منابع طبیعی ایران
سال:1383 | دوره:57 | شماره:1 |تعداد مقالات:18

حجم واقعی، حجم برآورد شده از رابطه V = g×h×fو مدلهای موجود با تعداد 424 اصله درخت راش در جنگل ویسر ( 2000- 1000 متر) از نظر آماری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از آزمون حجم برآورد شده از رابطهv = g×h×f با حجم واقعی راش در منطقه ویسر نشان می دهد که بین میانگین حجم واقعی و حجم برآورد شده براساس ضریب شکل هوهه نادل از نظر آماری اختلاف معنی داری مشاهده نمی شود. میانگین حجم واقعی و حجم برآورد شده براساس ضریب شکل مصنوعی در منطقه ویسر در سطح 0.001= α دارای اختلاف معنی داری است. میانگین حجم واقعی و حجم برآورد شده براساس ضریب شکل طبیعی، در منطقه ویسر در سطح 0.05= α اختلاف معنی داری را نشان می دهد. نتایج حاصل از آزمون حجم برآورد شده از مدلهای موجود با حجم واقعی راش در منطقه ویسر نشان می دهد که از نظر آماری اختلاف معنی داری بین میانگین حجم واقعی با میانگین هیچکدام از حجم های برآورد شده راش مشاهده نمی شود. در نهایت مدل یک عامله هوهه نادل- کرن بعنوان مناسب ترین مدل انتخاب گردید.

بیابان ها به عنوان بزرگترین زیست اقلیم زنده جهان سطح وسیعی از خشکی های جهان را شامل می شوند. گونه های مختلف تاغ(Haloxylon spp) از جمله مهمترین گونه های تثبیت کننده شن هستند که به طور وسیعی در عملیات بیولوژیک احیاء مناطق بیابانی به کار رفته است . به منظور ارزیابی ژنوتیپ های مختلف تاغ جهت اصلاح و توسعه تاغزارها در مناطق بیابانی تحقیقی طی سا ل های 80-76 در محل ایستگاه تحقیقات گیاهان کویری بجستان در استان خراسان بر روی 40 توده مختلف تاغ جمع آوری شده از استان های مختلف کشور در قالب طرح بلو ک های کامل تصادفی انجام گرفت . نتایج نشان داد که ارتفاع ژنوتیپ ها در سا لهای مختلف اختلاف معنی داری با یکدیگر دارند . ژنوتیپ های شماره 3، 18 و 4 طی این سا ل ها به ترتیب بزرگ ترین ارتفاع را داشتند. همچنین در سا ل های اجرای طرح، تاج پوشش ژنوتیپ های مختلف تفاوت معنی داری داشتند . بزرگترین تاج پوشش در ژنوتیپ های شماره 30، 1و 3 مشاهده شد . محیط تنه درژنوتیپ های شماره 23، 30، 18 و21 از بزر گ ترین طول برخوردا ر بود . ارتفاع محل انشعاب نیز در ژنوتیپ های شماره 30، 22، 18 و4بیشتر از ژنوتیپ های دیگر بود . تعداد انشعاب طی سال های اجرا، در ژنوتیپ های شماره 30، 18، 17و 21از بیشترین تعداد و تفاوت معنی داری با دیگر ژنوتیپ ها داشتند . به طور کلی نتایج در سا لهای اجرای طرح نشان داد که ژنوتیپ های شماره 18 (توده بذری سیستان) و 30 (توده بذری سمنان ) در کلیه صفات تفاوت معنی داری با دیگر ژنوتیپ ها دارند که پس از پژوهش های جامع تر بر روی سایر ویژگی ها، قابل توصیه برای اصلاح و توسعه تاغزارها می باشد.

