دنیای میکروب ها
سال:1391 | دوره:5 | شماره:3 و 4 (پیاپی 13) |تعداد مقالات:7

سابقه و هدف: بوتولیسم یک بیماری ناشی از فعالیت نوروتوکسین های بوتولینوم می باشد که توسط باکتری کلاستریدیوم بوتولینوم تولید شده و در انتقال محرک های عصبی و عضلانی ایجاد اختلال می نماید. نوروتوکسین های این باکتری از سمی ترین مواد شناخته شده هستند به طوری که با جلوگیری از آزاد شدن استیل کولین در پایانه های عصبی، موجب فلج کردن عضلات می شوند. این پژوهش با هدف همسانه سازی زنجیره سنگین ژن نوروتوکسین باکتری کلاستریدیوم بوتولینیوم به عنوان کاندیدای واکسن ژنی در باکتری اشریشیا کلی انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه، توالی کامل زنجیره سنگین ژن نوروتوکسین باکتری کلاستریدیوم بوتولینیوم با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و روش PCR  تکثیر گردید. قطعه DNA مربوط به زنجیره سنگین ژن نوروتوکسین به روش T/A Cloning در حامل PCR 8/GW/TOPO کلون و ساختار حاصل به باکتری اشریشیا کلی ترانسفورم گردید.یافته ها: با استفاده از روش PCR همسانه سازی قطعه 2530 جفت بازی مربوط به زنجیره سنگین نوروتوکسین تایید گردید. نتایج مرحله بعد نیز نشان دهنده همسانه سازی موفقیت آمیز زنجیره سنگین ژن نوروتوکسین باکتری کلاستریدیوم بوتولینیوم در باکتری اشریشیا کلی بود. تایید نهایی سازواره تهیه شده با استفاده از آنزیم های HindIII و BamHI انجام شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه به نظر می رسد که سازه ژنی تولید شده در این پژوهش می تواند به عنوان واکسن ژنی علیه نوروتوکسین بوتولینیوم در تحقیقات آینده مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: بسیاری از باکتری ها از مکانیسم حساسیت جمعیتی به منظور انجام فعالیت های حیاتی خود مانند بقا، تحرک، تولید بیوفیلم، فاکتورهای بیماری زایی و غیره استفاده می نمایند. هرگونه اختلال در این سیستم ارتباطی سلول به سلول، موجب ناتوانی باکتری ها در انجام وظایف ذاتی خود از جمله بیماری زایی می گردد. این مطالعه با هدف ارزیابی تاثیر عصاره های گیاهی ازمک و شوید بر روی خاصیت حساسیت جمعیتی باکتری کروموباکتریوم ویولاسیوم CV026 انجام گردید.مواد و روش ها: گونه های گیاهی ازمک و شوید از حاشیه اطراف مناطق کشاورزی و مزارع تجاری شهر ارومیه جمع آوری گردید. عصاره گیری به کمک حلال های آلی اتانول 96%، ان- هگزان و متانول انجام شد. به منظور ارزیابی میزان خاصیت باکتری کشی و کاهش ویولاسئین به ترتیب از آزمون های ضدمیکروبی و آزمون ضد حساسیت جمعیتی استفاده گردید. همچنین بازدارندگی قدرت بیماری زایی به واسطه خاصیت ضد حساسیت جمعیتی و القای اسیل هموسرین لاکتون توسط سویه پکتوباکتریوم کاراتووروم زیرگونه کاراتووروم نیز مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان داد که هر دو عصاره گیاهی مورد بررسی به صورت معنی داری دارای خاصیت ضدحساسیت جمعیتی می باشند. به طوری که میزان این ویژگی در گیاه ازمک کمتر از گیاه شوید بود. همچنین این دو گیاه دارای خاصیت باکتری کشی نیز بودند به طوری که میزان آن در گیاه ازمک بیش از گیاه شوید گزارش گردید.نتیجه گیری: با توجه به کاهش میزان ویولاسئین تولیدی سویه CV026 ناشی از اثرات ضد حساسیت جمعیتی عصاره های گیاهی ازمک و شوید، می توان از این ترکیبات گیاهی به عنوان روشی مناسب در راستای مبارزه با باکتری های بیماری زا بدون ایجاد مقاومت استفاده نمود.

