مراقبت مبتنی بر شواهد
سال:1392 | دوره:3 | شماره:4 (پیاپی 9) |تعداد مقالات:9

مقدمه: سکته مغزی یکی از علل عمده از کارافتادگی است. معرفی و توسعه روش های درمانی جدید به منظور ارتقاء و تسریع مرحله بهبودی بعد از حادثه مغزی، از لحاظ درمانی، اجتماعی و اقتصادی اهمیت زیادی دارد.هدف: تعیین تاثیر آینه درمانی بر توانایی حرکتی بیماران پس از سکته مغزی.روش: تعداد 38 نفر بیمار مبتلا به سکته مغزی در این کارآزمایی بالینی تصادفی در بیمارستان های قائم (عج) و امام رضا (ع) در مدت 8 ماه به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل (18 نفر) و آینه درمانی (20 نفر) قرار گرفتند. در گروه مداخله، آینه درمانی به مدت 30 دقیقه و در 20 جلسه به صورت روزانه یا روزدرمیان انجام شد؛ به این صورت که فرد حرکات دامنه حرکتی اندام فوقانی و تحتانی را توسط سمت سالم در مقابل آینه انجام می داد و فقط تصویر آینه ای آن را مشاهده می نمود. برنامه معمول (تحریک عصبی - عضلانی و حرکت درمانی) نیز برای هر دو گروه اجرا شد. توانایی حرکتی اندام فوقانی و تحتانی قبل، حین و پس از درمان با استفاده از ابزار بازیابی حرکتی، عملکرد حرکتی، توانایی راه رفتن ارزیابی شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 11.5 و آزمون های تی مستقل، من ویتنی و مجذور کای تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: دو گروه قبل از مداخله از نظر شاخص های توانایی حرکتی و متغیرهای مداخله گر تفاوت آماری معنی داری نداشتند (p=0.252).بیماران در گروه آینه درمانی پس از مداخله از نظر شاخص های عملکرد حرکتی، بازیابی حرکتی و توانایی راه رفتن نسبت به گروه کنترل بهبود داشتند (p<0.05).نتیجه گیری: آینه درمانی به عنوان یک درمان ساده، ارزان و مهمتر از همه، مددجو - محور می تواند توانایی حرکتی اندام ها را بهبود بخشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: مراقبت از خانواده طی فرایند درخواست اهدای عضو بر روند تصمیم گیری خانواده، الزامی و بر عهده پرستاران می باشد.هدف: تبیین نقش و ابعاد کیفیت خدمات درمانی، مراقبتی در تسهیل تصمیم گیری و رضایت به اهدای عضو در خانواده متوفیان مرگ مغزی.روش: با توجه به هدف مطالعه، از رویکردهای کیفی با روش آنالیز محتوی استفاده شد. مشارکت کنندگان تحقیق شامل 26 خانواده متوفیان مرگ مغزی «رضایت داده» و نیز «رضایت نداده» به اهدای عضو بود. نمونه گیری به صورت هدفمند بود و در ادامه، به صورت تئوریک در مرکز پیوند اعضای دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1390 انجام شد. بر این اساس، 38 مصاحبه بدون ساختار انجام شد و سپس داده ها با روش آنالیز محتوی از نوع قراردادی تحلیل شد.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها منجر به ظهور 610 کد اولیه و 13 طبقه و 4 مضمون گردید؛ که شامل مشاهده کفایت مراقبت و درمان از مصدوم، حمایت عاطفی، ارتباط همدلانه و موثر و اطمینان بخشی بود. از این 4 مضمون، مضمون مرکزی «جو انگیزشی تصمیم ساز» به عنوان درون مایه اصلی مطالعه استخراج شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد تیم مراقبتی و درمانی می توانند نقش به سزایی در تصمیم گیری خانواده متوفیان مرگ مغزی و هدایت آن به سمت رضایت یا عدم رضایت به اهدا ایفا نمایند. پیشنهاد می شود تیم تخصصی در هر بخش ویژه متشکل از پزشکان و پرستاران تشکیل شود و با تمرکز بر مراقبت از خانواده در این موقعیت پیچیده، آموزش های تخصصی (مهارت های ارتباطی، حمایت و مشاوره سوگ) به آن ها ارایه شود.

