مراقبت های نوین
سال:1392 | دوره:10 | شماره:4 |تعداد مقالات:7

امروزه مجلات در تلاش هستند تا مرتبه خود را در رتبه بندی مجلات چه داخلی و چه بین المللی ارتقاء بخشند. موفقیت مجلات علمی شدیدا به توانایی ما در چاپ مقالاتی با بیشترین کیفیت ارتباط دارد. در این راستا انجام داوریهای علمی با کیفیت بالا نقش مهمی در حمایت سردبیران و دستاندرکاران مجله برای انتخاب مرتبط ترین مقالات جهت چاپ و نیز کمک به نویسندگان جهت بهبود کیفیت نگارش مقاله در بالاترین سطح ممکن دارد. این فرآیند به عنوان جز تفکیک ناپذیر جامعه پژوهشی می تواند به اعتبار بخشی، بهبود دقت و ارتقا محتوای مقاله قبل از انتشار آن کمک کند. داوری خوب توسط همتایان شامل ارزیابی ابعاد مختلف مقالات دریافتی بوده، اما مهمترین آنها کیفیت نگارش، کیفیت علمی و نوآوری و ارتباط با قلمرو آن مجله می باشد. ما ضمن بحث موضوعات مهم در این نامه به تاکید بر اهمیت یک داوری خوب می پردازیم.

زمینه و هدف: نارسایی قلب، بیماری مزمنی است که بر ابعاد جسمانی و روانی زندگی فرد تاثیر می گذارد. رسیدن به تعادل روانی در این بیماران نیازمند آموزش و پیگیری است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی سازگاری روی بر سازگاری روانی بیماران نارسایی قلب می باشد.روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی بر روی شصت بیمار مبتلا به نارسایی قلب دارای پرونده در بیمارستان ولیعصر(عج) و مرکز تحقیقات قلب و عروق شهر بیرجند در سال 1392 انجام گردید. بیماران موردنظر به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه سی نفری شاهد و آزمون تقسیم شدند. ابزار جمع آوری داده ها فرم بررسی و شناخت روی و پرسشنامه سلامت روانی (MHI-38) بود که پایایی آنها در مطالعات مختلف تایید شده است. پرسشنامه سلامت روانی پس از تایید روایی محتوی جهت پایایی به صورت مقدماتی بر روی بیست نفر از بیماران اجرا و ضریب آلفا کرونباخ 0.91 به دست آمد. برنامه آموزشی بر اساس رفتارهای ناسازگار و محرکهای هر رفتار در گروه آزمون اجرا و پیگیری شد. گروه شاهد مراقبتهای معمول را دریافت کردند. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS ویرایش 15 و آزمونهای آماری Independent T Test، Paired T Test، Wilcoxon، Mann Witney، Fisher Exact Test و Chi-Square تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین نمره سازگاری روانی و تعداد رفتارهای ناسازگار قبل از مداخله در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت، در حالی که بعد از مداخله اختلاف معنی داری به دست آمد (P<0.001) در گروه آزمون بعد از مداخله کاهش معنی داری در تعداد رفتارهای ناسازگار در بعد فیزیولوژیک (P<0.001)، درک از خود (P<0.001)، ایفای نقش (P<0.001)، استقلال و وابستگی (p<0.004) ملاحظه گردید. میانگین نمره سازگاری روانی بیماران در گروه آزمون بعد از مداخله افزایش معنی داری داشت (P<0.001) اما در گروه شاهد بعد از مداخله تفاوت معنی داری در هیچ یک از ابعاد مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، اجرای برنامه آموزشی بر اساس الگوی روی، می تواند بر سازگاری روانی و رفتارهای ناسازگار بیماران مبتلا به نارسایی قلب موثر باشد. پرستاران می توانند با به کارگیری برنامه های آموزشی بر اساس الگوی سازگاری روی نقش موثرتری در بهبود سازگاری روانی و رفتارهای ناسازگار این بیماران داشته باشند.