در حوزه های شمالی کشور، ترکیب عوامل طبیعی و انسانی باعث وقوع خسارت های زیاد ناشی از زمین لغزش ها شده است. یکی از راهکارهای مهم برای کاهش خسارت های ناشی از وقوع زمین لغزش ها, دوری جستن از این مناطق است. بدین منظور لازم است تا نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش برای این مناطق تهیه گر دد. در مراحل اولیه این تحقیق و پس از بررسی های میدانی و مرور مطالعات انجام شده در مناطق مشابه با حوزه آبخیز شیرین رود , . عامل ارتفاع از سطح دریا، شیب، جهت ، بارندگی، کاربری زمین ها، زمین شناسی، فاصله از جاده , فاصله از گسل و فاصله از شبکه هیدروگرافی به عنوا ن عوامل موثر اولیه در وقوع زمین لغزش منطقه تشخیص داده شدند . پس از اینکه لایه های اطلاعاتی مربوط به این 9 عامل در محیط GIS و با استفاده از نرم افزارهای (Arcview و Idrisi, Arc/Info, Ilwis) تهیه شد, هر کدام از این لایه ها با لایه اطلاعاتی پراکنش زمین لغزش ها قطع داده شد . تجزیه و تحلیل نتایج به دست آمده نشان داد که دو عامل جهت شیب و فاصله از شبکه هیدروگرافی دارای تاثیر کمی در وقوع زمین لغزش می باشند. سپس با استفاده از هفت عامل موثر دیگر، پهنه بندی خطر زمین لغزش به . روش ارزش اطلاعاتی، تراکم سطح ، شاخص همپوشانی و روش تحلیل سلسله مراتبی سیستم ها ( AHP) و در محیط GIS انجام شد . نتایج به دست آمده از این تحقیق بیانگر این است که در هر چهار روش مناطقی که در آنها تغییرات زیاد کاربری زمین ها صورت گرفته، جزء مناطق پر خطر محسوب می گردند ونیز مناطق اطراف دهانه خروجی حوزه در هر 4 روش دارای پتانسیل بالا در وقوع زمین لغزش می باشند. پس از این مرحله ارزیابی رو ش های پهنه بندی و اولویت بندی آنها از نظر تفکیک کلاسه های خطر انجام شد . برای این کار از روش نسبت تراکمی در هر یک از کلاسه های خطر استفاده شد که نتایج بیانگر تفکیک بهتر کلاسه های خطر در روش شاخص همپوشانی می باشد

به منظور مطالعه یاردانگ های بیابان لوت که از پدیده های مهم و کم نظیری درجهان هستند، از داده های 6باند انعکاسی سنجنده TM ماهواره لندست و تصاویر رنگی TM به تاریخ های آذرماه 1367 و تیرماه 1368 با ترکیب باندی TM7 قرمز،TM4 سبز و TM2 آبی استفاده شد. دراین تحقیق از اطلاعات جانبی مانند نقشه های توپوگرافی 1:50000و نرم افزارهای (ILWIS و ER-Mappe) برای پردازش تصاویر استفاده شد. برای بارزسازی از روش های بسط تباین و فیلترینگ و برای مطالعه عارضه ها، واحدهای پوشش اراضی، رخساره ها و واحدهای فتومورفیک استفاده شد. براساس نتایج حاصل از این مطالعه، 14 رخساره مختلف تمیز داده شد که 5 رخساره آن مربوط به یاردانگ ها می باشد که دراین تحقیق ویژگی های اصلی هر رخساره و یا واحد ژئومرفولوژیکی محقق گردید. براساس نتایج حاصل از این مطالعه طبقه بندی مناطق یاردانگ با استفاده از تصاویر ماهواره ای در مقیاس 1:100000 مقدور می باشد. نتایج حاصل از روش به کارگیری فیلترینگ سوبل درجهتNW-SE شمال غربی به جنوب شرقی) نشان داد که این فیلتر برای نمایش وضعیت یاردانگ های منطقه مانند پشته ها و شیارها و حتی خندق های فرسایشی مناسب است. ضمنا نتایج این مطالعه توانایی تصاویر ماهواره ای لندست در تفکیک پذیری رخساره های مختلف مناطق بیابانی و بویژه یاردانگ ها را نشان می دهد.

