف کبد از لحاظ آماری معنی دار نبود (P>0.05). از کشت هوازی و بی هوازی آبسه ها، ارگانیسم های کورینه باکتریوم پزودوتوبرکلوزیس از 3 مورد، آرکانوباکتریوم پیوژنز از 2 مورد، اشریشیا کلی از 2 مورد، فوزوباکتریوم نکروفوروم، استرپتوکوکوس و پزودوموناس هر کدام از یک مورد جدا گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که کورینه باکتریوم پزودوتوبرکلوزیس، عامل بیماری لنفادنیت کازئوز، مهمترین عامل باکتریایی در ایجاد آبسه های کبدی در بزهای شهرستان ارومیه می باشند. در این مطالعه باکتری فوزوباکتریوم نکروفوروم برای اولین بار از آبسه های کبدی بز گزارش می شود.

منیزیم به عنوان یکی از مهمترین عناصر متابولیکی، دارای نقشی مهم در پروسه رشد و تکامل جانداران می باشد. منیزیم در ساختمان و عملکرد بسیاری از آنزیم های مهم کارساز در واکنشهای متابولیکی بدن دخالت دارد. کاهش عیار سرمی منیزیم سبب تضعیف قوای دفاعی بدن، افزایش حساسیت در برابر عفونت ها، کاهش رشد، کاهش و اختلال در فعالیت های جنسی و باروری و ... می گردد. در این تحقیق، در هر فصل مورد مطالعه از 100 رأس گاو دورگ شیری آبستن کشتارگاه تبریز توسط لوله ونوجکت از ورید وداج، خونگیری بعمل آمد. نمونه ها در کنار یخ به آزمایشگاه منتقل شد و توسط دستگاه سانتریفوژ، نمونه سرم از آن ها تهیه گردید. سپس در نمونه های سرمی مقادیر سرمی منیزیم به روش اسپکتروفوتومتری، مورد اندازه گیری قرار گرفت. در این مطالعه مشخص گردید که میانگین سرمی منیزیم در گاوهای شیری تحت مطالعه در فصول مختلف سال متغیر است و در فصل زمستان در پایین ترین سطح خود قرار دارد. بر اساس آزمون آنالیز واریانس یکطرفه از لحاظ آماری اختلاف معنی دار بین میانگین فصول مشاهده گردید (P<0.001). همچنین در این مطالعه بین سن گاوهای شیری مورد مطالعه و مقادیر سرمی منیزیم همبستگی مستقیم و معنی داری وجود داشت (P<0.001) ولی بر اساس آزمون ضریب همبستگی پیرسون بین سن جنین گاوهای آبستن و مقادیر سرمی منیزیم همبستگی معنی داری وجود نداشت ( .(P>0.05دلیل کاهش مقادیر سرمی منیزیم در فصول سرد سال می تواند به دلیل عدم دسترسی حیوان به علوفه های سبز، سردی هوا و استفاده از غذای دستی بویژه در فصل زمستان باشد.

تیلریوز یک بیماری تک یاخته ای مهم در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری است. عامل اصلی بیماری تیلریوز گاوی در ایران تیلریا آنولاتا می باشد که این انگل توسط کنه هایی از جنس هیالوما منتقل می شود. آنزیم های آلکالین فسفاتاز وگاماگلوتامیل ترانسفراز در بیماری های همراه با آسیب های کبدی میزان تولید آن ها دچار تغییر می گردد. در این مطالعه جهت بررسی تغییرات آنزیمی آلکالین فسفاتازو گاماگلوتامیل ترانسفراز در گاوهای بیمار از 50 راس گاو مبتلا به بیماری خونگیری بعمل آمد و با استفاده از کیت های تشخیص آزمایشگاهی، آنزیم های آلکالین فسفاتاز و گاماگلوتامیل ترانسفراز اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده نشانگر افزایش مقادیر دو آنزیم آلکالین فسفاتاز و گاماگلوتامیل ترانسفراز در گاوهای مبتلا به تیلریوز نسبت به مقادیر طبیعی آن ها در گاوهای سالم بود. بر اساس این نتایج میانگین مقدار آنزیم آلکالین فسفاتاز در گاوهای مبتلا به تیلریوز 221.77 واحد در لیتر بود که نسبت به مقدار میانگین آن در گاوهای سالم (200 واحد در لیتر)، افزایش مختصری را نشان می دهد. در مورد مقدار آنزیم گاماگلوتامیل ترانسفراز در گاوهای مبتلا به تیلریوز نیز میانگین 40.89 واحد در لیتر بدست آمد که نسبت به مقدار میانگین آن در گاوهای سالم افزایش معنی داری را نشان می دهد. بر اساس یافته های این بررسی اندازه گیری آنزیم های آلکالین فسفاتاز وگاماگلوتامیل ترانسفراز در تشخیص بیماری تیلریوز میتواند مورد استفاده قرار گیرد.