سابقه و هدف: اغلب سویه های اشریشیا کلی O157:H7 توانایی اتصال محکم به سلول های ورو و تولید شیگا توکسین را دارند. این مطالعه با هدف توسعه یک مدل آزمایشگاهی پروبیوتیکی برای محافظت در برابر اشریشیا کلیO157:H7  انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر به صورت تجربی بر روی سویه های پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم و سویه های شیگاتوکسینوژن اشریشیا کلی O157:H7 در سلول های تک لایه ورو انجام شد. برای این منظور سویه های پروبیوتیک در محیط MRS  کشت و سپس به چاهک های رده سلولی ورو اضافه گردیدند. پس از گرماگذاری، سلول های خالص شناسایی شده واجد ژن های stx1، stx2، مخلوط هر دو و نیز سوسپانسیون کشت اشریشیا کلی O157:H7 به هر چاهک اضافه و نتایج CPE پس از 24 ساعت گرماگذاری در انکوباتور CO2 به وسیله میکروسکوپ معکوس بررسی شد.یافته ها: بر اساس مقدار شیگاتوکسین و اشریشیا کلی O157:H7 استفاده شده، سلول های ورو پیش تیمار شده با پروبیوتیک ها اثر متفاوتی نشان دادند. شیگاتوکسین و اشریشیا کلی O157:H7 به تنهایی سبب تخریب زیاد سلول شدند. اما پیش تیمار پروبیوتیکی موجب کاهش قابل ملاحظه تخریب سلول های آلوده به اشریشیا کلیO157:H7  گردید. در مقایسه با سلول های کنترل با توجه به میزان پروبیوتیک مورد استفاده، 80 تا 100 درصد سلول ها سالم باقی ماندند.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که بیفیدوباکتریوم ها و محلول روماند حاصل از رشد آن ها موجب کاهش تخریب سلول های ورو در حضور شیگاتوکسین و اشریشیا کلی O157:H7 می شوند. بنابراین امکان استفاده ازآنها در صنایع غذایی به عنوان یک مدل واکسن زنده در پیشگیری و درمان عفونت ها می تواند وجود داشته باشد.

سابقه و هدف: امروزه آلودگی های هیدروکربنی یکی از مهم ترین معضلات زیست محیطی به شمار می آیند. روش های بیولوژیک می توانند نقش مهمی در حذف این آلاینده های محیطی ایفا نمایند. این مطالعه با هدف جداسازی باکتری های تجزیه کننده ترکیبات آلیفاتیک و نیز شناسایی بهترین سویه تجزیه کننده انجام شد.مواد و روش ها: نمونه برداری از پساب انبار نفت در شهرهای کرمان، تهران و خاک های آلوده به هیدروکربن صورت گرفت. با استفاده از روش های غنی سازی در محیط بوشنل هاس حاوی هگزادکان (به عنوان منبع کربن) باکتری های تجزیه کننده جداسازی شدند. به منظور شناسایی سویه های برتر قسمتی از ژن 16SrDNA با روش PCR تکثیر و سپس تعیین توالی گردید. همچنین حضور ژن آلکان هیدروکسیلاز در سویه های یاد شده با استفاده از پرایمرهای اختصاصی تایید شد.یافته ها: در مجموع 15 سویه باکتریایی تجزیه کننده جداسازی گردید که از این میان 8 مورد از آن ها به عنوان سویه های برتر شناخته شدند. این سویه ها متعلق به گونه های: Rhodococcus Jostii، Achromobacter piechaudii، Pseudomonas aeruginosa،Pseudomonas fluorescens ، Rhodococcus erythropolis،Tsukamurella tyrosinosolvens ،Stenotrophomonas maltophilia strain M2 و Stenotrophomonas maltophilia strain Q1 بودند. در این مطالعه بیشترین میزان رشد سویه ها در غلظت 5.2 درصد هگزادکان و کمترین آن در غلظت 7 درصد مشاهده گردید. همچنین تمامی باکتری های تجزیه کننده دارای ژن آلکان هیدروکسیلاز بودند.نتیجه گیری: در مجموع نتایج این تحقیق نشان دهنده تنوع بالای باکتری های تجزیه کننده در اکوسیستم ایران و نیز توانایی آن ها در تخریب پساب های نفتی است. بنابراین با یک مدیرت مناسب می توان با استفاده از این باکتری ها، آلودگی های ناشی از پساب صنایع نفتی را به حداقل رساند.

