تحقیق در علوم دندانپزشکی
سال:1393 | دوره:11 | شماره:1 (پیاپی 39) |تعداد مقالات:9

سابقه و هدف: یکی از عوارض استفاده از مواد سفید کننده اسیدی دندان امکان ایجاد تغییرات مخرب در ساختار نسوج دندانی به دنبال ایجاد تغییراتی در pH محیط دهان از جمله بزاق است. این نگرانی در مورد مواد سفید کننده OTC با pH اسیدی که ممکن است بدون نظارت دندانپزشک مورد استفاده قرار گیرند، بیشتر است. با توجه به روند رو به افزایش تقاضای بیماران جهت درمان سفیدکردن دندانها، ارزیابی این تغییرات از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این تحقیق اثر نوار سفید کننده دندان هیدروژن پر اکساید بر pH بزاق دانشجویان دندانپزشکی در شرایط Invivo بررسی شد.مواد و روش ها: این تحقیق به کارآزمایی بالینی و بر روی 20 دانشجوی دندانپزشکی پس از اخذ موافقت کتبی انجام شد. ابتدا pH بزاق در حالت عدم تحریک توسط کیت سنجش بزاق (GC, USA, saliva-check) اندازه گیری شد. سپس نوار سفیدکننده (crest advanced vivid white strip, USA) حاوی هیدروژن پراکساید 9.5 درصد بر روی شش دندان قدامی فک بالا به مدت 14 روز وروزی 30 دقیقه طبق دستور کارخانه استفاده شد. طی قرارگیری نوارها در دهان در روزهای اول، هفتم و چهاردهم pH بزاق در 10، 20 و 30 دقیقه پس از شروع درمان و 30 دقیقه پس از اتمام درمان اندازه گیری شد. آنالیز آماری با تست های Friedman و kruskal-wallis انجام شد.یافته ها: pH بزاق در هر سه روز مورد بررسی تا 10 دقیقه پس از شروع درمان نسبت به قبل از شروع درمان کاهش یافت. (p<0.2) pH بزاق درهر سه روز مورد بررسی پس از 30 تا 60 دقیقه به میزان اولیه رسید. همچنین pH بزاق در پایان دوره درمان نسبت به قبل از شروع درمان تفاوت معناداری نشان نداد. (p>0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد که نوارها ی سفید کننده هیدروژن پراکساید با غلظت 9.5 درصد تاثیری بر pH بزاق ندارد.

سابقه و هدف: مطالعه با هدف تعیین اثرات آنتی باکتریال دیکلوفناک سدیم، ترکیب دیکلوفناک و استرپتومایسین، تری آنتی بیوتیک و کلسیم هیدروکساید بر روی بیوفیلم انتروکوکوس فکالیس انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، سوسپانسیون باکتریایی انتروکوک فکالیس در محیط آگار خونی، روی 56 دیسک استریل روی سطح آگار قرار گرفت.دیسک ها در 7 گروه هشت تایی به مدت یک ساعت در برابر دیکلوفناک سدیم، استرپتومایسین، تری آنتی بیوتیک، دیکلوفناک سدیم-استرپتومایسین، تری آنتی بیوتیک تغییر یافته، کلسیم هیدروکساید و نرمال سالین در معرض قرار گرفتند. بعد از این مدت، فعالیت ضدمیکروبی داروها از طریق شستشوی دیسک ها به تعداد پنج بار در سالین بافردار قطع شده و واحدهای تشکیل دهنده کلونی (CFU) باکتری های انتروکوک فکالیس باقیمانده در دیسک ها شمارش گردید و در گروه های مختلف با آزمون های kruskal wallis و Mann-U-Whitney تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: تری آنتی بیوتیک و استرپتومایسین، کلیه گونه های انتروکوک فکالیس را از بین برده و بعد از آنها، تری آنتی بیوتیک تغییر یافته، دیکلوفناک سدیم استرپتومایسین، دیکلوفناک سدیم و کلسیم هیدروکساید بیشترین توانایی باکتری کشی را نشان دادند و بین آنها تفاوت معنی داری دیده شد. (p<0.004) جایگزینی دیکلوفناک سدیم با ماینوسایکلین در ترکیب تری آنتی بیوتیک موجب کاهش معنی داری خصوصیات ضدباکتری دارو گردید. (P<0.002).نتیجه گیری: خصوصیات آنتی باکتریال داروی ضدالتهابی دیکلوفناک سدیم در مقایسه با کلسیم هیدروکساید برعلیه بیوفیلم انتروکوک فکالیس به صورت آشکاری بیشتر بوده و می توان در شرایط کلینیکی آن را جایگزین کلسیم هیدروکساید نمود.