این تحقیق با هدف مطالعه روند تکاملی شبکه عصبی آورباخ (Auerbach's plexus) در جنین شتر یک کوهانه صورت پذیرفت. از 2 ماهگی حاملگی تا بدو تولد با رعایت فاصله سنی، 66 نمونه جنین از کشتارگاههای شهرهای نیمه کویری کشور جمع آوری شد. بعد از تعیین سن جنین ها بر اساس معیار C-RL (Crown-rump length) نمونه ها در فرمالین 10% به آزمایشگاه بافت شناسی ارسال و بعد از جدا کردن معده جنین ها از حفره بطنی، با استفاده از روش های رایج آزمایشگاهی برش های متوالی از نمونه ها با ضخامت 8-10 میکرون تهیه گردید. مقاطع حاصله به روش رنگ آمیزی اجسام نیسل (Nissl's staining) رنگ آمیزی و مورد بررسی قرار گرفت. بررسی مقاطع میکروسکوپیک بدست آمده نشان داد که شبکه عصبی آورباخ در حفره سوم معدی از 113 روزگی حاملگی، و در حفره اول و دوم معدی از 137 روزگی حاملگی در بافت همبند مابین عضلات به وجود می آید که با افزایش سن جنین، شبکه عصبی آورباخ نیز گسترده تر می گردد.

در این مطالعه تاثیر امتیاز وضعیت بدنی (Body Condition Score) و وزن بدن در زمان جفت گیری بر عملکرد تولید مثلی میش های افشاری مورد مطالعه قرار گرفت. تعداد 162 میش افشاری 3 تا 7 ساله به طور تصادفی از واحد گوسفندداری دانشگاه زنجان انتخاب شدند. میش ها از نظر BCS به 4 گروه 2، 2.5، 3 و 3.5< تقسیم شدند. پارامترهای تولید مثلی نظیر تعداد بره متولد شده به میش های جفت گیری کرده، بره های متولد شده به میش های زایمان کرده، کیلوگرم بره متولد شده به میش های جفت گیری کرده، طول دوره آبستنی، وزن تولد بره ها و برخی از متابولیت های خون مانند گلوکز، پروتئین، آلبومین و گلوبولین تعیین شد. نتایج این تحقیق نشان داد که BCS اثر معنی داری بر بره های متولد شده به میش های جفتگیری کرده داشت (p<0.05). میش های با امتیاز بدنی 3 عملکرد تولید مثلی بهتر و کیلو گرم بره متولد شده بیشتری را تولید نمودند. در حالی که بره زایی در میش های با امتیاز بدنی 3.5< کاهش یافت. طول دوره فحلی در میش های با امتیاز وضعیت بدنی 3 طبیعی بود در حالی که در طول دوره فحلی در میش های با BCS برابر 2 و 2.5 کوتاهتر بود. وزن تولد بره ها به عامل وزن بدن مادران وابسته و تحت تاثیر قرار گرفت (p<0.05) اما BCS اثر معنی داری بر وزن تولد و شیرگیری بره ها نداشت. امتیاز وضعیت بدنی اثر معنی داری بر غلظت پلاسمایی FSH و متابولیت های سرم خون نداشت. نتایج این تحقیق نشان داد که BCS اثر معنی داری بر بره های متولد شده به میش های جفتگیری کرده داشت (p<0.05). امتیاز وضعیت بدنی برابر 3 در زمان جفت گیری سبب افزایش سوددهی از طریق بهبود عملکرد تولید مثلی گوسفندان افشاری شد.

