تحقیق در علوم دندانپزشکی
سال:1388 | دوره:5 | شماره:2 (پیاپی 20) |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: با انتخاب اتچمنت مناسب می توان زمینه را برای کم کردن تحلیل ریج خلفی فک پایین و مشکلات جدی ناشی از آن کاهش داد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دو نوع اتچمنت اوردنچر متکی بر چهار ایمپلنت قدامی بر میزان استرس وارده به ناحیه  خلفی فک پایین با روش آنالیز اجزا محدود به صورت سه بعدی می باشد.مواد و روش ها: با استفاده از نرم افزار Ansys مدل فک پایین از روی CT-Scan بیمار با چهار ایمپلنت قدامی یک دفعه با اتچمنت بار و دفعه دیگر با اتچمنت بال شبیه سازی شد. پس از مدلسازی نیروی دنچر فک مقابل در دو حالت: یکبار به صورت عمودی و متقارن در دو طرف فک (اکلوژن مرکزی) و بار دیگر به صورت مایل در یک سمت فک به عنوان سمت کارگر (حرکات طرفی) بر روی هر دو نوع اتچمنت اعمال شد.یافته ها: در اوردنچر متکی بر ایمپلنت با اتچمنت بار میزان استرس بیشتری بر ناحیه ی خلفی ریج بی دندانی (ناحیه مولر اول) نسبت به اتچمنت بال در حالت اکلوژن مرکزی وارد شد. در حرکات طرفی نتایج متفاوتی با حالت اکلوژن مرکزی حاصل شد و ناحیه دندان شش در سمت کارگر و غیرکارگر متحمل استرس کمتری در استفاده از اتچمنت بار شد.نتیجه گیری: چون بیمار در اکثر ساعات شبانه روز در اکلوژن مرکزی به سر می برد استفاده از اتچمنت بال در اوردنچر متکی بر چهار ایمپلنت قدامی نسبت به بار به دلیل ایجاد استرس کمتر ارجحیت دارد.

سابقه و هدف: بعضی تحقیقات نشان داده است ژل کلرهگزدین %0.2 در جلوگیری از بروز Dry Socket پس از جراحی دندانهای مولر سوم نهفته موثر می باشد. بعضی از تحقیقات عدم تاثیر آن را گزارش نمودند، لذا به منظور تعیین بررسی تاثیر ژل کلرهگزدین بر التیام و عوارض شایع پس از خارج نمودن دندانهای مولر سوم، در بخش جراحی فک و صورت واحد دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی این تحقیق انجام گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق از نوع تجربی و به صورت Double blind می باشد. 123 بیمار واجد شرایط به طور تصادفی، پس از کسب رضایتنامه و پرسشنامه کتبی انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول: ژل فوم آغشته به ژل کلرهگزدین %0.2 در حفره دندانی قرار داده شد. گروه دوم: ژل فوم آغشته به ژل پلاسبو در حفره دندانی قرار داده شد. گروه سوم: هیچ نوع ماده ای در داخل حفره دندانی قرار داده نشد. میزان درد در گروه های سه گانه پس از 24 ساعت و در روز سوم توسط VAS Scale و میزان التیام در روزهای سوم و هفتم توسط Healing Scale ارزیابی شد. همچنین بروز Dry Socket با توجه به معیارهای BLUM مورد بررسی قرار گرفت. آزمونهای Kruskal Wallis و Mann-Whitney-U برای آنالیز داده های آماری استفاده شدند.یافته ها: افراد سه گروه مشابه بودند: میزان التیام در روزهای سوم و هفتم در گروه اول در مقایسه با گروه های دوم و سوم از لحاظ آماری معنی دار بود.(p<0.00)  میزان درد در 24 ساعت اول و روز سوم در گروه اول در مقایسه با گروه های دوم و سوم از لحاظ آماری معنی دار بود(p<0.00) . در گروه اول Dry Socket گزارش نشد. در گروه دوم 2 مورد و در گروه سوم 7 مورد Dry Socket یافت شد(p<0.05) .نتیجه گیری: ژل کلرهگزدین %0.2 پس از خارج نمودن دندانهای مولر سوم در تسریع التیام٬ کاهش درد و جلوگیری از بروز Dry Socket موثر می باشد.

