سلول و بافت
سال:1394 | دوره:6 | شماره:4 |تعداد مقالات:14

هدف: هدف از این پژوهش بررسی تاثیر سیلیکون بر شدت بیان ژن پراکسیداز و برخی صفات ریخت شناسی آن در دو لاین مقاوم و حساس گیاه جو تحت تنش خشکی بود.مواد و روش ها: میزان پروتئین محلول کل، رنگدانه های فتوسنتزی، RNA کل از برگ های تیمارهای مختلف استخراج شد. ژن هدف پس از ساخت cDNA با استفاده از RT-PCR به صورت نیمه کمی بررسی شد. همچنین مقدار فعالیت آنزیم پراکسیداز با روش Chance و پرولین نیز با روش Bates تحت تنش خشکی مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تیمار شاهد، خشکی و سیلیکون –خشکی (2 میلی مولار سیلیکات سدیم/ کیلوگرم خاک) با سه تکرار در گلخانه اجرا شد.نتایج: کاربرد سیلیکون در هر دو لاین، میزان پروتئین محلول کل و رنگدانه های فتوسنتزی را تحت شرایط تنش خشکی افزایش داد. آنالیز نیمه کمی RT-PCR اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان داد. بیشترین میزان بیان ژن پراکسیداز در تیمار سیلیکون-خشکی مشاهده شد. افزایش فعالیت آنزیم های ضد اکسنده و بررسی الگوی باندی این آنزیم ها بر روی ژل آکریل آمید نشان داد که شدت باندها در تیمار سیلیکون بیشتر بود. میزان پرولین در شرایط تنش در مقایسه با تیمار شاهد افزایش یافت و با کاربرد سیلیکون افزایش بیشتری مشاهده شد.نتیجه گیری: سیلیکون به تاثیر کاهش خسارت اکسیداتیو ناشی از گونه های فعال اکسیژن کمک می کند و با افزایش در فعالیت آنزیم های ضداکسنده، موجب حفاظت گیاه در برابر تنش-های محیطی می شود.

هدف: چالکون سنتاز (CHS) آنزیم کلیدی در مسیر بیوسنتزی فلاونوئید می باشد و نخستین مرحله بیوسنتز فلاونوئیدها را کاتالیز می کند. هدف این تحقیق شناسایی ژن چالکون سنتاز در گیاه استبرق بود.مواد و روش ها: DNA ژنومی از برگ های تازه استخراج و به عنوان الگو جهت PCR استفاده شد. آغازگرها بر اساس نواحی حفاظت شده این ژن از سایر گیاهان طراحی شدند. فراورده حاصل از PCR تخلیص و توالی یابی شد. نتایج تعیین توالی ابتدا هم ردیف و سپس با توالی های برخی ژن های CHS موجود در بانک ژن و با نرم افزار DNAMAN مقایسه شد. درخت فیلوژنتیکی مربوط به توالی CHS در استبرق و گونه های گیاهی دیگر با نرم افزار MEGA 6 و به روش Neighbor-joining رسم شد.نتایج: نتایج PCR بیانگر وجود ژن چالکون سنتاز و تکثیر قطعه 572 نوکلئوتیدی متعلق به اگزون شماره 2 این ژن بود. این با نام CpCHS و شماره بازیابی (KM878672) در بانک ژن ثبت شد. مقایسه توالی CpCHS با سایر توالی های ژن CHS نشان داد این ژن با توالی CHS درArabidopsis thaliana59 درصد،Nicotiana tabacum 63 درصد،Olea europaea 63 درصد وPetunia x hybrida 64 درصد یکسانی دارد. بیشترین یکسانی با توالی ژن CHS در Catharanthus roseus و برابر با 68 درصد بود. رسم درخت فیلوژنی نشان داد که CpCHS با ژن CHS گیاه Catharanthus roseus در یک شاخه قرار دارد.نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که به احتمال CpCHS نیز همانند سایر ‍‍‍‍ژن های CHS در تنظیم مسیر بیوسنتزی فلاونوئیدها نقش دارد و شناسایی این ژن در گیاه استبرق منجر به یافتن راه کاری کارآمد جهت افزایش تولید مواد موثره دارویی و ارزشمند این گیاه باشد.

