مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سال:1390 | دوره:18 | شماره:3 |تعداد مقالات:13

مقدمه: عفونت مجاری ادراری یکی از معمول ترین عفونت های باکتریایی است که توسط گروهی از باکتری ها که به نام اوروپاتوژن اشریشیاکلی شناخته می شوند و دارای تنوع ژنتیکی زیادی می باشند ایجاد می شود. سیستیت و پیلونفریت دو نوع از علایم بالینی است که در بیماران مبتلا به این نوع از عفونت ها مشاهده می شود. تنوع ژنتیکی بالای ایزوله های اشرشیاکلی مانع تشخیص سوش های غالب در ایجاد عفونت مجاری ادراری می شود و هنوز این مساله که آیا تمام ایزوله های اوروپاتوژن قادر به ایجاد هر دو بیماری پیلونفریت و سیستیت هستند یا خیر مشخص نیست. روش های مناسب و دقیقی برای تقسیم بندی ژنتیکی این ارگانیسم ها مورد نیاز است که یکی از بهترین این روش ها پالس فیلد (Pulsed Field) می باشد که در این مطالعه به منظور بررسی الگوی ژنتیکی ایزوله های عامل عفونت ادراری از آن استفاده شده است.روش: این بررسی توصیفی - مقطعی بر روی 90 سوش Escherichia coli جدا شده از کودکان مبتلا به عفونت های ادراری انجام گرفت و الگوهای ژنتیکی به دست آمده برای 42 ایزوله عامل سیستیت و 48 ایزوله عامل پیلونفریت با روش PFGE مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: با استفاده از روش PFGE کلا 66 الگو به دست آمد که بیشترین درصد ایزوله ها تعداد 13 و 12 باند و کمترین درصد ایزوله ها تعداد 19 و 8 باند تشکیل دادند. اندازه ژنوم ایزوله ها نیز 1610-4170 kbp بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که در بعضی موارد ایزوله های عامل سیستیت و پیلونفریت دارای الگوی مشترک می باشند و علایم بالینی متفاوت مربوط به بروز فاکتورهای مختلف است.

مقدمه: لیشمانیوز پوستی یکی از چالش های بهداشتی جهان به ویژه ایران به شمار می رود. این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی و تعیین گونه انگل عامل بیماری در شهر و حومه محمدآباد، در شمال شهرستان جیرفت صورت گرفته است.روش: این بررسی مقطعی - توصیفی به صورت سرشماری برای ارزیابی اپیدمیولوژیکی، تشخیص موارد بر اساس نمونه گیری مستقیم و تعیین گونه انگل با استفاده از روشNested-PCR ، انجام گردید.یافته ها: در مجموع 3516 نفر شامل 1743 نفر (49.6%) مونث و 1773 نفر (50.4%) مذکر از نظر میزان آلودگی به لیشمانیوز پوستی، مورد معاینه فیزیکی قرار گرفتند. شیوع کلی آلودگی 5.3%، در جنس مونث 6.2% و در جنس مذکر 4.5% بود که اختلاف معنی داری بین دو جنس مشاهده گردید (P<0.05). بیشترین آلودگی در گروه سنی 20-11 سال (10.5%) و کمترین آن در گروه سنی 30-21 سال (3%) وجود داشت. بیشتر ضایعات در صورت (47%) و تک زخم (64%) بودند. روش Nested-PCR، گونه انگل در این منطقه را لیشمانیا تروپیکا تعیین نمود.نتیجه گیری: این مطالعه برای اولین بار در این منطقه از شهرستان جیرفت که هم جوار با شهرستان بم می باشد صورت گرفته است. به نظر می رسد سیر صعودی این بیماری در سال های بعد از زلزله، هم زمان با بروز اپیدمی بیماری در شهر بم، به دلیل تردد بیشتر اهالی در این منطقه خوش آب و هوا و ییلاقی، روی داده است.