سابقه و هدف: هدف از این تحقیق تعیین قدرت تشخیص پرینت کاغذی رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی دیجیتال original نسبت به روش هیستولوژیک در تشخیص پوسیدگی های عاجی پروگزیمال دندان بود.مواد و روش ها: دندان های پرمولر خارج شده بدون پوسیدگی بالینی انتخاب شدند و تحقیق به روش تشخیصی روی تعداد 320 نمونه انجام گرفت. از نمونه ها به دو روش رادیوگرافی تهیه شد. (1 رادیوگرافی دیجیتال original بوسیله نرم افزارCygnus media Ritter ، CCD، Intra oral digital sensor  (2 پرینت کاغذی رادیوگرافی های دیجیتال مذکور. ابتدا با نرم افزار Dr Suni رادیوگرافی ها در سایز مورد نظر (فیلم رادیوگرافی معمولی) تنظیم شدند سپس با پرینتر HP Color Laser Jet 1600 روی کاغذ A4،Double A  با کیفیت dpi 2400 چاپ شدند و 4 نفر رادیولوژیست دهان و فک و صورت در دو مرحله رادیوگرافی های original و پرینت های کاغذی را بررسی کردند و در 5 رتبه از نظر وجود پوسیدگی پروگزیمال طبقه بندی نمودند. مقاطع میکرسکوپی به عنوان Gold standard برای تشخیص پوسیدگی ها تهیه و توسط پاتولوژیست دهان و فک و صورت بررسی شدند و N.P.P و P.P.S این دو روش نسبت به هیستولوژیک تعیین شد.یافته ها: تحقیق روی تعداد 320 دندان که نیمی آنها دارا و نصف دیگر فاقد پوسیدگی بودند انجام گرفت.  P.P.V روش ها به ترتیب 85.9 و 91.7 درصد و ارزش N.P.V به ترتیب 74.6 و 71.4 درصد بود (P< 0.9) نتیجه گیری: پرینت کاغذی از نظر تشخیصی کیفیتی تقریبا «مشابه رادیوگرافی دیجیتال original دارد و می توان از آن به عنوان ابزار انتقال رادیوگرافی دیجیتال استفاده نمود.

سابقه و هدف: با توجه به میزان بالای شکست باند در حین درمان ارتودنسی، که گاهی به تکنیک های باندینگ ضعیف نسبت داده می شود، دانستن اینکه پس از باندینگ مجدد چه اتفاقی می افتد ضرورت می یابد. بنابراین تحقیقی با هدف تعیین تاثیر روش های مختلف پاکسازی رزین، بر ساختار مینا و استحکام باند برشی براکت های فلزی ارتودنسی پس از باندینگ مجدد انجام شد.مواد وروش ها: این مطالعه به روش experimental (in vitro) و بر روی 76 دندان پرمولر تازه انسانی صورت گرفت. تعداد 70 نمونه به 3 گروه 20 تایی مطالعه و یک گروه تایی بعنوان شاهد تقسیم شدند. (نمونه گیری تصادفی ساده) پس از انجام عملیات باندینگ در گروه های مطالعه توسط کامپوزیت No-mix و براکت هایdebonding ،(Dentaurum) mesh base  اولیه با استفاده از پلایر انجام شد. سطح باکال هر دندان برای مشاهده نقاط شکست باند توسط استریومیکروسکوپ (x10) مورد بررسی قرار گرفت و بر حسب ARI (Adhesive Remnant Index) طبقه بندی گردید. پاکسازی رزین باقی مانده به 3 روش صورت گرفت:  TCB-1(Tungsten Carbide Bur/فرز تنگستن کار باید) با سرعت بالا، TCB-2 با سرعت پایین،  -3سندبلاست توسطmicroetcher . برای تکرار عملیات باندینگ هر یک از گروه ها به دو زیرگروه 10 تایی تقسیم شد: -Aاستفاده از براکت