مقدمه: اضطراب و افسردگی یکی از عوارض شایع پس از عمل جراحی بای پس عروق کرونر می باشد. اگر چه ممکن است بیماران به دنبال جراحی قلب از مزایای جسمی و روانی بازتوانی قلبی سود ببرند؛ ولی برخی جنبه های فردی و اجتماعی می تواند روش اجرای بازتوانی قلبی را تغییر دهد.هدف: تعیین تاثیر برنامه کوتاه مدت بازتوانی قلبی بر اضطراب و افسردگی بیماران پس از جراحی بای پس عروق کرونر.روش: در این پژوهش شبه تجربی، 70 بیمار تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر در بیمارستان رضوی مشهد به صورت تخصیص غیرتصادفی در دو گروه مداخله و کنترل بررسی شدند. گروه مداخله به مدت 4 هفته 10 جلسه ای تحت برنامه بازتوانی قلبی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اضطراب و افسردگی بیمارستانی و پرسشنامه حمایت اجتماعی بود. پایایی ابزار با محاسبه آلفای کرونباخ تعیین گردید. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 و آزمون های تی مستقل، تی زوج، مجذورکای و من ویتنی تحلیل شد.یافته ها: دو گروه از نظر میانگین نمرات اضطراب و افسردگی قبل از مداخله تفاوت معنی داری نداشتند و همچنین دو گروه از نظر متغیرهای زمینه ای و مخدوش کننده همگن بودند. پس از مداخله، میانگین نمره اضطراب در گروه بازتوانی (8.8±3.1) به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل (14.0±3.9) بود (p<0.031). میانگین نمره افسردگی در گروه بازتوانی (7.8±2.9) به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل (14.5±3.2) بود (p<0.001).نتیجه گیری: برنامه کوتاه مدت بازتوانی قلبی می تواند در کاهش اضطراب و افسردگی بیماران پس از جراحی بای پس عروق کرونر موثر باشد. این نتیجه را می توان در طرح ریزی برنامه مراقبتی، آموزش و تشویق بیماران برای بازتوانی پس از جراحی قلبی به کار برد.

مقدمه: نوزادان نارس و کم وزن با خطر بالای مشکلات تغذیه ای ناشی از بستری طولانی مدت و فرصت های محدود برای مکیدن روبرو هستند؛ از این رو، باید ارزیابی شود که تحریک دهانی، به خصوص مکیدن غیرتغذیه ای چگونه می تواند در این نوزادان مفید باشد.هدف: تعیین تاثیر مکیدن غیرتغذیه ای بر میزان وزن گیری و طول مدت بستری در بیمارستان در نوزادان نارس.روش: در این تحقیق شبه تجربی، 40 نوزاد نارس در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان قائم (عج) مشهد در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. هر گروه شامل 20 نوزاد بود. در گروه آزمون، برنامه مکیدن غیرتغذیه ای روزانه قبل از شروع تغذیه لوله ای توسط مادر انجام شد و تغذیه در 5 دقیقه اول ادامه داشت. برنامه مکیدن غیرتغذیه ای در 8 نوبت از تغذیه های نوزاد انجام می شد. در گروه کنترل، هر 2 ساعت تغذیه لوله ای بدون هیچ مداخله دیگری انجام می شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه و چک لیست ویژگی های مربوط به وزن و مدت بستری بود. داده ها توسط آزمون های تی مستقل و من ویتنی و با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 16 تحلیل شد.یافته ها: دو گروه نوزادان نارس از لحاظ ویژگی های سن جنینی، وزن زمان تولد و جنس تفاوت معنی داری نداشتند. میانگین وزن در روز چهاردهم در گروه مکیدن غیرتغذیه ای 1384.2±0.203 گرم و گروه کنترل 1246.1±193.9 گرم بود (p<0.04)؛ ولی مکیدن غیرتغذیه ای در افزایش وزن نوزادان در روزهای هفتم، دهم، چهاردهم و زمان ترخیص نسبت به روز اول تاثیری نداشته است.مکیدن غیرتغذیه ای به طور معناداری مدت زمان بستری در بیمارستان را کاهش داده است (p<0.02).نتیجه گیری: مکیدن غیرتغذیه ای بر افزایش وزن تاثیر قابل توجهی نداشته است. حتی ممکن است مکیدن غیرتغذیه ای باعث صرف انرژی نوزاد و کاهش وزن شود. احتمالا مکیدن غیرتغذیه ای در طولانی مدت باعث افزایش وزن می گردد.