در این مطالعه برای بررسی عوامل مؤثر در تعیین آستانه شروع رواناب از یک بارانساز قابل حمل و مدل AWBMاستفاده شده است. با استفاده ازبارانساز، بارش در شدت ها و مدت های مختلف در مناطق مطالعاتی شبیه سازی و آستانه شروع رواناب در هر آزمایش اندازه گیری شده است. با استفاده از مقادیر اندازه گیری شده مدلی برای محاسبه آستانه شروع رواناب به کمک ارتفاع و شدت بارش و ویژگی های مختلف عرصه شامل درصد رس، درصد شن، درصد پوشش و درصد شیب توسعه داده شد. آستانه شروع رواناب پیش بینی مدل پیشنهادی، همبستگی 98 درصد با آستانه شروع رواناب اندازه گیری شده دارد. نتایج آزمایشات شبیه ساز باران نشان داد که متغیرهای موثر در تعیین آستانه شروع رواناب به ترتیب اهمیت عبارتند از: ارتفاع بارش، شدت بارش، درصد پوشش، درصد شن، درصد رس و درصد شیب (با ثابت بودن رطوبت اولیه) در مرحله بعد برای مقایسه نتایج شبیه ساز باران ومدل های شبیه سازی بارش-رواناب از مدل کامپیوتریAWBMدر حوزه های کسیلیان، کارده، امامه، لیقوان، کن و کامه استفاده شد. مقایسه نتایج به دست آمده از مدل و شبیه ساز باران نشان داد که آستانه شروع رواناب در مدل وشبیه ساز باران نیز به ترتیب به عوامل ارتفاع بارش، درصد پوشش، درصد شن، درصد رس، درصد شیب و شدت بارش بستگی دارد. نتایج رواناب و پارامترهای محاسبه شده توسط مدل، نشان داد که این مدل به خوبی می تواند آستانه شروع رواناب ورواناب خروجی از هر حوزه را محاسبه کند.

در این مطالعه، به منظور تعیین مناطق همگن در تحلیل فراوانی جریان کمینه از دو روش تکنیک های آماری چند متغیره و آزمون بر اساس ضریب تغییرات استفاده شد . نخست یک دسته 17 متغیره اقلیمی، فیزیوگرافی، زمین شناسی و آبشناسی در 16 ایستگاه حوزه آبریز رودخانه اترک با تحلیل عاملی و تجزیه خوشه ای مطالعه شد. روش تحلیل عاملی، 4 عامل مساحت حوضه، بارش متوسط سالانه، درصد سازند نفوذپذیر و شیب متوسط حوضه را به عنوان فاکتورهای مهم نشان داد. تغییر پذیری مکانی امتیازات عاملی توصیف و تفسیر شد و سپس گروه بندی امتیازات عاملی با تکنیک گروه بندی فاصله ای، منطقه مطالعاتی را به دو منطقه همگن تقسیم نمود. در مرحله بعد، جریان کمینه سالانه با تداوم 7، 15،  30و60روزه در هر یک از ایستگاه ها استخراج و آماره S در آزمون ضریب تغییرات محاسبه شد و منطقه مطالعاتی از لحاظ همگنی بررسی شد. نتایج نشان داد بر اساس این آزمون کل منطقه همگن نبوده اما دو منطقه همگن حاصل از تجزیه خوشه ای توسط این آزمون تأیید شد. همچنین هر چه طول دوره آماری بیشتر، مقدارآماره S نسبت به سطح معنی دار آن کمتر و از دقت بیشتری برخوردار می باشد و از این آزمون می توان به راحتی در بررسی همگنی حوزه استفاده نمود.

در این تحقیق، عوامل موثر در مسیریابی مناسب با نقشه های رقومی شیب، جهت، ارتفاع، مطالعات خاکشناسی (نوع سنگ بستر، زهکشی و تیپ خاک)، موجودی درختان و تیپ فعلی جنگل بررسی شد. سپس با استفاده از فناوری سامانه اطلاعات جغرافیایی نقشه های یادشده ترکیب و هم پوش شدند. منطقه تحقیق درجنگل آموزشی و پژوهشی دانشگاه تهران واقع در شرق شهرستان نوشهر (استان مازندران) به دلیل وجود اطلاعات مکانی و جغرافیایی دقیق به عنوان منطقه پژوهش انتخاب شد. نقشه های رقومی مذکور با نرم افزار سامانه اطلاعات جغرافیایی تجزیه و تحلیل شدند و به طبقات نیاز دسته بندی گردیدند. پس از تلفیق نقشه های یادشده، به واحدهای همگن زیست محیطی رسیده و با تکمیل اطلاعات خاک شناسی و سنگ بستر، به تقسیم بندی طبقات توان پرداخته و در آخر نقشه توان رویشگاه برای کاربری مسیریابی تهیه شد. برای طراحی بهینه مسیرهای جاده جنگلی، فناوری سامانه اطلاعات جغرافیایی استفاده قرار گرفت و نتیجه گیری شد که کاربرد این سامانه در چنین سطحی با تجزیه و تحلیل رایانه ای توانست در تهیه نقشه طراحی شده مسیرهای بهینه استفاده قرارگیرد.