جدید، -Bاستفاده از براکت سند بلاست. باندینگ مجدد در 70 نمونه در گروه های مورد و شاهد انجام گرفت و میزان استحکام باند برشی و ARI در تمامی نمونه ها محاسبه گردید. تعداد 6 دندان با تقسیم سطح باکال هر نمونه به 4 گروه برای باندینگ کامپوزیت و مشاهده تاثیر مداخلات فوق بر ساختار مینا توسطSEMx1000  در نظر گرفته شد. در تعیین معنی داری داده ها از آزمون های آماری(One-way & Two-way) ANOVA ،Dunnett t  و Kruskul-Wallis  استفاده شد.یافته ها: در نتایج حاصل از آزمون های آماری تفاوت معنی داری از لحاظ استحکام باند برشی و ARI به تفکیک روش پاکسازی رزین و نوع براکت (در بین گروه های مطالعه و در مقایسه با شاهد) مشاهده نگردید(P<0.6) . مطالعات  SEMمشخص کرد: با استفاده از microetcher سطح مینا کاملا «تخریب شد و در گروهTCB  با سطوح سالم مینا همخوانی بیشتری مشاهده شد.نتیجه گیری: از دست رفتن مینا در پی debond اجتناب ناپذیر می باشد. اما به نظر می رسد استفاده از TCB با توجه به حداقل صدمات مینایی وارده و کسب استحکام باند برشی قابل قبول انتخاب مناسبی باشد.

سابقه و هدف: خمیر دندانهای سفید کننده متعددی جهت از بین بردن رنگیزه های خارجی دندان معرفی شده اند به علت وجود کاستی ها در تحقیقات قبلی این مطالعه با هدف مقایسه دو خمیر دندان سفید کننده Crest و پونه در جلو گیری از تشکیل رنگیزه دندانی در بیماران مراجعه کننده به مرکز دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال 1387 می باشد.مواد و روش ها: در یک مطالعه clinical trial، cross over،double blind  از 25 داوطلب پس از جرم گیری و پروفیلاکسی خواسته در طی یک دوره 4 روزه از کلیه اعمال بهداشتی دهان اجتناب نمایند و تنها به استفاده از دهان شویه ها طبق برنامه مقرر اکتفا کنند. دهان شویه ها شامل کلرهگزیدین 0.2 درصد، چای، محلول تهیه شده از خمیر دندان های سفید کنندهCrest  و پونه بود. از ساعت 9 الی 16 دو دهانشویه اول هر ساعت به مدت یک دقیقه و در ساعات 9 و 16 قبل از استفاده از این دهانشویه ها از محلول خمیردندان آزمایشی را به مدت 2 دقیقه دهانشویه نمایند. میزان رنگیزه بر اساس ایندکس Lobene، در روز پنجم ثبت گردید و پس از نه روز wash out، برنامه مقرر با محلول خمیر دندان دیگر و در نهایت با محلول خمیر دندان شاهد انجام گرفت. داده ها در هر مرحله استخراج و ثبت گردید. جهت بررسی از آزمون کروسکال والیس استفاده گردید.یافته ها: تفاوت معنی داری بین خمیر دندان سفید کننده Crest و خمیر دندان شاهد (معمولی پونه) ملاحظه گردید(p<0.001) . در حالی که این تفاوت بین خمیر دندان سفید کننده پونه و خمیر دندان شاهد دیده نشد. تفاوت در کاهش رنگیزه بین دو خمیر دندان سفید کننده Crest و سفید کننده پونه نیز معنی دار بود(p<0.001) .نتیجه گیری : به نظر می رسد که خمیر دندان سفید کننده Crest در مقایسه با خمیر دندان سفید کننده پونه در کاهش رنگیزه های دندانی تاثیر بیشتری دارد.

