مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه (بهبود)
سال:1390 | دوره:15 | شماره:1 |تعداد مقالات:11

زمینه: دیابت قندی یکی از مهم ترین بیماری ها در جهان است. انسولین و گیرنده های آن در نواحی خاصی از سیستم اعصاب مرکزی یافت شده که عملکرد آن در هر ناحیه اختصاصی بوده و متفاوت از اثر مستقیم آن در تنظیم گلوکز محیطی است. توزیع انسولین و گیرنده های آن در هیپوکامپ و قشر مخ، مرتبط با اعمال شناختی است. مطالعات قبلی در مورد اثر انسولین بر حافظه، نتایج متناقضی در بر داشته است. روش ها: هفتاد سر موش صحرایی نر نژاد 250-300) NMRI گرم) به طور تصادفی به گروه های کنترل، دیابتی، سالین-سالین، سالین-انسولین (12 یا 18 یا 24 میلی واحد) و دیابتی-انسولین (12 یا 18 یا 24 میلی واحد) تقسیم شدند. القا دیابت با تجویز استرپتوزوتوسین 65 mg/kg, ip)) انجام شد. سالین یا انسولین (1 میکرولیتر) به صورت دوطرفه در ناحیه CA1 هیپوکامپ تجویز می شد. سی دقیقه پس از تجویز، آزمون ماز آبی موریس انجام می شد.یافته ها: انسو لین اثر وابسته به دوز داشت. یادگیری و حافظه فضایی توسط دیابت، تخریب و با انسولین بهبود یافت. زمان لازم برای یافتن سکوی پنهان و مسافت طی شده برای رسیدن به آن در حیوانات تحت درمان با انسولین، کم تر از گروه های کنترل و دیابتی بود .(p<0.05) در آزمون پروب، درصد حضور حیوانات در ربع دایره هدف با یکدیگر متفاوت بود. این اختلاف بین گروه دریافت کننده انسولین با سایر گروه ها معنادار (p<0.05) بود.نتیجه گیری: تجویز داخل هیپوکامپی انسولین ممکن است اثرات وابسته به دوز بهبوددهنده بر روی یادگیری و حافظه فضایی موش های صحرایی دیابتی داشته باشد.

زمینه: استئوآرتریت زانو یکی از معمول ترین بیماری های محدودکننده انسان است. یکی از روش های درمان این بیماری، موبیلیزاسیون مفصلی است. در این مطالعه تاثیر موبیلیزاسیون درجه یک بر عملکرد فیزیکی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو بررسی شد. روش ها: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی یک سوکور بود. 30 بیمار با تشخیص استئوآرتریت زانو درجه 2 یا 3، که سایر شرایط ورود به مطالعه را داشتند به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان موبیلیزاسیون + تمرین درمانی، گروه دوم تمرین درمانی و گروه سوم تحت موبیلیزاسیون قرار گرفتند. اولتراسوند با شدت زیر 0.2 W/Cm2، به مدت 3 دقیقه به عنوان فریب دهنده برای همه گروه ها استفاده شد. مدت درمان، 10 جلسه در 3 هفته بود. ابزار ارزیابی بهبود عملکرد فیزیکی در این مطالعه، پرسشنامه WOMAC نوع (Likert) بود. ارزیابی قبل و بعد از درمان و حدود یک هفته بعد از درمان انجام شد. یافته ها: تغییرات عملکرد فیزیکی در مرحله بعد از درمان نسبت به قبل از آن و در جلسه پیگیری نسبت به قبل از درمان، اختلاف معناداری را بین گروه ها نشان نداد (P>0.05). عملکرد فیزیکی در قبل و بعد از درمان در هر سه گروه تغییر معناداری را نشان داد (P<0.05) اما تفاوت عملکرد فیزیکی در جلسه پیگیری نسبت به قبل از درمان، تنها در گروه اول معنادار بود .(P<0.05) نتیجه گیری: موبیلیزاسیون درجه یک مفصل پاتلوفمورال، عملکرد فیزیکی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو درجه 2 یا 3 را بهبود می بخشد. در صورت استفاده از تمرین درمانی در کنار موبیلزاسیون، تاثیر درمان حداقل برای مدت یک هفته ادامه خواهد یافت.

