زیست شناسی جانوری
سال:1396 | دوره:10 | شماره:1 |تعداد مقالات:13

در مطالعه حاضر که با هدف بررسی تاثیر فاکتورهای فیزیولوژیکی و محیطی بر تعداد و توزیع سلول های لنفوئیدی کلیه ماهی شاه کولی صورت گرفت، تعداد 84 قطعه ماهی شاه کولی از سواحل خزر جنوبی در استان گیلان در سه ایستگاه (دریا، مصب و رودخانه) طی یک سال نمونه برداری شدند. پس از بیومتری و تعیین سن و جنسیت، کلیه ماهی ها خارج شده و مطالعات بافت شناسی انجام شد. با توجه به نتایج بیشترین توزیع سلول های لنفوئیدی مربوط به فصل تابستان و کمترین میزان مربوط به فصل زمستان بود. رگرسیون خطی ارتباط معنی داری بین دمای آب با توزیع سلول های لنفوئیدی نشان داد (05/0p<). آزمون همبستگی پیرسون ارتباط معنی دار مثبتی بین توزیع سلول های لنفوئیدی با دمای آب، دمای هوا، اکسیژن محلول نشان داد (05/0p<). توزیع سلول های لنفوئیدی ارتباط معنی دار معکوسی با شوری آب داشت و توزیع آن ها در دریا به طور معنی داری کمتر از محیط های رودخانه و مصب بود. توزیع سلول های لنفوئیدی بر حسب جنسیت تفاوت معنی داری نداشت. توزیع سلول های لنفوئیدی کلیه ماهی شاه کولی ارتباط معنی دار معکوسی با سن، طول کل و وزن داشت (01/0p<).

به منظور بررسی اثر کرم خاکی کود بر فاکتورهای رشد و بازماندگی لارو ماهی گوپی در مقایسه با غذای تجاری بیومار، لاروهای ماهی گوپی در سه گروه با سه جیره غذایی متفاوت شامل گروه یک(شاهد) با غذای بیومار، گروه دو با جیره کرم کود خشک شده و گروه سوم با مخلوط مساوی از غذای بیومار و کرم کود خشک شده تغذیه شدند. پرورش لاروها به مدت پنج هفته ادامه یافت و در پایان داده های به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد درصد بازماندگی (SR) و شاخص های رشد مانند سرعت رشد ویژه (SGR)، شاخص وزن بدن (BWI)، سرعت رشد (GR) و درصد رشد روزانه در گروه سوم نسبت به دو گروه دیگر و گروه دوم نسبت به گروه شاهد از وضعیت بهتری برخوردار بود. همچنین اختلاف معنی داری در تغییرات بین گروه ها مشاهده شد (05/0 ≥ p). بدین ترتیب استفاده از جیره غذایی کرم و بیومار به طور همزمان، سبب بهبود میزان بازماندگی و فاکتورهای رشد می باشد و استفاده از آن در جیره غذایی توصیه می شود.

این مطالعه به منظور تاثیر کمپوست مصرفی قارچ دکمه ای و کود شیمیایی بر ساختار بافتی چهار گونه ماهی کپور پرورشی گرمابی انجام گرفته است. برای این منظور بچه ماهیان یک ماهه با میانگین وزنی 28/1 ± 6/69 گرم مدت دو ماه در شش استخر یک هکتاری توسط کمپوست مصرقی قارچ دکمه ای و کودهای شیمیایی در شرکت پرورش ماهیان گرمابی شهید احمدیان خرمشهر پرورش داده شدند. گروه شاهد طی مدت پرورش توسط کودهای شمیایی و گروه تیمار نیز توسط کمپوست مصرفی قارچ دکمه ای تغذیه شدند. پس از پایان دوره زمانی مقرر و زیست سنجی نمونه های بافتی به اندازه 5 میلی متر از قسمت میانی مری برداشته و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین بوسیله میکروسکوپ نوری مجهز به لنز داینولیت مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاکی از افزایش تعداد سلول های جامی و ضخامت اپیتلیوم مری در گروه تیمار نسبت به گروه شاهد در گونه های فیتوفاگ و بیگ هد اما در گونه های کپور معمولی و آمور نتایج عکس بدست آمد. همچنین ضخامت لایه عضلانی مری در چهار گونه در گروه تیمار بیشتر از گروه شاهد و دارای اختلاف معناداری بود (05/0≤ p).