مطالعه ساختار جنگل، امروزه از مباحث مورد توجه و ضروری بویژه در راستای اهداف جنگل شناسی نزدیک به طبیعت است. گرچه بررسی های ساختار جنگل به طور کلی در کشور ما نوپاست و پژوهش های اندکی دراین زمینه صورت گرفته، اما این موضوع برای جنگل های زاگرس کاملا بدیع می باشد. شناخت ساختار جنگل های زاگرس به عنوان دومین اکوسیستم جنگلی طبیعی کشور با توجه به روند تخریب در آنها ضرورتی انکار ناپذیر است . در این تحقیق 12 منطقه از جنگل های بلوط و بنه استان ایلام در شرایط مختلف رویشگاهی که از تخریب کمتری برخوردار بودند انتخاب و مجموعا " 48 قطعه نمونه یک هکتاری در آنها تعیین و اطلاعات کلی منطقه و اطلاعات مربوط به ساختار جنگل در آنها اندازه گیری و ثبت شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزارهای مناسب (از قبیل Excel و Statistica) تجزیه وتحلیل شد و جداول و نمودارهای مربوط به تاج پوشش، توزیع تعداد در طبقات ، قطر برابرسینه، قطر تاج و ارتفاع، زادآوری، خشکه دارها ، طول تاج، شاخه های خشک تاج، کیفیت تنه، سطح مقطع و حجم سرپا ارایه شده است . نتایج حاکی از آن است که گونه بلوط ایرانی با حضور چشمگیر وقوی خود در مناطق مورد بررسی به صورت خالص یا گونه اصلی تیپ نمود می یابد . در این بررسی حداکثر تاج پوشش جنگلی حدود 35 درصد، سطح مقطع برابر سینه حدود 22.6 متر مربع در هکتار و حجم سرپا حدود 64.3 متر مکعب در هکتار به دست آمده است . نمودار توزیع تعداد در طبقات قطری برخی از توده ها نشانگر توده های ناهمسال نامنظم است اما بیشتر آنها توده های سن و از لحاظ زادآوری بسیار ضعیف هستند . در این مطا لعه معلوم شده که تعداد خشکه دارها و همچنین تعداد شاخه های خشک تاج می توانند شاخص مناسبی برای تعیین میزان تخریب در این توده ها باشد.

این تحقیق درجنگل دویسه واقع در شمال شرقی شهرستان مریوان، استان کردستان به مساحت 660 هکتار صورت گرفت. عنصر اصلی درختی این جنگل بلوط است. در ابتدا با استفاده از روش گستره کمینه یا سطح حداقل، مساحت رولوه ها به دست آمد (مربعی به مساحت 400 مترمربع). سپس با توجه به تیپ های گیاهی موجود در منطقه، شبکه مستطیلی شکلی به ابعاد 150× 300 مترطراحی شد و در محل تقاطع اضلاع شبکه، رولوه ها قرار گرفتند. با این شبکه حداقل یک رولوه در هر تیپ گیاهی برداشت شد. در کل 103 رولوه در مناطق جنگلی برداشت شدند. تمامی گونه های گیاهی موجود در رولوه ها جمع آوری و شناسایی شدند و فراوانی آنها براساس جدول ترکیبی براون-بلانکه یادداشت گردید. در مجموع 137 گونه گیاهی ( 16 گونه درختی و 121 گونه علفی)در این جنگل شناسایی شدند. آنالیز پوشش گیاهی برای گونه های چوبی و گونه های علفی به طور مجزا و با استفاده از نرم افزار TWINSPAN انجام گرفت. براساس آنالیز گونه های چوبی که در هفت مرحله صورت گرفت، رویشگاه به 4 کلاسه تقسیم بندی شد اما مقادیر کم ارزش ویژه تغییرات برای کلاسه های تفکیک شده و به عبارت دیگر شباهت زیاد این کلاسه ها نشان داد که با استفاده از گونه های چوبی نمی توان رویشگاه را طبقه بندی نمود. آنالیز گونه های علفی نیز در هفت مرحله انجام گرفت و 4 کلاسه همگن رویشگاهی تفکیک شدند. با توجه به مقادیر ارزش ویژه تغییرات برای کلاسه های تفکیک شده و پس از محاسبه شاخص شباهت سارنسون بین 4 گروه اکولوژیک گیاهی، چون هم مقادیر ارزش تغییرات قابل توجه بود و هم مقادیر شاخص شباهت سارنسون بیانگر تفاوت محسوس کلاسه های تفکیک شده بود، گروه های اکولوژیک گیاهی به دست آمده مورد قبول واقع شدند و جنگل دویسه به 4 واحدهمگن رویشگاهی تقسیم بندی شد. در نهایت با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و نرم افزارهای (Idrisi, Arc/Info) نقشه واحدهای همگن رویشگاهی ترسیم شد.