توکسوپلاسموزیس از شایعترین عفونتهای انگلی انسان و سایر مهره داران خونگرم است که انتشار جهانی وسیعی دارد. هدف این تحقیق تعیین سرواپیدمیولوژی عفونت توکسوپلاسموزیس انسانی در سطح شهرستان میانه در سال 1389 می باشد. در این مطالعه توصیفی- مقطعی سرم 200 نفر از زنان و مردان مراجعه کننده به آزمایشگاههای سطح شهرستان میانه در سال 1389 به طور تصادفی انتخاب و پس از تکمیل پرسشنامه ای، از نظر وجود ایمونوگلوبولین های IgG و IgM علیه توکسوپلاسما گوندی به روش کمی لومینسانس مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل با استفاده از آزمون آماری مربع کای مورد واکاوی آماری قرار گرفت. از بین 200 نمونه خون مورد بررسی، 82 نمونه (41%) دارای آنتی بادی IgG و 16 نمونه (8%) واجد آنتی بادی IgMبودند که 68 نفر عفونت مزمن و 14 نفر عفونت حاد یا تحت حاد توکسوپلاسموز داشتند. نتایج بدست آمده نشان داد بین شیوع توکسوپلاسموز و سطح تحصیلات، سن، تاهل و شغل افراد ارتباط آماری وجود دارد (P<0.05)، اما بین جنسیت افراد، تماس با گربه و خاک، مصرف گوشت نیم پخته، نحوه شستشوی سبزیجات و سابقه بستری رابطه معنی داری وجود نداشت(P>0.05) . نتایج نشان دهنده شیوع بالای توکسوپلاسما در میانه است، شیوع IgG تقریبا در محدوده و عیار مثبت IgM تا حدودی بیشتر از میزان گزارش شده در مطالعات مشابه صورت گرفته در منطقه شمال غرب کشور می باشد و این می تواند تا حدودی به علت حساسیت و ویژگی بالای روش کمی لومینسانس نسبت به سایر روشهای سرمی در تشخیص توکسوپلاسموز باشد.

سالک بیماری است که ضایعات بصورت پاپول قرمز رنگی شروع می شود و سپس به تدریج بزرگ و در نهایت به شکل پلاک زخمی در می آید. دوره طولانی درمان، مقاوت دارویی، کندی بهبود، عود بیماری و شکست درمان، عوارض روش های درمانی شیمیایی و دردناک بودن آنها هزینه بالای تهیه دارو ازجمله دلایل انجام این تحقیق می باشد. 30 سر موش سوری با لیشمانیا ماژور (MHOM-ER-75-ER) آلوده شده و جهت تایید ابتلا از نمونه زخم ها در محیط های NNN و RPMI-1640 کشت داده شد. 20 نمونه تحت درمان با عسل و 10 نمونه بعنوان گروه کنترل مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین 24 نفربیمار، در دو گروه 12 نفری گروه الف- (درمان با عسل) و ب- (درمان با گلوکانتیم) مورد بررسی قرار گرفتند. زخم 20 سر از موشهای تحت درمان با عسل بطور میانگین در 19-18 روز بهبود یافت. کاهش روزانه قطر زخم 0.3-0.4 میلی متر بود. از گروه کنترل 3 سر تلف و بقیه طی 70 روز بهبود نسبی نشان دادند. در بیماران تحت درمان با عسل مدت زمان درمان در 9 نفر بین 25-23 روز و در 3 نفردیگر زخم ها ما بین 38-34 روز بهبود یافت. اما در بیماران تحت درمان با گلوکانتیم زخم های 7 نفر مابین 160 تا 180 روز و 5 نفر دیگر درطی 230-220 و بطور میانگین در 198 روز التیام پیدا نمود. همچنین در افراد تحت درمان با عسل، قطر هاله زخم سریع تر از بیماران تحت درمان شیمیایی از گسترش باز ایستاد. در این بررسی عسل می تواند جایگزین مناسبی در مقایسه با گلوکانتیم در بهبود زخم های پوستی و اسکار ناشی از سالک باشد.

