یافته های نوین کشاورزی
سال:1388 | دوره:4 | شماره:2 (14) |تعداد مقالات:8

به منظور بررسی اثرات تراکم بوته و تقسیط نیتروژن خالص بر عملکرد کنجد رقم محلی جیرفت، آزمایشی در سال 1386 در قالب یک طرح اسپلیت پلات بر اساس طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید. سطوح تراکم به عنوان فاکتور اصلی در چهار سطح تراکم شامل10، 13.3، 20 و 40 بوته در متر مربع و تقسیط نیتروژن خالص در سه سطح 30-100-20، 50-50-50 و 30-70- 50 کیلوگرم در هکتار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد تراکم بوته روی عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد کپسول در بوته، تعداد شاخه و ارتفاع گیاه معنی دار بود و اثر تقسیط نیتروژن خالص بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، وزن هزاردانه، تعداد کپسول در بوته تعداد دانه در کپسول، تعداد شاخه فرعی و ارتفاع گیاه معنی دار شد. مقایسه میانگین ها نشان داد که بالاترین عملکرد محصول با متوسط 1727 کیلوگرم در هکتار دانه در شیوه تقسیط 50-50-50 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص حاصل شد. از طرفی بیشترین عملکرد دانه با 1912 کیلوگرم در هکتار در تراکم 40 بوته در متر مربع به دست آمد. اثرات متقابل بین تراکم بوته و تقسیط نیتروژن خالص نشان داد که بیشترین عملکرد دانه با متوسط 2044 کیلوگرم در هکتار در تراکم 40 بوته در متر مربع با مصرف تقسیط شده نیتروژن به صورت 50-50-50 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص در سه مرحله به دست آمد.

این تحقیق به منظور تعیین بهترین فاصله خطوط کشت و نیاز نیتروژنه کلزا هیبرید هایولا 308 در سال زراعی 84-1383 در شالیزارهای موسسه تحقیقات برنج رشت به مرحله اجرا در آمد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل فاصله خطوط کشت 20، 25 و 30 سانتی متر و مقادیر کود نیتروژن شامل 0.7R، R، 1.3R و 1.6R از منبع اوره در نظر گرفته شد. میزان R بر اساس آزمون خاک و توصیه کودی موسسه تحقیقات خاک و آب، 140 کیلوگرم اوره در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد بین فواصل خطوط کاشت از نظر عملکرد دانه اختلاف معنی داری مشاهده نشد، اما در فاصله ردیف 20 سانتی متر با میانگین 1908 کیلوگرم در هکتار، برتری نسبی به دست آمد. همچنین اثر متقابل فاصله ردیف و میزان نیتروژن بر عملکرد دانه معنی دار نشد اما میزان نیتروژن 1.6R در فاصله ردیف 20 سانتی متر با میانگین 2291 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را تولید نمودند. اثر متقابل فاصله خطوط کشت و میزان نیتروژن بر عملکرد روغن دانه معنی دار نشد اما فاصله خطوط 20 سانتی متر و میزان نیتروژن  1.6Rبیشترین عملکرد روغن دانه را دار بود.

این آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی مازندران، مزرعه ایستگاه تحقیقات زراعی بایع کلا شهرستان نکا در سال زراعی89-1388 اجرا شد. سه تاریخ کاشت 20 آبان ماه، 5 و 20 آذرماه به عنوان عامل اصلی و ارقام جو صحرا، پروداکتیو و لاین M12 و دو سطح محلول پاشی با سایکوسل شامل غلظت صفر (شاهد) و مصرف 2.8 لیتر در هکتار به صورت فاکتوریل به عنوان عوامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد حداکثر و حداقل تعداد سنبله در بوته، دانه در سنبله و عملکرد دانه به ترتیب تحت تاریخ های کاشت 5 و 20 آذرماه حاصل گردید. رقم صحرا و لاین M12 به ترتیب دارای بیشترین و کمترین طول سنبله، تعداد پنجه در بوته، سنبله در بوته، دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه بودند. با مصرف سایکوسل طول ساقه کاهش، اما طول سنبله، تعداد پنجه در بوته، تعداد سنبله در بوته، دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه افزایش یافت. حداکثر و حداقل طول سنبله، تعداد پنجه در بوته، دانه در سنبله و عملکرد دانه تحت اثر متقابل تاریخ کاشت 5 آذرماه برای رقم صحرا و تاریخ کاشت 20 آذرماه برای لاین M12 حاصل گردید. بنابراین تاریخ کاشت 5 آذرماه، رقم صحرا و مصرف 2.8 لیتر سایکوسل در هکتار به علت افزایش اجزای عملکرد دانه و در نهایت عملکرد دانه فاکتورهای مناسب کاشت جو در استان مازندران معرفی می گردند.