زمینه: یکی از شیوه های ایجاد بی دردی در زایمان، بی حسی اسپاینال است. کیفیت و دوام این بی دردی و توجه به عوارض آن مهم است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر افزودن اپی نفرین به سوفنتائیل و بوپیواکائین در بی حسی اسپاینال حین زایمان بی درد انجام شده است. روش ها: این پژوهش به صورت نیمه تجربی بر روی 90 نفر خانم حامله با گراوید II و III در دو گروه 45 نفره که به صورت نمونه گیری در دسترس به مراکز آموزشی درمانی معتضدی و امام رضا (ع) کرمانشاه مراجعه کرده بودند انجام شد. گروه مورد با استفاده از سوفنتانیل، بوپیواکائین و اپی نفرین و گروه کنترل با استفاده از سوفتانیل و بوپیواکائین تحت بی حسی اسپاینال قرار گرفتند. اطلاعات پیرامون حس درد، میزان حرکت، طول مدت بی دردی و عوارضی مانند تغییر ضربان قلب جنین، حالت تهوع و استفراغ و تغییرات فشار خون توسط چک لیستی مبتنی بر متغیرهای موردنظر جمع آوری و با استفاده از آزمون های کای دو و t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین طول دوره بی دردی به طور معناداری در گروه مورد بیشتر بود .(p<0.05) همچنین حالت تهوع به طور معناداری در گروه مورد بیشتر مشاهده شد .(p<0.05) متغیرهای همودینامیک مادر و نیز آپگار نوزاد در دو گروه، تفاوت معناداری نداشت.نتیجه گیری: افزودن اپی نفرین به سوفنتانیل و بوپیواکائین موجب افزایش طول مدت بی دردی شده اما از نظر سطح حسی تفاوتی ایجاد نکرد. در حالی که سبب افزایش شیوع تهوع و استفراغ شد.

زمینه: رزبنگال یک تست شایع در تشخیص سرولوژیک تب مالت است. هدف از این مطالعه بررسی میزان توافق شکل اصلاح شده این تست با رزبنگال معمولی و تست رایت سریع در تشخیص نمونه های مثبت از نظر آنتی بادی بود. روش ها: در یک مطالعه مقطعی، تعداد 941 نمونه سرم مراجعه کنندگان به آزمایشگاه مرکزی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، به صورت نمونه گیری در دسترس، با سه تست رزبنگال، رزبنگال اصلاح شده و رایت سریع مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های مثبت شده با هر یک از این سه تست، به روش رایت لوله ای تایید و تیتر آن تعیین گردید. یافته ها: تعداد نمونه هایی که با تست رزبنگال اصلاح شده مثبت شدند بیش از دو برابر نمونه های مثبت شده با رزبنگال بود(P<0.001) ، این تعداد تمام نمونه های مثبت شده با رزبنگال را نیز شامل می شد. از طرفی هرچند تعداد نمونه های مثبت شده با رزبنگال بود(P<0.001) ، این تعداد تمام نمونه های مثبت شده با رزبنگال را نیز شامل می شد. از طرفی هرچند تعداد نمونه های مثبت شده با رزبنگال اصلاح شده حدود دو برابر رایت سریع بود (P<0.001)، اما تمام نمونه هایی که با این تست مثبت شده بودند را شامل نمی شد. در کل میزان توافق قابل قبولی بین هر سه تست وجود داشت .(K≥0.583) نتیجه گیری: رزبنگال اصلاح شده به دلیل تشخیص موارد مثبت بیشتر نسبت به رزبنگال معمولی، می تواند جایگزین این تست شود. اما به دلیلی اینکه تمامی موارد مثبت شده با تست رایت سریع را پوشش نمی دهد، باید در کنار آن از رایت سریع نیز استفاده شود.