آنزیمها کاتالیزورهای آلی هستند که می توانند سبب آغاز و یا تسریع واکنش های شیمیایی شده و یک یا چند نوع ترکیب آلی را به تولیدات آلی تبدیل نمایند. با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف مکمل مولتی آنزیم بر روی میزان تغییرات بیوشیمیایی آنزیم های کبدی و فاکتور های عملکردی در ماهیان قزل آلای رنگین کمان پرواری (5±150 گرم)، چهار جیره غذایی متفاوت از لحاظ سطوح مختلف مکمل مولتی آنزیم برای ماهیان تنظیم و مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری در مورد نرخ بقای ماهی و ضریب تبدیل غذایی به صورت دوره ای انجام شد. در پایان دوره پرورشی از هر گروه 50 قطعه ماهی و در کل 200 قطعه به طور تصادفی انتخاب و برخی از پارامترهای بیوشیمیایی کبد، مورد آزمایش قرار گرفت. در طی این بررسی مقدار ضریب تبدیل غذایی، میزان بقاء، وزن ماهیان (رشد مطلق) و طول کل ماهیان در گروه های تحت مطالعه در هیچکدام از مقاطع زمانی اندازه گیری شده معنی دار نبود. نتایج مقایسه میانگین داده های این آزمایش نشان داد که در گروه 1.5 کیلو گرم در تن میزان AST سرم کاهش معنی داری نسبت به تیمار 0.5 و 1 کیلوگرم در تن داشته است .(p<0.05) در تیمار 0.5 کیلوگرم در تن، کاهش معنی داری در میزان ALT سرم در مقایسه با گروه شاهد داشته است ((p<0.05. استفاده از مولتی آنزیم کاهش معنی داری از نظر سطوح مختلف LDH سرم در گروه های تیمار نسبت به گروه شاهد ایجاد نمود (p<0.05) و اختلاف معنی داری از نظر سطوح مختلف ALP در بین گروه های مختلف مشاهده نشد ((p>0.05. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که استفاده از مولتی آنزیم، می تواند باعث کاهش مقادیر AST،ALT و LDH ماهیان قزل آلای رنگین کمان پرواری شود.

خانواده انتروباکتریاسه بزرگترین مجموعه ناهمگون از باسیل های گرم منفی می باشد که تا کنون حدود40 جنس و 150گونه از آنها شناسایی شده اند. از مهمترین جنسهای این خانواده، جنس سالمونلا است که در همه حیوانات از جمله ماکیان، خزندگان، حیوانات اهلی و وحشی، جوندگان، پرندگان و انسان می تواند کلونیزه شود. بیشتر عفونتها از طریق مصرف تولیدات غذایی آلوده و از طریق گسترش مستقیم مدفوعی- دهانی حاصل می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی مقایسه ای آلودگی به باکتری سالمونلا در اندامهای مختلف (قلب، کبد، تخمدان، مدفوع) به روش کشت باکتریایی در طیور کشتاری کشتارگاه صنعتی ارومیه میباشد. پس از استریل نمودن وسایل در فور و اتوکلاو عمل نمونه برداری طی یک ماه انجام گرفت بدین صورت که در هر مرحله از چهار قسمت (قلب، کبد، تخمدان، مدفوع) طیور کشتاری کشتارگاه صنعتی ارومیه عمل نمونه برداری انجام گرفت و در محیط کشت غنی کننده سلنیت F براث تلقیح شد پس از 24 ساعت انکوباسیون و غنی سازی به محیطهای کشت مکانکی آگار،SS آگار و XLD برده شد. از مجموع 1440 نمونه که از هر قسمت شامل 360 نمونه برداشته شد 300 نمونه سالمونلایی شامل 170 مورد از مدفوع، 30 مورد قلب، 40 مورد کبد و 60 مورد تخمدان جداسازی گردید. به غیر از نمونه های سالمونلایی باکتریهای اشریشیا کلای، پروتئوس، سدوموناس، کلبسیلا اوکسی توکا و سراشیا نیز جداسازی گردید. باتوجه به گستردگی منابع آلودگی با سالمونلا لازم است به منظور کنترل سالمونلا آزمایشهای باکتری شناسی و سرولوژیک از کشتارگاه ها و افراد شاغل در صنعت طیور به عمل آورده شود.