مقدمه: برخی از گونه های کاندیدا به ویژه کاندیدا آلبیکنس فلور بدن انسان و حیوانات هستند که در پوست، حلق، دهان، دستگاه گوارش و مجرای ادرار به صورت هم زیست حضور داشته و ممکن است به صورت اولیه به ویژه در بیماران بستری در بیمارستان کلونیزه شده و سپس ایجاد بیماری نمایند. بر اساس مطالعات اخیر کاندیدوری در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه به سرعت در حال افزایش است. هدف از بررسی حاضر تعیین فراوانی کاندیدوری مرتبط با سوندهای ادراری در این بیماران جهت تعیین عوامل خطر کاندیدوری و توزیع فراوانی گونه های کاندیدا بود.روش: با طراحی یک مطالعه توصیفی- مقطعی 110 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه با محدوده سنی بالاتر از 18 سال که برای مدت بیش از 7 روز سوند ادراری داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند. از هر بیمار بلافاصله پس از تعویض سوند ادراری، نمونه ادرار تازه گرفته شده و حداکثر ظرف یک ساعت به آزمایشگاه منتقل و مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات بر پایه پرسش نامه و چک لیستی برای ثبت ویژگی های دموگرافیک بود.یافته ها: از میان 110 بیمار 65 نفر (59.1%) مرد و 45 نفر (40.9%) زن بودند. در مجموع 29 نفر (26.4%) مبتلا به کاندیدوری بودند که با کشت تایید شد. بیشترین فراوانی مربوط به گونه کاندیدا آلبیکنس (34.3%) بود. عوامل خطر کاندیدوری مرتبط با سونداژ شامل سن، طول مدت بستری و طول مدت سونداژ، مصرف بیشتر از دو نوع آنتی بیوتیک، مصرف کورتیکواستروئید و دیابت ملیتوس بود.نتیجه گیری: با توجه به افزایش روزافزون ابتلا به گونه های مختلف کاندیدا در بیماران بستری به ویژه در بخش مراقبت های ویژه، توصیه می شود که مراقبت بیشتری در پیشگیری از ابتلا به این ارگانیسم اعمال شده و در بیمارانی که عوامل خطر کاندیدوری در آنها وجود دارد توجه خاص مبذول شود.

مقدمه: در حالی که ید یک عنصر ضروری برای ساخت هورمون های تیروئیدی می باشد، مطالعات اپیدمیولوژیکی نشان داده که استفاده از دوز بالای ید منجر به وجود آمدن بیماری خودایمنی تیروئید می شود که مکانیزیم آن هنوز ناشناخته است. مطالعات گذشته نشان دادند که عدم تعادل بین سیتوکین های در گردش خون یکی از عوامل آغاز کننده بیماری های خود ایمنی می باشد. برای پی بردن به مکانیزیم شروع خود ایمنی تیروئید، اثرات یدور سدیم و ید بر لنفوسیت های T کمک کننده خون کامل، در محیط برون تنی مورد بررسی قرار گرفت.روش: پس از غربال گری 25 فرد سالم و در نظر گرفتن بررسی آزمایش های اولیه، 10خانم میان سال 45-40) سال) که از نظر نتایج آزمایش ها همانند بودند انتخاب گردیدند. از هر فرد مقدار 10 میلی لیتر خون هپارینه استریل گرفته و بلا فاصله به شش گروه مختلف تقسیم شدند: کنترل، تحریک با یدور سدیم، تحریک با ید و گروه هایی مشابه که در حضور مخلوطی از محرک های استاندارد (LPS 1 mg/ml & PHA 10mg/ml) بودند. این تقسیم بندی در سه گروه مشابه برای بررسی سایتوکین های ترشحی در زمان های 24 48 و 72 ساعت به طور همزمان انجام شد. سپس نمونه ها در دمای 37oC و شرایط استاندارد کشت سلولی (%5 CO2 و (O2 %95 انکوبه شدند. پس از سپری شدن زمان لازم، پلاسمای هر چاهک در شرایط استاندارد جدا شد و برای اندازه گیری سایتوکین های مربوطه (اینترلوکین های 4 و 10، اینترفرون گاما و فاکتورتغییر رشد بتا) در دمای  -70oCتا زمان آزمایش نگهداری شد.یافته ها: مقایسه آماری غلظت های به دست آمده برای گروه های تحریک شده و کنترل های مربوطه، نشان داد که یدور سدیم به تنهایی می تواند باعث کاهش معنی داری (P<0.02) در غلظت TGF-β1 در تمام زمان های بررسی شده گردد، در صورتی که بر ترشح دیگر سایتوکین ها تاثیری ندارد. از سوی دیگر، ید توانست غلظت IL-4 و IL-10 را کاهش دهد (P<0.01). همچنین یدور سدیم توانست در حضور محرک های LPS/PHA باعث کاهش IL-10 گردد (P<0.02)، در صورتی که ید غلظت IL-4 و IL-10 را کاهش داد (P<0.01).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق برای اولین بار به این نکته اشاره می کند که مقادیر بالای یدور سدیم و ید می توانند در سرکوب سیستم ایمنی و میزان سایتوکین های حفاظتی در گردش خون نقش داشته باشند. نهایتا، با توجه به این نکته که غده تیروئید و هورمون های تیروئیدی در این آزمایش ها نقشی نداشته، شاید بتوان گفت که خود ایمنی تیروئید به دلیل افزایش مصرف ید از جریان خون آغاز می شود.

