پیک نور علوم
سال:1387 | دوره:2 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

این مقاله حاصل یک طرح تحقیقاتی است که پدیده فوتورسانایی ماندگار (PPC) را در کپه نیمه رسانای کادمیوم تلوراید با آلایش آنتیموان (CdTe (Sb بررسی می کند . واهلش PPC در (CdTe (Sb در ناحیه دمایی 110K<T<295K از قانون توانی، Ippc (t)=t-a پیروی می کند که پارامتر فروافت a به صورت تابعی از دما تعیین شده است. با وجود این، PPC تنها در دماهای بالای 90 K قابل مشاهده است. برخلاف نتایج گزارش شده قبلی روی بیشتر مواد که اثرات PPC را به طور عمده در دماهای پایین نشان می دهد، در اینجا سازوکار حاکم بر PPC حضور افت و خیزهای پتانسیل محلی کاتوره ای در نمونه است که ویژگی های ترابرد حامل را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. چنین افت و خیزهایی می تواند هم توسط افت وخیزهای ترکیبی و هم توسط پتانسیل ناخالصی ایجاد شود.

منطقه «واوسر» با وسعتی در حدود 2413 هکتار، در فاصله طول جغرافیایی 53o37'35'' - 53o43'45'' و عرض جغرافیایی36o5'40'' – 36o10'13'' واقع شده است. پوشش گیاهی منطقه بر اساس مکتب براون - بلانکه (زیگماتیست) مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل جوامع گیاهی با استفاده از روش های AFC و CAH انجام و در مجموع هشت جامعه گیاهی تشخیص داده شد. جوامع زیربخش اعظم پوشش طبیعی منطقه مورد مطالعه را تشکیل می دهند:Stachyetum laxae, Astragalo caspici, Onobrychidetum cornutae, Fagetum orientalis, Querco macrantherae, Fagetum orientalis پراکنش جوامع گیاهی منطقه، اساسا تحت تاثیر عوامل توپوگرافیکی، شامل ارتفاع از سطح دریا، جهت و میزان شیب، و عوامل خاکی نظیر EC، pH، SP و بافت خاک قرار دارد. به طور کلی این عوامل موجب استقرار اجتماعات گیاهی در نوارهای ارتفاعی و شیب های مختلف شده است.

با توجه به قدرت بالای آنتاگونیستی قارچ های Trichoderma viride و Gliocladium virens، یک جدایه T.v.Mo از T.viride و جدایه های تربت I و G.v.pro از G. virens انتخاب شد و اثر آن در شرایط آزمایشگاه بر Rhizoctonia solani (عامل مرگ گیاهچه چغندر قند) مورد بررسی قرار گرفت. قدرت آنتاگونیستی جدایه های تریکودرما و گلیوکلادیوم به صورت کشت دوطرفه روی PDA در کشت هم زمان، کشت 48 ساعته و 96 ساعتهR. solani بررسی شد و مشخص گردید کلیه جدایه ها می توانند از رشد R. solani جلوگیری نمایند. جدایه T.v.Mo در آزمایش اول و دوم و جدایه تربت I در هر سه آزمایش توانستند پس از متوقف کردن رشد میسلیومی R. solani کلنی آن را به طور کامل کلنیزه و بر روی آن اسپرزایی نمایند. متابولیت های فرار عوامل آنتاگونیست نیز اثر بازدارندگی قابل توجهی روی رشد میسلیومی قارچ عامل بیماری داشتند که در این میان جدایه G.v.pro با 85.55 درصد، بیشترین اثر بازدارندگی را از خود نشان دادند. در بررسی اثر بازدارندگی پنج غلظت (%30 - %25 -%20 - %15 - %10) متابولیت های مایع خارج سلولی جدایه های آنتاگونیست، در جلوگیری از رشد میسلیومی R. solani مشخص شد. متابولیت های مایع خارج سلولی هیچ یک از جدایه ها در غلظت های به کار رفته، تاثیر معنی داری در رشد میسلیومی R. solani نداشت. بررسی های میکروسکوپی نحوه تاثیر جدایه های تریکودرما و گلیوکلادیوم را روی R. solani نشان داد. این جدایه ها با پیچش هیفی، نفوذ و متلاشی کردن هیف، رشد آن را متوقف کرده، در نهایت باعث از بین رفتن آن می شوند.