به منظور بررسی تاثیر فواصل ردیف کاشت و تراکم بوته بر عملکرد و اجزا عملکرد ذرت دانه ای سینگل کراس 711 آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر در بهار سال 1384 با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. عامل های آزمایش شامل ردیف کاشت با فواصل 45، 60 و 75 سانتی متر و تراکم بوته 50، 65 و 80 هزار بوته در هکتار در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد با افزایش فاصله ردیف کاشت، وزن خشک ساقه در مراحل شروع گرده افشانی و رسیدگی فیزیولوژیکی، وزن هزار دانه، عملکرد، شاخص برداشت و تعداد دانه در بلال به طور معنی داری افزایش یافتند. همچنین با افزایش تراکم بوته، وزن خشک برگ در مرحله انتقال، شروع گرده افشانی و رسیدگی فیزیولوژیکی، وزن خشک ساقه در مراحل شروع گرده افشانی و رسیدگی فیزیولوژیکی، وزن خشک بلال و عملکرد دانه تحت تاثیر تراکم بوته قرار گرفت. اثر متقابل فاصله ردیف و تراکم بوته بر وزن خشک ساقه در مرحله رسیدگی فیزیولوژیکی، قطر ساقه در مرحله شروع گرده افشانی و عملکرد دانه معنی دار گردید. بر اساس نتایج حاصل فاصله ردیف 75 سانتی متر با تراکم 8 بوته در متر مربع برای تولید ذرت سینگل کراس 711 در شرایط مشابه آزمایش مناسب تر می باشد.

به منظور بررسی تاثیر آبیاری شیاری و کود نیتروژن بر عملکرد کمی و کیفی توتون رقم کوکر 347 آزمایشی در سال زراعی 1388-1387 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات توتون رشت انجام گرفت. آزمایش به صورت اسپیلیت پلات و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار به اجرا در آمد. عامل اصلی آزمایش کود نیتروژن در سه سطح 45، 55 و 65 کیلوگرم در هکتار و عامل فرعی آبیاری به سه روش یک ردیفه، دو ردیفه و بدون آبیاری یا دیم در نظر گرفته شد. ظرفیت رطوبتی خاک با استفاده از دستگاه صفحه فشاری و زمان آبیاری با استفاده از دستگاه تانسیومتر تعیین و در هر نوبت آبیاری خاک تا حد ظرفیت زراعی انجام شد. محصول توتون در پنج چین برداشت شد. نتایج نشان داد طول برگ، وزن خشک برگ، قند وکلروفیل و ارتفاع گیاه در سطح 1% معنی دار شدند، عرض برگ و نیکوتین در سطح 5% در تیمار آبیاری معنی دار شدند. به طورکلی آبیاری باعث افزایش عملکرد گیاه توتون گردیده و در مقایسه آبیاری یکطرفه و دوطرفه هم می توان نتیجه گرفت آبیاری دوطرفه عملکرد بیشتری نسبت به آبیاری یکطرفه دارد. در بین مقادیر مختلف کود نیتروژن، مقدار 45 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار دارای بیشترین عملکرد بود.