سابقه و هدف: هرچند استفاده از لایه نازک ماده بهسازی بافت برای کنترل ضایعه دنچر استوماتیت به کار می رود ولی این ماده زمینه مناسب برای کلونیزاسیون کاندیدا فراهم می آوردکه با ترکیب داروهای ضدقارچی میتوان آن راکنترل نمود. هدف مطالعه حاضر ارزیابی میزان پایداری نیستاتین و فلوکونازول ترکیب شده با ماده بهسازی بافت بر کلونیزاسیون کاندیدا آلبیکنس در شرایط برون تنی در طول زمان می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی با ترکیب نیستاتین و فلوکونازول با ماده بهسازی بافت، دیسکهای نازک دایره ای از هر لایه بهسازی بافت تهیه واز دیسک های ماده بهسازی بدون دارو بعنوان کنترل منفی تهیه شدند. سپس دیسک ها در ظرف استریل حاوی بزاق مصنوعی استریل غوطه ور و میزان مهار رشد کاندیدا را در فواصل زمانی 24، 48 و 72 ساعت و 5 روز با قراردادن دیسکها بر روی سطح پلیت حاوی کشت چمنی کاندیدا با روش انتشار در آگار بررسی شد. میانگین قطر هاله عدم رشد در زمانهای مورد بررسی با کمک تستهای آماری ANOVA و Tukey ارزیابی شدند.یافته ها: ترکیب داروهای نیستاتین یا فلوکونازول با ماده بهسازی بافت حداکثر تا روز سوم موثر بوده و پس از 24 ساعت غوطه وری در بزاق مصنوعی، قطر هاله عدم رشد کاندیدا دار اطراف دیسکهای حاوی نیستاتین یا فلوکونازول به ترتیب 11.2 و 8.6 میلی متر بدست آمد. همچنین مشخص شد که تنها در زمان های 24 ساعت (P=0.001) و 48 ساعت (P=0.013) تفاوت بین قطر هاله عدم رشد در اطراف دیسکهای دو دارو معنی دار بوده است.نتیجه گیری: نیستاتین یا فلوکونازول اضافه شده به ماده بهسازی بافت غوطه ور شده در بزاق مصنوعی پایدار نبوده و تنها تا 3 روز دارای اثر مهاری معنادار آماری بر روی رشد کاندیدا میباشد. ضمنا نیستاتین بصورت موضعی قدرت مهاری بیشتری را در شرایط آزمایشگاهی از خود نشان داد.

سابقه و هدف: پوسیدگی شایع ترین علت از دست رفتن دندان است و تشخیص به موقع آن گامی بزرگ در جهت سلامت دندان ها است. پوسیدگی دندان ها می تواند باعث تخلخل و تغییر قدرت هدایت الکتریکی دندان شود لذا هدف در این مطالعه اندازه گیری مقاومت الکتریکی دندان و تعیین ارتباط آن با میزان و درجه پوسیدگی است.مواد و روش ها: این مطالعه به روش تجربی و آزمایشگاهی بر روی دندان های پرمولر انسانی با درجات مختلف پوسیدگی انجام شد. پارامترهای الکتریکی دندان شامل مقاومت و ظرفیت الکتریکی، برای اجزا سالم دندان ها و همچنین پوسیدگی های سطحی، عمقی و پوسیدگی منجر به درمان ریشه اندازه گیری شد. مقاومت و ظرفیت الکتریکی در حالات مختلف پوسیدگی با یکدیگر مقایسه شدند. ارتباط بین پارامترهای الکتریکی و میزان پوسیدگی نیز به دست آمد. برای ارزیابی نتایج از آزمون واریانس یک طرفه و تخمین رابطه استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که مقاومت الکتریکی دندان با میزان پوسیدگی تغییر می کند (P<0.05) و بر اساس یک رابطه خطی با افزایش عمق پوسیدگی مقاومت الکتریکی دندان نیز کاسته خواهد شد. ارتباط معناداری نیز بین تغییرات ظرفیت الکتریکی در پوسیدگی های عمقی و سطحی وجود دارد. (P=0.01) وجود دارد همچنین ارتباط بین ظرفیت الکتریکی و میزان پوسیدگی به صورت یک رابطه غیر خطی تغییر می نماید.نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از مقاومت الکتریکی می تواند ابزاری مناسب برای تشخیص پوسیدگی مخصوصا در پوسیدگی های عمقی و منجر به درمان ریشه باشد و به عنوان روشی باصحت بالا برای تشخیص عمق پوسیدگی پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: بیماریهای پریودنتال از شایع ترین بیماری های حفره دهان هستند. هدف از این تحقیق بررسی رابطه میزان کورتیزول بزاق با بیماری پریودنتیت متوسط تا شدید در مراجعه کنندگان به بخش تشخیص دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال 1390 بود.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مورد- شاهدی بود.30 بیمار مبتلا به پریودنتیت متوسط تا شدید به عنوان گروه مورد و 30 فرد سالم در گروه شاهد قرار گرفتند. این افراد به تست مقیاس بیمارستانی اضطراب و افسردگی (HAD Scale) پاسخ دادند، همچنین شاخص های پریودنتال از جمله کنترل پلاک (PI) عمق پاکت (PPD) و میزان ازدست رفتن چسبندگی کلینیکی (CAL) سنجیده شد. یک سی سی نمونه بزاق هر بیمار جمع آوری و میزان کورتیزول بزاق آن به روش ELISA بررسی گردید. بیماران در هر گروه از لحاظ عوامل مداخله گر مشابه سازی شدند و جهت بررسی یافته ها از آزمون کای دو و odd’s Ratio استفاده شد. رابطه بین نتایج تست HAD و میزان کورتیزول بزاقی با استفاده از ضریب همبستگی Pearson بررسی شد.یافته ها: میزان سن در گروه مورد 41.77±7.92 و در گروه شاهد 40.73±7.94 بود. میزان امتیاز آزمون HAD در گروه مورد 14.07±6.10 و در گروه شاهد 11.27±4.24 بود و ارتباطی بین وضعیت استرس- افسردگی با میزان کورتیزول مشاهد نشد. (p<0.7) و (r=0.01). نقطه برش میزان کورتیزول بزاقی با روش منحنی ROC به میزان 5.7 نانو گرم بر میلی لیتر بدست آمد. 17 نفر (56.7 درصد) از افراد گروه مورد و 4 نفر (13.3 درصد) از گروه شاهد کورتیزول بزاقی بیش از نقطه برش داشتند و تفاوت بین دو گروه معنی دار نبود. (P<0.0005).نتیجه گیری: بنظر می رسد بین میزان کورتیزول بزاقی و بیماری پریودنتیت متوسط تا شدید ارتباط وجود دارد، تحقیقات همگروهی و یا تجربی در این زمینه توصیه می شود.