زمینه: مدیران پرستاری با به کارگیری مهارت های رهبری در محیط های کاری می توانند سطح صلاحیت بالینی پرستاران را به عنوان عنصر اصلی در ارایه مراقبت های پرستاری ارتقا دهند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه بهسازی مدیریت پرستاری بر صلاحیت بالینی پرستاران مراقبت ویژه قلبی انجام شد. روش ها: پژوهش به صورت نیمه تجربی در دو بیمارستان آموزشی شهر یزد که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، انجام شد. نمونه ها شامل 25 پرستار در دو واحد مراقبت های ویژه قلبی در بیمارستان کنترل و 25 پرستار در دو واحد مراقبت های ویژه قلبی در بیمارستان آزمون، به صورت در دسترس انتخاب شدند. دو گروه با یکدیگر کاملا همسان بودند. صلاحیت بالینی پرستاران توسط ابزارهای صلاحیت سنجی در دو بعد مراقبت و مدیریت مراقبت در دو موقعیت خودارزیابی و ارزیابی سرپرستار در دو بیمارستان سنجیده شد. سپس مداخله در 4 مرحله بهسازی پرستاران، بهسازی مدیریتی سرپرستاران، دوره سازگاری و دوره نظارتی در گروه آزمون اجرا شد و دوباره صلاحیت بالینی پرستاران دو گروه در پایان مرحله مداخله سنجیده شد. یافته ها: بیش از 80 درصد پرستاران هر دو گروه در مرحله قبل از مداخله، سطح صلاحیت متوسط داشتند و بر اساس مدل صلاحیت بنر کارآمد یا مجرب بودند. صلاحیت بالینی بعد از مداخله در گروه آزمون به سطح زیاد (100-80%) ارتقا یافت و در گروه شاهد تغییری نکرد. آزمون آماری تی زوجی (P<0.05) این افزایش را تایید نمود.نتیجه گیری: ایجاد تغییرات لازم در محیط کار حرفه ای و ماهیت حرفه ای کار پرستار در قالب برنامه بهسازی مدیریت توسط سرپرستاران توانست صلاحیت بالینی پرستاران را بهبود بخشد.

زمینه: اشرشیاکلای به عنوان مهم ترین عامل بروز عفونت های مجرای ادراری در اکثر مناطق مورد توجه است. افزایش مقاومت های دارویی در سال های اخیر، درمان چنین عفونت هایی را با مشکلاتی مواجه کرده است. لذا شناسایی الگوی مقاومتی این باکتری در هر منطقه جغرافیایی می تواند به عنوان راهنمایی برای درمان تجربی چنین عفونت هایی ارزشمند باشد. روش ها: در این مطالعه توصیفی، کلیه کشت های ادرار مثبت از نظر اشرشیاکلای مراجعه کنندگان به آزمایشگاه مرکزی کرمانشاه در طی سال 1387 مورد مطالعه قرار گرفت. تست حساسیت این ایزوله ها نسبت به 19 آنتی بیوتیک مختلف به روش کیربای بایر انجام و طبق استانداردهای CLSI تعیین گردید. یافته ها: از مجموع 19208 مورد کشت انجام گرفته، 834 مورد کشت مثبت اشرشیاکلای تشخیص داده شد. از این تعداد 84 درصد بیماران مونث بودند. بیشترین میزان حساسیت به ترتیب نسبت به نیتروفورانتوئین (84%)، سفتی زوکسیم (72%)، نورفلوکساسین (70%)، سفوتاکسیم (69%)، آمیکاسین (66%)، سیپروفلوکساسین (65%)، سفتریاکسون (64%) و سفتازیدیم (55%) تعیین شد. میزان حساسیت برای نالدیکسیک اسید، سفکسیم، جنتامیسین، کوتریموکسازول، تیکارسیلین، سفالکسین، سفالوتین، تتراسایکلین، آموکسی سیلین، کوآموکسی کلاو و آمپی سیلین نیز زیر 50 درصد تعیین شد. نتیجه گیری: نیتروفورانتوئین و سفتی زوکسیم داروهایی هستند که در حال حاضر بر روی ایکلای موثرند ولی برای جلوگیری از بروز مقاومت باید از مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها اجتناب شود. برخی از داروها مثل آمپی سیلین را باید از لیست داروهای مورد بررسی خارج نمود.