به منظور تعیین میزان شیوع کرم های ریوی در گوسفند و بز یک مطالعه کشتارگاهی در فاصله زمانی فروردین 1387 تا اسفند 1387 از کشتارگاه صنعتی بروجرد 175 نمونه ریه گوسفند و 140 نمونه ریه بز جمع آوری گردید. در کالبدگشایی و بررسی سطوح ریه ها، 16 درصد از 175 ریه گوسفند و 13.57 درصد از 140ریه بز آلوده به کرمهای ریوی بودند که جنسهای پروتوسترونژیلوس روفسانس، دیکتیوکولوس فیلاریا و سیستوکولوس اوکره آتوس جدا شد. در گوسفند و بز درصد حضورهر یک از کرم های ریوی درعفونتهای ترکیبی نشان داده شده بطوری که در گوسفند دیکتیوکولوس فیلاریا 78.57 درصد پروتوسترونژیلوس روفسانس 64.25 درصد و سیستوکولوس اوکره آتوس 67.85 درصد و در بز میزان شیوع دیکتیوکولوس فیلاریا در عفونتهای ترکیبی 68.42 درصد، پروتوسترونژیلوس روفسانس 63.25 درصد و سیستوکولوس اوکره آتوس 57.89 درصد را نشان داد وبا آزمون مربع کای وp<0.5  اختلاف معنی داری بین میزان شیوع کرمهای ریوی برحسب گونه دام دیده نشد ولی اختلاف آماری معنی داری بین میزان شیوع کرمهای ریوی برحسب فصل وجود داشت. بطوری که در فصول سرد سال شیوع این کرمها بیشتر بود. در هیچکدام از ریه های گوسفند و بز مولریوس دیده نشد و در ندولهای خاکستری فقط سیستوکولوس اوکره آتوس ودر هر ندول تنها یک کرم وجود داشت.

اشریشیاکلی یکی از باکتریهای پاتوژنیک مهم در انسان و حیوانات است. یکی از راههای ایجاد مقاومت منشاء پلاسمیدی دارد و از آنجائیکه بعضی از پلاسمیدها به حرارت حساس بوده و در حرارت غیر مطلوب از بین می روند، در این تحقیق سعی شده است که امکان تغییر مقاومت در باکتری E-coli جدا شده از طیور نسبت به آنتی بیوتیک های رایج درمانی با استفاده از حرارت، مورد بررسی قرار گیرد. در ابتدا بمنظورتائید هویت 25 جدایه اشریشیاکلی جدا شده از طیور، آنها را به محیط اختصاصی مکانکی آگار و سپس محیط های افتراقی خانواده آنترو باکتریاسه انتقال داده و از هویت آنها اطمینان حاصل گردید. در مرحله دوم هر یک از جدایه ها به 2 محیط BHI منتقل شده و همزمان در دو دمای 37 و 43.5 درجه سانتیگراد به مدت 24 ساعت انکوبه گردیدند. در قدم بعدی حساسیت جدایه های E-coli به آنتی بیوتیکهای مورد نظر به روش دیسک- دیفیوژن (کربی بائر) بر اساس معیارهای CLSI انجام گرفت و بعد از انکوباسیون در دو دمای مختلف 37 و 43.5 درجه سانتیگراد بررسی شده و برای ثبت و بیان نتایج از سه طبقه بندی حساس، نیمه حساس و مقاوم استفاده گردید. در بررسی حاضر بیشترین میزان حساسیت آنتی بیوتیکی در E-coli در دو دمای 37 و 43.5 درجه به ترتیب مربوط به کلرامفنیکل (52% و 56%) بوده و بالاترین مقاومت نسبت به اریترومایسین (92%) مشاهده شد، و تغییر محسوسی در کاهش مقاومت باکتری علیه آنتی بیوتیک ها در دو دمای مورد آزمایش مشاهده نگردید.