جغرافیایی فضای گردشگری
سال:1391 | دوره:1 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

توسعه گردشگری در مناطق روستایی یکی از راههای نجات روستاها از فقر قلمداد می شود. این تحقیق با هدف شناسایی جاذبه ها، امکانات و خدمات گردشگری و بررسی موانع موجود در راه توسعه گردشگری روستایی صورت پذیرفت. برای این منظور 15 روستای دهستان آبگرم سرعین در شهرستان اردبیل به روش توصیفی– تحلیلی مورد بررسی قرار گرفتند. در این روش داده ها به روش کتابخانه ای و اسنادی جمع آوری شدند. نتایج نشان داد علیرغم اینکه این روستاها در نزدیکی شهر توریستی سرعین قرار گرفته اند ولیکن از منافع حاصل از فعالیتهای گردشگری بی نصیب مانده اند که از دلایل این امر می توان به ناشناخته بودن توان ها و قابلیت های توریستی این روستاها و عدم وجود طرح و برنامه مدون برای آنها اشاره نمود.

گردشگری با برخورداری از اهمیت های فرهنگی و اجتماعی، استراتژی اقتصادی دوران مدرن و پسامدرن محسوب می گردد. اهمیت این صنعت باعث شده که دامنه وسیعی از تصمیم گیریهای راهبردی در کشورها به منظور توسعه این صنعت به اجرا درآید. این تحقیق با هدف شناسایی و ارزیابی پراکنش فضایی قابلیت های گردشگری شهرستان بروجرد و بررسی نقاط قوت و ضعف این قابلیت ها در راستای دستیابی به توسعه پایدار صورت پذیرفت. برای این منظور از روش تحلیلی- کمی و نقشه های رقومی تقسیمات سیاسی، توپوگرافی، زمین شناسی و تصاویر ماهواره ای به وسیله نرم افزارهای Arc GIS و ENVI استفاده شد. نتایج نشان داد که جاذبه های طبیعی شهرستان بروجرد از قابلیت های بیشتری نسبت به جاذبه های تاریخی و فرهنگی برخوردار است. پراکنش فضایی جاذبه ها نیز حاکی از آن است که در بخش مرکزی بیشترین فراوانی مربوط به جاذبه های تاریخی- فرهنگی با 77 درصد، جاذبه های طبیعی با 17 درصد و جاذبه های ویژه با 6 درصد می باشد. همچنین فراوانی پدیده های گردشگری نشان می دهد که پدیده های تاریخی- فرهنگی با 23، بیشترین و انسان ساخت با 5 کمترین فراوانی را در سطح شهرستان دارا هستند.

اقلیم یک ناحیه را می توان به عنوان یک جاذبه طبیعی جهت گردشگری محسوب نمود. شهرستان رودسر در شرق استان گیلان به دلیل داشتن شرایط طبیعی مساعد و ویژگیهای فرهنگی خاص از توان بالایی برای جذب گردشگر برخوردار می باشد. این تحقیق با هدف ارزیابی وضعیت آسایش اقلیمی و تعیین زمان مطلوب گردشگری در این شهر با استفاده از شاخص فشار عصبی انجام شده است. برای این منظور از میانگین ماهیانه درجه حرارت، رطوبت نسبی و سرعت باد در ایستگاههای هواشناسی رامسر، هراتبر، کاکرود، اسپیلی و شلمان در طی دوره آماری 10 ساله (1388-1379) استفاده شد. نتایج نشان می دهد که شرایط آسایش زیست اقلیمی (بیوکلیماتیک) در منطقه مورد مطالعه، در ماههای فروردین، اردیبهشت، خرداد، شهریور، مهر، آبان و آذر برای فعالیت های گردشگری مناسب می باشد و انتظار می رود مسوولان با برنامه ریزی صحیح بتوانند شرایط مساعدی برای گردشگری، تمرکز جمعیت گردشگر، تفریح و اوقات فراغت فراهم آورند که این موضوع می تواند نقش موثری در توسعه اقتصادی، افزایش درآمد و سطح اشتغال منطقه ایفا نماید.

صنعت گردشگری یکی از متنوع ترین و در عین حال فراگیرترین مشاغل محسوب می گردد به طوری که علاوه بر اشتغال زایی منجر به گردش مالی بی نظیری در دنیا شده و عامل مهمی برای پیشرفت و تکامل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی کشورها محسوب می شود. یکی از مهمترین مسائل در تصمیم گیری برای سفر، وضعیت اقامتگاه از دو جهت قیمت و رفاه برای گردشگر می باشد. امروزه در کشورهای پیشرفته دنیا به ویژه آمریکا برای گردشگران امکانات ویژه ای تحت عنوان محیطهای کمپینگ در نظر گرفته شده است. استان اصفهان به عنوان یکی از زیباترین و پر جاذبه ترین استانهای ایران با وجود دارا بودن ظرفیت بالا برای جذب گردشگر، سعی در رسیدن به اهداف توسعه پایدار گردشگری با برنامه ریزیهای علمی را دارد. این تحقیق با هدف بررسی ایجاد کمپینگها در شهر اصفهان به روش توصیفی، تحلیلی و میدانی همراه با پخش پرسشنامه به کارشناسان و گردشگران انجام شد. نتایج نشان داد که ایجاد کمپینگهای گردشگری در شهر اصفهان می تواند باعث جذب و ساماندهی گردشگران و نیز ساماندهی فضایی و کالبدی شهر گردد. همچنین ایجاد کمپینگهای گردشگری موجب کاهش ترافیک درون شهری، آلودگی هوا و افزایش ماندگاری گردشگران خواهند شد.