به منظور بررسی توانایی داده های سنجنده ETM+ ماهواره لندست 7 در طبقه بندی تراکمی جنگل های مناطق خشک و نیمه خشک، داده های رقومی این سنجنده مربوط به اردیبهشت ماه 1379 از پارک ملی خبر در استان کرمان تجزیه و تحلیل شدند. با انجام بررسی های کیفی، هیچ گونه خطای رادیومتری در داده ها مشاهده نشد . عمل تطابق هندسی داده ها با نقشه های توپوگرافی همراه با رفع خطای جابه جایی ناشی از پستی و بلندی، با استفاده از اطلاعات مداری ماهواره و مدل رقومی ارتفاع و 14 نقطه کنترل زمینی با خطای ریشه میانگین مربعات معادل 0.31 پیکسل همراه بود . نقشه واقعیت زمینی به صورت نواری از طریق پیمایش میدانی در سطح 50 درصد کل منطقه تهیه شد . با به دست آوردن رابطه خط خاک و استفاده از ضرایب آن، شاخص های گیاهی مناسب برای کاهش اثر بازتاب خاک ایجاد شدند . ترکیبات باندی مناسب به کمک نمونه های تعلیمی و با توجه به معیار واگرایی انتخاب شدند . طبقه بندی داده ها به روش نظارت شده با طبقه بندی کننده های حداکثر احتمال، حداقل فاصله از میانگین، متوازی السطوح و نقشه بردار زاویه طیفی به کمک باندهای اصلی و مصنوعی حاصل از تبدیل های مختلف انجام شد. با سه طبقه تراکمی بسیار تنک، تنک و نیمه انبوه، بالاترین صحت کلی و ضریب کاپا مربوط به طبقه بندی کننده حداقل فاصله از میانگین با مجموعه سه باند، به ترتیب معادل 47.11 درصد و 0.21 به دست آمد . نتایج تفکیک پذیری طبقات و معیارهای صحت تولید کننده و کاربر، بیان گر تداخل طیفی زیاد طبقات 1 و 2 می باشد. با ادغام این دو طبقه و انجام مجدد طبقه بندی ، بالاترین صحت کلی و ضریب کاپا به ترتیب معادل 66.15 درصد و 0.3 مربوط به طبقه بندی کننده حداقل فاصله ازمیانگین با مجموعه 5 باند برتر حاصل شد . بر اساس نتایج به دست آمده، در جنگل های مورد بررسی به عنوان بخشی از جنگل های مناطق خشک و نیمه خشک، به دلیل پایین بودن مقدار تاج پو شش جنگلی، بازتاب خاک و پوشش گیاهی کف جنگل ، نقش مهمی را در بازتاب نهایی ثبت شده توسط سنجنده ایفا می نماید و این امر مانع از دست یابی به نتایج بهتر می گردد. بنابراین جا دارد که از سنجنده های چند طیفی با اندازه تفکیک مکانی کوچک تر استفاده شود.