سابقه و هدف: نگرانی از تغییرات فشار خون و نبض بدنبال تزریق داروهای بیحسی وجود دارد با توجه به گزارشات متناقض از تاثیر داروهای بیحسی لیدوکائین و مپیواکائین روی شاخص های فوق و اهمیت استفاده از داروهای بیحسی در درمانهای دندانپزشکی این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر لیدوکائین همراه اپی نفرین و مپیواکائین بر تغییرات فشار خون و نبض بعد از تزریق بلاک آلوئولار تحتانی انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه بصورت Randomized single blind cross over clinical trial اجرا شد .تعداد 35 بیمار و یا70  نمونه در این مطالعه شرکت کردند که در آنها در یک روز به صورتRandomized  تزریق بلاک آلوئولار تحتانی با لیدوکائین %2 همراه اپی نفرین یا مپیواکائین %3 صورت گرفت و در مراجعه بعدی تزریق دیگر انجام شد. پس از تکمیل پرسشنامه اضطراب، فشار خون و نبض از بیمار گرفته شد سپس تزریق صورت گرفت بلافاصله و 10 دقیقه بعد از تزریق مجددا فشار خون و نبض اندازه گیری و ثبت شد و با آزمون آماری Paired T-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت .یافته ها: بین دو ماده لیدوکائین و مپیواکائین اختلاف معنی داری در تغییرات فشار خون و نبض قبل، بلافاصله و 10 دقیقه پس از تزریق بلاک آلوئولار تحتانی وجود ندارد همچنین در گروه لیدوکائین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و نبض در طی زمانهای مورد بررسی افزایش پیدا کرد ولی به لحاظ آماری معنی دار نبود. در گروه مپیواکائین نیز در طی هر سه زمان بررسی شده تغییرات فشار خون و نبض اختلاف معنی داری را نشان نداد. در این مطالعه همبستگی معنی دار خطی مثبت بین نمرهDAS  (اضطراب از دندان پزشکی بیمار) و تغییرات فشار خون سیستولیک، دیاستولیک و نبض قبل، بلافاصله و 10 دقیقه پس از تزریق وجود داشت.نتیجه گیری: تغییرات قابل توجهی در فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و نبض بلافاصله و 10 دقیقه بعد از تزریق نسبت به قبل از تزریق در داخل هر گروه و همچنین بین دو گروه مورد بررسی وجود نداشت، که این مساله نشانگر عدم تفاوت استفاده از مپیواکائین و لیدوکائین در بیماران از نظر سیستمیک سالم است.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع استفاده از ترمیمهای غیر مستقیم در دندانهای قدامی و خلفی اهمیت سمانهای مختلف دو چندان شده است. سمانهای رزینی جدیدی ارایه شده است که باند آنها بر مبنای سیستم self-etch بوده و به هیچ گونه آماده سازی عاج نیاز ندارند. تضاد اطلاعاتی ثبت شده درباره مقایسه سمانهای سلف اچ ادهزیو وسمانهایی که باندشان بر مبنای استفاده از سیستم اچینگ و باندینگ به صورت جداگانه هستند، لذا به منظور مقایسه استحکام باند برشی سمان Maxcem (Kerr) وسمان RelyX Unicem (3M) با سمان Nexus2 (Kerr) و RelyX ARC (3M) این تحقیق انجام گرفت .مواد و روش ها: تحقیق به روش تجربی ورودی تعداد 60 مولرسوم کشیده شده افراد 20-30 ساله برای انجام مراحل باندینگ مراجعه کردند انجام گرفت. نمونه ها به طور تصادفی به 6 گروه تقسیم شد و استوانه های سمانی بر اساس استاندارد ISO/TR 11405 به سطوح عاجی باند گردید: (1) Rely X ARC (2)  Rely X U100 و(4) Maxcem (3) Single Bond  Nexus 2 وOptibond Solo  Rely X U100 (5) و Maxcem (6) Single Bond و Optibond Solo. استحکام باند برشی نمونه ها اندازه گیری شد. سپس سطح عاجی هر نمونه توسط استریومیکروسکوپ اندازه گیری و با آزمون Anova مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: تحقیق روی تعداد 60 دندان و 10 نمونه در 6 گروه انجام گرفت. میزان استحکام باند برشی آن ها بود: 2.91 MPa (1)±5.27       4.83 MPa (2)±9.33       1.12 MPa (3)±3.28       4.82 MPa (4)±10.45      2.29 MPa (5)±5.72       4.01 MPa (6)±11.75 بود(P<0.001) .نتیجه گیری: میزان نیروی باند برشی در سمانهای total-etch بیشتر از سمانهای self-etch است. همچنین کاربرد اسید اچ و باندینگ در سمانهایself-etch  برای سمان maxcem معنادار بودهp<0.05  و باعث استحکام بیشتر می شود.

