داده های مغناطیس هوایی با استفاده از روش برگشت به قطب و مشتق اول و همچنین روش اویلر برای روشن کردن ساختارهای زیرسطحی و تعریف دوباره پهنه های ساختاری ناحیه طبس در شرق ایران مورد استفاده قرار گرفته است. هدف اصلی این مطالعه مشخص کردن گسلهای مدفون و توزیع ساختاری ناحیه، تعریف روند اصلی زمین ساختی است. تحقیق حاضر به کاربرد و رابطه بین وضعیت زمین شناسی و مغناطیس سنجی برای تبیین قالب کلی ساختاری ناحیه می پردازد. ابتدا نقشه های شدت کل میدان مغناطیسی شامل بلوک های صعودی و نزولی تهیه شد. سپس فیلترینگ تلفیق شده با تداوم تحلیلی بالارو بر روی دو فصل مشترک مشخص شده انجام شد. ناهنجاری های بر این اساس عمق ناهنجاری های عمیق و کم عمق دراین منطقه بدست می آید. روندهای ساختاری موجود و سیستم گسل های اصلی بصورت آماری آنالیز شده و روند ساختاری اصلی در ناحیه تعیین شد. تحلیل روندهای ساختاری نشان می دهد که بیشتر روندهای موثر در ناحیه NW-SE تا E-W ادامه می یابند و به عنوان قدیمی ترین و موثرترین روند موثر بر ناحیه مورد مطالعه در نظر گرفته می شوند.