در این مقاله شکستن اکسیم های بنزیلی توسط پارافرم آلدهید و فرمیک اسید در حلال ها مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین، این واکنش ها در فاز جامد بررسی شده که منجر به شکست اکسیم ها به آلدئیدها و کتون های مربوط به آن گردید.

در این پژوهش ابتدا کوپلیمر (وینیل استات – بوتیل آکریلات) به روش پلیمریزاسیون امولیسونی به صورت محلول آبی تهیه شد. در مرحله بعدی مونومر آنیلین در داخل بستره کوپیلمر به روش پلیمریزاسیون شیمیایی و در حضور p - تولوئن سولفونیک اسید (PTSA) به عنوان تقویت کننده، و آمونیوم پرسولفات، به عنوان آغازگر، به پلیمر تبدیل شد.چند سازه تهیه شده در دی کلرومتان (DCM) حل شد و از آن فیلم هایی به روش ریخته گری بر روی شیشه مسطح و تمیز تهیه شد. خواص الکتریکی فیلم های تهیه شده با روش متداول رسانایی سنجی چهارالکترودی اندازه گیری و مقدار 2.8 S.cm-1 را نشان داد. ولتامتری چرخه ای (CV) نشان داد که خواص الکترواکتیو پلی آنیلین به صورت کامل به چند سازه منتقل شده است. تاثیر نوع یون تقویت کننده بر روی رسانایی چند سازه بررسی شد و مطالعه خواص مکانیکی فیلم ها نشان داد که چند سازه فوق را می توان به عنوان ماده الاستومر در نظر گرفت.

یکی از مهم ترین اهداف در صنعت کامپوزیت، یافتن مواد و بهینه موادی است که بتوان خواص کامپوزیت ها را بهبود بخشید. در این تحقیق، اثر افزایش الیاف پلی پروپیلن (PP) و همچنین ذرات نانوسیلیس بررسی شد. رزین اپوکسی با استفاده از روش لایه گذاری دستی با الیاف شیشه سوزنی CSM و الیاف کوتاه PP تقویت شد. با توجه به نتایج آزمون های خواص مکانیکی، شامل آزمون های ضربه، کشش و خمش، مشاهده شد که افزودن الیاف پلی پروپیلن در بهبود مقاومت ضربه پذیری کامپوزیت هایی که الیاف شیشه کم (22.5 - 30 phr) دارند، تاثیر مثبت، و بر روی کامپوزیت هایی که الیاف شیشه زیاد دارند (5.37 phr)، تاثیر منفی می گذارد. همچنین افزودن ذرات نانوسیلیس تا 0.4 phr مقاومت ضربه پذیری را افزایش می دهد و مقادیر بیشتر ذرات نانوسیلیس، تاثیر معکوس بر مقاومت ضربه پذیری دارد. همچنین، استحکام کششی، و مدول کششی، با افزایش الیاف پلی پروپیلن تا میزان معینی افزایش می یابد و اگر الیاف پلی پروپیلن از حد معینی بیشتر شود استحکام و مدول کششی کاهش می یابد. همچنین، افزایش ذرات نانوسیلیس تا 0.4 phr، استحکام و مدول کششی را افزایش می دهد، و در مورد آزمون خمش نیز مشاهده شد که با افزودن الیاف PP تا میزان مشخصی، استحکام خمشی و مدول خمشی افزایش می یابد، اما افزودن ذرات نانوسیلیس استحکام و مدول خمشی را کاهش می دهد.