زمینه: مخلوط کردن غلات و حبوبات باعث افزایش کیفیت پروتئینی آن ها می شود. این مطالعه با هدف مقایسه ارزش پروتئینی دو نمونه غذای خانگی (لوبیا+برنج و ماش+برنج) با سرلاک بر پایه گندم (غذای صنعتی کودک) در موش های صحرایی انجام گرفت. روش ها: تحقیق تجربی روی 80 موش صحرایی نر در گروه های 8 تایی انجام گرفت. نمونه ها تحت 5 رژیم غذایی شامل 3 رژیم تست (سرلاک و 2 نمونه غذای خانگی)، یک رژیم استاندارد (کازئین) و یک رژیم پایه (بدون پروتئین) قرار گرفتند. هدف از این رژیم ها مطالعه قابلیت حقیقی هضم پروتئین (TPD) و قابلیت هضم ظاهری (AD) بود. همچنین نسبت خالص پروتئین(NPR) ، نسبت کارآیی پروتئین (PER) و نسبت کارآیی غذا (FER) در 5 گروه بررسی شد. میانگین TPD، NPR و PER بین گروه ها از طریق آنالیز واریانس مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: اختلاف بین شاخص TPD در سه گروه پروتئین های سرلاک (87.7)، لوبیا+برنج (80.2) و ماش+برنج (81.9) معنادار بود. شاخص NPR به ترتیب برای پروتئین های سرلاک، لوبیا+برنج و ماش+برنج 4.6، 4 و 4.5 بود. شاخص PER به ترتیب برای پروتئین های سرلاک، لوبیا+برنج و ماش+برنج 2.5، 2.9 و 2.8 بود. نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهند که ارزش پروتئینی غذاهای خانگی در مقایسه با سرلاک قابل قبول است.

زمینه: یبوست از بیماری های شایع در اطفال است و شایع ترین نوع آن یبوست کارکردی می باشد. درصد کمی از یبوست ها را اختلالات حرکتی از قبیل هیرشپرونگ تشکیل می دهند که بیوپسی رکتوم جهت تشخیص در آن ها به کار می رود. با توجه به ارجاع اکثر بیماران مبتلا به یبوست برای انجام نمونه برداری رکتوم و در نظر گرفتن عوارض احتمالی و صرف وقت و هزینه، لازم است برای انجام این عمل، معیارهای خاصی در نظر گرفته شود. هدف این مطالعه تعیین لزوم انجام نمونه برداری در جهت اجتناب از انجام این جراحی در موارد غیرضروری بود. روش ها: همه پرونده های کودکان ارجاع شده جهت بیوپسی رکتوم به دلیل یبوست، بین سال های 87-1386 در بیمارستان امام رضای کرمانشاه در این مطالعه توصیفی تحلیلی وارد شدند. تعداد نمونه ها 43 دختر و 57 پسر بودند که به طریق باز و در روش بیهوشی عمومی، تحت نمونه برداری رکتوم قرار گرفتند. یافته ها: از تعداد یکصد نفر نوزاد و کودک، 85 مورد نتایج نرمال داشتند و 15 نفر مبتلا به هیرشپرونگ بودند. اکثر افراد مبتلا به هیرشپرونگ، حداقل یکی از علایم اصلی بیماری را در شرح حال یا معاینه داشتند و شروع یبوست در آن ها از بدو نوزادی و یا چند ماه اول تولد بود. تقریبا در تمامی افرادی که جواب آسیب شناسی نرمال بود (یبوست کارکردی)، یبوست در سنین بالاتر از 6 ماه شروع شده و فاقد علائم اصلی بیماری بودند. نتیجه گیری: دراطفال مبتلا به یبوست که شروع علایم بعد از 6 ماهگی و فاقد علایم اصلی هیرشپرونگ باشند، انجام نمونه برداری رکتوم ضرورتی ندارد.