سابقه و هدف: با توجه به مشکلات بارگذاری ایمپلنت با روش معمول و عدم موفقیت بارگذاری فوری در همه موارد و وجود گزارشی از موفقیت ایمپلنت expandable سارگون، به منظور تعیین تاثیر این ایمپلنت، این تحقیق روی بارگذاری فوری در fresh socket در ماکزیلا انجام شد.مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد انجام گرفت. 24 ایمپلنت در 20 بیمار با میانگین سن 14±44.8 قرار داده شد و توسط روکش موقت به صورت فوری بارگذاری شد. در صورت با ثبات بودن در هفته سوم روکش نهایی تحویل شد. ایمپلنت ها در هفته اول، دوم، سوم، ماه اول، دوم، سوم و ششم مورد معاینه قرار گرفتند. فاکتورهای جنس، ناحیه قرار گیری، براکسیسم و کلنچینگ و مصرف سیگار مورد بررسی قرار گرفتند. میزان عدم موفقیت و نقش عوامل مرتبط با آن با آزمون sign test مورد قضاوت قرار گرفت.یافته ها: از 24 ایمپلنت 2 ایمپلنت به علت عدم همکاری بیمار حذف شدند. 10 ایمپلنت (45.4 درصد) پس از بارگذاری فوری، ثبات خود را از دست دادند. در این موارد load برداشته شد و سیستم expansion دوباره فعال گردید. تمامی این موارد در پیگیری های بعدی باثبات بودند و دوباره بارگذاری شدند. کیفیت استخوان D3 شانس بروز لقی را 9 برابر افزایش میدهد(P<0.001) . پس از مدت 6 ماه پیگیری، میزان بقای %100 به دست آمد.نتیجه گیری: به نظر میرسد بارگذاری فوری ایمپلنت های expandable در fresh socket، میتواند درمان موفقی باشد. انجام مطالعات بیشتر و پیگیری در زمان طولانی تر توصیه می گردد.

سابقه و هدف: با توجه به نگرانی ها در مورد عدم انطباق آموزشهای عملی با آموزشهای نظری دروس و عوارض شناخته شده آن در کیفیت آموزش و عدم اطلاع از وضعیت آن در دانشگاه متبوع و به منظور تعیین نظر دانشجویان در مورد میزان انطباق آموزشهای کلینیکی با دروس نظری و عوامل مرتبط با آن این تحقیق روی دانشجویان ترم 12 و بالاتر واحد دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی در سال87 اجرا شد.مواد و روش ها: تحقیق به روش cross sectional روی کلیه دانشجویان ترم 12 و بالاتر انجام گرفت. تعداد دانشجویان در زمان بررسی 144 نفر بودند که کلیه آنها مورد بررسی قرار گرفتند. از روی لیست به هنگام دانشجویان با مراجعه به آنها و کسب موافقت آنها برای همکاری با طرح نظر آنها در مورد میزان انطباق آموزشهای کلینیکی با دروس نظری مورد بررسی قرار گرفت. درسهایی که در بخشهای یازده گانه به صورت تئوری و عملی ارایه می شدند و فقط آخرین واحد عملی انتخاب شدند تعداد واحد عملی آنها 15 واحد بود. و از دانشجو خواسته شد که آیا این سرفصلها را در آموزش عملی و آموزش نظری داشته اند یا خیر و نحوه آموزش هر یک را در چهار طیف کاملا انطباق داشته، داشته، کمی داشته و نداشته انتخاب نمایند. عوامل مرتبط در این تحقیق شامل جنس، سن، تاهل، میزان علاقه به رشته، ترم تحصیلی، نمره علوم پایه، معدل کل دوره، اشتغال، نحوه زندگی (با یا بدون خانواده) و سطح سواد والدین بود. میزان انطباق نظر دانشجویان نسبت به آموزش نظری با عملی بوسیله آزمون اسپرمن تعیین گردید و نقش عوامل مرتبط