جامعه مدنی که به عنوان عالی ترین شکل جامعه محسوب می شود، نظامی است که در آن تکالیف شهروندان مشخص شده و مشارکت پذیری به عنوان بعد اساسی آن در نظر گرفته شده است؛ اما به دلایل متعدد تمایل به مشارکت در امور اجتماعی در میان شهروندان یکسان نیست. یکی از این عوامل، وجود یا عدم وجود اعتماد در سطوح خرد، میانه و کلان ساختار جامعه می باشد؛ اعتماد و مشارکت به عنوان عناصر اصلی سرمایه اجتماعی به دلیل ارتباط مستقیم و فراوانی که با متغیرهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه دارند، مورد توجه بسیاری از محققان می باشند. در این پژوهش به بررسی رابطه این دو متغیر با هم پرداخته ایم. این مطالعه به شیوه پیمایشی است، جامعه آماری آن شهر ایلام است و بر اساس نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تعداد 384 نفر از شهروندان 18 سال به بالا به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه است؛ پرسشنامه دارای اعتبار صوری بوده و ضریب آلفای کرونباخ پایایی همه متغیرها بالای 0.7 بوده، در تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Spss استفاده شده است. بر اساس نتایج، هرچه اعتماد شهروندان بالاتر باشد، میزان مشارکت اجتماعی (r:0.37) آنان نیز بیشتر است. همچنین اعتماد در ابعاد تعمیم یافته (0.58) و بین فردی (54.9) در میان شهروندان از میزان خوبی برخوردار است اما اعتماد در بعد نهادی (49.7) نسبت ضعیفی دارد. بین سن و وضعیت تاهل افراد با میزان مشارکتشان نیز رابطه وجود دارد.