زمینه و هدف: عفونت های ادراری شایعترین عفونت باکتریال در تمام سنین می باشد و سوندگذاری مثانه عامل مساعد کننده ای برای بروز این عفونت است. یکی از وظایف پرستاری مراقبت های مناسب از سوند ادراری جهت جلوگیری از بروز باکتریوری است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر شست و شوی ناحیه مئای ادراری با محلولهای کلرهگزدین و بتادین بر میزان بروز باکتریوری بیماران دارای سوند ادراری ثابت مبتلا به سکته مغزی بستری در بخش داخلی اعصاب می باشد.روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 75 بیمار دچار CVA که در بخش داخلی اعصاب بستری شده بودند و 24 ساعت از زمان سوندگذاری آنها گذشته بود، انجام شد. بیماران با استفاده از روش تصادفی سازی بلوک بندی شده به سه گروه 25 نفره تقسیم شدند. ناحیه مئای یک گروه با کلرهگزدین، یک گروه با بتادین و گروه دیگر با با نرمال سالین هر روز به مدت پنج دقیقه و حداکثر برای ده روز شست و شو داده شد. آزمایشهای کشت و آنالیز ادرار در روزهای یک، پنج و ده گرفته شد. جهت بررسی ویژگیهای بیماران از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و مقیاس NIHSS استفاده شد. روایی پرسشنامه تایید شده و پایایی آن نیز 0.9 به دست آمد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 16 و آمار توصیفی و آمار استنباطی نظیر آزمونهای Chi-Square و ANOVA تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در مقایسه میزان سه شاخص عفونت (تعداد کشت مثبت، میزان باکتریوری و پیوری) در گروه های کلرهگزیدین، بتادین و نرمال سالین در روز پنجم، تفاوت معناداری بین گروهها مشاهده نشد، اما در مقایسه این سه شاخص در روزهای پنجم و دهم، تنها شاخص تعداد کشت مثبت (کلرهگزدین با 16% و نرمال سالین با 56%) در دو گروه کلرهگزیدین و نرمال سالین تفاوت معناداری داشت (p=0.02) در مقایسه بین بتادین و نرمال سالین نیز تفاوت معنادار در این سه شاخص فقط برای شاخص تعداد کشت مثبت (گروه بتادین 28% و گروه نرمال سالین 56%) دیده شد (p=0.02) در مقایسه کلرهگزیدین و بتادین، تفاوت در میزان سه شاخص عفونت از لحاظ آماری معنادار نبود.نتیجه گیری: به کارگیری کلرهگزیدین و بتادین در مئای بیماران بستری در بخش اعصاب که قرار است بیشتر از پنج روز سوند داشته باشند، بهتر از نرمال سالین میزان عفونتهای ادراری را کاهش می دهد.