منطقه مورد مطالعه در 60 کیلومتری شمال غرب یزد واقع شده و از لحاظ تقسیم بندی تکتونیکی، بخشی از زون آتشفشانی ارومیه- دختر و ایران مرکزی است. سنگ های گرانیتی منطقه به سن الیگو - میوسن دارای ترکیبی از سیینوگرانیت تا گرانودیوریت اند که ازنظر پتروگرافی، واجد بافت های گرانوفیری، میرمکیتی، آنتی راپاکیوی، پرتیتی و برخی پرفیروئیدها و کاتاکلاستیک ها هستند. این گرانیت ها، از نظر خاستگاه تکتونوماگمایی، از نوع I کردیلرایی و در زون فرورانش حاشیه فعال قاره ای پس از برخورد تشکیل شده اند. وجود شواهد پتروگرافی و ژئوشیمیایی بیانگر تاثیر فرایند متاسوماتیسم آلکالن بر روی سنگ های گرانیتوئیدی منطقه است.به طور کلی، ازنظر ژئوشیمیایی، سنگ های منطقه متا تا پرآلومین و متعلق به سری ماگمایی کالکوآلکالن پتاسیم بالا هستند و با توجه به روند تغییرات عناصر کمیاب و اصلی در نمودارهای هارکر و عنکبوتی، سنگ های گرانیتی را می توان هم منشا با سنگ های آتشفشانی در نظر گرفت و مدل ژئودینامیکی پیشنهادی منطقه را مشابه با مدل آند مرکزی دانست که در این مدل فرایند تولید ماگما بر اثر پدیده چندمنشائی و چندمرحله ای صورت می گیرد.

غوطه ور کردن تعدادی از گیاهان در غلظت های مختلف IAA از صفر تا 1 میلی گرم در لیتر ریشه زایی را تسریع می کند و تعداد ریشه های نابجا را افزایش می دهد.تعدادی از گیاهان چوبی مثل چنار، سیب و زردآلو و غیره به این تیمارها هیچ پاسخی نمی دهند، اما تعدادی از آنها به یک تا همه تیمارها پاسخ می دهند و یکی از این غلظت ها بهینه است. در گیاهان مونسترا، خرزهره و سینگونیوم، ظاهرا اکسین سبب ریشه زایی شده است ولی اختلاف معنی داری بین شاهد و نمونه های تیمار شده وجود ندارد، اما در گیاه «برگ نو» غلظت 5*10-2 میلی گرم در لیتر اکسین سبب افزایش معنی داری در تعداد ریشه های نابجا و وزن تر و خشک آن گردیده است و در گیاه «پیچ امین الدوله» غلظت 1*10-2 میلی گرم در لیتر اکسین سبب افزایش وزن خشک ریشه ها نسبت به شاهد و بعضی تیمارها شده است.

پساب های صنعتی و شهری به طور معمول شامل یون های فلزی هستند. وقتی که این یون های فلزی بیش از حد موجود باشند، می توانند برای موجودات آبزی و سلامتی انسان زیانبار باشند. روش های معمول برای عمل بر روی چنین پساب هایی عبارت است از: رسوب دهی، لخته سازی، شناورسازی، فرایند صاف کردن غشایی، فرایند الکتروشیمیایی، فرایند تعویض یون، فرایندهای بیولوژیکی و واکنش های شیمیایی. هر روش مزیت ها و محدودیت هایی در کاربرد دارد. به دلیل گرانی بهای کربن فعال شده، پژوهشگران کاربرد مواد ارزان قیمت را برای حذف یون های فلزات مورد توجه قرار داده اند. در این پژوهش، روش تعویض یون برای سه یون فلزی مختلف، با استفاده از زئولیت معدنی کلینوپتیلولیت (Clinoptilolite) به طور تجربی بررسی گردید. یک پایلوت از P.V.C. و بستر کلینوپتیلولیتی طراحی و ساخته شد. نخست نمونه پساب به طور مصنوعی تهیه گشت که شامل غلظت های مختلفی از Co2+ و Fe2+ و Ni2+ در محلول بود. این محلول با دبی های مختلف از بستر عبور داده شد. نتایج آنالیز نشان داد که کلینوپتیلولیت قادر است این فلزات سنگین را حذف کند. همچنین نتایج نشان داد که سرعت حذف یون های Ni کمتر از سرعت حذف یون های Fe و Co است. نتایج آنالیز نشان داد که این نوع زئولیت میتواند یون های فلزات سنگین Ni2+, Fe2+ و Cd2+ را از این پساب ها حذف کند. در پساب صنعتی نیز نرخ حذف یون Ni کمتر از نرخ حذف یون های Fe و Cd است. این پدیده به کوچکتر بودن اندازه یون Ni و الکترونگاتیوی بیشتر آن نسبت داده شد. مقاومت فیلمی در دبی بالا به دلیل کاهش ضخامت لایه استاتیکی کاهش می یابد.