بررسی محیط های میکروگرانشی نشان می دهد سفرهای فضایی بر فیزیولوژی بیضه تاثیر می گذارد. از مدل تعلیق دم برای تقلید بی-وزنی(میکروگرانشی یا میکروگراویتی) و اثر آن بر عملکرد بیضه در موش نر بالغ استفاده شد. 24 سر رت نر نژاد ویستار به چهار گروه شش تایی تقسیم شدند. بی وزنی به روش آویزان سازی از دم انجام شد و تجویز زینک به صورت محلول در آب صورت گرفت. گروه ها شامل مداخله 1: فقط شبیه سازی مایکروگراویتی (TS) و مداخله 2: مجموع شبیه سازی مایکروگراویتی و تجویز زینک یا روی (ZTS) بود که برای هر کدام یک گروه شاهد در نظر گرفته شد، مشتمل بر شاهد 1: بدون مداخله گر (G)، شاهد 2: بدون مداخله شبیه سازی مایکروگراویتی و فقط تجویز زینک (ZG) بود. نمونه اپیدیدیم و اسپرموگرام تهیه شد. زینک، هورمون های FSH و LH اندازه گیری شدند. داده ها با نرم افزارSPSS 22 آنالیز شد. نتایج حاصل تاثیر بی وزنی به همراه زینک و روی سرمی را در ابتدا و انتهای تحقیق بر تستسترون، FSH و LH، حجم مایع سمن، تعداد، تحرک، غلظت اسپرم، وزن بیضه، اسپرم سر سالم، اسپرم ها با مورفولوژی طبیعی، طول و وزن بیضه، اسپرم با سر ناهنجار نشان داد. تفاوت FSH و LH گروه های تیمار شده با زینک نسبت به سایر گروه ها معنی دار نبود اما اثرات منفی بر برخی پارامترهای اسپرم به میزان معنی داری کاهش داد. این بررسی نشان میدهد تجویز زینک برای کسانی که در شرایط مایکروگراویتی و یا مشابه آن قرار می گیرند می تواند مانع از بروز آثار منفی در پارامترهای اسپرم شود.

سرطان رشد غیرقابل کنترل سلول ها می باشد و سرطان سینه یکی از انواع آن بوده که روش اصلی درمان آن شیمی درمانی است که با عوارض جانبی همراه می باشد. امروزه استفاده از مواد طبیعی مانند چالکون ها در درمان سرطان گسترده شده است. هدف این بررسی القای آپوپتوز با داروهای نیتروچالکون در سلول های سرطان سینه 4T1و روی موش های نژاد Balb/c بوده است. سمیت دارو با روش MTT assay در زمان های 24 و 48 ساعت و غلظت های 20، 30، 40 و 50 میکرومولار سنجیده شد. پس از تیمار موش های توموری، بررسی های بافتی شناسی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین انجام گرفت. سپس معناداری نتایج با SPSS و ANOVA با 05/0 > p بررسی گردید. نتایج سنجش MTT در نیتروچالکون، میزان سمیت 50 درصد دارویی را در زمان 24 ساعت در تمامی غلظت ها نشان داده است. در بررسی هیستولوژیک، آپوپتوز نیز مشاهده شد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که داروهای نیتروچالکون می توانند گزینه ی مناسبی برای درمان سرطان سینه باشند.

نانوذرات طلا همانند نانوذرات دیگر دارای خواص کاتالیستی، مغناطیسی، نوری و بیولوژیکی می باشد. اﻣ ﺮ وزه، ﻋ ﻠ ﻲ رﻏ ﻢ ﻛ ﺎ رﺑ ﺮ دﻫ ﺎ ی ﺑ ﺴ ﻴ ﺎ ر وﺳ ﻴ ﻊ ﻧ ﺎ ﻧ ﻮ ﻣ ﻮ اد، اﻃ ﻼ ﻋ ﺎ ت ﻣ ﺤ ﺪ ودی در زمینه اثرات آن ها ﺑ ﺮ ﺳ ﻼ ﻣ ﺖ اﻧ ﺴ ﺎ ن وجود دارد. ﻫ ﺪ ف از اﻧ ﺠ ﺎ م اﻳ ﻦ ﻣ ﻄ ﺎ ﻟ ﻌ ﻪ ، بررسی ساختار بافت شناسی تخمدان رت متعاقب تجویز نانوذرات طلا است. این مطالعه بر روی 40 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار انجام شد. حیوانات به چهار گروه تقسیم شدند، گروه اول: کنترل به میزان (1 میلی لیتر سالین نرمال)، گروه دوم، سوم، چهارم (به ترتیب یک میلی لیتر نانوذره طلا با غلظت 10، 100 و 1000 میلی-گرم بر کیلوگرم) را به روش گاواژ به مدت 15 روز دریافت نمودند. سپس تخمدان از محوطه شکمی خارج و بعد از توزین، تثبیت و آماده سازی مقاطع بافتی سریال شش میکرونی، تغییرات ساختاری تخمدان مطالعه گردید. برطبق این یافته ها، بین گروه های تحت تیمار با نانوذره طلا و گروه کنترل اختلاف معنی داری در بافت تخمدان مشاهده نشد. همچنین تفاوت معنی داری بین سه گروه از نظر اندازه تخمدان، تعداد متوسط فولیکول های اولیه و ثانویه مشاهده نشد (05/0 > p). بنابراین، نانوذرات طلا در این غلظت ها و سایز 60 نانومتر تأثیری بر بافت تخمدان رت ندارد.