زمینه: ترامادول یک داروی ضد درد است که برای تسکین دردهای متوسط تا شدید استفاده می گردد. با توجه به عوارض خطرناک مسمومیت با این دارو، هدف از مطالعه حاضر تعیین ویژگی های اپیدمیولوژیک بیمارانی بوده که به علت مسمومیت ناشی از مصرف ترامادول در بیمارستان امام خمینی کرمانشاه در سال 1387 بستری شده اند. روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، همه بیماران مبتلا به مسمومیت ترامادول (546 نفر) که در این سال در بیمارستان مذکور پذیرش شده بودند بررسی شدند. با رجوع به پرونده های این بیماران، متغیرهای موردنظر استخراج و تحلیل داده ها با آزمون های t مستقل و  c2انجام گرفت. یافته ها: مسمومیت در افراد مجرد (80.8) و در 19 ساله ها (11.2%) بیشتر بود. بیشترین علت مسمومیت ترامادول مربوط به اقدام به خودکشی (98.7%) بود. 40 درصد بیماران دارای علایم تشنج بودند و بروز تشنج در جنس مذکر بیشتر بود (P<0.001). همچنین مقدار ترامادول مصرفی با بروز تشنج ارتباط داشت (.(P<0.001نتیجه گیری: سوء مصرف و مسمومیت با ترامادول، منجر به تشنج مرگبار می گردد. بیشترین مسمومیت با ترامادول در سنین پایین تر از 30 سال و به منظور خودکشی اتفاق می افتد، لذا اهمیت تلاش در جهت افزایش سطح آگاهی جوانان در مورد مصرف ترامادول و ایجاد محدودیت در دسترسی و توزیع ترامادول به خصوص در سنین پایین انکارناپذیر است.

این تحقیق به منظور تعیین رابطه خونریزی پس از عمل جراحی برداشتن لوزه ها با دو روش الکتروکوتر و بخیه زدن در بیمارستان امام خمینی کرمانشاه انجام شد. مطالعه از نوع تحلیلی و بر روی پرونده های بیماران بستری شده انجام گرفت. متغیرهای مورد نیاز از پرونده ها استخراج و تحلیل شد. در طی مطالعه 412 بیمار تانسیلکتومی شده بصورت هموستاز و 503 بیمار بصورت الکتروکوتر تحت عمل قرار گرفته بودند. 0.2 درصد از گروه بخیه و 2.2 درصد از گروه الکتروکوتر دچار خونریزی پس از عمل شدند. تفاوت دو گروه از لحاظ آماری معنادار بود. از آن جایی که روش کوتر در عمل آسانتر، سریع تر و کم دردتر است توصیه به انجام مطالعات تحلیلی از نوع کوهورت می گردد.

سردبیر محترم اسپکولوم وسیله ای است که برای معاینه حفرات بدن مورد استفاده قرار می گیرد. این وسیله اولین بار توسط یونانی ها و روس ها ساخته شده است. یک نوع آن اسپکولوم واژینال است که جهت مشاهده و بررسی واژن و دهانه رحم به کار می رود و در تشخیص و درمان بیماری های این ناحیه کاربرد دارد. اولین اسپکولرم واژینال توسط Marionsims در سال 1836 در امریکا ساخته شد. این وسیله موجب فاصله گرفتن دیواره های واژن از یکدیگر شده و بررسی بهتر واژن و دهانه رحم را جهت تشخیص و درمان بیماری ها ممکن می سازد. برای مشاهده حفره واژن توسط اسپکولوم نیاز به استفاده از نور است. به این منظور در اسپکولوم های موجود از نور غیرمستقیم استفاده می شود.