زمینه و هدف: دیابت از جمله بیماری های مزمن می باشد که می تواند سازگاری جسمی، روانی و اجتماعی بیماران را تحت تاثیر قرار دهد. این مطالعه با هدف بررسی سازگاری روانی اجتماعی بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز دیابت شهرستان بیرجند انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی صد و بیست بیمار دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت شهر بیرجند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه سازگاری روانی اجتماعی با بیماری PAIS بود که پس از تایید روایی محتوی توسط ده نفر از اساتید دانشگاه، پایایی آن به وسیله Cronbach Alpha در بیست نفر از بیماران 0.94 محاسبه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 15 و آزمونهای آماری Independent T Test و ANOVA در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین امتیاز کل سازگاری روانی اجتماعی 1.28±0.43 و در سطح متوسط بود. با افزایش میزان تحصیلات، میانگین امتیاز سازگاری روانی اجتماعی کل و مولفه های محیط خانواده، محیط اجتماعی و اختلالات روانشناختی در بیماران به طور معنی داری افزایش داشت ولی با افزایش میزان مدت ابتلا به دیابت، میانگین امتیاز سازگاری روانی اجتماعی در مولفه های محیط کار، روابط جنسی و روابط اجتماعی در بیماران کاهش داشت.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، سازگاری روانی اجتماعی بیماران دیابتی در حد متوسط و متغیرهای جمعیت شناختی از عوامل مرتبط با میزان سازگاری روانی اجتماعی بیماران دیابتی نوع دو می باشد. انجام برنامه ریزی به صورت مداخلات آموزشی و مراقبتی توسط مراکز آموزشی درمانی به منظور ارتقای سازگاری روانی اجتماعی و در نتیجه درمان طبی موثرتر ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: بیماران نیازمند عمل جراحی قلب، درجاتی از اضطراب را دارند که باعث بروز عوارض نامطلوب جسمی و روانی می گردد. آشناسازی بیمار با فرآیند عمل جراحی قلب مشارکت بیمار را در برنامه خود مراقبتی افزایش می دهد و احتمالا می تواند روش مناسبی برای کنترل سطح اضطراب بیماران باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آشناسازی بیمار با فرآیند عمل جراحی قلب بر میزان اضطراب بیماران تحت پیوند عروق کرونر انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، صد نفر از بیماران کاندید جراحی پیوند عروق کرونر بستری در بخش جراحی قلب بیمارستان افشار یزد که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه پنجاه نفری آزمون و شاهد تقسیم شدند. داده ها در دو گروه قبل و بعد از عمل و بعد از آموزش (قبل از عمل) از طریق پرسشنامه استاندارد اضطراب آشکار Spielberger به صورت خود گزارش دهی جمع آوری شد که اعتماد و اعتبار این پرسشنامه تایید شده است. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 16 و آزمونهای آماری Paired T Test و Independent T Test تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین نمره اضطراب قبل از عمل در گروه آزمون 47.90±6.49 و گروه شاهد 47.04±8.25 بود (P=0.56) میانگین نمره اضطراب در گروه آزمون بعد از آموزش و قبل از انتقال به اتاق عمل (37.54±6.20) نسبت به قبل از آموزش (47.90±6.49) به طور معنی داری کاهش داشت (P=0.001).نتیجه گیری: بر اساس نتایج، آشناسازی بیمار با فرآیند عمل جراحی قلب باعث کاهش اضطراب عمل جراحی پیوند عروق کرونری می شود، بنابراین لازم است مدیران پرستاری ضمن توجه به اضطراب بیماران بستری به خصوص اقدامات پرخطر خط مشی ها و سیاستهای روشنی را در این زمینه تدوین و اجرا نمایند.

زمینه و هدف: کارکنان مهمترین شاخص سنجش برتری سازمان هستند. تعهد سازمانی عاملی مهم در پیش بینی و درک رفتار سازمانی است و شناسایی عوامل موثر بر آن می تواند در ارتقای تعهد سازمانی کمک کننده باشد. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین فرسودگی شغلی با تعهد سازمانی پرستاران شاغل در بیمارستان ولیعصر (عج) بیرجند در سال 1390 انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- همبستگی، 146 پرستار شاغل در بیمارستان ولیعصر(عج) بیرجند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه فرسودگی شغلی Maslach و تعهد سازمانی Allen & Meyer بود که روایی و پایایی آن در مطالعات مختلف به اثبات رسیده است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 15 و آزمون های آماری Independent T Test، ANOVA، همبستگی Pearson و Linear Regression در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین نمره فرسودگی شغلی و تعهد سازمانی در پرستاران به ترتیب 72.87±20.02 و 95.01±14.25 به دست آمد. بین فرسودگی شغلی و تعهد سازمانی در کل (P<0.001) و در ابعاد عاطفی(p<0.001) و هنجاری (P=0.01) رابطه معکوس و معنی دار و بین فرسودگی شغلی و تعهد سازمانی در بعد مستمر (P=0.03) رابطه مثبت و معنی داری مشاهده شد. میانگین نمره تعهد سازمانی در پرستاران مذکر نسبت به مونث به طور معنی داری بیشتر بود ((p=0.01 ولی بر حسب سایر مشخصات دموگرافیک تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه که حاکی از ارتباط بین فرسودگی شغلی و تعهد سازمانی است، به نظر می رسد عوامل سازمانی بیش از عوامل فردی بر تعهد سازمانی کارکنان اثرگذار باشد، لذا مدیران می توانند با تعدیل عوامل اثرگذار بر فرسودگی شغلی، تعهد سازمانی را ارتقاء دهند.