مقدمه: بیماری دیابت به عنوان شایع ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسم، یک چالش پراهمیت جهانی محسوب می شود. این بیماری مستلزم خودمراقبتی در تمام عمر می باشد. تعدیل رژیم غذایی، عنصر حیاتی در مراقبت مبتلایان به دیابت است و آموزش مجازی به منظور بهره بردن بیماران از خدمات آموزشی، یک نیاز است.هدف: تعیین تاثیر آموزش مجازی بر پیروی از رژیم غذایی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2.روش: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 85 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 مرکز بهداشتی شهیدقدسی مشهد انجام شد. واحدهای پژوهش به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. آموزش مجازی طی دو ماه به طول انجامید؛ که قبل و بعد از آن، داده ها به وسیله پرسشنامه و نمونه خون جمع آوری شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 11.5 و با استفاده از آزمون های تی زوج، تی مستقل، مجذورکای و اندازه های مکرر تحلیل گردید.یافته ها: یافته ها حاکی از این بود که افزایش معنی داری بعد از مداخله از نظر آماری از لحاظ میانگین نمرات پیروی از رژیم غذایی در گروه آموزش مجازی در مقایسه با گروه آموزش معمول مشاهده گردید (p<0.05). میانگین و انحراف معیار هموگلوبین گلیکوزیله در هر دو گروه بعد از مداخله معنی دار بود (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به یافته های موجود، آموزش مجازی بر پیروی از رژیم غذایی تاثیرات مطلوبی دارد، توصیه می شود پرستاران هر چه بیشتر با این نوع آموزش آشنا شوند و از آن جهت آموزش به بیماران استفاده نمایند.

مقدمه: تشنگی از شایع ترین شکایات بیماران تحت درمان همودیالیز است و با تحریک بیمار به مصرف مایعات بیشتر، موجب اضافه وزن بین دو دیالیز می شود. تشنگی عوارض زیادی از جمله مشکلات قلبی به همراه دارد و یکی از شایع ترین علل مرگ در این بیماران است.هدف: تعیین تاثیر تراشه یخ بر تشنگی و میزان مصرف مایعات بیماران تحت همودیالیز.روش: این مطالعه مداخله ای با طرح متقاطع با مشارکت 49 بیمار صورت گرفت. بیماران به طور تصادفی به دو گروه الف و ب تقسیم شدند. هر دو گروه در مورد نحوه تکمیل چک لیست ها، اندازه گیری مایعات و مقدار مایعات مجاز آموزش دیدند. به مدت یک هفته، گروه الف مصرف متناوب مایع و یخ و گروه ب فقط مصرف مایع داشتند. مداخله در هفته بعد در دو گروه جابجا شد. شدت تشنگی قبل، بعد و وسط هر جلسه دیالیز اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 14 و آزمون های آماری تحلیل واریانس با مقادیر تکراری و تی زوجی تحلیل شد.یافته ها: میانگین شدت تشنگی در هیچ یک از مراحل تفاوت معناداری نداشت (p<0.086). میانگین مصرف مایعات در دو مرحله مایع (2375.4±654.2) و تراشه یخ (2112.9±656.4) تفاوت معناداری داشت (p<0.001). میانگین دفعات تشنگی در مرحله مایع (12.2±3.7) و تراشه یخ (16.5±5.4) تفاوت معناداری داشت (p<0.001).نتیجه گیری: مصرف تراشه یخ بر شدت تشنگی بیماران همودیالیزی تاثیری ندارد. اما با وجود افزایش دفعات تشنگی منجر به کاهش مصرف مایعات می شود؛ بنابراین، می تواند به عنوان توصیه آموزشی برای این افراد به کار رود.

