مهندسی عمران فردوسی
سال:1398 | دوره:32 | شماره:2 |تعداد مقالات:6

خرابی رطوبتی در مخلوط های آسفالتی از دست دادن دوام و مقاومت ناشی از تاثیر رطوبت تعریف می شود. در این پژوهش، تاثیر استفاده از ماده پلیمری پلی وینیل کلراید به عنوان اصلاح کننده قیر بر خرابی رطوبتی مخلوط های آسفالتی بررسی شده است. آزمایش مقاومت کششی غیرمستقیم در شرایط خشک و 1، 3 و 5 سیکل یخ‐ ذوب و روش ترمودینامیک بر اساس اندازه گیری اجزای انرژی آزاد سطحی سنگ دانه ها و قیرها برای بررسی تاثیر مواد پلیمری استفاده شده است. نتایج ارائه شده در این پژوهش نشان می دهد که استفاده از پلیمر پلی وینیل کلراید باعث افزایش مقاومت مخلوط آسفالتی در برابر خرابی رطوبتی شده است. همچنین، پلی وینیل کلراید مقدار انرژی آزاد پیوستگی را افزایش و انرژی جداشدگی را کاهش داده است که باعث کاهش نرخ خرابی رطوبتی مخلوط های آسفالتی می شود.

در این پژوهش به بررسی رفتار خستگی مخلوط های آسفالتی حاوی سرباره کوره قوس الکتریک پرداخته شده است. پس از ارزیابی خصوصیات سرباره فولادی، پنج سری مخلوط آسفالتی با درصدهای وزنی مختلف سرباره (جایگزین بخش درشت دانه مصالح آهکی) تهیه شد. با استفاده از آزمایش خمش چهار نقطه ای، رفتار خستگی مخلوط ها در حالت کرنش کنترل شده ارزیابی شد. سپس با استفاده از عمرخستگی های به دست آمده، مدل های پیش بینی عمرخستگی توسعه داده شد. همچنین مدل خستگی بر اساس نتایج آزمایش کشش غیرمستقیم، مدول برجهندگی و بر پایه ی مفهوم انرژی شکست ارائه گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از سرباره، منجر به بهبود رفتار خستگی مخلوط آسفالتی می شود. همچنین مدل های توسعه داده شده دقت خوبی در پیش بینی عمرخستگی دارد. مدل به دست آمده از نتایج آزمایش کشش غیرمستقیم و مدول برجهندگی نیز نشان داد که می توان از پارامتر انرژی شکست برای تعیین عمرخستگی مخلوط های آسفالتی حاوی سرباره استفاده نمود.

در این مقاله یک حل سه بعدی با فرمول بندی ترکیبی لایه گون جهت ورق های کامپوزیت لایه ای با هندسه و شرایط مرزی دلخواه ارائه شده است. در این مطالعه میدان های جابه جایی و تنش خارج از صفحه به صورت مجموع یک سری توابع با ضرایب مجهول در نظر گرفته می شوند. شرایط مرزی و پیوستگی جابه جایی ها و تنش های بین لایه ای در مرز لایه های دقیقا ارضا می شوند. معادلات تعادل و سازگاری، با استفاده از اصل تغییرات ریزنر اعمال می شوند. نتایج نشان می دهند که فرمول بندی ترکیبی نسبت به فرمول بندی جابه جایی دارای همگرایی سریع تری است و تنش های بین لایه ای را با دقت بهتری ارائه می کند.

در این مقاله به بررسی ویژگی های هیدرولیکی جریان عبوری از درون یک سیستم مرکب کالورت دایره ای-سرریز به صورت آزمایشگاهی برای 12 مدل پرداخته شد. منحنی دبی اشل برای مدل های مختلف ارائه شد. نتایج نشان داد که به ازای یک هد مشخص دبی سازه ترکیبی بیشتر از مجموع دبی کالورت و دبی سرریز بود. همچنین، ضریب دبی برای سازه ترکیبی بین 25/0 تا 73/0، برای سرریز بین 25/0 تا 63/0 و برای کالورت 33/0 تا 77/0 تغییر می کرد. پارامتر بدون بعد (هد به قطر) بیشترین تاثیر را بر روی ضریب دبی داشته است. علاوه براین، معادلات رگرسیونی برای تخمین ضریب دبی ارائه شدند.

در این مقاله به بررسی ویژگی های هیدرولیکی جریان عبوری از درون یک سیستم مرکب کالورت دایره ای-سرریز به صورت آزمایشگاهی برای 12 مدل پرداخته شد. منحنی دبی اشل برای مدل های مختلف ارائه شد. نتایج نشان داد که به ازای یک هد مشخص دبی سازه ترکیبی بیشتر از مجموع دبی کالورت و دبی سرریز بود. همچنین، ضریب دبی برای سازه ترکیبی بین 25/0 تا 73/0، برای سرریز بین 25/0 تا 63/0 و برای کالورت 33/0 تا 77/0 تغییر می کرد. پارامتر بدون بعد (هد به قطر) بیشترین تاثیر را بر روی ضریب دبی داشته است. علاوه براین، معادلات رگرسیونی برای تخمین ضریب دبی ارائه شدند.

از میان دلایل مهم شکست سد خاکی روگذری عمده ترین دلیل است. در تحلیل شکست سد به علت روگذری تحلیل عدم قطعیت و محاسبه ریسک ضروری است. در این پژوهش کاربرد تحلیل ریسک شکست سد خاکی بر اثر سرریز شدن آب از بدنه سد بر پایه تحلیل فراوانی یک متغیره و دو متغیره سیلاب با استفاده از توزیع لوگ نرمال برای سد خاکی تبارک آباد واقع در خراسان رضوی بررسی شده است. نتایج تحلیل فراوانی دو متغیره سیلاب در شش هیدروگراف جریان ورودی و با در نظر گرفتن V Qp– (ترکیب دبی و حجم سیلاب) برای دوره بازگشت های توام 50، 100 و 200 سال ارائه شده است. ریسک روگذری بر اساس تحلیل فراوانی تک متغیره سیلاب و برای همه هیدروگراف های حاصل از تحلیل فراوانی دو متغیره و شش تراز اولیه آب در مخزن با درنظرگرفتن دبی اوج سیل، تراز اولیه آب و ضریب دبی سرریز به عنوان متغیرهای غیرقطعی ارزیابی شده است. برای انجام تحلیل عدم قطعیت از روش شبیه سازی مونت کارلو و تکنیک نمونه گیری لاتین هایپرکیوب استفاده شده است. نهایتا، نتایج به دست آمده با استفاده از هر دو روش تحلیل فراوانی سیلاب یک متغیره و دومتغیره در دوره بازگشت های مختلف با هم مقایسه گردید. نتایج نشان داد که ریسک روگذری برآورد شده در همه دوره بازگشت ها بر اساس تحلیل فراوانی سیلاب دو متغیره بیشتر از روش تک متغیره بوده که خطرات بیشتری به همراه دارد. همچنین هیدروگراف V1-Q که دارای بیشترین حجم سیلاب بوده، در همه ارتفاع ها از ریسک بیشتری نسبت به بقیه هیدروگراف ها برخوردار است. در برآورد ریسک روگذری بر اساس تحلیل فراوانی یک متغیره و دو متغیره، بالارفتن تراز آب در مخزن، نسبت به استفاده از سیلاب های با دوره بازگشت طولانی تر، منجر به روند افزایش ریسک محسوس تری خواهد شد، به طوری که در ارتفاع 66 متری تراز سطح آب، مقدار ریسک روگذری برای سد بسیار بالا است.