حمل جایگزین ساده به عنوان یک روش کمک باروری مدتی است در کشور، مورد استفاده قرار می گیرد و مراکز درمان ناباروری، چندی است، هر یک به صلاحدید خود به نحوی این فرایند را هدایت و اجرا می کنند. قانون نیز به روال همیشگی خود در برابر توسعه شتاب آلود پزشکی، کم تحرک و کند می نماید، ناگزیر قرارداد باید خلا موجود را پرکند. بنابراین با التفات به پیچیدگی و نوظهور بودن مساله حمل جایگزین، لازم است ابهامات پیرامون «عنوان»، «ماهیت» و «اطراف» این قرارداد مرتفع شود، رسالتی که نوشتار حاضر در صدد انجام آن است. اجمالا باید گفت عنوان «حمل جایگزین» بهترین انتخاب برای تسمیه این قرارداد است که هم متضمن ملاحظات اخلاقی بوده و حافظ کرامت انسانی حامل است و هم به خوبی معرف فرایندی است که به موجب عقد اجرا می شود. همچنین با توسل به موارد 10 و 219 قانون مدنی و نظر به عدم مخالفت با اخلاق حسنه و نظم عمومی، قرارداد حمل جایگزین را می توان در رسته عقود نامعین تعریف و تابع قواعد عمومی قراردادها دانست و بدین وسیله از عواقب گنجاندن آن در قالب عقود معین و احکام و آثار آن، رهایی جست. رایگان دانستن عقد نیز از دشواری های اخلاقی تحلیل رابطه قراردادی می کاهد و این در حالی است که می توان با تشریط پاداش به صورت شرط فرعی ضمن عقد، حقوق مالی حامل را نیز تامین نمود. علاوه بر آن با مطالعه این نوشتار می توان دریافت که قرارداد حمل جایگزین بیش از دو طرف دارد صرف نظر از صاحبان نطفه و حامل، از جایگاه شوهر حامل در انعقاد عقد- به جهت تحمیل برخی محدودیت ها و ممنوعیت ها بر وی- نباید مغفول ماند.