هدف:هدف این تحقیق، بررسی تاثیر تغییرات اپی ژنتیک توسط تیمار با کوچک مولکول های تغییردهنده سطح اپی ژنتیک سلول در حین فرآیند ترمیم پلاناریا است.مواد و روش ها: کرم های پلاناریا با استفاده از برش به سه قطعه سر، دم و تنه تقسیم و پس از انتقال به چاهک های جداگانه با 6 نوع کوچک مولکول تغییر دهنده سطح اپی ژنتیک با غلظت های مختلف تیمار شدند. برای بررسی تاثیر تیمارها بر روند فرآیند ترمیم، از ارزیابی خصوصیات ریخت شناسی در طول 20 روز پس از قطعه کردن استفاده شد.نتایج:ارزیابی دقیق ریخت شناسی نمونه های تیمار شده با کوچک مولکول ها نشان داد که از بین شش کوچک مولکول بررسی شده، دو کوچک مولکول سدیم بوتیرات و والپوریک اسید (مهارکننده آنزیم هیستون داستیلاز) به ترتیب باعث تاخیر در ترمیم قطعات مختلف سر، تنه و دم و تاخیر در تشکیل چشم قطعات تنه و دم می شوند. همچنین چهار کوچک مولکول دیگر شامل BIX01294، RG108، SAHA و Tranylcypromin تاثیری در فرآیند ترمیمی نداشتند و کلیه نمونه های تیمار شده به صورت طبیعی ترمیم شدند.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهند که اپی ژنتیک سلول دارای نقش کلیدی در فرآیند ترمیمی پلاناریا است و مهار فعالیت هیستون داستیلازها باعث اختلال در فرآیند ترمیم طبیعی می شود. با این وجود، تعیین دقیق مکانیسم عملکرد هیستون داستیلاز در فرآیند ترمیم پلاناریا نیاز به بررسی بیشتر دارد. امید می رود از طریق بررسی نتایج به دست آمده بتوان به درک بهتری از مکانیسم های مولکولی فعال سازی و ممانعت کنندگی ترمیم در پلاناریا و سایر موجودات دست یافت.

هدف: هدف از این مطالعه جداسازی سلول های میکروگلیا از مغز نوزاد موش صحرائی، فعال کردن آن ها با لیپوپلی ساکارید (LPS) و بررسی اثر فاکتورهای التهابی تولیدی توسط سلول های مزبور، روی سلول های نورونی دوپامین ساز می باشد.مواد و روش ها: سلول های مخلوط گلیال از مغز نوزادان موش صحرایی 1 تا 3 روزه، تهیه و سپس سلول های میکروگلیا از آن ها جدا شدند. پس از تیمار میکروگلیا با LPS محیط مشروط آن ها جمع آوری شد. سلول های نورونی دوپامین ساز رده SH-SY5Y در پلیت های 96 خانه ای کشت داده شدند تا با محیط مشروط مزبور تیمار گردند. میزان بقا و مرگ نورون ها با تست های MTT و آپوپتوزیس ارزیابی شد و داده ها آنالیز آماری شدند.نتایج: سلول های مخلوط گلیال پس از گذشت 10 الی 13 روز شامل مخلوطی از سه نوع سلول آستروگلیا، الیگودندروسیت و میکروگلیا بودند. میکروگلیاها به صورت شناور و نیمه چسبیده در سطح قرار داشتند. این سلول ها 24 ساعت پس از جداسازی و انتقال به ظرف جدید، فرمی دوکی و منشعب به خود گرفتند. در این زمان سلول های مزبور با LPS تیمار شدند تا فعال شوند. فعال سازی آن ها با این ماده، از طریق تغییر مورفولوژیک سلول ها از فرم دوکی به آمیبی، مشاهده افزایش تولید NO با کمک تست گریس و القای بیان ژن های التهابی (TNF- a، iNOS) به اثبات رسید. همچنین تیمار سلول های نورونی دوپامین ساز SH-SY5Yبا محیط مشروط میکروگلیای فعال شده، منجر به آپوپتوزیس و نکروزیس شد.نتیجه گیری: فعال سازی میکروگلیا با LPS منجر به بیان و ترشح فاکتورهای التهابی می شود. میزان زیاد فاکتورهای مزبور با ایجاد التهاب عصبی، منجر به مرگ آپوپتوتیک و نکروتیک سلول های دوپامین ساز می شود.

هدف: در این تحقیق اثر تنش شوری بر میزان بیان کمی ژن سوکروز سینتاز 1 (Sus1)، محتوای نسبی آب و نسبت جذب سدیم به پتاسیم برگ های گندم بررسی شد.مواد و روش ها: دانه رست های گندم رقم بم تحت تاثیر غلظت های 100 و 200 میلی مولار کلریدسدیم قرار گرفتند و در زمان های صفر، 6، 12، 24 و 36 ساعت پس از اعمال تنش، تغییرات محتوای نسبی آب، نسبت جذب سدیم به پتاسیم توسط برگ ها و همچنین بیان کمی ژن Sus به روش QRT-PCR مورد مورد مطالعه قرار گرفت.نتایج: نتایج حاکی از کاهش معنی دار محتوای نسبی آب، افزایش نسبت جذب سدیم به پتاسیم توسط برگ ها و بالا رفتن نسبی بیان ژن Sus1 در گیاهان تیمار شده نسبت به گروه شاهد بود.نتیجه گیری: به طور کلی افزایش بیان ژن سوکروز سینتاز1 می تواند یکی از مکانیسم های احتمالی گیاه گندم در فرایند تحمل به تنش شوری باشد.