موضوع این تحقیق بررسی اثر یک نوع اصلاح کننده مقاومت به ضربه بر روی ویژگی های مکانیکی و ریخت شناسی پلی پروپیلن پرشده با الیاف سلولزی بود. اصلاح کننده مقاومت به ضربه مورد استفاده EPDM (اتیلن پروپیلن دی ان کوپلیمر) و الیاف سلولزی شامل آلفا سلولز و الیاف بازیافتی کاغذ باطله بود. الاستومر (اصلاح کننده) در سه سطح 5، 7.5 ، 10 درصد وزنی با چندسازه مخلوط شد و میزان پرکننده در سطح 35 درصد وزنی بود. نتایج نشان دادند که با افزودن الاستومر مقاومت به ضربه فاقدار، کرنش های خمشی و کششی افزایش یافتند اما مقاومت کششی، مدول الاستیسیته کاهش یافتند. اصلاح کننده روی سختی اثر قابل توجهی نداشته است. همچنین پرکننده ها باعث بهبود در مقاومت کششی، مقاومت خمشی و سختی شدند و مدول الاستیسیته را افزایش دادند اما در مقاومت به ضربه فاقدار و کرنش های کششی و خمشی کاهش ایجاد کردند. در واقع افزودن 10 درصد الاستومر به چندسازه بالاترین مقاومت به ضربه را ایجاد کرده است؛ درحالی که برای مقاومت کششی، مقاومت خمشی، سختی و مدول الاستیسیته بالاترین مقادیر مربوط به تیمارهایی با صفر درصد الاستومر (بجز پلیمرهای خالص) بود. همچنین برای مطالعه سطوح بینابینی الیاف سلولزی و پلیمر و چگونگی توزیع الیاف از میکروسکوپ الکترونی پویشی (SEM) استفاده گردید.

بخشی از چوب موردنیاز برای تهیه خمیر کاغذ با رو شهای شیمیایی – مکانیکی (CMP) و نیمه شیمیایی سولیفت خنثی(NSSC) در شرکت صنایع چوب و کاغذ مازندران از جنگل های منطقه ساری تامین می گردد. نوع چوب مورداستفاده، ممرز و راش است که به نسبت 75 به 25 تلفیق می شود. در پالایش الیاف خمیرکاغذ با فرآیندهای ذکر شده، از پالایشگر دودیسکی با دو مدخل ورودی و یک مسیر خروجی استفاده می شود. در هر فرآیند منحصرا یک پالایشگر دیسکی در کار پالایش دخالت دارد. غلظت خمیر قبل از پالایش در هر دو فرآیند بین 3.5تا 4 درصد و بازده در فرآیندهای شیمیایی – مکانیکی (CMP) و نیمه شیمیایی سولفیت خنثی (NSSC)بترتیب 75 و 75 درصد بوده است. مقدار روانی خمیرشیمیایی- مکانیکی (CMP) قبل از پالایش 400 CSF و پس از پالایش 3 CSF و مقدار روانی خمیر نیمه شیمیایی سولیفت خنثی (NSSC) قبل از پالایش 450 و پس از پالایش 400 بوده است. تغییرات کاهشی قطر کلی، قطر حفره و ضخامت دیواره الیاف خمیرکاغذ شیمیایی-مکانیکی (CMP) پس از انجام پالایش نسبت به حالت قبل از پالایش به ترتیب 11، 1.5و 19.5 درصد و تغییرات کاهشی قطر کلی، قطر حفره و ضخامت دیواره الیاف خمیرکاغذ نیمه شیمیایی سولفیت خنثی (NSSC) پس از انجام پالایش نسبت به حالت قبل از پالایش به ترتیب 14.5، 3.00و 24 درصد بوده است. تعداد آوند و فیبر شکسته در خمیر (NSSC) کمتر و لیفچه ای شدن سطح خارجی دیواره بهتر صورت گرفته است و نیز کاهش دیواره در این خمیر در مقام مقایسه با خمیر CMP زیادتر بوده است. بنابراین خوابیدگی دیواره الیاف یا په نشدگی پس از پالایش در خمیر نیمه شیمیایی سولفیت خنثی (NSSC) بیشتر خواهد شد. علیرغم مقدار روانی بیشتر خمیر نیمه شیمیایی سولفیت خنثی، کیفیت تغییرپذیری الیاف در این خمیر بهتر از خمیر شیمیایی. مکانیکی بوده است. بنابراین در شرایط مشابه، نوع فرآیند تهیه خمیرکاغذ به طور موثر بر کیفیت پالایش تاثیر داشته است و مقاومت های کاغذ حاصل از فرآیند نیمه شیمیایی سولفیت خنثی (NSSC) در رده بالاتری قرار خواهد گرفت.