با عدم انطباق با آزمون کای دومورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: تحقیق روی تعداد 136 نفر (94.4 درصد) دانشجوی واجد شرایط از 144 نفر آنها انجام گرفت. میزان انطباق آموزش نظری با آموزش عملی از نظر دانشجویان در بخشهای مختلف از حداقل0.97  تا 0.99 بود که میزان همبستگی آندو عالی بوده و میزان عدم رضایت از کیفیت آموزش نظری بر مبنای کروکولوم ترم حداکثر 63 درصد در بخش تشخیص و حداقل 10 درصد در بخش پروتز ثابت و عدم رضایت از کیفیت آموزش عملی حد اکثر 78 درصد در بخش تشخیص و حداقل 10 درصد در بخش پروتز ثابت بود. دانشجویان شاغل و نیز دانشجویان دور از خانواده میزان عدم انطباق آموزش را بیشتر برآورد کردند(p<.001) . نتیجه گیری: بنظر میرسد میزان انطباق آموزشهای نظری و عملی از نظر دانشجویان نازل بوده و میزان همبستگی آنها عالی بود. اقدامات لازم برای مشکل مطروحه را مصرا درخواست و پیشنهاد مینماید .

سابقه و هدف: یکی از نگرانی های جامعه دندانپزشکی میزان فلوراید آب آشامیدنی است. افزایش آن موجب بروز فلوئوروزیس و عوارضی همچون کاهش بهره هوشی می شود. همچنین کمبود آن موجب افزایش پوسیدگی و به دنبال آن افزایشDMFT  می گردد. با توجه به عدم اطلاع از میزان آن در منطقه و به منظور تعیین میزان فلوراید آب آشامیدنی شهرستان شیراز به روش پتانسیومتری با تفکیک مخازن و با توجه به ظرفیت آنها و میزان فلوراید مطلوب در دمای مشخص، این تحقیق در بهار 1388 انجام گرفت.مواد و روش ها: مطالعه به صورت توصیفی انجام گرفت. لیست به هنگام کلیه مخازن آب شهرستان شیراز از سازمان آبفا اخذ گردید.تعداد36  نمونه تهیه شد ضمنا دما نیز در زمان اخذ هر نمونه اندازه گیری شد. سپس میزان فلوراید نمونه ها به روش پتانسیومتری در آزمایشگاه دانشکده دندانپزشکی آزاد تهران تعیین گردید.این روش اختصاصی ترین روش تعیین میزان فلوراید آب می باشد. میزان فلوراید بدست آمده از هر مخزن در ظرفیت مخزن ضرب و میانگین کل با انحراف معیار مشخص شد؛ همچنین با استفاده از فرمول (E=-0.038+0.0062 و F=0.34/E) میزان فلوراید مطلوب در آن دمای خاص مشخص گردید.سپس بر اساس آخرین طبقه بندی سازمان بهداشت جهانی WHO نمونه ها در سه گروه کمبود، مطلوب و مازاد طبقه بندی شدند.یافته ها: کل ظرفیت مخازن تامین کننده آب آشامیدنی شهرستان شیراز در بهار 1388 دویست و بیست و شش هزار و دویست متر مکعب بود. حداقل میزان فلوراید در مخزن محمدیه برابر ppm 0.144 بود و حداکثر میزان فلوراید مربوط به مخزن لپویی و برابرppm 0.649  بود. برآورد میزان فلوراید کل آب شهرستان شیراز 0.15±ppm 0.35 و با احتمال  %95میزان واقعی فلوراید آب مصرفی مردم شهرستان شیراز از حداقل  ppm 0.3تا حداکثر  ppm 0.4برآورد می گردد. ضمنا در زمان مطالعه همه مخازن با کمبود فلوراید مواجه بودند.نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که %41.7 از ظرفیت مخازن دارای کمبود بسیار شدید فلوراید و %30.5 از ظرفیت مخازن دارای کمبود شدید و %27.8 از مخازن دارای کمبود متوسط بودند؛ و در کل %100 ظرفیت مخازن دارای کمبود بودند.