هدف: بررسی تاثیر آلودگی هوای منطقه صنعتی کارخانه آلومینیوم اراک بر تغییرات آناتومیکی برگ گیاهان اقاقیا و عرعر هدف این تحقیق می باشد.مواد و روش ها: با استفاده از اطلاعات سازمان حفاظت محیط زیست استان مرکزی، پارک آلومینیم به عنوان منطقه آلوده و منطقه هفتاد قله در فاصله 35 کیلومتری اراک به عنوان منطقه پاک انتخاب شد. نمونه برگ های اقاقیا و عرعر در شهریورماه 1392 به طور هم زمان از دو منطقه برداشت شد. تراکم و طول کرک، تراکم و گشودگی دهانه روزنه، طول پارانشیم نردبانی و قطر پارانشیم اسفنجی برگ اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS16 و Excel، مقایسه میانگین ها بر اساس آزمون T انجام شد.نتایج: تحت تاثیر آلودگی هوا تراکم کرک سطح زیرین و طول کرک هر دو سطح برگ اقاقیا افزایش معنی داری یافت همچنین تراکم کرک سطح زیرین برگ عرعر کاهش و طول کرک افزایش معنی داری نشان داد. تراکم روزنه سطح زیرین برگ اقاقیا و عرعر در معرض آلودگی هوا به ترتیب کاهش و افزایش یافت. گشودگی روزنه برگ اقاقیا و عرعر تغییر معنی داری نشان نداد. طول پارانشیم نردبانی برگ اقاقیا منطقه آلوده نسبت به منطقه پاک کاهش و در عرعر افزایش معنی داری نشان داد، قطر پارانشیم اسفنجی برگ اقاقیا تغییر معنی داری نداشت ولی در عرعر کاهش نشان داد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از یافته ها تغییرات آناتومی را در هر دو گیاه برای سازش بیشتر با آلودگی هوای منطقه نشان می دهد.

هدف: هدف از این پژوهش، بررسی اثر بیسفنول A بر قابلیت حیات، تغییرات مورفولوژیک و القای آپوپتوزیس در سلول های بنیادی مزانشیم مغز استخوان رت بالغ بود.مواد و روش ها: سلول های بنیادی مزانشیم مغز استخوان با استفاده از روش فلشینگ استخراج شدند. سلول های پاساژ سوم به 11 گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. سلول های گروه های آزمایشی با دوزهای مختلف بیسفنولA (1، 5، 10، 50، 100، 250، 500، 1000، 2000 و 4000 نانومولار) طی چهار دوره 5، 10، 15 و 21 روزه، در محیط استئوژنیک حاوی 10 درصد سرم جنین گاوی، جهت تعیین دوز موثر تیمار شدند. سپس قابلیت حیات، میزان آسیب DNA، تغییر در الگوی بیان ژن ها و همچنین تغییرات مورفولوژیک سلول ها، طی روند تمایز استئوژنیک بررسی شد. داده ها با روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه و همچنین آنالیز t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و تفاوت میانگین ها در سطح p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج: کاهش معنی داری در قابلیت حیات سلول ها، قطر هسته و سطح بیان ژن آنتی آپوپتیک Bcl-2 در سلول های تیمار شده با بیسفنولA نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (p<0.05). افزایش معنی داری نیز در میزان آسیب و شکستگی DNA و سطح بیان ژن آپوپتوتیک Bax در سلول های تیمار شده با بیسفنولA نسبت به گروه کنترل، مشاهده شد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش پیشنهاد می کند که بیسفنول A در رفتاری وابسته به دوز، باعث کاهش قابلیت حیات و القای آپوپتوزیس در سلول های بنیادی مزانشیم مشتق از مغز استخوان می شود.