سابقه و هدف: سیگاری غیر فعال (Passive Smoking) یکی از مشکلات مهم سلامت عمومی می باشد و کودکان حساس ترین گروه در معرض دود تنباکو موجود در محیط هستند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط وضعیت سیگاری غیر فعال و ظرفیت آنتی اکسیدان تام و پراکسیداسیون لیپیدی بزاق در نوجوانان 12 تا 15 ساله می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه همگروهی تاریخی بود که بر روی 60 نوجوان 12 تا 15ساله انجام شد. گروه مورد افراد سیگاری غیر فعال و گروه کنترل کودکان غیر سیگاری بودند که از نظر سن و جنس مشابه سازی شدند. بزاق غیر تحریکی هر دو گروه به روش Spiting جمع آوری شد و درآزمایشگاه ظرفیت آنتی اکسیدان تام بزاق با روش FRAP و پراکسیداسیون لیپیدی بزاق با روش TBARS، اندازه گیری شد. جهت مقایسه یافته ها از آزمون آماری، Independent T-test استفاده شد.یافته ها: میزان آنتی اکسیدان بزاق در گروه مورد (1218.8±511.5) و در گروه شاهد (1690.5±379.3) بود که تفاوت آماری معنی داری نشان داد. (P=0.023) میزان پراکسیداسیون لیپیدی در گروه مورد (14.6±0.6) و در گروه شاهد (14.4±0.8)، بود و تفاوت دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. (P=0.176).نتیجه گیری: به نظر می رسد قرار گرفتن در معرض دود سیگار در نوجوانان موجب کاهش ظرفیت آنتی اکسیدان تام بزاق شده و از این طریق سلامت حفره دهان را به خطر بیندازد.

سابقه و هدف: در اعمال جراحی تعیین دقیق موقعیت سینوس ماگزیلا برای اجتناب از آسیب وارده به آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی و مقایسه دقت دستگاه های رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال و CBCT در تعیین حداقل فاصله کف سینوس ماگزیلا تا کرست آلوئول می باشد.مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. بر روی 2 جمجمه خشک انسان انجام گرفت. در هر یک از جمجمه ها تعداد 13 ناحیه به فاصله 5 میلی متری از همدیگر (مجموعا 26 ناحیه) از ناحیه دندان های 4 تا 7 توسط گوتاپرکا علامت گذاری شد. رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال و تصویربرداری CBCT تهیه شد. سپس نمونه ها در نواحی علامت گذاری شده برش زده شد و به صورت مستقیم توسط کالیپر دیجیتال با دقت دهم میلی متر اندازه گیری شدند. پس از تنظیم رادیوگرافی ها با فاکتور بزرگنمایی مقادیر با آزمون Signed Ranks Test و Wilcoxon مقایسه شدند.یافته ها: میزان قدر مطلق خطا در تعیین حداقل فاصله کورتکس کف سینوس ماگزیلا تا کرست آلوئول برای 0.08±0.06 CBCT و برای پانورامیک دیجیتال 0.36±0.34 میلی متر بدست آمد و تفاوت معنی داری بین آنها دیده شد. (P=0.001) 100 درصد نمونه ها در تصویربرداری CBCT و 65.3 درصد نمونه ها در رادیو گرافی پانورامیک دیجیتال درمحدوده قابل قبول ±0.05 میلی متر قرار گرفتند.نتیجه گیری: به نظر می رسد روش CBCT در ارزیابی حداقل فاصله کف سینوس ماگزیلا تا کرست آلوئول نسبت به رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال دقت بالاتری دارد.