مقدمه: سال اول زندگی مهم ترین دوره خارج رحمی تکامل مغزی و نیازمند تحریکات محیطی برای بروز قابلیت های تکاملی می باشد؛ اما کودکان شیرخوارگاهی به دلیل محرومیت های محیطی مکرر، در معرض تاخیر تکاملی قرار دارند.هدف: تعیین تاثیر بسته مراقبتی مبتنی بر شواهد بر تکامل مهارت های حرکتی عمومی شیرخواران ساکن شیرخوارگاه.روش: در این کارآزمایی بالینی دوگروهه تصادفی که در شیرخوارگاه حضرت علی اصغر (ع) مشهد در سال 1392 انجام شد؛ بسته مراقبتی مبتنی بر شواهد ارزیابی شد. 50 کودک 12-1 ماهه شیرخوارگاه به صورت تصادفی در گروه مداخله و کنترل جای گرفتند. بسته مراقبتی برای کودکان گروه مداخله، سه بار در هفته، به مدت 8 هفته اجرا شد. سن تکامل مهارت های حرکتی عمومی قبل از مداخله، هفته 6 و 8 مداخله توسط ابزار دنور 2 ارزیابی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 11.5 و آزمون های تی مستقل، من ویتنی و آزمون اندازه های تکراری تحلیل شد.یافته ها: میانگین سنی نمونه پژوهش حاضر 20.64±14.62 هفته بود. 32 درصد دختر و 68 درصد پسر بودند. میانگین سن تکامل مهارت های حرکتی عمومی قبل از مداخله در گروه مداخله (21.4±7.9) و گروه کنترل (15.8±13.0)، تفاوت آماری معنی داری نداشت (p>0.05). بعد از 6 هفته اجرای بسته مراقبتی، میانگین سن تکامل مهارت های حرکتی عمومی در گروه مداخله (26.5±10.8) نسبت به گروه کنترل (21.4±11.4)، بر اساس آزمون تی مستقل افزایش معنی داری نشان نداد (p=0.115)؛ اما در هفته 8 مداخله، میانگین سن مهارت های حرکتی عمومی در گروه مداخله (29.36±10.5) نسبت به گروه کنترل (22.9±10.4) تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (p<0.033).نتیجه گیری: از بسته حاضر می توان برای ارتقای مهارت های حرکتی عمومی در شیرخواران در معرض خطر تاخیر تکاملی مانند شیرخواران ساکن پرورشگاه ها استفاده کرد.

مقدمه: اجرای دستورالعمل های مراقبت پرستاری مبتنی بر شواهد یکی از شیوه های جدید در ارتقای کیفیت مراقبت های پرستاری و افزایش رضایت مندی بیماران به حساب می آیند. بیماران اعصاب و روان علاوه بر مشکلات روحی و روانی از مشکلات جسمی متعدد نیز رنج می برند. از جمله مشکلات شایع زیستی روانی این بیماران، بی خوابی و یبوست می باشد.هدف: طراحی و اعتباربخشی دستورالعمل های مراقبت پرستاری مبتنی بر شواهد در بی خوابی و یبوست بیماران اعصاب و روان.روش: این پژوهش به روش تکاملی در بخش اعصاب و روان بیمارستان بقیه الله (عج) در سال 1392 انجام شد. دستورالعمل های مراقبت پرستاری بر اساس مدل استتلر و با رویکرد مبتنی بر شواهد طراحی شد. برای بررسی اعتبار محتوای دستورالعمل ها با روش دلفی، نظرات 10 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه های منتخب در سه مرحله لحاظ گردید. کاربردی بودن دستورالعمل ها به روش بحث گروهی متمرکز با 10 نفر از کارشناسان بخش مربوطه بررسی شد. علاوه بر بررسی کتب پرستاری، 100 مقاله از پایگاه های اینترنتی شامل Pubmed, Google scholar, Proquest, Elsevier, SID, Magiran با کلیدواژه های دستورالعمل مراقبتی، پرستاری مبتنی بر شواهد، یبوست، بی خوابی و پروتکل مطالعه شد.یافته ها: در این مطالعه، 4 دستورالعمل مراقبتی مبتنی بر شواهد، شامل تشخیص پرستاری، علل، معیار ارزشیابی و مداخلات پرستاری طراحی گردید؛ که می تواند به عنوان راهنمای بالینی برای مراقبت از بیماران اعصاب و روان بر اساس معتبرترین متون علمی و با رویکرد مبتنی بر شواهد استفاده شود.نتیجه گیری: با طراحی دستورالعمل های مراقبتی مبتنی بر شواهد در بیماران اعصاب و روان، بخشی از نیاز پرستاران بالینی در مواجهه با این بیماران مرتفع می گردد و همچنین منجر به ارتقای کیفیت مراقبتی، کاهش عوارض و مدت زمان بستری در بیمارستان می گردد.