سابقه و هدف: بیماری شانکر ریزوکتونیا در تمام مناطق کشت سیب زمینی وجود داشته و توسط قارچ بیماری زای ریزوکتونیا سولانی ایجاد می گردد. عدم وجود ارقام مقاوم تجاری سبب شده تا ضدعفونی غده های بذری به عنوان یکی از روش های موثر در مبارزه با این بیماری مطرح باشد. با توجه به اثرات زیست محیطی این روش، محققان به دنبال یافتن راه کارهای جایگزین می باشند. این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات ضدقارچی پنج عصاره گیاهی بر قارچ ریزوکتونیا سلانی انجام گرفت.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت تجربی بر روی پنج گیاه دارویی مرزه بختیاری، آویشن دنایی، آویشن شیرازی، بومادران و کاکوتی جمع آوری شده از مراتع استان چهارمحال و بختیاری انجام شد. پس از شستشو و خشک کردن، عصاره گیری به کمک اتانول 80% انجام شد. سپس فعالیت ضد قارچی عصاره ها با استفاده از روش دیسک کاغذی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: اکثر عصاره ها اثر ضدقارچی مطلوبی را بر قارچ ریزوکتونیا سولانی نشان دادند. عصاره آویشن دنایی با میانگین قطر هاله 93.18 میلی متر و عصاره بومادران با قطر هاله 66.6 میلی متر به ترتیب دارای بیشترین و کمترین اثر مهارکنندگی بر رشد ریزوکتونیا سولانی بودند.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که عصاره های گیاهان دارویی مورد بررسی تا حد مناسبی می توانند از رشد قارچ بیماری زای ریزوکتونیا سولانی جلوگیری نمایند.

سابقه و هدف: امروزه پرورش میگو در اکثر کشورهای استوایی رایج شده است. اما در حال حاضر بیماری های فراوانی پرورش میگوی سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده اند. عوامل عفونی باکتریایی مهم ترین معضل بهداشتی بیماری های میگوی پرورشی هستند. هدف از این پژوهش، جداسازی و شناسایی فلور باکتریایی آب پرورشی و دستگاه گوارش میگوی سفید غربی (لیتوپنئوس وانامی) در استخرهای پرورشی استان بوشهر و بررسی آنها به عنوان پروبیوتیک می باشد.مواد و روش ها: نمونه های میگو و آب 10 استخر پرورش میگوی استان بوشهر به آزمایشگاه منتقل شدند. نمونه های میگو کالبد شکافی گردیدند. باکتری های جداسازی شده بر اساس آزمون های بیوشیمیایی، ریخت شناسی و نرم افزار بیولوگ شناسایی شدند. سپس با استفاده از دو روش چاهک گذاری و دیسک گذاری فعالیت ضدباکتریایی آن ها در برابر 6 باکتری بیماری زا ارزیابی گردیدیافته ها: از آب پرورشی و دستگاه گوارش میگو 12 جنس مختلف از باکتری ها جداسازی شدند. بیشترین فراوانی باکتری های جداسازی شده مربوط به باسیلوس، ویبریو و سودوموناس بود. از بین جدایه ها باکتری های باسیلوس، میکروکوکوس و کورینه باکتریوم بیشترین اثر آنتاگونیستی را در برابر باکتری های پاتوژن مورد بررسی از خود نشان دادند.تقریبا تمام باکتری های جداسازی شده از دستگاه گوارش میگو در استخرهای پرورشی نیز یافت شدند. باکتری هایی مانند باسیلوس با تولید مواد ضدمیکروبی مانع رشد پاتوژن ها می شوند.