توسعه پایدار گردشگری به دنبال گسترش این صنعت و جذب گردشگران با استفاده از منابع موجود می باشد به نحوی که بتواند ضمن پاسخگویی به نیازهای اقتصادی و فرهنگی، ضوابط قانونی جامعه، انتظارات گردشگران، وحدت و هویت فرهنگی، سلامت محیط زیست و تعادل اقتصادی مقصد را به طور متوازن و پیوسته در حد بهینه تأمین نماید. توسعه گردشگری در روستاهایی که دارای بافت باارزش تاریخی و معماری بوم گرا هستند، به معنی بالفعل نمودن ارزشها و جاذبه های معماری روستا و معرفی آن به عنوان مقصد گردشگری است. در این صورت تأمین خدمات و امکانات و ایجاد و توسعه زیرساختهای لازم برای حضور، بازدید و اقامت گردشگران امری ضروری است. هدف از این تحقیق بررسی نحوه گسترش گردشگری پایدار روستایی از طریق حفاظت از بافتهای روستایی در روستای سیمین شهر همدان می باشد. نتایج نشان داد که احیاء و نوسازی روستایی سبب تقویت نقش گردشگری روستایی می گردد و در صورتی که گردشگری روستایی به نحوی مناسب برنامه ریزی و مدیریت شود، می تواند خالق یا محرک یک فرآیند توسعه یافته برای حصول به پایداری توسعه در نواحی روستایی و صنعت گردشگری باشد.

آمایش سرزمین علمی است با رویکرد فضایی و منطقه ای به منظور شناخت توانمندی های توسعه با در نظر گرفتن قابلیت های مکانی. تعامل آمایش سرزمین و توسعه فضایی هدفی چون عدالت جغرافیایی را دنبال می نماید که از طریق ایجاد رفاه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی فراهم می آید. در این میان گردشگری یکی از ابعاد چند بعدی توسعه فضایی می باشد. از این رو در آمایش سرزمین، قابلیت گردشگری هر منطقه یکی از قابلیت های فضایی مورد بررسی می باشد تا با شناسایی آن بستری برای توسعه فضایی فراهم آید. آمایش سرزمین در زمینه گردشگری در هر منطقه از طریق امکان سنجی توسعه گردشگری صورت می گیرد و از این طریق قابلیت های توسعه گردشگری باز شناخته می شود. این تحقیق در چارچوب آمایش سرزمین، با هدف بررسی قابلیت های گردشگری در زمینه توسعه فضایی به مطالعه استان خراسان رضوی پرداخته است.

سهم بانوان در اوقات فراغت بسیار کمتر از مردان است و امکانات تفریحی، ورزشی و فراغتی آنان نیز بسیار کمتر و محدودتر می باشد. نگرشهای حاکم بر جامعه در خصوص چگونگی گذران اوقات فراغت بانوان تا کنون به صورت سنتی بوده و این مسئله در خصوص بانوانی که خانه دار هستند و تصور آنان از جایگاه شان تنها در چارچوب خانه و نه چیزی فراتر از آن می باشد، نمود بیشتری دارد. این تحقیق با هدف بررسی عوامل محدود کننده بانوان در گذران اوقات فراغت در منطقه 3 شهر اصفهان انجام شد. برای این منظور جامعه آماری بانوان ساکن منطقه 3 شهر اصفهان به روش کوکران به صورت توزیع پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفته و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده آزمون کای اسکوئر و نرم افزار SPSS صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که متغیرهای سن، سطح تحصیلات، شغل، تأهل و میزان درآمد در گذران اوقات فراغت بانوان ساکن منطقه موثر می باشد.

برنامه ریزی در گردشگری می تواند در تحقق درآمدزایی، ایجاد اشتغال و تأمین رضایت گردشگران نقشی انکارناپذیر و اساسی داشته باشد. بازاریابی گردشگری ابزاری مؤثر در شناسایی و پیش بینی نیازهای گردشگران و فراهم کردن امکانات به منظور ایجاد انگیزه بازدید در آنها است. گردشگران باید بتوانند نیازهای اطلاعاتی خویش در خصوص مقصد (جاذبه ها، راههای دسترسی، تسهیلات و امکانات اسکان، تغذیه، حمل و نقل و نقشه های گردشگری) را از طریق اینترنت مورد بررسی قرار داده و سفری را با آگاهی قبلی از تمامی مشخصه های مقاصد گردشگری، برنامه ریزی نمایند. این تحقیق با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی، پیمایشی و اسنادی، به بررسی قابلیت های Google Maps API در بازاریابی گردشگری و برنامه ریزی سفر در مناطق نمونه گردشگری حوزه رویان در ساحل دریای خزر پرداخت. نتایج نشان داد که فن آوری Google Maps API با قابلیت های جستجو، مسیریابی، اطلاع رسانی و غیره می تواند مزایای بسیار زیادی برای مدیریت و برنامه ریزی بازاریابی گردشگری ارائه نماید.