هدف از این مقاله بررسی اثر بحران مالی بر جریان های تجاری صنایع فولاد در کشورهای برتر تولیدکننده فولاد آسیا و اقیانوس آرام است. با استفاده از تحلیل های ایستا و پویا مبتنی بر داده های تابلویی، این فرضیه که بحران مالی جهانی تاثیر منفی بر جریان تجارت دو جانبه فولاد آسیا و اقیانوس آرام داشته است مورد آزمون قرار می گیرد. همچنین نقش ادغام تجاری منطقه ای در تجارت فولاد دو جانبه در آسیا و اقیانوس آرام را مورد بررسی واقع می گردد. فرض اساسی این است که یکپارچگی به افزایش روابط تجاری و احتمالا تعدیل هزینه های تحمیلی از بحران مالی بر این منطقه کمک می کند. بدین منظور، از داده های مقطعی جریان تجارت فولاد کشورهای آسیایی و اقیانوس آرام مورد مطالعه در یک دوره زمانی (2002-2006) استفاده شده است. به منظور به کارگیری متغیرهای اصلی جاذبه و نیز عوامل کیفی، الگوی این مطالعه بر اساس نظریه جاذبه تصریح شده است. دستاورد یافته های این مطالعه می تواند در جهت پیاده سازی یک بلوک یکپارچه صنعت فولاد با همکاری کشورهای مختلف در آسیا و اقیانوس آرام قرار گیرد، به طوری که این یکپارچه باعث بوجود آمدن یک بازار تجاری فولاد منطقه ای بزرگتر، و احتمالا منجر به کاهش بحران جهانی و یا منطقه ای گردد.
اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.