در پرورش توأم گونه های کپور نقره ای، کپور معمولی، کپور علفخوار و کپور سرگنده، اثر ترکیب گونه ای (با ثابت بودن نسبی سایر شرایط پرورشی) بر مقدار رشد و تولید نهایی ماهیان بررسی شد. . سطح (تیمار) از ترکیب گونه ای ماهیان پرورشی مذکور به ترتیب شامل کپور نقره ای، کپور معمولی، کپور علفخوار و کپور سرگنده (در تیمار اول به نسبت 70 درصد، 15 درصد، 10 درصد و 5درصد؛ در تیمار دوم به نسبت 60 درصد، 15 درصد، 10 درصد و 15 درصد؛ و در تیمار سوم به نسبت 50 درصد، 15 درصد، 10 درصد و 25 درصد) انتخاب شد و هر تیمار در 3 استخر تکرار شد (مجموعاً در 9 استخر). در تیمارهای اول تا سوم درصد ترکیب گونه ای ماهیان کپور علفخوار و کپور معمولی یکسان بود و تنها از درصد ترکیب ماهی کپور نقره ای کاسته شد و به درصد ترکیب گونه ای ماهی کپور سرگنده افزوده شد. اختلاف مقدار رشد نهایی گونه ها تنها برای ماهی کپور سرگنده در بین تیمارها در سطح 1درصد معنی دار شد و سایر گونه ها اختلاف معنی داری را از خود نشان ندادند. در مقدار تولید نهایی نیز اختلاف معنی داری مشاهده نشد. به دلیل کاهش شدید رشد انفرادی ماهی کپور سرگنده در تیمار سوم (کاهش سودآوری) و همچنین بالاتر بودن مقدار تولید نهایی تیمار دوم نسبت به سایر تیمارها، درصد ترکیب گونه ای تیمار دوم اثر بهتری را در رشد مناسب و تولید بهینه استخرها با شرایط یکسان پرورشی حاصل نموده است.

شدت چرای مناسب, بهره گیری مداوم و اقتصادی را در مرتع موجب می گردد و به همین منظور در این مطالعه تعیین مناسب ترین شدت چرای بز در مراتع استپی استان یزد مورد توجه قرار گرفت. این پژوهش در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و به مدت دو سال ( 1379 و 1380 ) در ایستگاه تحقیقاتی دام و مرتع نیر اجرا شد. تیمارهای آزمایشی در هر بلوک شامل چهار شدت دام گذاری زیاد، متعادل، کم و شاهد می باشند. شدت چرای متعادل متناسب با ظرفیت مرتع و شدت های زیاد و کم به ترتیب 25 درصد بیشتر و کمتر از حد چرای متعادل منظور شد. علاوه بر سه تیمار آزمایشی تحت چرا، تیمار شاهد در طول اجرای آزمایش مورد چرای دام قرار نگرفته است. در طراحی قطعات آزمایشی، تعداد دام در هر قطعه ثابت و سطح قطعات متناسب با شدت های دام گذاری محاسبه و محصور شد. در هریک از قطعات آزمایشی مقدار درصد پوشش و تولید علوفه گیاهان قبل از ورود دام به مرتع و پس از اتمام فصل چرا اندازه گیری شد. بر اساس نتایج این تحقیق شدت های چرای اعمال شده در دوره کوتاه مدت دوساله بر کل درصد پوشش گیاهی و ترکیب گونه ای عرصه تأثیر معنی داری نداشت (0.05> p) اما شدت چرای زیاد بر مقدار درصد پوشش گیاهی دو گونه Stipa barbata و Salsola rigida اثر کاهنده گذاشت. حد اکثر مقدار تولید علوفه این گونه ها و مجموع کل تولید گیاهان چندساله در شدت دام گذاری متعادل و حداقل آنها با دارا بودن اختلاف معنی دار (0.05> p) در شدت دام گذاری زیاد حاصل آمده است. مقدار درصد پوشش و تولید گیاهان چندساله تحت مطالعه در شدت های دام گذاری متعادل، کم و شاهد اختلاف معنی داری ندارد (0.05> p) بنابراین به منظور بهره برداری پایدار از عرصه شدت چرای متعادل بر دیگر تیمارهای آزمایشی برتری دارد. نظر به کند بودن روند تغییرات پوشش گیاهی در مناطق خشک، برای دستیابی به اطلاعات بیشتر، ادامه این مطالعه برای یک دوره ده ساله ضروری به نظر می رسد.