با توجه به کاربرد وسیع نانوذرات در پزشکی، بررسی پاتولوژی آنها ضروری بنظر می رسد. ویژگی مهم نانوذرات، اندازه کوچک آنها است. تجمع بیش از حد چربی در کبد و التهاب آن موجب سیروز کبدی می گردد. هدف از این مطالعه، تعیین اثر نانوکورکومین بر بیماری کبد چرب و کلسترول، تری-گلیسیرید، لیپوپروتئین با دانسیته بالا (HDL)، لیپوپروتئین با دانسیته پایین (LDL)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) سرم می باشد. در این مطالعه 60 سر موش نر در 6 گروه ده تایی تقسیم شدند که شامل: گروه کنترل، گروه کلسترول، گروه کلسترول و کورکومین و سه گروه دریافت کننده دوزهای مختلف نانوکورکومین که به صورت گاواژ تغذیه شدند. میزان پروفایل لیپیدی و آنزیم های کبدی اندازه گیری و نمونه بافت کبد موش ها پس از تثبیت در بافر فرمالین و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین و ائوزین مورد مطالعه قرار گرفتند. تحلیل داده ها توسط نرم افزارSPSS انجام شد. بررسی ها نشان داد که درگروه تغذیه شده با دوز بالای نانوکورکومین میزان تری گلیسرید، کلسترول، LDL، ASTو ALT به طور معنی داری کاهش و در دو گروه دریافت کننده دوز 50 و 100 نانوکورکومین، نسبت به گروه کورکومین(غیرنانو) و گروه کلسترول کاهش معنی-داری را نشان دادند. پروفایل لیپیدی، AST و ALT گروه کورکومین غیرنانو نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نداشت اما تغیر در میزانHDL معنی دار بود. تغییرات آسیب شناسی کبد گروه دریافت کننده ی کلسترول موجب ایجاد توده های چربی و گروه های تغذیه شده توسط دوز 50 نانوکورکومین اثری از توده چربی نداشتند. نتایج نشان داد که می توان از دوزهای مناسب نانوکورکومین برای درمان بیماری کبد چرب غیرالکلی استفاده نمود.

بیماری پارکینسون (PD) به عنوان نوعی اختلال حرکتی در نظر گرفته می شود، و تشخیص آن به وجود مجموعه ای از علائم حرکتی اصلی وابسته است. با توجه به اینکه پاتوژنز بیماری پارکینسون تا امروز به خوبی درک نشده است، این امر اهمیت زیاد استفاده از مدل های جانوری را برای درک بهتر علت بیماری پارکینسون و کشف راه درمان آن مشخص می کند. پژوهش حاضر با هدف ارائه شواهد جدید در رابطه با مقایسه تاثیرات روتنون بر علائم بیماری پارکینسون می باشد. 30 عدد موش سوری نر ( 2± 30 گرم) به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند؛ گروه کنترل، گروه حلال روتنون و گروه روتنون (ROT). گروه روتنون به مدت 19 روز (2 میلی گرم/ کیلوگرم/ 48 ساعت) روتنون دریافت کردند. پس از آن، علائم تعادل، حرکت، جمود عضلانی و قدرت عضلانی با آزمون های روتارود، میدان-باز، بار تست و بار افقی سه گانه مورد ارزیابی و به منظور مقایسه اثرات روتنون بر این علائم، نتایج با هم مقایسه شد. تجویز روتنون قدرت عضلانی را در هر سه گروه نسبت به علائم دیگر بیشتر تحت تاثیر قرار داد (05/0p<). در درجه بعدی تعادل، حرکت و جمود عضلانی تحت تاثیر قرار گرفتند. روتنون توانست علائم مدل بیماری پارکینسون را تحت تاثیر قرار دهد که این تاثیر بر قدرت عضلانی بیشتر از دیگر علائم بود. احتمالاً این موضوع، از جمله ویژگی های اصلی روتنون در ایجاد مدل تجربی بیماری پارکینسون باشد.