سابقه و هدف: دستیابی به زیبایی یکی از اهداف درمان های پروتز می باشد.انتخاب صحیح دندان های قدامی از نظر اندازه و شکل ظاهری در موفقیت درمان بسیار موثر است. یکی از راه های تعیین اندازه دندان استفاده از شاخص های خارج دهانی است. در این تحقیق به بررسی همبستگی بین عرض صورت (در ناحیه بین گونه ای و بین کندیلی) و عرض مزیودیستال تاج کلینیکی دندان های سانترال فک بالا پرداختیم.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 100 نفر از دانشجویان (50 دختر و 50 پسر) واجد شرایط انتخاب شدند. عرض صورت در دو ناحیه عرض بین کندیلی (فاصله بین دو محور لولایی تقریبی Beyron) و عرض بین گونه ای (فاصله بین دو برجسته ترین نقطه روی قوس گونه ای) علامت گذاری، فاصله توسط فیس بو و کولیس دیجیتالی اندازه گیری شد. عرض مزیودیستال تاج کلینیکی دندان های سانترال بالا توسط کولیس دیجیتالی اندازه گیری شد. داده ها از طریق فرمول ضریب همبستگی پیرسون آنالیز و بررسی شد.یافته ها: اندازه عرض مزیودیستال دندان سانترال راست 8.47±0.56، اندازه عرض مزیودیستال دندان سانترال چپ 8.54±0.64. اندازه عرض بین گونه ای 126.15±6.74 و اندازه عرض بین کندیلی 131.43±5.41 بدست آمد. همبستگی بین عرض بین گونه ای و دندان های سانترال درجامعه ایرانی وجود نداشت. (P>0.05) و همبستگی اندکی میان عرض بین کندیلی و دندان های سانترال مشاهده گردید.نتیجه گیری: عرض صورت به عنوان یک لندمارک مناسب برای تخمین عرض دندان های سانترال فک بالا توصیه نمی گردد.

سابقه و هدف: تاکنون مطالعات محدودی در زمینه اثر ضد درد دارونما در دندانپزشکی انجام گرفته است. این مطالعه با استفاده از جرمگیری و تسطیح ریشه (SRP) بعنوان مدل کلینیکی با هدف ارزیابی اثر ضد درد دارونما انجام شد.مواد و روش ها: دراین کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکورو کنترل شده تعداد 182 بیمار پس از اخذ رضایت نامه کتبی و ثبت خصوصیات دموگرافیک، در دو گروه دارونما و کنترل تحت درمان SRP قرار گرفتند. تمام شرکت کنندگان پرسش نامه اضطراب در دندانپزشکی را تکمیل نمودند. بیماران با استفاده از بلوکهای تصادفی در دو گروه قرار گرفته در گروه دارونما نیم ساعت قبل از درمان کپسول دارونما را به عنوان داروی ضد درد دریافت کردند و درگروه کنترل دارویی دریافت نمیشد. میزان درد بلافاصله پس از انجام SRP در هر سکستانت با مقیاس 5 درجه ای لیکرت (VRS-5) و نیز به روش VAS اندازه گیری و ثبت گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمونهای آماری کای دو و Mann-U-Whitney به کمک نرم افزار آماری SPSS 19 انجام گرفت.یافته ها: گروه مورد و شاهد از نظر سطح اضطراب، سن، جنس، عمق پاکت و سطح چسبندگی کلینیکی مشابه بودند. (P>0.05) میزان درد در معیار VAS و VRS-5 بین دو گروه دارونما و شاهد با استفاده از آزمون آماری تک متغیره تفاوت معنی دار آماری را نشان نداد. آنالیز همبستگی اسپیرمن بین دو مقیاس درد VAS و VRS -5 همبستگی معنی داری نشان داد (P<0.0001).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که میران درد در حین SRP با استفاده از دارونما کاهش نمی یابد.مطالعات بعدی به منظور حذف اثر عوامل مداخله گر میتوانند اثر واقعی دارونما را در کاهش درد آشکار ساخته و تحقیق حاضر را تکمیل نمایند.