مقدمه: در این مطالعه سعی شده است طی یک پی گیری شش ماهه سه روش سم زدایی اپیوئیدها شامل روش استفاده ازکلونیدین، روش استفاده از متادون و روش سریع با توجه به عوامل دموگرافیک و مصرف نالتروکسان با یکدیگر مقایسه شوند.روش: این مطالعه به صورت مطالعه هم گروهی آینده نگر بر روی 140 نفر از مردان مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کرمان طی سال های 1386- 1384 برای ترک اعتیاد به اپیوئیدها انجام شد. بیماران به سه گروه سم زدایی به روش استفاده ازکلونیدین (61نفر)، روش استفاده از متادون (34نفر) و روش سریع (45 نفر) تقسیم شدند و نتایج به دست آمده در پی گیری 6 ماهه مقایسه شدند.یافته ها: در پایان ماه اول بعد از سم زدایی در مجموع 80.7% عدم مصرف مجدد مواد را گزارش کردند. این میزان برای گروه روش سنتی 83.6%، گروه متادون 82.4% و گروه روش سریع 75.6% به دست آمد که از نظر آماری تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. بر اساس نتایج پی گیری ماه ششم در مجموع 12.8% عدم مصرف مجدد مواد را گزارش کردند و این میزان برای گروه کلونیدین 16.7%، گروه متادون 16.7% و گروه روش سریع 6.3% به دست آمد که از نظر آماری تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند.مصرف نالتروکسان در پایان ماه اول در مجموع 75.5% و در گروه های کلونیدین 52.5%، متادون 47.1% و سریع 97.8% بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05). در پایان شش ماه، در هر سه گروه، قطع مصرف نالتروکسان درتمام افراد دیده شد.نتیجه گیری: با توجه به این که طبق مطالعه آماری انجام شده در این طرح سرعت عود درهر سه نوع روش سم زدایی یکسان بوده است و از این نظر نتایج سم زدایی در سه روش مقایسه شده تفاوت آماری معنی داری نداشته است، بهتر است انتخاب نوع سم زدایی برای هر بیمار با توجه به وضعیت جسمی، تمایل فرد به روش پیشنهادی، امکانات در دسترس، درنظر گرفتن هزینه های درمانی و قضاوت بالینی پزشک صورت گیرد.

مقدمه: سیب (Malus domestica Borkh) از خانواده گل سرخ و منبع غنی از فیتواستروژن های گیاهی می باشد که تاکنون از نظر تاثیر بر زاد و ولد مورد بررسی قرار نگرفته است. در تحقیق حاضر اثر جیره غذایی سیب بر زاد و ولد موش صحرایی مطالعه شده است.روش: نه گروه از موش های صحرایی نژاد NMRI (به تعداد 10 موش ماده و 2 موش نر در هر گروه) با استفاده از جیره های غذایی متفاوت از سیب (بدون سیب، یک روز درمیان و دو روز درمیان سیب) از نظر نتیجه باروری (تعداد نوزادان و نسبت جنسی) مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه انجام گرفت.یافته ها: نسبت جنسی نوزادان در هیچ یک از گروه ها تغییر پیدا نکرد ولی تعداد کل نوزادان در گروهی که والدین آنها یک روز درمیان جیره غذایی سیب دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه شاهد که فاقد سیب در جیره غذایی بودند افزایش معنی داری (p<0.05) داشت.نتیجه گیری: نتیجه شاخص حاکی از این است که مصرف یک روز درمیان سیب توسط والدین باعث افزایش معنی دار تعداد نوزادان بدون تغییر در نسبت جنسی آنها می شود.