بیماری مولتیپل اسکلروزیس MS)) یکی از مهم ترین بیماری های خودایمن است که سیستم اعصاب مرکزی را هدف قرار می دهد. این بیماری به عنوان دومین عامل ناتوانی حرکتی در دنیا شناخته شده و گسترش روزافزونی داشته است. گرچه علل اصلی بروز بیماری ام اس همچنان ناشناخته است اما احتمال می رود سلول های CD4(+) T اختصاصی میلین، نقش مرکزی را در آغاز و هماهنگی التهاب CNS ایفا می کنند. طبق این نظریه، سلول هایCD4(+) T فعال شده در پریفرال به CNS نفوذ کرده در آنجا با القا ترشح سیتوکین ها و کموکین ها باعث آغاز آبشار التهابی می شوند. سلول های Th17 که یک رده از سلول های CD4(+) T به تازگی شناسایی شده اند در بروز مالتیپل اسکلروزیس نقش عمده ای را ایفا می کند. با توجه به نقش ژن RORΑ در مسیرهای تکاملی سلول های Th17 و همچنین انواع گیرنده های ROR به عنوان اهداف درمانی ام اس، بررسی این ژن در بیماران می تواند در تشخیص و یافتن علل مولکولی بیماری کمک کند. 30 نفر بیمار مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس و 30 نفر فرد سالم که از نظر سن و جنس همسان سازی شدند، انتخاب گردیدند. بعد از پر کردن پرسشنامه از افراد خون گیری انجام شد و Total RNA استخراج و سپس cDNA سنتز شد. با روش TaqMan Real-Time PCR بیان ژن RORAمورد بررسی قرار گرفت. داده های بدست آمده بوسیله نرم-افزارهای Linreg و REST 2009 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بیان ژن RORA در افراد مبتلا به ام اس در مقایسه با افراد نرمال کاهش معنی داری نشان نمی دهد (197/0p= ). همچنین مقایسه بیان این ژن در دو جنس زن و مرد هم کاهش معنی داری نشان نداد (142/0p=، 156/0p=). نتایج بیانگر عدم تفاوت معنی دار بیان ژن RORA در بیماران MS نسبت به افراد سالم و کنترل می باشد. می توان چنین نتیجه گیری کرد که سطح بیان ژن RORA تاثیر مهمی در این بیماری نداشته باشد.

امروزه توجه محققان برای جلوگیری از تولید رادیکال های آزاد، بر مصرف آنتی اکسیدان های گیاهی به ویژه پلی فنول ها معطوف شده است. از این رو هدف از پژوهش حاضر تاثیر مصرف مکمل آب انار بر ظرفیت ضد اکسایشی تام (TAC) و مالون دی آلدهید (MDA) زنان جوان پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی شدید بوده است. در قالب یک طرح نیمه تجربی، 20 زن جوان که واجد معیارهای ورود به مطالعه بودند به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه اول روزانه250 میلی لیتر آب انار طبیعی و گروه دوم روزانه 250 میلی لیتر دارونما به مدت دو هفته دریافت کردند. بعد از دو هفته افراد هر دو گروه در یک جلسه فعالیت مقاومتی شدید شرکت کردند. نمونه های خون در شروع و پایان مطالعه پس از حداقل 12 ساعت ناشتا بودن گرفته شد. TAC و MDA به ترتیب با روشFRAP وTBARS اندازه گیری شدند. همچنین برای استخراج نتایج از آزمون تی تست مستقل در سطح 05/0 ≥ p استفاده گردید. نتایج نشان داد در گروه مصرف مکمل آب انار TAC پس از تمرین مقاومتی شدید افزایش معنی داری داشت (038/0=p). اما در گروه شبه دارو این تغییرات معنادار نبود. همچنین شاخص MDAدر گروه مصرف مکمل آب انار پس از تمرین مقاومتی شدید کاهش معنی داری را نشان داد (016/0=p) که در گروه شبه دارو این تغییرات معنادار نبود. پژوهش حاضر نشان داد مصرف دو هفته مکمل آب انار قبل از فعالیت مقاومتی شدید می تواند باعث افزایش ظرفیت ضد اکسایشی تام و کاهش پراکسیداسیون لیپیدی در زنان جوان شود.