به منظور تعیین اثرات چند بستر کشت بر خواص کمی خیار گلخانه ای رقم نگین و نیز امکان اختلاط پرلیت در بسترهای مختلف، آزمایشی با 9 تیمار و 4 تکرار در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال 1389 و در گلخانه انجام گرفت. نتایج نشان داد بسیاری از صفات اندازه گیری شده به شکل معنی داری تحت تاثیر بستر کشت قرار گرفتند. بر اساس بررسی های انجام شده تیمار پیت ماس با داشتن 2998 گرم وزن میوه بالاترین عملکرد و تیمار لیکا با دارا بودن 355 گرم وزن میوه پایین ترین عملکرد را دربین بسترهای کشت داشتند. بیشترین و کمترین تعداد میوه با میانگین 54 و 8 میوه به ترتیب مربوط به بستر پیت ماس و لیکا بود. بالاترین ارتفاع گیاه در بین بسترهای کشت مربوط به تیمار پیت ماس با 179 سانتیمتر به طور میانگین بوده و کمترین ارتفاع را تیمار لیکا با 56.5 سانتیمتر داشت. نتایج همچنین نشان داد اختلاط پرلیت در بسترهای کشت باعث ایجاد تغییراتی در اکثر صفات اندازه گیری شده نسبت به حالت خالص آن شده است.

این مطالعه به منظور بررسی اثر میزان و نوع کود نیتروژن با دو منبع کودی اوره معمولی واوره با پوشش گوگردی بر روی عملکرد و اجزای عملکرد در دو رقم آفتابگردان در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک شد. برای این منظور تیمارهای مختلف نیتروژن از دو منبع کود اوره معمولی و با پوشش گوگردی هر کدام در سه سطح 25 و 50 و 100 کیلوگرم در هکتار و دو رقم آفتابگردان رکورد و بیلنداز به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار اجرا گردید. یکی از اهداف این پژوهش، یافتن مناسب ترین میزان و منبع کود نیتروژن در دو رقم مختلف آفتابگردان برای دست یابی به حداکثر تولید محصول دانه در شرایط آب و هوایی اراک بود. در این آزمایش صفات ارتفاع بوته، قطر طبق، وزن کل دانه، عملکرد دانه، عملکرد و میزان روغن دانه اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد اثر کود دهی اوره با پوشش گوگردی با تغییر سطوح مختلف نیتروژن و منابع آن، در ارتفاع نهایی بوته، وزن هزار دانه و عملکرد دانه اختلاف معنی داری در بین صفات نشان داد. بیشترین عملکرد دانه در رقم بلیزار-آر-ام، در تیمار 100 کیلوگرم اوره با پوشش گوگردی با میانگین 3.96 تن در هکتار حاصل شد. بر اساس نتایج به دست آمده می توان مصرف 100 کیلوگرم کود اوره با پوشش گوگردی را در کشت آفتابگردان مناسب دانست.

شوری یکی از مهمترین عوامل موثر در کاهش عملکرد گیاهان زراعی می باشد. تحمل گیاهان نسبت به شوری در میان گونه های مختلف متفاوت بوده و تحت تاثیر شرایط محیطی رشد گیاه واقع می شود. یکی از راه حل های عملی برای کاهش اثرات تنش شوری در زمین های شور استفاده از ارقام متحمل به شوری است. بر این اساس این مطالعه به منظور مقایسه 19 لاین جو متحمل به شوری به همراه یک رقم رایج محلی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در سال زراعی 85-1384 در ایستگاه تحقیقات شوری رودشت اصفهان انجام گردید. تهیه زمین با توجه به عملیات خاص جهت اراضی شور انجام گردید و از آب با هدایت الکتریکی 12دسی زیمنس بر متر برای آبیاری استفاده گردید. نتایج نشان داد، لاین شماره 7 ICB119146)) از نظر ارتفاع، تعداد پنجه بارور، تعداد پنجه تولیدی و عملکرد دانه نسبت به سایر لاین ها و رقم رایج منطقه برتری نسبی داشت به طوری که با تولید 3867 کیلوگرم در هکتار بالاترین عملکرد را به خود اختصاص داد. با توجه به نتایج این آزمایش و بر اساس عملکرد می توان این لاین را به عنوان لاین برتر برای آزمایش های تکمیلی جهت جایگزینی با رقم رایج منطقه پیشنهاد نمود.