هدف: هدف از این مطالعه، مقایسه پارامترهای اسپرمی(غلظت، تحرک و مورفولوژی)، آسیب DNA، درصد و شدت (ROS (Reactive Oxygen Species و همچنین ارتباط بین این پارامترها، در افراد بارور و نابارور مبتلا به واریکوسل می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه بر روی نمونه مایع منی 83 فرد مبتلا به واریکوسل و 32 فرد بارور می باشد. پارامترهای اسپرمی بر اساس معیار سازمان بهداشت جهانی (WHO: World Health Organization)، درصد کمبود پروتامین (رنگ آمیزی کرومایسین A3)، آسیب DNA اسپرم (روش TUNEL)، درصد و شدت ROS (رنگ آمیزی H2DCFDA) در افراد بارور و نابارور مبتلا به واریکوسل مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: نتایج این مطالعه نشان می دهد که غلظت، درصد تحرک و مورفولوژی طبیعی اسپرم در افراد مبتلا به واریکوسل نسبت به افراد بارور به طور معنی داری کمتر است. علاوه بر این، درصد آسیب DNA، کمبود پروتامین و درصد اسپرم های ROS مثبت به طور معنی داری در افراد نابارور مبتلا به واریکوسل بالاتر می باشد.نتیجه گیری: افزایش استرس اکسیداتیو و دمای بیضه در افراد مبتلا به واریکوسل علاوه بر کاهش کیفیت پارامترهای اسپرمی، بر سلامت کروماتین اسپرم نیز تاثیر منفی داشته و در نتیجه، روند اسپرماتوژنز و میزان باروری را تحت تاثیر قرار می دهد.

هدف: هدف از این تحقیق بررسی آثار جانبی دوز درمانگاهی بوسولفان بر بافت بیضه و اسپرم اپی دیدیمی موش نر بالغ است.مواد و روش ها: موش های نر بالغ نژادNMRI (25 تا 35 گرم) به دو گروه شانزده تایی تقسیم شدند. کنترل و گروه تیمار با بوسولفان که به ترتیب 100 میکرولیتر DMSO (Dimethyl Sulfoxide) و 3.2 میلی گرم بر کیلوگرم بوسولفان به مدت چهار روز دریافت کردند. حیوانات 35 روز بعد از آغاز درمان کشته شدند. تغییرات بافتی در لوله سمی نیفر، پارامترهای کیفی اسپرم (تعداد و مورفولوژی)، قابلیت حیات و شکست کروموزومی اسپرم به ترتیب به وسیله میکروسکوپ نوری، (CASA (Computer–aided Sperm Analyzer، سنجشMTT (3-[4, 5- Dimethylthiazol-2- yl]-2, 5 Diphenyltetrazolium Bromide)، و سنجش تانل بررسی شدند.نتایج: بوسولفان به طور معنی داری منجر به کاهش پارامترهای اسپرم (تعداد و مورفولوژی طبیعی) و افزایش تخریب دیواره لوله سمی نیفر شد. ناهنجاری های سر، قطعه میانی و دم در اسپرم گروه درمان در مقایسه باکنترل به طور معنی داری کاهش یافته بود. از سوی دیگر، سطوح پایین تر MTT در گروه درمان در مقایسه با کنترل معنی دار بود. افزایش تعداد اسپرم های تانل مثبت در گروه درمان نشان دهنده افزایش شکست کروموزومی به دنبال درمان با بوسولفان بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که دوزهای درمانگاهی بوسولفان آثار ژنوتوکسیک، پرآپوپتوتیک و سیتوتوکسیک بر روند اسپرماتوژنز می گذارد. علاوه بر آن، بوسولفان سیتوتوکسیستی را در بافت بیضه افزایش می دهد.

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر غلظت های سرب بر رشد و میزان آنتوسیانین، کلروفیل، کاروتنوئید، قندهای محلول، قندهای احیاء و آمینو اسیدهای آزاد در جمعیت هایی از گیاه اسپند می باشد.مواد و روش ها: گیاهانی از دو جمعیت مختلف اسپند (فلز دوست منطقه کوشک یزد و غیر فلز دوست منطقه کرمان) در شرایط هیدروپونیک کشت داده شدند. سپس گیاهان به مدت 14 روز تحت تیمار غلظت های 0، 5، 10، 25 و 50 میلی گرم در لیتر سرب قرار گرفتند. در پایان آزمایش میزان پارامترها توسط اسپکتروفتومتر اندازه گیری و محاسبه شد.نتایج: نتایج نشان دادند که افزایش غلظت سرب در محلول غذایی باعث کاهش طول ریشه گیاهان می شود و بین دو جمعیت تفاوت معنی داری وجود دارد. به طور کلی میزان رنگیزه های کلروفیل و کاروتنوئید تحت غلظت های سرب، به ویژه تحت بالاترین تیمار سرب (50 میلی گرم در لیتر) در هر دو جمعیت کاهش یافتند. همچنین میزان آنتوسیانین، قندهای محلول و آمینواسیدهای آزاد در هر دو جمعیت افزایش یافتند.نتیجه گیری: مقادیر بالاتر آنتوسیانین، قندهای محلول و آمینواسیدهای آزاد در جمعیت فلز دوست، نشان دهنده ظرفیت بهتر مقاومت به سرب در این جمعیت است.