مقدمه: افزایش فشار داخل شکم می تواند باعث آنچه که سندرم کمپارتمان شکمی نامیده می شود گردد که معمولا در 24 ساعت اولیه بعد از ضربات شدید شکم و نیز اعمال جراحی دیده می شود. در راستای پیشگیری از این مشکل اندازه گیری فشار داخل شکم از طریق مثانه یک روش غیرتهاجمی برای ارزیابی سریع و صحیح از تغییرات فشار داخل شکم است. هدف این پژوهش مقایسه ارزش تشخیصی اندازه گیری فشار داخل شکم از طریق مثانه با معاینه فیزیکی توسط پزشک در تشخیص نیاز به عمل جراحی می باشد.روش: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی بیماران ترومایی مبتلا به سندرم کمپارتمان شکم مراجعه کننده به بیمارستان نمازی شیراز انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل یک فرم تهیه اطلاعات و نیز وسایل اندازه گیری فشار داخل شکم بود. پس از تکمیل و جمع آوری داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و هم چنین نرم افزار SPSS، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: از میان 100 بیمار ترومای شکم که فشار داخل شکم آنها اندازه گیری شد، تعداد 28 نفر به سندرم کمپارتمان شکم مبتلا شدند که از میان آنها تنها 21 نفر به اطاق عمل فرستاده شدند و 5 نفر (23.8 درصد) از آنان زنده ماندند. افرادی که به اطاق عمل فرستاده نشدند همگی فوت کردند. بین میانگین زمان تشخیص سندرم کمپارتمان شکم توسط پژوهشگر با میانگین فاصله زمانی ارسال این بیماران به اطاق عمل توسط پزشک اختلاف معنی دار وجود داشت (P<0.01). سن، جنس، نوع تروما و نوع صدمه وارده به احشای داخلی با میزان سندرم کمپارتمان شکم رابطه معنی داری نداشت (P>0.05). هم چنین در تشخیص نیاز به عمل جراحی بین دو روش اختلاف معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به تشخیص سریع تر نیاز به عمل جراحی در روش اندازه گیری فشار داخل شکم از طریق مثانه آموزش روش های تشخیص زودرس افزایش فشار داخل شکم به کادر درمانی به ویژه پرستاران یکی از الویت های درمانی می باشد.

مقدمه: انسان در طول عمر خود پیوسته در معرض پرتو های مختلفی قرار می گیرد و همواره تابش یک خطر بهداشتی بالقوه به حساب می آید. گاز رادون و دخترانش منابع عمده تابش های طبیعی می باشند و میزان قابل توجهی از دریافت دوز استنشاقی را به خود اختصاص داده اند. از این رو اندازه گیری فعالیت رادون در طبیعت پیرامون و محیط زندگی از اهمیت روز افزونی برخوردار است. در این تحقیق با اندازه گیری غلظت گاز رادون، دوز موثر ناشی از استنشاق هوای داخل استخر در مجموعه آب گرم جوشان محاسبه و مورد بررسی قرار گرفت.روش: در این کار باتوجه به پروتکل های آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا و با استفاده از آشکار ساز اکتیو رادون نوع RAD7 غلظت گاز رادون هوای داخل فضای استخر مجموعه آب گرم جوشان اندازه گیری و دوز موثر برای افرادی که در مدتی معین هوای داخل فضای این استخر را استنشاق می کنند محاسبه شده است.یافته ها: غلظت گاز رادون درون هوای استخر مورد نظر برابر 98.3±4.9 بکرل بر متر مکعب به دست آمد. بنابراین برای یک شخص که دو بار در هفته و هر بار مدت دو ساعت در محیط این استخر می ماند آهنگ دوز موثر، در اثر استنشاق رادون برابر با 0.003±0.06 میلی سیورت در سال محاسبه شد.نتیجه گیری: با مقایسه این دوز با دو مرجع استاندارد انجمن فیزیک بهداشت و درمان و آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا در مورد آستانه خطر پذیری برای دوز موثر دریافتی، نتیجه می گیریم که برای افرادی که به طور معمول از استخر آب مجموعه آب گرم جوشان استفاده می کنند دوز به دست آمده در محدوده مقدار توصیه شده قرار دارد.

عضله بازکننده انگشت سبابه یک عضله اسکلتی باریک و بلند در لایه عمقی سطح پشتی ساعد می باشد. این عضله از یک سوم انتهای سطح خلفی جسم اولنا زیر مبدا عضله باز کننده دراز انگشت شست و غشای بین استخوانی منشا گرفته، و در طول چهارمین کمپارتمان تاندونی همراه با تاندون عضله بازکننده مشترک انگشتان از زیر اکستنسور رتیناکولوم حرکت می کند و نهایتا مقابل سر دومین استخوان متاکارپ به کناره اولنار تاندون عضله بازکننده مشترک انگشتان می چسبد و از طریق اکسپنشن اکستانسوری به انگشت اشاره متصل می شود. تاندون این عضله امکان حرکت مستقل به انگشت اشاره می دهد. در جسد مورد بررسی دو عضله بازکننده انگشت اشاره مشاهده شد. به طوری که این دو عضله دارای منشا یکسان و دارای دو بطن و دو تاندون مجزا بودند که یکی به سطح دورسال قاعده اولین بند دومین انگشت ختم شده بود و تاندون دیگری به تاندون عضله بازکننده انگشتان چسبیده و از طریق اکسپنشن اکستانسوری به انگشت اشاره متصل بود.