با توجه به اهمیت منابع طبیعی در حفظ اکوسیستم طبیعی و بقای بشر، حفظ این منابع و جلوگیری از تخریب آنها ضروری خواهد بود. با توجه به اینکه دریاچه طالقان واقع در استان البرز زیستگاه گونه های گیاهی و جانوری است، این تحقیق، از یک طرف، با به کارگیری روش ارزش گذاری مشروط، به تعیین ارزش حفاظتی این دریاچه و اندازه گیری تمایل افراد به پرداخت می پردازد و از طرف دیگر، با استفاده از رهیافت سلسله مراتبی (AHP)، تمایز بین ارزش مصرفی و ارزش غیرمصرفی دریاچه را بررسی می کند. نتایج حاصل از پرسشنامه نشان داد که 68.8 درصد از بازدیدکنندگان حاضرند برای حفاظت از دریاچه مبلغی بپردازند. نتایج الگوی لاجیت نیز نشان داد که به ازای یک درصد افزایش در قیمت پیشنهادی، تمایل افراد به پرداخت به میزان 0.72 درصد کاهش یافته است. نتایج برآورد الگوی تمایل به پرداخت از روش انتخاب دوتایی نیز حداکثر تمایل افراد به پرداخت را به میزان 41400 ریال به ازای هر فرد در ماه برآورد کرده که، بر اساس رهیافت سلسله مراتبی (AHP)، میزان 3150 ریال از این مقدار ارزش مصرفی و 10350 ریال آن ارزش غیرمصرفی برای هر فرد در ماه محاسبه شده است. نتایج به دست آمده بیانگر تخصیص مقادیر بیشتر به ارزش مصرفی در مقابل ارزش غیرمصرفی دریاچه بوده است و این امر می تواند به تخلیه منابع طبیعی و زیست محیطی دریاچه منجر شود؛ از این رو، باید به دنبال سیاست هایی برای ایجاد تعادل بین کارکردهای مصرفی و غیرمصرفی در منطقه بود.